[RPG] My Awesome Inbetween Year on MTV - Goeie Versie - Speeltopics

Veel tieners hebben altijd de wildste plannen voor hun tussenjaar of tussenjaren. Feesten, de wereld verkennen, hun bucket list volbrengen en veel meer andere dingen. Maar als het moment daar is, doen veel tieners het niet. In plaats daarvan gaan ze alleen maar werken of lui op de bank hangen om maar niet te hoeven studeren. Voor zulke scholieren heeft MTV een nieuw concept bedacht. Een tv-serie voor scholieren, die iets van de wereld willen zien in plaats van te gaan studeren. Feest vieren op de mooiste plekken in de wereld. Vriendschappen sluiten voor het leven. Of de liefde van je leven ontmoeten.

Welcome in Saint Tropez

De ex-scholieren startten in het sterrenhaven van Frankrijk. Saint Tropez. In de ochtend ontbijten op de boulevard. In de middag rondhangen in de stad of luieren op het strand. En in de avond lekker feesten in de meest exclusieve clubs van dit mooie stadje. De Villa is erg luxe en bevat veel faciliteiten. Er is een gezamenlijke slaapkamer. Maar er is ook één voor als mensen zich willen afzonderen. De Villa is op loopafstand van het strand en de stad is op 10 minuten loopafstand.

Het huis:


Regels:
- Jongens en meisjes graag verdeeld houden
- Omschrijf je personage zo duidelijk mogelijk
- Geen dubbele namen en/of FC's
- Personagebeschrijvingen minimaal 750 woorden
- Maximaal 2 personages per speler
- Probeer meer dan één zin te posten. Denk aan omgeving en handelingen.
- Schrijf je in als je zeker weet dat je gaat spelen
- We schrijven in de verledentijd
- Ga vriendelijk met elkaar om
- Als je van plan bent om niet meer te spelen, pb me dan en meld het in het topic
- 16+ mag (Doe het wel in een spoiler, zodat als mensen er geen behoefte aan hebben, het niet perongeluk lezen)
- Beslis alleen over je eigen personage
- Have fun!

Invullijstje:


Deelnemers:
Meisjes:
Benzema = Valencia (x)
Milicevic = Molly (x)
Confiance = Stella (x)
Exhaily = Elena(x)
Disneyy =

Jongens:
Urie = Elijah (x)
Benzema = Lucas (x)
Milicevic = Nathan
xthevampire = Jake (x)
Exhaily = Adam (x)

Als je vragen hebt, aarzel niet en vraag het!

Idee is afgeleid van een bestaand RPG van Girlscene
Rollentopic
Praattopic

[ bericht aangepast op 10 mei 2014 - 14:26 ]

---

Justin Drew Bieber

Valencia "Val" Soraya Amrani

'Oké.. Sinds pa aan het werk is doe ik de speech wel..' zegt mijn oudste broer Amando lachend. Ik grinnik zachtjes en leun op mijn grote, zwarte koffer. Onze ouders hebben een drukke baan, dus ik heb het afscheid al thuis gedaan. 'Kijk uit, ga niet met vreemde mee en zeker niet in hun auto, let op je drankjes als je uitgaat en doe alsjeblieft niet te wild. We willen je niet komen ophalen in de Franse gevangenis.' zegt hij met een serieus gezicht, maar al snel breekt zijn bekende grijns weer door. Ik wil net wat zeggen als wordt omgeroepen dat mijn vliegtuig over tien minuten vertrekt. Ik kijk mijn broer weer aan en knik. 'Komt goed, Amo..' zeg ik en sla mijn armen om zijn middel. Hij glimlacht en knuffelt me ook even voordat hij een kus op mijn hoofd drukt. 'Nou.. Have fun zusje..' grijnst hij en ik geef hem nog snel een high five voordat ik verder loop. Binnen zo'n vijf minuten zit ik in het vliegtuig en met een tevreden glimlach stop ik mijn oordopjes in mijn oren. Mijn dunne vestje sla ik nog even over mijn middel. Nou... Let's go!
Na zo'n vier uur sta ik dan toch echt op Franse bodem. Ergens moet ik mijn vader wel bedanken dat hij me Frans heeft geleerd. Ik ken zo'n vijf talen, en daar heb je best veel aan. Ik kan vloeiend Spaans, Marokkaans, Frans en Engels. Bijna vloeiend Italiaans. Ik maak me dus niet snel zorgen. Nadat ik eindelijk een taxi heb gevonden op het drukke vliegveld gooi ik mijn koffer in de kofferbak en stap dan in. Na een uurtje stopt hij dan ook echt bij een witte villa. Ik bedank de man en betaal. Hierna pak ik mijn koffer en kijk de taxi na. Hierna kijk ik weer naar het huis en een grijns vormt zich op mijn lippen. Ik ging me hier wel vermaken..
Ik loop het huis in en mijn grijns wordt alleen maar breder. Dit is zelfs nog mooier dan de buitenkant. Snel ga ik langs de kamers en knik goedkeurend bij alles. Het was niet slecht, integendeel. Ik dump mijn koffer voor nu bij een van de bedden in de slaapkamer. Ik had wel een privé-slaapkamer gezien. Maar sinds er maar een van is weten we allemaal waarvoor die dient. Omdat ik een zwembad heb gezien doe ik snel mijn bikini aan waarna ik op blote voeten naar het binnenzwembad loop. Mijn zwarte lokken bind ik snel in een staart. Als ik de ruimte in loop merk ik twee mensen op. Met een glimlach loop ik naar het zwembad. 'Hey!' zeg ik met een glimlach en ik kijk van het meisje in het zwembad naar de jongen. 'Ik ben Valencia, maar hou het maar op Val.' glimlach ik..

---

Your love makes me strong, your hate makes me unstoppable

Molly Elsa Akerson

Ik loop naar boven en pak een van de koffers van de grond, in de hoop dat het degene is met mijn bikini's er in. Ik open hem en gelukkig zie ik ze al zitten in het hoekje. Ik kies voor de witte/blauw gestreepte bikini en ik loop naar een van de badkamers, waar ik mij omkleed. Daarna loop ik snel naar het binnenzwembad en voel even aan het water. Ik grijns, precies goed. Ik duik het zwembad in en wen meteen aan de temperatuur van het water. Ik besluit een paar baantjes te trekken. Wat een heerlijk gevoel. Ik was altijd al dol geweest op zwemmen. Wanneer ik rustig aan het drijven ben, hoor ik voetstappen dichterbij komen. Ik draai mij om en zie een jongen aan de waterkant staan. "Hey! Jij voelt je al lekker thuis zo te zien!" roept hij naar mij en ik lach. "Ik ben trouwens Jake", vervolgt hij zich. "Jij heette Molly toch?" vraagt hij. "Dat zei Raven in ieder geval..." maakt hij zijn zin af. "Dat ben ik ja!" antwoord ik vrolijk. De jongen bukt om aan het water te voelen en gaat met een glimlach weer recht staan. Wanneer hij de kamer bestudeert, bestudeer ik hem. Ik kom tot de conclusie dat het geen lelijke jongen is. Wanneer hij zijn blik weer op mij richt, kan ik hem alleen maar grijnzend aankijken. "Kom je erbij?" vraag ik hem. Dan hoor ik nog een paar voetstappen aan komen lopen. Dit keer is het een meisje dat er verschijnt en haar bikini te zien was ze ook al van plan te gaan zwemmen. "Hey!" zegt het meisje met een glimlach en ze kijkt van mij, naar Jake. "Ik ben Valencia, maar hou het maar op Val", stelt ze zich voor met een glimlach. "Ik ben Molly", stel ik mijzelf voor. "Kom je er ook bij?" vraag ik aan haar, met een knik op haar badkleding.

---

Tell me about it, stud.

Ik kijk Molly weer aan en zie haar breed grijnzen. Ze heeft trouwens wel mooie ogen, besef ik als ik haar onopvallend bekijk. 'Kom je erbij?' vraagt ze, net voordat ik een paar voetstappen hoor. 'Misschien zo,' antwoord ik nog net, voordat ik me omdraai en een zwart harige meid in een witte - nogal sexy - badpak op mij af zie lopen. 'Hey!' zegt ze met een glimlach. Even schiet het door me heen dat iedereen vrolijk is ... Wat niet zo raar is, nadat je hier aangekomen bent. Dit is namelijk le paradis op aarde! Het meisje kijkt even van Molly, naar mij. 'Ik ben Valencia, maar hou het maar op Val,' stelt ze zich voor, weer met een glimlach. Ik kijk even naar Molly, wie gaat zich eerst voorstellen? 'Ik ben Molly,' stelt ze zich voor, ook aan Val vraagt ze of ze het zwembad in komt. 'Hey, Val! Ik ben Jake,' breng ik mezelf er tussen door. Ik schud even de hand van Valencia, wat netter is, aangezien we op dezelfde hoogte staan. Tot nu toe zijn het allemaal nog knappe meiden, bedenk ik tevreden. Misschien moet ik zo Raven ook maar naar het zwembad lokken ...

[ bericht aangepast op 12 mei 2014 - 0:10 ]

---

"Always be yourself. Unless you can be a pirate - then always be a pirate." ~ Jack Sparrow

Elijah Austin Pierson

Tweeënvijftig kilo. Zachtjes schoof ik de weegschaal weer onder mijn bed. Ik was weer wat aangekomen, godzijdank. Het is gewoon creepy om zo weinig te wegen. Voor mijn lengte had ik absoluut ondergewicht, en dat wist ik. Ondanks dat ik al zo'n jaar geen anorexia meer had kon ik het niet laten om elke dag de weegschaal op te stappen. "Elijah, liefje. Je moet gaan," hoorde ik Lucy - mijn stiefmoeder - roepen. Met een zucht trok ik mijn zwarte laarsjes aan. Ik had er wel zin in, alleen had ik wat minder enthousiasme voor de vlucht. Vliegtuigen waren vreselijk. Zo snel als ik kon rende ik de trap af en greep mijn twee koffers beet. In de woonkamer stonden Lucy en Kellin - mijn vader - te wachten. Hind - mijn eenjarige zusje - waggelde naar me toe. Wat scheefjes grijnsde ik naar haar en tilde haar op. "Ik ga je missen, mede-ginger. Ik zal snel weer terug zijn," sprak ik tegen haar. Ze glimlachte breed naar me. Zachtjes drukte ik een kus op haar hoofd om haar daarna weer op de grond neer te zetten. Even keek ik naar Lucy maar gunde haar verder geen blik. Kellin schonk ik echter wel een minuscule glimlach. "De groeten" mompelde ik. Met de handvatten van de twee koffers in mijn linkerhand en mijn autosleutels in mijn rechter liep ik de deur uit. Achter me hoorde ik nog "Elijah!", maar voordat ik kon antwoorden was de deur al dicht. Het klonk als Hind, waardoor ik nu wel enige spijt had dat ik de deur al dichtgegooid had. Toch besloot ik maar om in plaats van de deur weer open te doen de koffers in mijn auto te laden en zelf in te stappen. Mijn gitaar zat veilig in zijn koffer in de achterbak dus daar hoefde ik me niet druk om te maken. Op het moment dat ik de auto startte sprong de cd-speler aan in het midden van een liedje. "Maybe we're just having too much fun. Maybe you can't handle yourself. Staring at me with your lips and tongue". Het liedje herkende ik gelijk. Bulls In The Bronx van Pierce The Veil. Schijnbaar had ik mijn PTV cd er nog in zitten. Voor ik het wist reed ik al richting het vliegveld en headbangde ik mee met de muziek.

De vlucht was best goed verlopen. Ik zat naast een jongen die alleen maar sliep, en een vrouw die alleen maar zat te bellen en in het midden van de vlucht maar haar vreselijk lelijke Chanel slaapmasker opdeed en ook in slaap viel. Met oortjes in hoorde je op de muziek na echt niets, dat was ook weer opgelost. Gelukkig maar dat Kellin me belde net toen ik geland was, anders had ik Hind niet meer kunnen spreken. Of nou ja, spreken kon ze niet echt. Maar ze begreep me wel dus dat was al makkelijk. Met de woorden dat ik haar via mijn laptop zou bellen en ik al heel snel weer thuis zou zijn was ze tevreden. Na nog zo'n tien minuten te hebben gedaan over het ophangen zei ik dat ik van haar hield en kon uiteindelijk ophangen. Snel hield ik een taxi aan, gaf hem het adres en kon dan eindelijk even rusten. Een klein uurtje duurde het totdat we bij een enorme villa stopte. Even bedankte ik de man waarna ik dan toch eindelijk mijn koffers kon pakken en het huis binnen kon vallen. Als allereerst zocht ik me een weg naar de slaapkamers. Tot mijn grootste teleurstelling sliepen de jongens schijnbaar allemaal bij elkaar. Liever had ik een eigen slaapkamer. Mijn koffers dumpte ik op het achterste bed. De gitaarkoffer besloot ik maar eronder te schuiven. Weer beneden zag ik een donkerroodharig meisje zitten in de woonkamer. Ze was me niet opgevallen toen ik binnenkwam. Zoals gewoonlijk hield ik mijn lippen stijf op elkaar en mijn uitdrukking op emotieloos. Oh, schijnbaar was er ook een zwembad naar wat ik hoorde. In plaats om een zwembroek aan te trekken liep ik er gewoon heen in mijn zwarte skinny jeans en mijn Misfits tanktop. Voor heel even schoten mijn wenkbrauwen omhoog toen ik twee meisjes in het zwembad zag en één jongen. Daarna rolde ik mijn ogen maar en nam gewoon plaats zonder ook maar hen te begroeten op een ligstoel bij het zwembad om daar mijn benen op te trekken en in een kleermakerszit te gaan zitten. Waar ik anders heen moest wist ik niet.

[ bericht aangepast op 12 mei 2014 - 15:30 ]

---

Dear Molly. Watching over Fred like you have been watching over Harry all these years. Love, Lily.

Na de ontmoeting met Valencia, sta ik nog tien minuten tot een kwartier met hen te praten. De twee meiden waren net het water in gegaan, waarna ik Raven ook wil gaan overhalen om mee te zwemmen. Ik draai mezelf al om weg te lopen, maar zie dan eindelijk een jongen met opvallend vuurrood haar. De jongen kijkt even naar ons, waarna hij met zijn ogen rolt en zonder ons te begroeten gaat zitten op een ligstoel bij het zwembad. Ik zie direct dat deze jongen anders is dan ik ... Hij draagt zwarte skinny jeans en een Misfits tanktop, wat heel wat anders is dan mijn witte T-shirt, grijze vest, een groen kleurige jas en mijn versleten laaghangende spijkerbroek. Ach, verschillende mensen zijn juist leuker. Waar ik mezelf wel over verbaas, is dat deze jongen niet eens gedag zegt. Dan maken we hem gewoon aan het praten, hè! Bedenk ik, waarna ik me naar hem toe begeef. 'Hey! Wow, wat ben ik blij. Ziet hier verdorie al een dik halfuur met alleen maar meiden opgescheept!' Ik grijns even en steek dan mijn hand uit. 'Ik ben Jake,' zeg ik vrolijk, terwijl ik de vele tattoo's op de rechterarm van deze jongen bekijk. Man, wat zijn die gaaf! Ik kijk de jongen weer aan en ontdek de neuspiercing. Ik verbaas me er nog steeds over als mensen een neuspiercing hebben ... Het lijkt me zo irritant zitten, maar dat niet alleen, het erin schieten van die piercing lijkt mij ook al pijnlijk! Stiekem, doet deze jongen mij denken aan een soort punker denken. Ik vraag me af wat voor muziek hij leuk vindt.

---

"Always be yourself. Unless you can be a pirate - then always be a pirate." ~ Jack Sparrow

Elijah Austin Pierson

Ik had net mijn mobiel erbij gepakt om wat muziek te luisteren maar de jongen kwam naar me toe. Oh god, daar zal je het hebben. Ik keek hem wat verveeld aan. "Leuk voor je," mompelde ik toen hij begon over dat hij hier al eventjes met de meiden zat. Hij stelde zich voor als Jake. Spottend keek ik naar de hand die hij uit stak. "Elijah," zei ik maar, zonder zijn hand te schudden. Met tegenzin nam ik hem even in me op. Gespierd, lang, geen enkele tattoo of piercing te bekennen. Geen piercings waren te verwachten, maar geen tattoos? Normaal wilden zulke jongens altijd indruk maken met tattoos of die shit. Waarschijnlijk was 't weer zo'n vriendelijk geval. Ja, ik vooroordeel, maar alles is zo cliché dat je het al kan raden op het eerste gezicht. Weer keek ik hem aan. Zijn bruine ogen glinsterden vrolijk naar me. Alles aan hem was perfect, té perfect. Waarom moest iedereen zo perfect zijn? Dude, er zijn miljoenen mensen op de wereld. Niet iedereen hoeft per se hetzelfde te zijn. Het was allemaal zo voorspelbaar dat ik langzaam een vreselijke hekel kreeg aan de mensheid. "Wat, bevalt het niet?" Vroeg ik hem met een wat geïrriteerde uitdrukking op mijn gezicht, mijn woorden doelend op mijn eigen uiterlijk. Gelijk wist ik dat ik in de toekomst me op zulke momenten af zou gaan vragen wat ik hier überhaupt deed. Misschien had ik toch maar beter thuis kunnen blijven. Ach, ik was er nu toch en ze zaten maar met me opgescheept. Hun probleem.

---

Dear Molly. Watching over Fred like you have been watching over Harry all these years. Love, Lily.

'Leuk voor je,' mompelt de jongen met opvallend rood haar, als reactie op mijn opmerking over de meiden. Hij kijkt even spottend naar mijn hand, maar neemt deze niet aan. Ik trek verbaasd mijn wenkbrauwen op en haal dan een beetje verward mijn hand weg. Dan niet, denk ik bij mezelf. Geen hand is ook goed ... 'Elijah,' hoor ik de jongen zeggen. Ik glimlach weer, wat een gave naam. Het past wel bij hem ... 'Wat, bevalt het niet?' Hij kijkt mij aan met een geïrriteerde uitdrukking op zijn gezicht. Hij merkte dus dat ik hem bekeek. Ik grijns naar hem schudt mijn hoofd. 'Hoezo zou het mij niet bevallen? Iedereen is zoals hij is, niet waar?' Ik ben even stil en voeg er dan aan toe: 'Ik vind je style apart, maar wel leuk ... Dus het bevalt wel hoor. Ik was eigenlijk benieuwd naar welke muziek je luistert?' Ik grijns opnieuw en bedenk me dan dat deze jongen niet zo'n mensentype is. Ik staar even naar de meiden in het water, maar kijk daarna Elijah weer afwachtend aan.

[ bericht aangepast op 12 mei 2014 - 17:09 ]

---

"Always be yourself. Unless you can be a pirate - then always be a pirate." ~ Jack Sparrow

Nathan 'Nate' Corban

Verveeld zit ik voor het raam van mijn huis. Ik wacht totdat de auto met mijn vriendin Paula verschijnt. Zij zal mij naar het vliegveld brengen. Wanneer ik een rode Opel voor zie rijden, weet ik dat het Paula is. "Mam, pap, ze is er!" roep ik de woonkamer in en al snel verschijnen mijn ouders voor mijn gezicht. Beide geven ze mij een lange knuffel, iets te lang als je het mij vraagt, maar ach, het is een goed teken dat ze mij gaan missen. "Veel plezier jongen," zegt mijn vader en hij geeft mij nog een klop op mijn schouder. Mijn moeder is een stuk minder relaxed. "Kijk alsjeblieft uit Nathan en blijf van die rotzooi af," zegt ze ietswat bezorgd. Met rotzooi doelde ze op drugs. Ik ben zo'n half jaar clean, maar ze is nog steeds bang dat ik een terugval zou krijgen. "Mam, het gaat prima met mij. Maak je niet druk," probeer ik haar gerust te stellen. "En het is Nate," zeg ik er nog bij. Ik vind het verschrikkelijk als mensen mij Nathan noemen. Ik wil gewoon Nate genoemd worden. Simpel en effectief. Ik geef ook mijn 17-jarige zusje en 14-jarige broertje nog een knuffel en loop dan naar de auto. Ik stap in en geef Paula meteen een kus op haar lippen. Ik heb haar alweer 3 weken niet gezien. Paula woont in Washington en ik in Vancouver. Dit ligt zo'n 4 uur bij elkaar vandaan, wat er voor zorgt dat we elkaar helaas niet vaak zien. "Op naar het vliegveld dan maar," zucht Paula en ze start de motor. Ik zie aan haar gezicht dat ze er helemaal niet blij mee is, maar ik moet dit doen. Gewoon om even uit Vancouver weg te zijn, de stad die mij alle ellende heeft bezorgd van de afgelopen jaren.

Op het vliegveld blijf ik Paula maar knuffelen. Als de oproep komt dat mijn vliegtuig snel zal opstijgen, geef ik haar een laatste knuffel en druk ik mijn lippen op de hare. Dat is het enige wat ik echt zal gaan missen de komende tijd. "Veel plezier Nate," zegt Paula flauwtjes. "En blijf van de meisjes af daar!" waarschuwt ze mij lachend. Ze probeert het als grapje over te laten komen, maar aan haar gespannen gezicht zie ik dat ze wel degelijk erover in zit. "Tot snel liefje," fluister ik en geef haar een laatste kus op haar wang. Dan begin ik met mijn koffer naar het vliegtuig te lopen. Ik draai mij nog een keer om en zwaai naar haar. "Ik stuur je een bericht zodra ik geland ben!" roep ik nog en dan is ze uit mijn gezicht verdwenen. Ik loop de gate in en geef mijn ticket aan de stewardess. Ze knikt goedkeurend en ik loop door naar mijn plek. Op naar Frankrijk.

Een flink aantal uren later ben ik geland, heb ik een stuk met een taxi gereden en ben ik nu op de plaats van bestemming aangekomen. De villa waar we de komende weken zullen verblijven. Een grijns verschijnt op mijn gezicht bij het aanzien van het prachtige huis. Wanneer ik binnenkom wordt mijn grijns er niet minder op. Sterker nog, als hij groter zou kunnen worden zou die dat worden. Ik kijk goedkeurend om mij heen en loop vervolgens naar boven. In een kamer zie ik een flink aantal bedden staan. Hier slapen we dus. Ik kies een random bed uit en gooi daar mijn koffer op. Op verschillende bedden ligt enorm veel bagage. Daar zullen de meiden wel slapen, denk ik bij mijzelf. Vervolgens bekijk ik ook de rest van de kamers en ik moet zeggen dat alles nog mooier is dan dat ik mij had voorgesteld. Terwijl ik tevreden naar de kamer met jacuzzi's sta te kijken, merk ik hoe warm ik het heb gekregen. Ik heb nog steeds de kleren aan waarmee ik uit Canada vertrokken ben, maar hier zijn de temperaturen toch wel heel anders. Ik besluit mijn shirt met lange mouwen en jeans te verruilen voor een zwembroek. Ik had buiten al een zwembad gezien vanuit het raam, maar wie weet zit er binnen ook nog wel een. Ik kan best wat afkoeling gebruiken! Doordat ik mijn zwembroek aan heb, is wel meteen mijn tattoo te zien, maar dat is maar goed ook. Kan ik die vraag meteen beantwoorden en heb ik dat meteen gehad. Ik loop weer naar de woonkamer en zie dit keer een meisje zitten. Het lijkt mij wel zo fatsoenlijk om mij voor te stellen, dus dit doe ik dan ook maar. "Hey, ik ben Nate," stel ik mijzelf voor. Mijn echte naam, Nathan, zeg ik er niet eens bij, dan kunnen ze mij niet zo noemen ook. Terwijl ik mij voorstel aan het meisje, hoor ik allerlei stemmen uit een kamer vlakbij komen. Ook hoor ik geplons. "Is dat het zwembad?" vraag ik aan het meisje en loop er snel naartoe. Eenmaal daar binnen, zie ik inderdaad dat ik het binnenzwembad bereikt heb.

[ bericht aangepast op 12 mei 2014 - 17:35 ]

---

Tell me about it, stud.

Raven Carter
Als er na een tijdje ineens een jongen voorbij loopt doe ik mijn paars gekleurde oordopjes uit en kijk hem na, een scheve glimlach siert mijn lippen. Misschien zijn er toch wel mensen van mijn 'soort' hier...
Niet veel later komt er weer een jongen aan, echter ziet hij me wel zitten en stelt hij zichzelf voor.
"Hey, ik ben Nate," verteld hij me.
"Raven" glimlach ik. Hij heeft enkel een zwembroek aan en ik bekijk zijn lichaam kort, het is gewoon niet te weerstaan om niet te kijken...
"Is dat het zwembad?" vraagt hij dan.
Ik knik en al snel verdwijnt ook hij richting het zwembad.

Als ik dan gepraat hoor vanuit het binnen zwembad zucht ik zacht.. zal ik me er in mengen en vrienden maken? Of zal ik hier onzeker blijven zitten? Ik durf niet, dat laatste meisje ziet eruit alsof ze me elk moment kan afkraken bij wat ik ook zeg. Ik kijk naar mijn handen en zucht. Met tegenzin sta ik op en trek mijn Ripped skinny jeans wat omhoog zodat deze weer goed zit en ik loop richting de deur van het zwembad.
'20 Seconden van moed..' murmel ik zacht tegen mezelf waarna ik mijn hand op de klink leg. Ik ben hier gekomen om lol te hebben en vrienden te maken dus als ik gewoon blijf zitten op die bank komt het er sowieso niet van. Ik open de deur en stap de ruimte binnen, twee meiden liggen al in het zwembad en Jake staat bij de nieuwe jongen.
"Hoi allemaal" zeg ik dan met mijn bekende neppe glimlach, al is het al lang niet meer te zien dat die zo nep is... Ik kijk naar de twee meiden in het zwembad, Molly en het nog onbekende meisje met de donkere haren. Vrienden maken Raven, des te minder raar ze je zullen vinden.
"Ik ben Raven, voor degenen die dit nog niet wisten" zeg ik dan glimlachend tegen de twee nieuwkomers. Een nadeel aan als eerste aankomen: Je moet je steeds opnieuw voorstellen en maakt dus op iedereen een andere indruk omdat je je niet tegen iedereen hetzelfde kan voorstellen.

Aangepast xd

[ bericht aangepast op 12 mei 2014 - 17:42 ]

---

Little do you know

Elijah Austin Pierson

Dat is nieuw. Normaal zou ik tegen deze tijd al zowat zijn uitgelachen en uitgescholden. Zo ging het er dan altijd in mijn buurt aan toe. De vriendelijkheid van deze jongen beviel me wel. Hij deed zijn best in ieder geval om een gesprek aan te knopen. Eigenlijk wist ik nu al niet meer zo goed wat ik van hem moest denken. Na de stilte kwamen er woorden die me nog meer deden verbazen. Jezus, dat joch zat vol verrassingen. Zijn grijns werkte me echter wel op m'n zenuwen. Misschien was 'ie iets te vrolijk. Mijn schouders haalde ik wat op. "Screamo, metal, punk, rock," somde ik op. "Dat soort muziek". Ik zou er niet eens van versteld staan als hij geen idee had wat screamo was. Volgens de meeste was het 'geschreeuw wat het liedje verpestte'. Oh hell no. Elke dag oefende ik nog stiekem op mijn screamen, hopend dat ik steeds beter zou worden. Ik keek op bij een meisjesstem. Het was het meisje wat net nog in de woonkamer zat. Haar kleding was best gaaf. Mijn ogen gingen door naar de jongen die net binnenkwam. De twee interesseerden me niet zoveel dus besloot ik maar weer met volle tegenzin Jake aan te kijken.

---

Dear Molly. Watching over Fred like you have been watching over Harry all these years. Love, Lily.

Ik zie direct dat Elijah verbaast is over mijn vraag en dat is iets wat ik al had verwacht. Waarschijnlijk denkt die jongen dat ik zo'n net figuur ben, iemand die zich niet met punkers in laat ... Nou, dan heeft hij het mis, want mij maakt het niet uit met wie ik vrienden ben. We're all the same, right? Elijah haalt zijn schouders op en antwoord: 'Screamo, metal, punk, rock. Dat soort muziek.' Ik denk even na, metal, punk en rock ken ik wel, maar screamo is nieuw voor mij. 'Hmm, ik dacht al wel dat je die smaak zou hebben. Alleen screamo is nieuw voor mij ... Ik zoek het binnenkort wel een keertje op, maar op zich vind ik rock en punk soms ook wel leuk. Licht een beetje aan mijn mood,' vertel ik hem, terwijl ik het woordje screamo in de notitie's van mijn telefoon zet. Als ik een paar voetstappen hoor en niet lang daarna een meisjesstem, die verdacht veel op die van Raven lijkt, kijk ik even over mijn schouder om te checken of ik gelijk heb. Het is inderdaad Raven ... Al mijn hele leven lang ben ik goed in het onthouden van stemmen, best handig! De jongen die wat eerder binnen kwam is nieuw, ik sta dan ook op, om mezelf even aan hem voor te stellen. De blonde jongen, draagt al een zwembroek, waaruit ik op maak dat hij van plan is om te gaan zwemmen. Op zijn borst heeft hij een getatoeëerd kruis, ik weet bijna zeker dat er een verhaal achter zit. 'Hey, Jake is de naam,' stel ik mijzelf voor, terwijl ik hem een stevige handdruk geef. Daarna glimlach ik nog even naar Raven, omdat ik haar er ook bij wil betrekken. 'Gaan wij dadelijk allemaal zwemmen?' vraag ik aan degene die nog niet omgekleed zijn. Diep van binnen trekt dat water mij ook wel aan, dus ik ga zo echt wel zwemmen!

[ bericht aangepast op 12 mei 2014 - 20:27 ]

---

"Always be yourself. Unless you can be a pirate - then always be a pirate." ~ Jack Sparrow

Elijah Austin Pierson

En voor de tweede keer vandaag rolde ik mijn ogen. Als die jongen straks eens screamo ging luisteren dan schrok 'ie zich rot. Bij die gedachten kwam er een grijns op mijn gezicht, die zo snel weer verdween als hij gekomen was. "Luister dan naar een liedje van Motionless In White," zei ik maar. Motionless In White was serieus één van de beste bands ooit. Chris Motionless was zó goed. Jake vroeg aan degenen die nog in hun kleding stonden of we gingen zwemmen. Ik wist bijna zeker dat ik door de helft zowat aangestaard zou worden. Maar wat kan je dan ook verwachten als je een hoofd van één van je katten redelijk groot op je borstkas getatoeëerd hebt. Haters gonna hate. Het zwemmen klonk zo verkeerd nog niet dus besloot ik maar op te staan en weg te slenteren, de trap op. In de slaapkamer ritste ik maar één van de koffers open op mijn bed waar mijn kleding in zat. Veel zat er niet echt in. Bandshirts, tank tops, skinny jeans, ripped skinny jeans, naast mijn laarsjes nog mijn Allstars en natuurlijk mijn tijger onesie. Mijn obsessie met katten ging soms iets te ver, but who cares. Op mijn gemak verruilde ik mijn kleding voor een normale zwembroek. Zo kon ik weer terug beneden lopen, de kamer van het zwembad in. Ik moest toegeven, mijn botten kon je van veraf zien. Mijn ribben staken gewoon zowat uit, maar ik kon gewoon niet aankomen. Natuurlijk zou het wel kunnen, maar ik zat al propvol met het kleine beetje eten per dag. En zoals ik al had vermeld: de tattoo was óók echt al van meters ver te zien.

[ bericht aangepast op 12 mei 2014 - 21:27 ]

---

Dear Molly. Watching over Fred like you have been watching over Harry all these years. Love, Lily.

Raven Carter || Look
Jake stelt zich voor aan Nate en vervolgens vraagt hij of we allemaal gaan zwemmen. Ik kijk een beetje onzeker naar beneden. De onbekende jongen die, voor zover ik kan zien, vol zit met tattoos slentert weg. Of hij heeft geen zin meer in gezelschap of hij gaat zich omkleden.
"Eh.. ik weet niet of ik ga zwemmen.. ik heb wel mijn bikini mee maar.." mompel ik dan terwijl ik mijn rechterhand over mijn linker elleboog leg en een beetje richting de grond kijk. Angstig bijt ik op mijn lip, ik wil niet dat mensen gaan staren... Ik heb altijd het gevoel dat er gestaard word als ik naar het zwembad of naar het strand ga..
Ik wil Jake net vragen wie de roodharige jongen is als de jongen weer de ruimte binnen komt, gekleed in een zwembroek. Ik ben straks dus de enige die niet gaat zwemmen? Fuck, ik wil al helemaal niet de enige zijn die niet zwemt. Dilemma. Wat is erger? Het gevoel dat je aangestaard word of dat mensen gaan zeggen dat je asociaal bent? Ik denk dat ik me maar niet ga afzonderen, ik wil geen loner zijn en al helemaal niet hier waar ik niemand ken. Ik zal maar gewoon mijn tanden op elkaar moeten zetten en mijn bikini straks op halen. Ik schaam me enorm voor de stretchmarks op mijn benen... Ik doe wel gewoon mijn zwembroek over mijn bikini broekje heen straks... niemand die er nog wat van merkt. Dan maar hopen dat niemand vraagt waarom ik als meisje een zwembroek draag...

---

Little do you know

Nog voordat ik op stond om mezelf aan de nieuwe jongen voor te stellen, noemt Elijah nog een liedje die ik zou moeten luisteren. Ik knik grijnzend naar hem, als teken dat ik het zal onthouden. Ik zie de roodharige jongen voor de eerste keer grijnzen en bedenk dat hij dat waarschijnlijk deed bij de gedachte dat ik naar die muziek zou luisteren. Ik ben benieuwd ... Nadat ik in het openbaar had gevraagd wie er allemaal gaan zwemmen, staat Elijah op en slenterd hij weg. Gaat hij nou omkleden of is hij het zat? Ik zie het van zelf wel, besluit ik dan. Mijn blik valt op Raven, die er een beetje onzeker bij staat. Dit merk ik op, aan het feit dat ze naar beneden staart en op haar lip bijt. Ik glimlach bij deze houding, niet veel meiden zijn op deze leeftijd nog onzeker. Eigenlijk is het best wel cute ... 'Ik weet niet of ik ga zwemmen ... Ik heb wel mijn bikini bij, maar ...' mompelt ze, terwijl ze haar rechterhand over haar linker elleboog heen legt. Ik wil net wat zeggen als Elijah weer binnenkomt in zijn zwembroek. Ik kijk naar hem op en het eerste wat mij op valt is zijn nogal grote tattoo van een kattenhoofd op zijn borst. Ik glimlach, een kattenlover dus. Het tweede wat mij op valt, is dat deze jongen echt gigantisch mager is. Niet gezond, zo mager is die jongen. Misschien dat we dan vanavond maar extra lekker moeten gaan koken, zodat hij extra veel gaat eten, bedenk ik met een lichte grijns om mijn lippen. Ik richt me weer op Raven, omdat de meeste mensen het vervelend vinden als je hen de hele tijd aan staart. 'Kom op, Raven! Iedereen gaat zwemmen, dus jij ook ... Het word echt wel gezellig,' probeer ik haar over te halen, waarna ik wegloop om ook mijn zwembroek te gaan halen. In de slaapzaal aangekomen, trek ik mijn koffer onder mijn bed vandaan, waarna ik mijn zwembroek eruit vis. Ik loop even naar de badkamer om mijzelf om te kleden, omdat ik niet gelijk iedereen al onzeker wil maken, doordat ik mezelf midden in de slaapkamer sta om te kleden. Ik grijns, ik zou het niet erg vinden als één van die meiden binnen kwam, maar we houden het nog netjes ...

Met mijn zwarte zwembroek aan, die tot net over mijn knieën reikt en een handdoek in mijn hand loop ik weer naar het binnenzwembad. Ik loop zo gewoon mogelijk naar één van de ligstoelen, waar ik mijn handdoek op gooi. Daarna haal ik mijn mobiel uit mijn zak en leg ik die bij mijn handdoek. Ik besluit om de eerst volgende ochtend maar weer een beetje aan mijn spieren te gaan trainen. Mijn sixpack blijft natuurlijk niet uitzichzelf zo mooi ... Ik kijk even vanuit mijn ooghoeken naar de dames die al in het zwembad zitten, waarna ik een aanloopje neem en net naast hun in het water plons. Drie seconden later kom ik weer boven en strijk ik met mijn rechterhand door mijn bruine haar, dat letterlijk alle kanten op stond.

[ bericht aangepast op 13 mei 2014 - 11:01 ]

---

"Always be yourself. Unless you can be a pirate - then always be a pirate." ~ Jack Sparrow

Raven Carter || Bikini
Als de jongen de ruimte weer binnenkomt merk ik dat er een redelijk grote tattoo van een kattenhoofd op zijn borst zit, ik glimlach lichtjes. Als ik dan zie hoe zijn ribben werkelijk uitsteken zet ik alleen maar meer vraagtekens bij deze mysterieuze jongen... Vermagert hij zichzelf..? Of zou hij dit een tijd terug gedaan hebben en komt hij er nu weer bovenop? Ik kijk naar de grond, ik ben blij dat het bij mij niet zo ver is gekomen.. Ik ben ooit redelijk dik geweest en heb enorm veel kilo's verloren op eigen houtje zonder enig doktersadvies of wat dan ook. Het was niet gezond maar het eind resultaat stelt mij tevreden.
'Kom op, Raven! Iedereen gaat zwemmen, dus jij ook ... Het word echt wel gezellig,' probeert Jake mij dan over te halen. Ik zucht diep en geef dan uiteindelijk toe. Dan maar gewoon een zwembroek er overheen doen.
"Oké Fine" lach ik dan uiteindelijk waarna ik achter Jake aan loop richting de slaapkamer.
Eenmaal boven loop ik door naar het achterste bed waar ik mijn koffers op gelegd heb en haal mijn bikini en zwembroek er uit. Jake verdwijnt in één van de twee badkamers dus loop ik naar de andere. Als ik in de badkamer ben doe ik de deur op slot en trek mijn kleren uit waarna ik ze verruil met mijn bikini.
Ik kijk in de spiegel en probeer mijn benen te zien. Een diepe zucht rolt over mijn lippen en ik zet mezelf neer op de bad rand en kijk naar mijn zwembroek. Hij is net lang genoeg om de ergste strepen te verbergen... Ik trek mijn zwembroek aan en leg mijn gewone kleren rommelig in mijn koffer waarna ik in deze bikini richting het zwembad loop. Ik twijfel kort voor de deur en probeer relaxed te gaan staan, ik probeer vooral niet onzeker te lijken, dan word er straks juist over mij gepraat en alles... Ik open de deur naar het zwembad en probeer zelfverzekerd richting de rand van het zwembad te lopen. Als ik bij de rand ben ga ik zitten met mijn benen in het water. Jake was al meteen in het water gesprongen, dat hoorde ik nog net aan de buitenkant van de deur. Ik hou niet zo van het gespetter en alles en ga er altijd rustig in.

[ bericht aangepast op 13 mei 2014 - 21:35 ]

---

Little do you know