• One Direction is een band die langzaam uiteen is gevallen doordat de roem hen teveel werd. Geen privacy hadden de jongens meer over door de paparazzi, ze zaten aan een contact vast waar ze niet onderuit en hen letterlijk kapot maakte. Kortom: ze werden behandeld als poppen aan een touwtje, die geen eigen mening meer mochten hebben. Het gevolg? Alcohol, ziekenhuizen, feesten en het slechte pad waardoor de band langzaam uiteen viel.
    Nu, ruim vijf jaar later, heeft iedere jongen zijn leven weer een beetje op de rit, is One Direction totaal uit de bekende wereld bekomen. Dat is een reden om de jongens, zonder het van elkaar te weten, uit de nodigen voor een vakantie, die hen hereniging zou moeten betekenen. Niet zozeer de band, maar de vriendschappen die langzaam zijn vervaagd, wat in principe niet de bedoeling was. Maar gaat het allemaal wel zo makkelijk als verwacht? Of zijn vijf jaar geleden ook alle vriendschappen vervaagd? Word het ieder weer op een samen met hen families, die de jongens natuurlijk mee hebben genomen.


    • Rollen •
    Jongens •
    • Niall Horan • Envidia
    • Zayn Malik • Tuck
    [R]• Liam Payne • aestivate
    • Harry Styles • Styles
    • Louis Tomlinson • Tantor

    Andere mensen • (Bijvoorbeeld vriendinnen, verloofdes, vrouwen, etc.)
    • Jaime Sif Barton • Louis Pan
    •
    •


    • Regels •
    • Minimaal 7 regels, 200 woorden, schrijven, dat is niet heel erg moeilijk.
    • Graag met leestekens en hoofdletters typen.
    • OOC graag met haakjes; [] {} () - -
    • Houd het graag REALISTISCH! Bijvoorbeeld: De jongens zijn 5 jaar ouder dan dat ze nu zijn. Jongens van 25 hebben geen vriendin van 17. Vriendschappen die verbroken zijn, zijn zeker na 5 jaar niet in 2 tellen weer goed, zeker niet als er ruzie of jaloezie in het spel is.
    • Als je een week niet hebt gereageerd zonder te laten weten waarom lig je er zonder pardon uit.
    • Reserveringen blijven 48 uur staan. Reservatie telt tot dat de rol helemaal af is.
    • Geen Mary Sue's (perfecte personages)
    • Naamsveranderingen doorgeven.
    • Geen personages van anderen besturen.
    • 16+ mag
    • Respecteer de keuzes van de andere spelers en ga je zelf niet lopen opdringen.
    • Alleen LouisPan of Tantor maken nieuwe topics aan
    Op het overtreden van al deze regels staat na 2 waarschuwingen het verwijderen van je personage(s).

    Veel plezier


    • Het begin •
    De jongens komen een voor een aan in Stockholm, zowel over de brug, als met boot, als met het vliegtuig. Ze hebben afgesproken op de parkeerplaats bij het koningklijk paleis, waar vandaan ze gezamelijk een heel stuk naar het noorden waar ze in de tijd van One Direction ook al een keer hebben gekampeerd. Op de parkeerplaats zal de eerste keer zijn dat de jongens elkaar weer zien na die 5 jaar, voor de meesten zeker. Geen van hun weet ook maar dat de anderen er zullen zijn of dat ze hierna naar het hoge noorden zullen trekken, dus een grote verrassing wordt het zeker. Ze hebben alleen een mailtje gekregen met een lijstje wat ze moesten inpakken, waaronder kampeerspullen, en dat ze naar het parkeerterrein achter het koningklijk paleis moesten komen op deze datum om precies 3 uur 's middags. Het is dus nog maar de vraag of het meteen weer zo goed klikt, of dat het heel ongemakkelijk wordt, zeker in het begin.

    [ bericht aangepast op 6 mei 2014 - 17:26 ]


    Bowties were never Cooler

    ( Hi)


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Jaime Sif Barton
    Ik zat vrolijk in de auto en keek uit het raampje en zag op de kerkklok dat het half 3 was. Het was een lange rit geweest, en een lange boottocht waarop ik verrassend goed had geslapen, maar nu waren we er eindelijk bijna. Ik keek mijn ogen uit terwijl Louis door de oude stad reed. achterin lagen, of eerder zaten, mijn honden op de achterbank. Het paste net. Het was maar goed dat Lou zo'n grote auto had, want anders hadden we eerst naar Newcastle moeten gaan voor we naar Zweden hadden kunnen vertrekken. Ik had nog geen idee waarom we eigenlijk naar Zweden gingen, al zou het me neits verbazen als het gewoon een impulsief idee was van Louis om te zorgen dat hij niet 6 dagen per week in een saaie studie moest zijn voor menselijk contact. Ik voelde een kop op mijn schouder rusten en wist dat het Bucky was. Hij was dan wel het grootste van het stel, hij was ook de ergste schoothond en het meest aanhankelijk aan mij. De rest vond het ook perfect om met Louis te rennen en te banjeren, maar hij lag liever op mijn schoot, of deels in elk geval, of erover. "Hey man." zei ik vrolijk en keek weer uit het raam. Nu zag ik het paleis en glimlachte breed. ''Lou, ik zie het. Ik zie waar we zijn moeten." zei ik vrolijk. Ondertussen begonnen de beesten op de achterbank, Gary en Tommo in elk geval, een stuk drukker te worden. Sinds ik de pup Tommo had genoemd was het voor mij onmogelijk om Lou nog Tommo te noemen, want dan lag ik op de grond en als Louis zichzelf Tommo noemde hij ook. Ik keek weer haar de jongen en zuchtte. "Weet je nou eigenlijk al wat we gaan doen als we eenmaal bij dat paleis aankomen? Want naast kampeerspullen, reisspullen en wat boodschappen hebben we neit veel." vroeg ik aan hem. Ik had precies ingepakt wat op het lijstje stond wat Lou me ahd gegeven, zowel voor hem als voor mij, maar ik had echt nogsteeds geen idee wat er allemaal ging gebeuren, iets wat me neit helemaal gemakkelijk liet voelen. Ondanks dat ik wist dat je met Lou nogsteeds alles moest kunnen verwachten.

    [ bericht aangepast op 6 mei 2014 - 17:27 ]


    Bowties were never Cooler

    Louis Tomlinson
    Mijn ogen waren op de weg gericht terwijl mijn gedachten heel ergens anders zaten. Deze zaten bij de laatste keer, tevens ook eerste keer, dat ik voet op Zweedse bodem had neergezet. De tijd dat One Direction nog samen was en mijn vier beste vriend nog heel de tijd om me heen had, die ik nu al ruim vijf jaar niet meer had gezien en gesproken. Nou ja, drie ervan, want met Harry had ik natuurlijk nog altijd contact, al wachtte ik nog steeds vol spanning op het moment dat ik hem weer een keer in mijn armen kon sluiten. Een zachte zucht rolde over mijn lippen, om mijn hoofd te schudden, en mijn volledige aandacht weer op de weg probeerde te richten aangezien ik geen flauw idee had waar we naartoe moesten. Zoals hoogstwaarschijnlijk iedereen wel wist, was mijn richtingsgevoel niet een van de beste en kon het nog wel gebeuren dat we ineens aan de andere kant van het land zaten. Gelukkig was het Jaime, die na een korte stilte op de muziek na, met het bericht kwam dat we toch de goede richting opgingen. Ik kon het niet laten om toch heel eventjes opzij te kijken, om inderdaad het paleis te zien, wat ervoor zorgde dat mijn mondhoeken wat omhoog krulde. De rest van de route wist ik dan ook nog wel te vinden zonder te verdwalen. Tenminste dat hoopte ik dan, net als dat duidelijk zou worden waarvoor we hier eigenlijk waren, want daar werd ik van de uitnodiging ook niet veel wijzer van. Ach, het was vakantie en dat kon nooit kwaad, was het wel lekker om er eventjes tussenuit te zijn. 'Ik heb werkelijk geen idee, maar daar zullen we vanzelf achter komen. Daarbij zullen we niet weel meer nodig hebben, denk ik, zowel dan gaan we de winkels nog even leegplunderen,' antwoordde ik, om linksaf te slaan, wat ervoor zorgde dat het paleis nu goed te zien was, die op een of andere manier toch voor zenuwen zorgde. Deze werden alleen maar meer naarmate we nog dichterbij kwam en er uiteindelijk stil voor stonden. 'En Loulou heeft het opnieuw geflikt,' grinnikte ik zachtjes, wetende dat dit toch echt onze eindbestemming was.


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Jaime Sif Barton
    Ik luisterde met een grijns naar Lou die weer eens met een geweldig plan kwam die alleen maar zou lukken omdat hij Louis William Tomlinson heette. Anders zou het echt een zelfmoordactie zijn. Gelukkig had ik nog wel 3 beren van honden, waarvan 1 jachthond en 1 waakhond, dus al zou hij midden in het bos willen kamperen, net als hij vroeger een keer met de jongens had gedaan, dan zou dat kunnen zonder extreem veel gevaar van beren... Alleen de elanden zouden iets minder zijn, maar dna moesten we maar rennen of boomklimmen. Uiteindelijk parkeerde hij en ik klopte op zijn schouder. "Goed gedaan, Tommo." zei ik en voor ik het door had wist ik dat ik een grote fout had ondergaan. Opeens zat de grote extreem pluizige 65 kilo zware zwarte hond op mijn schoot en likte mijn gezicht. Ik zuchtte. Ik leerde dat ook nooit af. Ik haalde blind de riemen uit het zijvakje en klikte er een aan Tommo's halsband, die ergens ver verstopt lag tussen zijn woeste haren. Daarna opende ik op goed geluk de deur, waarna hij nogsteeds op mijn schoot bleef zitten. "Tommo, eruit." zei ik. Gelukkig luisterde hij en kon ik rustig even ademhalen. "Ik ga even een rondje met de honden doen. Ga je mee, of blijf je hier?" Die hadden namelijk al heel lang opgekropt in de auto gezeten en het was wel eens tijd. 2 uur geleden hadden ze allemaal eten gehad, dus het was ook veilig om als ik een stuk gras vond ze even lekker te laten rennen als het mocht. Ik stapte nu zelf ook uit en liep met de twee losse riemen naar het achterportier. Die deed ik open en lijnde de andere twee bakbeesten aan, die al de auto uit kwamen zetten. Ik was nogsteeds verbaasd dat het paste, maar goed. Terwijl zij stonden te trappelen boog ik nog even voorover de auto in. Het is toch pas half 3 en we moesten hier om 3 uur zijn. Als we een beetje doorlopen kan je me misschien nog iets leuks van Stockholm laten zien?" zei ik met een stralende glimlach. het was neit dat ik neit alleen kon lopen of dat ik de drie joekels van honden niet aankon, maar het was meer dat het echt neit gezellig was in mijn eentje in een grote vreemde stad. Ondanks dat Lou soms echt strontvervelend was, was hij ook een goed en lief maatje en vooral even knettergek als ik.


    Bowties were never Cooler

    [mt]

    [mt, zal ergens vanavond laat reageren, ga straks naar de film :3]


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    [Gezellig]


    Bowties were never Cooler

    [MT]


    "Family don’t end in blood”

    Harry Edward Styles
    Zonder enig idee wat me te wachten stond, zat ik nu in een taxi ergens in de middel of nowhere van Stockholm. Na een al uren lange vliegtuig vlucht, zat mijn reis altijd nog niet op. En dat allemaal door 1 mailtje, mijn baas die me zonder pardon stuurde naar de aangegeven locatie. Ik had mezelf maar voorgehouden dat het voor een shoot was. Zulke dingen gebeurde namelijk wel vaker. Daarbij liet het modellenbureau me echt niet zomaar gaan. Want van vakantie hadden ze daar nog nooit gehoord. Al verklaarde dat niet de reden van al deze spullen die ik mee moest nemen. Atributen hoofde je namelijk nooit zelf te regelen. Of misschien waren ze aan het bezuinigen en was een hotelkamer te duur. Het drukst maakte ik me nog wel over het feit dat ik Louis niet had kunnen weten dat ik weg ging. Tenminste, dat ik niet meer was waar ik hoorde te zijn. En met een lege telefoon kwam ik nu ook niet echt ver. Ik staarde uit het raam en was eigenlijk helemaal in gedachte verzonken. Ik vond het allemaal maar vreemd. Ik shock op oen de taxi plots stopten en keek uit het raam, naar een gigantisch paleis. En het werd al maar vreemder. Veelte onwennig stapte ik uit, nadat duidelijk werd dat dit mijn eindbestemming was. 'Uw koffers.' Verschikt keek ik op naar de chauffeur, die mijn koffers uit de achterbak tilde. Oke, misschien had iets minder ook wel gekund


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Louis Tomlinson
    Het was een wonder dat we hier überhaupt zonder problemen waren aangekomen op de plaats van bestemming, dus ergens vroeg ik me af wat ons nu nog te wachten stond. Meestal was het zo dat als het begin vlekkeloos begon, je er later driedubbele pech voor terug zou krijgen. 'Dank u, dank u,' grijnsde ik alweer wat vrolijker bij de woorden van Jaime, maar kreeg pas iets te laat door hoe ze me noemde. Nee, dat kreeg ik pas door op het moment dat een bulldozer op haar schoot zat en mijn schaterlach de auto vulde. 'Wie noemt zijn hond dan ook precies hetzelfde als de bijnaam van een van haar vrienden?' bracht in ondertussen uit, om bij haar volgende woorden wel mijn duimen op te steken, als teken dat ik meeging. Ik was wel benieuwd hoe of wat hier, maar daarbij kon ik ook wel wat beweging gebruiken en was het een stuk gezelliger met z'n twee dan alleen. Ik gooide de autodeur open, om nog even naar de honden te kijken tot de woorden van Jaime klonken, die zorgde dat ik snel naast haar stond. 'Dat kan, maar niet gaan zeuren als we straks te laat zijn, omdat we alsnog verdwaald zijn,' grijnsde ik. 'Ik ben namelijk een ster in alles vinden, soms met wat moeite, behalve de weg terug,' voegde ik er iets zachter aan toe. Ik liet mijn blik van haar naar Tommo glijden, om hem met en schuin hoofd aan te kijken. 'Maar anders help jij me wel de weg terug te vinden, hé Tommo?' Het was vreemd om mijn eigen bijnaam uit te kramen, maar ook geen slimme actie, want het duurde niet heel lang voor ik op de grond zat met een hond op mijn schoot. Ik aaide de hond rustig terwijl ik nu degene was die een wasbeurt onderging, ondanks ik best snel was afgeleid, nieuwsgierig werd, door de taxi, die bij het paleis stopte. Zou het de volgende aanwijzing zijn waarvoor we hier waren? Die hoop was alleen al snel vervlogen toen ik zag wie eruit stapte, of meende te zien. Nieuwe hoop laaide wel op, om mijn blik op de hond te richten. 'Zie ik nu echt spoken?' mompelde ik zachtjes, om uiteindelijk toch langzaam op te staan en die richting te lopen. Nu ging ik het er op wagen ook. Helemaal toen bleek dat het de krullenbol echt leek te zijn, duurde het niet lang voor ik als een koala op zijn rug hing, hem in de wang prikkende om er zeker van te zijn dat hij het was, en niet echt in staat om iets uit te kramen.


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Zayn Malik

    Ik keek door het raampje van de taxi heen en zag het landschap van Zweden. Ik had het vliegtuig gepakt om hier heen te komen en daarna maar een taxi want ik wist niet meer precies waar het was en verdwalen in Stockholm had ik echt geen zin in. Op het moment dat er een groot paleis inzicht kwam vertelde de taxichauffeur dat we er bijna waren. Ik wist eigenlijk nog steeds niet precies waarom ik hierheen moest maar dat zou wel duidelijk worden als ik er was. Ik had alleen een brief gekregen met wat ik moest meenemen en waar ik moest zijn. Eerst had ik nog getwijfeld om te gaan maar uiteindelijk besloot ik het maar gewoon te doen, even ertussenuit was nooit verkeerd. Ik had al mijn kampeerspullen mee aangezien dat ook in de brief stond. Kamperen, dat had ik lang niet meer gedaan. één van de laatste keren moest toch wel met one direction geweest zijn, dat was wel echt heel leuk. Een zachte zucht verliet mijn mond, ik mistte die jongens nog steeds. Ik had echt een fout begaan door geen contact meer met ze op te nemen aan het begin maar ik was er eigenlijk ook niet blij mee dat hun later ook niet meer contact hebben gezocht met mij. 'We zijn der' zei de taxichauffeur en ik kijk even verbaasd op. Ik had niet eens door dat we gestopt waren. ' Dank u wel' zei ik en stapte de taxi uit. Ik kreeg de koffers die ik mee had in mijn handen gedrukt en daarna reed de man al snel weer weg en stond ik hier zonder eigenlijk te weten wat nou de bedoeling was.

    Harry Styles
    Zo'n lange reis sloopte je echt. Ik voelde me behoorlijk brak en wilde het liefst zo snel mogelijk ergens lekker was douche en mezelf dan in een heerlijk warm bed leggen. Maar
    Voorlopig wist ik niet wat ik hier deed, waar ik vanaf nu heen moest en wat nou werkelijke de bedoeling was van dit alles. Ik hielp de chauffeur maar met mijn koffers en na hem een hand vol geld te hebben gegeven, keek ik zuchtend op naar het paleis. Ik wilde naar huis. Ik slaakte een gil toen er plots iets aan mijn rug hing en moest moeite doen om me staande te houden door de schik. Meteen gooide ik de persoon van me af toen degene in mijn wang begon te prikken en kwaad draaide ik me om, om mijn mond open te trekken en de desbetreffende persoon helemaal onder te schelden. Tot ik zag over wie we het hadden. Louis was wel de laatste die ik hier verwacht had en mijn mond viel open van verbazing. Stom begon ik wat te stamelen, tot ik echt besefte wie er voor me stond. Meteen schoot ik op het af en sprong ik in zijn armen. 'Omg, boo wat doe jij hier.' Ik vouwde mijn benen om zijn middel en pakte zijn gezicht beet om te controleren of hij het wel echt was. Maar het was hem. Ik herkende mijn vriendje uit duizende. Mijn mooie vriendje die ik al zo lang niet meer had kunnen vasthouden, stond nu opeens voor mijn neus.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Jaime Sif Barton
    Ik rolde met mijn ogen terwijl ik uitstapte en Tommo aanlijnde. "Wie komt dan ook random met een grote pluizige puppy aanzetten bij een van zijn vrienden?" vroeg ik terug als comeback voor ik de andere honden achteruit haalde en ze aanlijnde. Ik vroeg hem of hij meewilde de honden uitlaten, we hadden toch nog een half uur, en grinnikte bij zijn antwoorden. "We kunnen het altijd nog vragen, Lou. Ze spreken hier vast Engels." zei ik voor hij dit keer in de fout ging en de grote zwarte hond mij meetrok om vervolgens bovenop Louis te springen en hem af te lebberen. Ik bleef nog net op mijn benen staan door de kracht van de hond en de lachstuip die ik daarna kreeg door de karma die Louis overviel hielp ook neit echt met staan. "Dit heet nou karma, Lou." zei ik voor er een taxi aan kwam rijden en ik toch maar weer Tommo naar me toe liet komen. Wat ik, en Louis ook, zag leek niet mogelijk. De krullenbol, onze krullenbol, Louis' krullenbol, stapte uit de taxi. Ik keek vertedert toe, leunend op een van mijn bakbeesten, hoe de twee zich herrenigden. Ik bleef even staan kijken, maar toen kon ik het toch niet laten om het te lieve momentje te onderbraken. "Hey Hazza. Ga jij ook mee?" vroeg ik aan de krullenbol terwijl er steeds meer getrokken werd aan de riemen die ik vast had. "Lou, weet je wat. Anders gaan jij en Harry een romantisch wandelingetje maken en nemen jullie de drie bakbeesten mee. Dan kunnen jullie bijkletsen en bijkleffen en dan zie ik jullie terug om 3 uur." Waarschijnlijk zou dat toch neit werken, deze twee kennende, maar goed. Dan hadden de honden beweging en zij een beetje privacy, wat ze nu wel verdienden.


    Bowties were never Cooler

    Louis Tomlinson
    Bij de woorden van Jaime stak ik doodleuk mijn hand op. 'En zeg maar niet dat je hem niet leuk vind, want het is een schatje,' antwoordde ik en zei expres geen Tommo, om rampen te voorkomen, maar niet veel later rolde het toch over mijn lippen bij de volgende woorden. 'Dat is de makkelijkste weg en totaal niet leuk,' zei ik, om me daarna toch even op de hond te richten, die zorgde dat ik op de grond zat. Het maakte me niet uit, want het was inderdaad karma zoals Jaime zei. Ik had haar niet uit moeten lachen, daarbij was het door mij dat de hond die naam had gekregen. Daarbij was mijn aandacht ook heel snel weg doordat de grootste verrassing, tevens verbazing, uit de taxi kwam.
    Ik klampte me nog steviger vast aan Harry toen hij een gil slaakte door mijn actie, om ook nog eens moeite te moeten doen om overeind te blijven staan. Vanochtend was ik nog aan het mokken dat ik niet zonder deze jongen op vakantie wilde, het te lang geleden was dat ik hem had gezien, en nu stond hij hier. Het enige wat ik even was vergeten was dat hij niet wist dat ik het was, maar dat werd me al snel weer duidelijk toen ik van hem af werd gegooid. Niet dat ik hem dat kwalijk nam. Het enige wat ik dan ook kon doen, was heel onschuldig kijken toen hij zich omdraaide en grote ogen opzetten bij de zee van scheldwoorden die zijn mond zouden verlaten, ziende bij zijn kwade blik. Maar de woorden waren ver te zoeken, maakte plaats voor verbazing. 'Hi schat,' verliet mijn mond, om mijn armen al open te houden voor een nieuwe knuffel. 'Ik wist niet dat ik zo angstaanjagend was?' De rollen waren dan ook snel omgedraaid, in vergelijk tot net, en sloeg ik mijn armen stevig om de jongen heen, om hem dicht tegen me aan te houden. 'Ik vind jou altijd terug, dat weet je toch?' grijnsde ik, om al snel mijn hoofd te schudden. Ondertussen liet ik hem alweer met een hand los, om met deze naar zijn hand te zoeken waarmee hij mijn gezicht vast had. Ik drukte er een zacht kusje op, om daarna onze vingers te verstrengelen. 'Nee, ik heb een uitnodiging gekregen, maar wat doe jij hier? Kwam die uitnodiging soms van jou, of wat is hier aan de hand?' vroeg ik, nog steeds helemaal niet doordringende hoe of wat. Misschien was dat ook de reden dat ik hem nog steeds in een verstikkende knuffel had, bang zijnde dat mijn vriendje zo ineens in rook opging, om toch even vragend naar de twee mensen te kijken door de laatste woorden van Jaime, die langzaam tot me doordrongen.


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Harry Styles
    Ik snapte al niet wat ik hier deed, maar nu werd het raadsel enkel maar groter. Ik schok enorm van Louis die plots op mijn rug hing, maar ik had geen enkel idee dat hij het was. Hoe kon dat ook, hij was wel de laatste persoon die ik hier verwachten. Pas toen ik hem van mijn rug had afgegooid en me naar hem om had gedraaid, zag ik dat hij het was. Mijn geweldige vriendje die ik al zo lang niet meer gezien had. Niet neer had kunnen aanraken. Ik had vrede met het feit dat ik hem elke dag door de telefoon kon horen en zijn gezicht kon zien via Skype, maar pas nu ik hem weer in levende lijve zag, merkte ik pas hoe erg ik hem eigenlijk gemist had. Ik sprong meteen in zijn armen en besefte eigenlijk amper wat er hier aan de hand was. 'Omg, Boo, ik heb je zo gemist.' Wist ik uit te brengen terwijl ik mijn waterige ogen probeerde weg te knipperen. Het gevoel dat ik kreeg nu ik Louis weer vasthield was onbeschrijfelijk. Ik glimlacht en drukte zachtjes mijn lippen op die van Louis, nadat hij mijn hand had vastgepakt. Ik kneep even in zijn hand en keek hem daarna weer aan, terwijl ik met mijn losse hand, zachtjes over zijn wang streek. Ik trok even een wenkbrauw op toen Louis vertelde wat hij hier deed. 'Ik heb ook een uitnodiging gekregen.' Gaf ik toe. Maar het kon me even helemaal niets meer schelen wat ik hier deed. Na al die tijd kon ik Louis weer vasthouden en dat was het belangrijkst. Daarom drukte ik zachtjes mijn lippen weer op die van hem. Als hij maar niet dacht dat ik hem voorlopig los zou laten. Toch haalde ik ze snel weer weg om op te kijken, naar degene waarmee Louis blijkbaar was. 'Hi, jaime.' Glimlachte ik, maar mijn blik trok toch wel weer snel naar die van Louis. Ze kon het me moeilijk kwalijk nemen. 'Waarheen ga ik mee?' Mompelde ik, terwijl ik beide armen weer rond Louis net legde. Nee, hem liet ik niet meer los.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''