[200] New blood || rollentopic || - Rollentopics

Naam: Olivia "Liv" Dakota Harrison

Leeftijd (vanaf 17); 18, verjaard op 5 mei

Ouders: Liv denkt dat haar ouders zijn vermoord door wolfmensen, maar dat is niet zo. Haar vader was een wolfmens en hij is vermoord door hunters. Haar moeder is gevlucht en tijdens haar vlucht heeft ze zelfmoord gepleegd van verdriet.

Uiterlijk + foto:; Liv heeft lange steile blonde haren die ze vaak los laat hangen. Ze vindt het heerlijk als haar haren door de wind wapperen. Het geeft haar een onoverwinnelijk gevoel. Liv heeft een mager lichaam, ook door het vele sporten. Ze heeft een mooie kaaklijn en ook een mooi figuur. Ze heeft mooie groene ogen, waarmee ze haar tegenstander soms kan verleiden. Dit doet ze echter niet vaak, omdat de wolfmensen vaak weten wie ze is. Qua make up draagt Liv niet te veel en heeft het liefst een natural look.

Innerlijk (graag uitgebreid); Liv lijkt een gemeen meisje. Ze houdt er namelijk van om op wolven te jagen. ze uit te putten en dan een pijnlijk onderzoek te geven, ze geniet er gewoon van. Liv kan tegen bloed en heeft geen moeite met gevaarlijke dingen doen. Wolven zijn haar vijand. Ze zal niet stoppen met achter een wolf aan gaan, totdat ze hem heeft (of heel erg ver weg is). Haar doorzettingsvermogen heeft haar sterk en een moeilijke tegenstander gemaakt. Ze is goed getraind in het vangen van de wolfmensen. De onderzoeken interesseren Liv niet echt, ze wil gewoon van de wolfmensen af komen.
Door dit alles lijkt Liv erg gemeen. Dit is echter niet altijd zo. Bij haar vrienden, familie en andere mensen waarvan ze houdt, kan ze erg aardig zijn. Haar vrienden beschrijven haar meestal als een aardig, maar gefocust persoon. Evenals kan Liv ook heel erg ongefocust zijn. Ze heeft ook haar melige buien. In deze buien lacht ze overal om met haar vrienden. In deze buien gaat ze nooit op 'jacht', simpelweg omdat ze dan gewoon niet gefocust is. Buiten deze emoties, heeft Liv soms ook verdrietige buien. Ze mist haar ouders dan en denkt veel terug aan de avond waarop ze verdwenen. Deze buien heeft ze echter niet vaak; als ze aan die avond denkt wordt ze erg boos. Liv is niet arrogant, maar zegt wel wat ze denkt. Ze is koningin in het maken van droge sarcastische opmerkingen. Liv is niet echt een jongen-meisje, maar ze houdt wel erg van gevaarlijke dingen doen. De adrenaline geeft haar het gevoel dat niemand haar iets aan kan doen en dat ze onoverwinbaar is. Natuurlijk is dit niet zo en dat weet ze zelf ook, maar toch is het fijn om soms zo'n gevoel te hebben. Liv is sportief en beoefend veel verschillende sporten. Dit maakt haar ook zo sterk en snel.

Livs hekel aan wolfmensen komt van vroeger. Liv ging 10 jaar geleden op een avond wandelen met haar ouders in het bos. Ze genoten van de geuren en kleuren van het bos en van de mooie donkere lucht met een volle maan. Ze kwamen op een open plek en Liv klom in een mooie hoge boom. Haar ouders gingen op de open plek zitten en praatten over vanalles en nog wat. Liv had indertussen een lekkere plek gevonden in de boom. Ze was erg moe en viel langzaam in slaap. Na een tijdje werd ze wakker van gegrom van beneden haar. Ze deed haar ogen open en zag een groep wolven op de open plek. Ze stonden met ze allen op de plek waar haar ouders stonden; waar waren haar ouders? Ze keek naar beneden en haar blik kruisde een blik van een wolf. Het leek een droevige blik, maar dat geloofde ze niet helemaal. Langzaam dropen de wolven af. Bevend bleef ze boven in de boom zitten tot alle wolven weg waren. Langzaam en oplettend klom ze naar beneden. Liv was al vaak in het bos geweest en wist dus de weg. Ze rende da weg naar huis en kwam onderweg een groepje mensen tegen. De mensen merkten haar ook op en liepen met haar mee naar huis. Ook bij deze mensen merkte ze dat de mensen verdrietig keken. Hier had ze niets achter gezocht. Toen ze thuis kwam, waren haar ouders er niet. Na twee jaar waren ze nog steeds niet terug. Liv wist dat haar ouders niet meer leefden en dat er iets met heen was gebeurd. Waar van wat had ze geen idee. Ze zocht dingen over wolven en kwam zo bij verhalen over de menswolven. Ze geloofde gelijk dat de wolven iets met haar ouders hadden gedaan, omdat het allemaal erg logisch was. Het werd nog logischer toen ze een artikel in de krant las over haar ouders. Er stond in dat haar ouders onderzoekers waren die wolfmensen onderzochten. Door deze toeval wist Liv heel zeker dat de wolf mensen haar ouders hebben vermoord. Vanaf dat moment haatte ze de wolven en wilde ze hen precies hetzelfde aandoen als wat ze bij haar ouders hadden gedaan. Over haar conclusies heeft ze nooit getwijfeld, maar er kan ook iets anders aan de hand zijn...

Wolf of Hunter; Hunter

Wapens (voor Hunters. Graag variatie); Mensen werpen. Nadat haar ouders vermist waren heeft ze hier erg veel op geofend en ze is er nu erg goed in.

Relaties: ~ Rhin Malachi Philomena ~ Ze kwam hem tegen terwijl hij oog in oog stond met een wolf en half dronken was. De wolf wilde hem om het leven bregen, maar Liv worp snel een mes naar de wolf en heeft zo Rhins leven gered. Hiervoor is hij haar erg dankbaar. Hij zag ook hoe goed ze kon messen werpen en heeft haar gelijk in de groep opgenomen. Toevallig was zijn specialiteit ook messenwerpen. Hiermee heeft hij het haar nog beter kunnen leren.

Extra's;