Een echte planner zat er nooit in mij. Mijn geheugen is altijd als een zeef geweest en het verbaasde me dan ook niet dat ik er na een week meivakantie achter kwam dat ik nog steeds die buitenrit moest regelen die ik met een vriendin wilde doen. In de meivakantie.
Mijn gemoedstoestand was toen letterlijk te beschrijven als: paniek. Want onze weekschema's lopen door elkaar heen op een manier waarop we nog maar gruwelijk weinig dagen overhouden waarop we allebei iets leuks kunnen doen. Dat konden we dus wel op onze buik schrijven, dacht ik, want een buitenrit is doorgaans niet iets wat je regelt in een dag. Zeker niet buiten het hoogseizoen om.
Wij al in de rouw, omdat we die gezellige tocht met de paarden aan onze neus voorbij zagen gaan, maar met een klein beetje hoop stelden we een lijstje op met data waarop we allebei konden en hebben we de manege gebeld.
Een kwartier later legden we de telefoon neer en was het gillen geblazen. We hebben wat kunnen regelen voor aankomende woensdag, van 8 tot 10 in de ochtend. Dat betekent dus om kwart voor zes een snerpende wekker in mijn oren, en een kwartier later een glas water over mijn gezicht heen, maar dat is het waard. Ik ben in ieder geval helemaal blij.
Toch blijft die hopeloze planning een beetje aan me knagen, want ook schoolwerk heeft er af en toe onder te lijden. Vooral de dingen waar echt wel een degelijke planning voor nodig is. Zelfdiscipline all the way! Of niet...
Hebben jullie tips of eigen ervaringen, die al dan niet toch goed aflopen?
Liefs,
Idylle.
For those I love, I will sacrifice
