x
[ bericht aangepast op 2 maart 2015 - 22:12 ]
•
MT.
† Love? I want to sleep.
Quiet the mind, and the soul will speak.
[ bericht aangepast op 9 juni 2014 - 17:15 ]
you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman
Sjamaan
"Goeiemorgen." Ik kijk op van de zoetzure appel in mijn hand en begroet de jongen voor me. De kamergenoot van Mayson, Luke. "Morning." Begroet ik hem en knik vervolgens waarna hij zijn brood smeert. Wanneer ik zie dat Talia wat wil zeggen, maar wordt afgekapt door Alaina begin ik te grinniken. 'Oh, wat hoor ik hier?' grinnikt ze. Met glinsterende ogen kijkt ze naar mij en Talia. 'Nou, nou, nu al vieze praat in de morgen?' vervolgt ze, met een iets perverse glimlach op haar volle lippen. 'Hij heeft de "vieze praat",' bromt Talia waardoor ik begin te lachen. "Ik heb nog niks gedaan en word nu al beschuldigd!" Ik tik hoofdschuddend met mijn tong tegen mijn tanden. "Ik begroette je alleen."
Luke groet ons en loopt richting de kamer waar Mayson net door is vertrokken. Hij keek niet bepaald vrolijk, hij leek vooral gestrest. Ik beet kort op mijn lip. Het zal vast en zeker de tijd van de maand zijn. Hierdoor begon ik te grinniken. Zijn, 'menstruatie'.
'Als de hormonen jullie maar niet overnemen.' zegt Alaina opeens en ik knik, "Komt voor mekaar schoonheid." Ook zij verdwijnt richting de vrijetijdsruimte eveneens als Noa die langs is gelopen.
Nu ik weer alleen met Talia staat grinnik ik, ze heeft een lichte blos op haar wangen en meld me dat ik een shirt aan zou moeten doen. Er verschijnt een lachje op mijn gezicht. "Is het uitzicht niet goed?" Mompel ik dan sip en pruil me lip een beetje en kijk haar met eens tel puppy oogjes aan.
"Heb je trouwens lekker geslapen?" Er zat iets dubbelzinnigs in mijn stem, maar zo lang ze niets van het droomwandelen wist zou het wel goed komen.
"Eh, hoi." Ik draaide me om naar de deur en zag daar een blond meisje staan. Ze was nieuw, ik had haar hier nog nooit eerder gezien. "Hoi." Glimlachte ik naar haar en gaf haar een knipoogje. Ook Tyler was de kamer binnengekomen. Ook hem zei ik gedag. "Jammer genoeg moet ik jullie teleurstellen. Talia gaat een shirt voor me uitkiezen dus we verlaten deze gezellige boel." Ik trok Talia aan haar pols mee richting de trappen, naar de jongens gedeelte. De drukte werd hem een beetje te veel. "Trouwens, ik ben Caiden." riep ik nog naar het blonde meisje. Ze had een mooi gezichtje en lang blond haar. Ik zou later naar haar naam vragen. Eerst dat shirt.
[ bericht aangepast op 9 juni 2014 - 20:21 ]
The duty of youth, is to challenge corruption.
Natalia Elin Rousseau
Thunderkitsune
Er verschijnt een lach op Caiden' gezicht. 'Is het uitzicht niet goed?' mompelt hij sip, geheel met een pruillipje en puppyogen. 'Die vraag mag je voor je zelf gaan beantwoorden. Het is maar goed dat je een appel hebt gegeten, en niet meer,' meld ik, al kan hij natuurlijk veel meer hebben dan enkel een appel. Ik snap zelfs niet dat hij dat voldoende vindt.
Heb je trouwens lekker geslapen?' vraagt hij een op een dubbelzinnige toon. Wantrouwig kijk ik hem aan. 'Nee, ik had een nachtmerrie. Meest verschrikkelijke nachtmerrie ooit.' Veel tijd om er op te reageren heeft Caiden niet, doordat King binnen wandelt. 'Mogge.' Er verdwijnt nog een appel. 'Valt hij je weer lastig, Natalia?' vraagt King vervolgens geamuseerd. Mijn blik glijdt van Caiden naar King. 'Hij valt me altijd lastig. Ik heb helaas nog steeds niet ontdekt wat zijn kryptonite is. De persoon die daar achterkomt zal ik eeuwig dankbaar zijn.'
Vanuit mijn ooghoeken zie ik een nieuw, onbekend persoon met blond haar naar binnenlopen. 'Eh, hoi,' zegt ze zacht. 'Hoi,' glimlacht Caiden, natuurlijk met een glimlach. Ik merk nu ook op dat Tyler ook weer teruggekomen.
'Jammer genoeg moet ik jullie teleurstellen. Talia gaat een shirt voor me uitkiezen dus we verlaten deze gezellige boel,' meldt Caiden dan. Hij pakt mijn pols vast en trekt me mee. Ik weet nog net mijn twee broodjes uit de broodrooster te grissen en werp nog King nog een hulpvragende blik toe, terwijl ik de keuken wordt uit gesleurd. Caiden brult zijn naam nog naar het nieuwe meisje en ik geef hem een zachte duw. 'Als je haar wilt versieren is het niet de slimste zet om een ander meisje mee te nemen, Casanova.'
Inmiddels zijn we bij de kamer die hij met King deelt, en doet hij zijn kastdeuren op. Expres zoek ik zijn lelijkste shirt uit en gooi ik die tegen zijn hoofd. 'Hier, doe die maar aan.'
To the stars who listen — and the dreams that are answered
Kyle Harris
Geërgerd loop ik naar de keuken. De zon had weer besloten om me wakker te maken en laat eens wie er geen zin had om wakker te worden? Juist ja. Oop mijn kleding heb ik niet gelet en het kan goed zijn dat ik nu als een halve zombie erbij loop, al zie ik er normaal ook niet beter uit. Want zeg nou zelf, wie wil er nou iemand die eruit ziet als een wandelend lijk en geen woord durft te zeggen.
Slaperig en in mijn ogen wrijvend loop ik de keuken in. Veel valt er niet aan op, behalve een blond meisje dat bezig is. Ik negeer het en rommel in kastjes. om me heen voel ik de koude lucht en dat is ook van de redenen dat ik hier liever niet ben, het klopt hier gewoon niet. Met mijn handen ga ik door de kastjes maar niets lijkt heel geweldig. Iedere kleine beweging die mensen maken of gemaakt hebben lijk ik te voelen en ik weet niet of je het kent, maar het voelt vreselijk.
Door een geluid laat ik geschrokken een beker vallen. Met een klap laat ik hem op de grond terechtkomen en mijn hart klopt snel in mijn keel. Waarom moest ik weer zo dom zijn en hem laten vallen. Straks merkte iemand iets en moet ik weer praten. Misschien wel met een vreemde, of juist met een bekende... Eigenlijk praat ik gewoon liever niet.
( Armastus -> Tenace )
wat was dit ookalweer
Brooke Jane Eatside || Heks
Ik knipper met mijn ogen tegen het felle zonlicht. Fijn, ik was al in dit gekkenhuis beland, ik voelde me nu al opgesloten. Ik rekte me uit en slingerde mijn benen over de bedrand en ik sta op en wankel omdat ik bijna mijn evenwicht verloor. Ik deed mijn kleren aan en liep naar de badkamer waar ik me opfriste en daarna de trap afliep. Ik was blijkbaar één van de laatsten die beneden zou zijn. Ik liep de keuken in, bromde een goedemorgen en pakte toen een appel waar ik meteen mijn tanden in zette. Ik verveelde me nu al en besloot dat ik maar kon lezen, dat is er het mooiste nou niet, maar verder had ik toch niks te doen. Ik pakte Harry Potter en de Vuurbeker van de plank en ging vlak zitten bij Tyler en een nieuw meisje. Een nieuwe, die zou eens moeten weten wat voor hel we hier elke dag weer mee maakten. ''Goedemorgen allebei'' groette ik ze en ik sloeg mijn boek open waar ik gebleven was. Stiekem vond ik lezen wel leuk, alleen om de Harry Potter serie te lezen, maar De Hobbit en Twilight moeten ook goeie boeken zijn. Mijn ogen vlogen over de regels terwijl ik van mijn appel at.
''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''
Luke William Simmons
Necromancer
Nog voordat zijn kamergenoot antwoord had gegeven, voegde iemand anders zich bij hun gezelschap, als je het al zo kon noemen. Karmilla was de ruimte binnen gekomen en had klaarblijkelijk besloten dat het een goed idee was om bij hun te gaan zitten. Luke had er geen problemen mee, het was niet zo dat er echt een diepgaand gesprek gaande was, dus wat meer gezelschap was altijd welkom. Karmilla leek Luke nog niet opgemerkt te hebben en voordat hij de aandacht van het meisje op zich kon vestigen, begon ze al te praten.
'Ah, rauw vlees. Net waar ik zin in heb deze morgen.” Zei ze grijnzend. Luke keek haar aan met een mengeling van verwondering en nieuwsgierigheid aan. Voor zover hij wist zat geen van hen hier om kannibalisme, maar de volgende woorden die Karmilla sprak deden toch iets anders vermoeden.
“Precies hoe ik van mijn vlees houdt.” Zei ze met een onheilspellende toon. Luke moest moeite doen om een rilling te onderdrukken. De toon waarop Karmilla had gesproken bevoel hem voor geen ene meter.
“Goed geslapen, Luke?” Klaarblijkelijk had Karmilla hem opgemerkt en de overgang van geïmpliceerd kannibalisme naar hoe hij geslapen had beviel hem nog minder.
"Goed?" Vroeg hij een beetje onzeker, niet zo goed wetend wat hij ervan moest denken. "En jij?" Altijd vriendelijk zijn tegen mogelijke kannibalen, dan werd je minder snel als mogelijk voedsel gezien. Althans, dat was de conclusie die Luke had bedacht.
"Wat bedoelde je trouwens met rauw vlees?" Vroeg hij voorzichtig. Misschien triggerde dit haar juist wel om iedereen in de ruimte en het gesticht op te eten. Alles was mogelijk hier. Luke dacht niet dat Karmilla hier zat om kannibalisme, maar je kon nooit te zeker van je zaak zijn in een plek als deze, waar vrijwel iedereen gelabeld was als psychisch gestoord, inclusief hijzelf.
First things first, but not necessarily in that order
(Ik heb eigenlijk de kamerindeling nodig maar ik doe t wel ff anders)
And if we only die once... I wanna die with you ~ One Republic
Quiet the mind, and the soul will speak.