Ik ben nog nooit echt serieus met een story aan de gang gegaan en ik vind het eigenlijk wel eens tijd worden. Meestal haakte ik na een paar hoofdstukken af, omdat ik me niet zo goed in de personages kon inleven. Maar nu heb ik een nieuw idee.
Zelf ben ik 15 en ik heb al best veel dingen meegemaakt. Ik wil daar nu eigenlijk een verhaal over schrijven met andere personages, maar wel met dezelfde gevoelens. Het is eigenlijk zo: vanaf mijn 8e of 9e, in ieder geval daar ergens in de buurt, ben ik seksueel misbruikt door een familielid (wel aangetrouwd). In het begin had ik daar niet zo veel last van, omdat ik er niet veel van begreep. Maar nu begrijp ik het natuurlijk wel en weet ik hoe ik moet handelen. Een paar jaar geleden, toen ik een jaar of 13 was, realiseerde ik me dat ik niet zoals alle andere meiden was. Iedereen liep rond met jongens en praatte altijd over ze, maar ik voelde daar niks bij en knikte maar een beetje om erbij te horen. Ik voelde er wel iets voor, maar niet zo heel veel. En al snel wist ik dat ik ook op meisjes viel.
Mijn conclusie is dat die twee dingen wel te maken hebben gehad met elkaar, dat heb ik een paar dagen geleden eigenlijk geconstateerd. Ik voel me namelijk ook beter bij contact bij meisjes dan bij jongens. Door seksueel misbruikt te zijn geweest heb ik een soort afkeer van mannelijk contact gekregen en heb ik mij waarschijnlijk tot de andere kant gekeerd.
Ik wil deze story schrijven om mijzelf beter te leren kennen, hoe ik alles heb ervaren en hoe ik daardoor veranderd ben.
Is dit een goed idee?
A simple smile can cure everything.
