Same Love • One Direction • Bromance - Speeltopics

[ bericht aangepast op 3 mei 2014 - 16:48 ]

How far is far

Finn O'Connor
Ik glimlachte bij zijn lieve woordjes. Ik hoorde het niet vaak van hem en hij ook niet van mij. Eigenlijk veels te weinig. "Ik hou ook van jou." Ik wreef zacht met mijn duim over de zijkant van zijn hand. Ik wenste hem nog smakelijk eten voor ik rustig mijn ontbijt begon op te knabbelen. Ik nam kleinere happen dan Harry, maar ik kauwde wel sneller. Ik at gewoon verder en keek ondertussen hoe Anne en Sile vrolijk buiten huppelde. Ik grinnikte zachtjes en nam de laatste hap voor ik de kom wegschoof en mijn hand om de volle mok thee sloeg. Het was heerlijke thee die ik elke keer weer in een groot blik meenam als ik bij mijn ouders in Ierland was geweest. Ierse thee uit ergens anders dan Ierland was namelijk gewoon niet hetzelfde en niet even lekker. Daarbij hadden ze het hier zoizo meestal niet. Ik sipte kleine beetjes thee naar binnen. Ik kon hier echt heel erg van genieten. Ik dronk rustig verder en keek even naar de klok. We hadden nog een half uurtje voor we de auto in moesten. Ik zou me zo nog wel in moeten smeren met zonnebrand, wat nog wel wat tijd zou kosten. Daarbij wilde ik het liefst nog even lekker kroelen met Harry op de bank, want dat kon buiten niet. Het was gewoon zo fijn om hem in mijn armen te houden en zelf in zijn armen te liggen, hoe extreem fout het ook was. Mijn ouders zouden het namelijk nooit mogen en kunnen weten. Dan waw ik er geweest en onze relatie ook. Ze zouden ons zonder twijfel uitleveren aan de autoriteiten. Wat wij deden was namelijk niet alleen volgens mijn geloof fout, maar ook volgens de wet. Daarom konden we buiten ook niet hand in hand lopen, al ging het soms wel arm in arm omdat ik dan het excuus had dat ik hem probeerde te leiden naar waar hij ook maar heen moest. Toch moest ik wel oppassen, want ik wilde niet dat dit mis zou gaan. Daarvoor was ik te bang, maar hield ik ook te veel voor van Harry. Het zou me verscheuren en ik wilde er ook gewoon niet over nadenken. We waren nu gelukkig samen en daar ging het om.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Tevreden glimlachend door zijn antwoord begon ik aan het ontbijt, liever deed ik dat met brood en verschillende soorten beleg, maar doordeweeks hadden we daar gewoon geen tijd voor. Na heel kort in stilte gegeten te hebben hoorde ik Finn grinniken, waardoor ik hem met vragende opgetrokken wenkbrauwen aankeek. Ik had geen idee wat er zo grappig was en wilde erin betrokken worden. Nog een nadeel, als er iets grappigs gebeurde merkte ik het niet eens, tenzij ik zelf het slachtoffer was, wat ook meer dan eens gebeurde. Ik was het buitenbeentje en dus een makkelijke prooi, ik zag het niets eens aankomen. Van de mensen op het conservatorium had ik verwacht dat ze minder kinderachtig waren dan op de middelbare, maar niets was minder waar. Buiten de pauzes kom kreeg ik nog regelmatig niet zulke aardige dingen naar mijn hoofd geslingerd, omdat ik dan mijn lieve beschermer niet bij me had. Niet dat ik niet weleens flink had uitgehaald met mijn stok, waardoor ik iemand een blauw oog had geslagen, maar alsnog. Toen ik klaar was met de cornflakes schoof ik de kom opzij en begon rustig te drinken van mijn thee, terwijl ik zijn hand nog altijd stevig vasthield, alsof hij hem elk moment weg kon trekken. "Hoelang hebben we nog? Anders kunnen we nog even samen voor de televisie zitten, alsjeblieft?" vroeg ik, heel erg hopend dat er nog genoeg tijd was. Ik wist dat hij zijn zonnebrand nog op moest doen, maar als hij ook maar een klein beetje opschoot hadden we volgens mij nog een klein kwartiertje. Net genoeg om nog even dicht bij elkaar te zijn aangezien het de rest van de dag niet zou kunnen, behalve dan heel sneaky even een arm rond de middel of een vlug kusje op de wang, maar meer ook niet. Dan moesten we wachten tot thuis, wat mij veel te lang ging duren. Ik kon niet zonder die aandacht, zijn aandacht, en volgens mij gold dat andersom ook.

Because I love him, do I need another reason?

Finn O'Connor
Ik zag Harry zijn wenkbrauw optrekken en herrinderde me weer dat hij het niet kon zien. "Maffe geiten." mompelde ik voor ik rustig verder ging met eten. Het was soms wel lastig om te leven met een blinde, maar wel het beste wat me ooit was overkomen en iets wat ik nooit meer anders zou willen. Toen ik eenmaal klaar was met mijn cornflakes begon ik rustig mijn heerlijke thee, die me deed denken aan thuis, te drinken. Ik verlangde vaker naar huis, maar ik kon niet terug vaker dan een paar keer per jaar, zoals St. Patrick's, Kerst en Pasen. Daarvoor was ik daar gewoon niet anoniem genoeg en kon ik mezelf te weinig uiten om me lekker te voelen. Af en toe ging wel, maar mijn leven was hier, in het geheim, met Harry, en niet daar, in het openbaar, met mijn familie. Jammer genoeg had ik moeten kiezen, en dat had ik gedaan, al als ik echt voor het blok werd gezet, zou ik het niet weten wat ik moest doen. Harry hield me stevig vast terwijl ik rustig over zijn hand bleef aaien met mijn duim. Ik zou hem pas loslaten wanneer het echt moest. Ik miste hem namelijk enorm zodra ik hem ook maar losliet. Bij zijn vraag glimlachte ik een beetje. "Nog ongeveer een half uurtje. Als jij een zender zoekt die leuk klinkt, pak ik de zonnebrand en je zonnebril, goed?" Ik kon ook prima speren terwijl ik op zijn schoot zat. We moesten alleen nog even thee drinken zo samen en afruimen. Daarna was alles straks zo gebeurt: geiten buitensluiten, schoenen aan en gaan met die handel. Harry zou zijn stok pakken die naast de deur stond en ik de autosleutels, dan allebei onze tassen en we gingen naar de auto. Zo ging het altijd en vandaag vast ook. Ik kneep zacht nog even in zijn hand voor ik een van de laatste slokjes van mijn thee nam en een gelukkige zucht slaakte door dit moment.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik knikte wat bij zijn uitleg, ik begreep echt wel dat het soms lastig was dat hij bijna alles aan me moest uitleggen, maar anders voelde ik me zo buitengesloten van alles. Rustig sipte ik kleine slokjes uit de mok, genietend van dit soort momenten, waar de rust en het feit dat we samen waren centraal stond. Het liefst zou ik hem volledig in mijn armen sluiten, in plaats van alleen zijn hand vast te houden, het lag er net aan hoeveel tijd we nog hadden. Met een diepe zucht dronk ik verder terwijl hij antwoord gaf op mijn vraag, om vervolgens instemmend te knikken. Om eerlijk te zijn was ik namelijk al vergeten waar ik mijn zonnebril had neergelegd, ik gebruikte het toch niet zo vaak, ik zat het liefst binnen. Niet dat ik er niet van hield om buiten te zijn, maar niet op zonnige dagen of in hartje winter, dan zat ik liever binnen met een goed boek of opgekruld in de dekens. Ik glimlachte licht bij het kneepje in mijn hand, waarna ik net het laatste beetje van de thee opdronk. Met tegenzin liet ik zijn hand los, zodat ik op kon staan en de kop en kom weg kon brengen. Ik liep met de twee voorwerpen in mijn handen naar de keuken en zette ze neet op het aanrecht, volgens mij was de vaat namelijk schoon en kon ik het dus niet in de afwasmachine zetten. Ik wachtte nog heel even om te luisteren of hij me al achterna kwam en toen dat niet zo was maakte ik me op mijn eigen manier mijn weg naar de woonkamer, met mijn handen langs de muren glijdend dus. Je wist maar nooit of er toch wat stond wat er niet hoorde. Eerst zocht ik naar de afstandsbediening en zette de tv aan, om daarna te gaan zitten en wat rond te zappen. Kinderachtig als ik was, liet ik het op Nickelodeon staan en gniffelde zacht. Als Finn het op iets anders wilde moest hij ervoor vechten, want ik ging het ding niet meer loslaten, net als ik hem niet meer los ging laten zodra hij bij me zat.

Because I love him, do I need another reason?

Finn O'Connor
Toen uiteindelijk zowel zijn als mijn thee op was, zou ik het liefst zo nog even blijven zitten, maar dat ging natuurlijk niet. Toen hij uiteindelijk mijn hand losliet pakte ik mijn mok en kom en trippelde zacht naar de keuken voor ik naar onze slaapkamer verdween om zijn zonnebril van de plank en mijn zonnebrand uit de badkamer te pakken. Ik had ze snel gevonden, al lag zijn zonnebril niet op de plank maar naast de zonnebrand in de badkamer. Terwijl ik terugliep naar de woonkamer hoorde ik Nickelodeon al door de kamer schallen. Ik grijnsde wat en liet me zonder pardon bovenop Harry ploffen. "Hey schat." zei ik vrolijk. Even keek ik nog wat er op de tv was voor ik me wat draaide om zijn zonnebril netjes op zijn neus te zetten en een zacht kort kusje op zijn lippen te drukken. "Waaraan heb ik zo'n knappe man verdient?" mompelde ik, voor ik me omdraaide en de dop vast van de zonnebrand draaide. De fles was bijna leeg, dus dat werd nieuwe meenemen met de boodschappen. Ik moest vanmiddag of vanavond toch nog even daarlangs voor nieuwe melk en cornflakes. "Het je trouwens nog iets nodig van de winkels, lief? Dan neem ik dat mee als ik ga. Zoizo zal ik een nieuw scheermesje voor je meenemen, want dat is bot." zei ik terwijl ik een goede laag zonnebrand op mijn armen en in mijn nek en hals begon te smeren. Eigenlijk smeerde ik eht overal waar de zon me zou raken. Mijn gezicht deed ik als laatste, omdat ik dat gewoon niet helemaal lekker vond voelen en ook omdat Harry me daar wel mee kon helpen. Hij kon dan niet zien wat hij deed, hij wist inmiddels volgens mij wel redelijk hoe mijn gezicht voelde. Ik vertrouwde hem er dus volledig op dat hij niet mijn ogen zou uitsteken met zijn vingers of zonnebrand in mijn haren of mond zou smeren. Ik zuchtte en smeerde rustig verder. het was echt een rotklusje, maar beter dan vanavond niet kunnen liggen omdat ik van boven tot onder was verbrand. Nouja, alleen boven, want ik droeg gewoon een lange broek. Dat zou wel warm worden, maar het was nog niet warm genoeg voor shorts op dit moment.

Bowties were never Cooler

Zayn Javadd Malik.

Mijn lippen strelen zijdenzacht over de hals van mijn geweldige vriendje, zijn sneuwitte huid heeft het goede van satijn en ik laat er mijn warme adem op vallen. Rustig druk ik mijn mond tegen zijn wang, kus zijn voorhoofd en laat mijn duim rondjes over de rug van zijn mooie hand te draaien. "Niall, babe," fluister ik tegen zijn smalle - maar niets minder als perfecte - lippen aan. "Houd je van me? Genoeg dat je dit risico wilt nemen?" vraag ik hem, mijn stem ietwat klein. Ik moet het weten, zeker zijn. Als Niall zou liegen zou ik het meteen doorhebben, daarbij heb ik zo'n afschu. welijke hekel aan mensen die de waarheid niet vertellen. Voor mij is dat misschien wel de grootste zonde die er is.
      Mijn ogen zoeken die van hem op, onderzoeken welke emoties er in te lezen staan en indringend kijk ik hem aan, zodat hij weet dat ik serieus ben, dat ik serieus ben over ons. Dat ik echt samen met hem wil zijn. Mijn handen zijn om zijn gezicht gevouwen, mijn duimen strelen over zijn rozige wangen. Zou hij nee zeggen zou dat me zoveel pijn doen, het zou mijn hart echt breken.

Reality's overrated.

Harry Styles
Om eerlijk te zijn kon het me echt niks schelen dat ik nu in principe naar Spongebob luisterde, niemand ik dit huis zou me erom veroordelen. De geiten zeiden niet zoveel en Finn was ongeveer even kinderachtig als ik, dus dat zat wel goed. Ik schrok wat toen er plots een gewicht op mijn schoot viel, maar zuchtte al snel toen ik merkte wie dat gewicht was. "Hi, Boo," mompelde ik terug en glimlachte bij het gevoel van de zonnebril die op mijn neus werd gezet en het kusje dat volgde. Ik sloeg mijn armen om zijn middel en hield hem zo fijn dichtbij. Echt warm was het niet, dus het kon nog prima. Een zachte gniffel rolde over mijn lippen bij zijn volgende woorden. Ik kon het dan zelf niet zien, maar dat hij zoiets zei maakte al heel veel goed. "Omdat je een schat bent en ik je niet verdien," antwoordde ik, al wist ik dat het als een retorische vraag was bedoeld. Ik boog mijn hoofd iets naar voren en legde die op zijn schouder, om vervolgens mijn lippen meerdere in zijn nek te drukken, wetende dat als hij zich ging insmeren dat niet meer kon. Dat was gewoon niet prettig. Natuurlijk was er de optie dat ik kon wachten tot het was ingetrokken, maar dat geduld had ik nou eenmaal niet. Als ik iets wilde moest het op dat moment gebeuren, anders werd ik net een zeurende kleuter. Zodra Finn weer begon te spreken trok ik terug en luisterde. "Neem dan ook maar wat extra zeep mee, die van mij is bijna op. Je weet welke, hè?" Het kon nog wat verschillen bij mij welke ik wilde, maar mijn absolute favoriet was toch echt die met lavendelgeur, dat wist hij ook. Terwijl hij bezig was met de zonnebrand humde ik wat en aaide zijn zijdes, wat ik zou doen tot ik nodig was. Ik had er geen problemen mee om even te moeten wachten, vooral niet nu ik hem vast kon houden. Wachten op school was meer een hel

Because I love him, do I need another reason?

Finn O'Connor
Harry zijn woorden op mijn vrij rethorische vraag deden me felrood blozen. Ik wilde nog tegensputteren, maar zodra ik zijn lippen in mijn nek voelde gaf ik me over en draaide mijn hoofd zodat hij er iets beter bij kon. Ik draaide de dop van de zonnebrand en begon toen met een van de laatste beetjes mijn blote ledematen in te smeren. Intussen vroeg ik hem naar boodschappen, die hij braaf opnoemde. Ik grijnsde scheef. "Tuurlijk. Axe extra strong, toch?" vroeg ik zo onschuldig mogelijk. Ik wist ook wel dat hij graag Dove Lavish Lavender wilde, maar een beetje plagen kon vast geen kwaad. Zijn handen brandden ondertussen tegen mijn flanken terwijl ik de laatste beetjes, op mijn gezicht en nek na, insmeerde. Daarna draaide ik me voorzichtig in zijn armen om, zodat ik met een been aan weerszijden van hem zat. Zelf smeerde ik mijn nek in terwijl ik een zacht kusje op Harry zijn lippen drukte. Ze waren te verslavend en daarbij kon het straks niet meer. Op de achtergrond schaterde Spongebob, wat ik niet erg vond, want ik was mentaal echt niet ouder dan 5, maar ik had toch veel meer oog voor mijn vriendje dan voor de tv. "Wil je me helpen met mijn gezicht, liefje?" mompelde ik tegen zijn lippen terwijl ik het laatste beetje van mijn handen afveegde in dikke witte strepen over mijn wangen, neus en voorhoofd. Ik trok wat terug en pakte zacht zijn handen van mijn flanken. Voorzichtig plaatste ik ze op mijn gezicht en ik sloot mijn ogen. Mijn handen liet ik strelend over zijn armen afzakken naar zijn nek, waar ik ze om sloeg. Dit voelde allemaal gewoon zo enorm fijn. Ondanks dat hij me niet kon zien, kon hij me met meer dan genoeg helpen en hielp hij me met nog veel meer dan hij zelf wist. Ik was namelijk echt niet meer de jongen die ik voor hem was geweest en ik wilde die jongen ook nooit meer zijn. Ik wilde er zijn voor hem, mijn volste ik en ik wilde hem helpen met zijn volste hij te zijn. Al lag dat soms wat lastiger, omdat mensen toch een blinde jongen minder kansen gaven, wat ik echt absurd vond gezien zijn talenten.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Kalm liet ik mijn lippen over zijn gehele hals glijden, het was fijn om dit nog even te kunnen doen zonder in grote problemen te komen. Bij zijn vraag antwoordde ik dat ik nog wat extra zeep nodig had, ik had geen zin om plots zonder te zitten. Zijn reactie was niet wat ik had verwacht en ik liet een klagelijk geluid horen. "Nee," zeurde ik, de 'e' zo uitgerekt dat ik net klonk als een kind dat zijn zin niet kreeg, wat eigenlijk ook zo was. Verontwaardigd prikte ik hem in zijn zij. "Jij weet heel goed welke ik bedoel," mompelde ik nog, voor ik merkte hoe hij zich omdraaide op mijn schoot. Mijn armen had ik nog steeds rond zijn middel liggen, niet heel strak maar genoeg zodat hij niet weg zou kunnen, dat mocht niet van mij. Ik kuste hem even zacht terug en vond dat Finn zijn lippen daar best wat langer mocht laten liggen, geen enkel probleem. Volgens mij dacht hij er hetzelfde over, maar hij moest toch echt terugtrekken wilde hij nog naar school, want ik ging niet degene zijn die de kus verbrak. Ik knikte instemmend bij zijn vraag en liet hem gewillig mijn handen naar zijn gezich toe brengen. Zachtjes en met zorg wreef ik de zonnebrand over zijn huid, heel erg oppassend dat ik hem niet per ongeluk pijn deed. Expres zou ik het zeker niet doen, dat kon ik sowieso niet bij mensen. Daarvoor was ik teveel het type dat zich snel schuldig voelde, tenzij ik echt bedreigd werd. Ik humde tevreden om zijn strelingen over mijn armen en hals, dus boog ik me voor naar voren voor een klein kusje om daarna mijn werk weer te hervatten. Ik deed mijn best om het egaal te verdelen, maar het kon heel goed dat ik een deel niet goed uitsmeerde omdat ik het simpelweg niet zag. Na even had ik het gevoel klaar te zijn. "Zo goed?" vroeg ik wat onzeker, ik vond het fijn om hem te helpen in plaats van andersom, maar dat betekende niet gelijk dat ik ook altijd echt hielp. Ik was er ook fantastisch in om dingen, zonder het bedoeld te hebben, te verpesten.

Because I love him, do I need another reason?

Finn O'Connor
Harry begon wat te jengelen over de zeep en ik grijnsde. "Weet ik, schatje. Ik was maar wat aan het dollen." mompelde ik terwijl ik omdraaide op zijn schoot. Ik deed vaker boodschappen en wist dus ook wel welke zeep hij graag had. Ik drukte intussen mijn lippen zacht op de zijnen om toch echt nog even goed van hem te genieten voor we zo naar buiten moesten voor school. Ik wilde helemaal niet zonder hem, maar ik zou wel moeten, want we konden buiten niet hand in hand lopen. Ik smeerde het laatste beetje zonnebrand op mijn gezicht en toen de kus eindigde legde ik zijn handen op mijn wangen zodat hij het kon uitsmeren. Ik sloot mijn ogen en genoot van zijn tedere handelingen over mijn gezicht. Ik gleed met mijn handen van zijn armen naar zijn hals en bleef hem daar zacht strelen. Het was niet fijn om de kus te breken, maar het was fijn om zijn lippen even tussendoor op de mijnen te voelen. Ondanks dat ik ook gewoon een spiegel kon pakken en ik straks toch zou moeten controleren of het goed was, vond ik het fijn als hij me hielp. Ik voelde me altijd heel veilig en fijn als hij me hielp. Toen ik zijn handen voelde vertrekken van mijn gezicht opende ik mijn ogen en gaf een klein kusje op zijn neusje. "Perfect, Boebie." zei ik met een glimlach voor ik mijn ogen naar de klok liet glijden. "We hebben nog 10 minuten. Dus wat wil je doen?" Ik had erg opgeschoten met de zonnebrand, en zijn zonnebril, dus we hadden nog flink wat tijd. Het liefst zou ik graag hier nog 10 minuten met hem zitten zoenen, maar met de zonnebrand was dat wat lastig. Toch zou ik het wel graag willen doen, als hij dat ook zou willen. Hopelijk wel. Inmiddels kwam Anna naar me toe hobbelen en sprong naast ons op de bank. Ik keek haar aan en direct sprong ze er weer af en mekkerde vrolijk. Ik glimlachte en dacht toen aan iets. Ik moest het niet vergeten, maar kon het niet opschrijven elke keer als ik eraan dacht, want dan was Harry er en ik wilde het voor hem geheim houden. "Ik hou van je, lief." mompelde ik zonder mijn ogen af te wenden van zijn prachtige niets-ziende groene ogen.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Een wat verontwaardigd geluidje rolde over mijn lippen bij zijn antwoord, dat wist ik ook wel, maar toch. Toen hij zich omdraaide en om hulp vroeg deed ik braaf wat er van me werd verwacht. Terwijl ik zacht de zonnebrand uitsmeerde genoot ik van zijn handen in mijn hals en humde wat. In de tussentijd kon ik het toch niet laten om nog een kusje op zijn lippen te drukken, voor ik dacht wel klaar te zijn. Het voelde alsof ik niks had overgeslagen, al wist ik het niet helemaal zeker. Eigenlijk kon ik ook nooit zeker weten of ik iets goed deed of niet, maar dat was een heel ander verhaal. Ik glimlachte om het kusje op mijn neus en zijn woorden, het was altijd fijn om die bevestiging te krijgen. "Ik heb wel een idee," mompelde ik en drukte mijn lippen even teder op de zijne. De omstandigheden konden me niet veel schelen, als ik Finn wilde kussen in mijn eigen huis deed ik dat, geen commentaar. Ik trok terug en sloeg mijn armen om zijn nek, om hem toch zo dichtbij mogelijk te houden. Mijn best doend om hem enigszins recht aan te kijken hoorde ik hoe een van de geitjes op de bank sprong, en niet veel later er weer af. Persoonlijk zag ik het probleem nooit zo om ze op de bank te hebben, het was alleen maar gezellig. "Ik hou ook van jou," antwoordde ik zacht, voor ik zijwaarts ging zitten en half ging liggen met mijn rug tegen de leuning, Finn nog steeds tegen mijn borst getrokken. Ik bedacht me dat ik na school nog iets moest doen, dus hoefde hij niet op me te wachten met de auto, maar dat zei ik hem straks wel. Voor nu lag ik te fijn met hem om dat te verstoren. Weer drukte ik mijn lippen op die van hem en liet ze dit keer daar ook liggen, die tien minuten konden we beter nuttig gebruiken, en liet dit nou net mijn definitie van nuttig zijn.

Because I love him, do I need another reason?

Finn O'Connor
Ik trok een wenkbrauw op toen hij zei dat hij een idee had en liet me door zijn sterke armen meetrekken naar zijn borst. Ik kuste hem met alle liefde terug. Zo alleen, in ons huis, mochten we zoenen wat we wilden en niemand die daar iets tegen zou of kon doen, hoe graag ze ook zouden willen. Mijn armen sloten zich om zijn middel en ik genoot echt tot ik de bang voelde indeuken. Ik trok was terug en keek naar het geitje was al snel weer naast de bqnk ging staan. Ik had weer een idee, het idee wat ik al tijden had, maar kon het elke keer niet opschrijven omdat ik dan met Harry aan het kroelen was. Dat wilde ik namelijk nooit voor zoiets stoppen, daarbij moest het een verrassing blijven. Ik zei zacht dat ik van hem hield en de woorden die ik terug kreeg lieten me elke keer weer stralen, hoe vaak hij het ook zei. Ik liet me meetrekken opzij en wikkelde een been om zijn middel terwijl ik de andere onder ons uit wrikte en strekte. Ik voelde zijn lippen de mijnen weer raken en kuste hem heel gretig terug. Ik wss heel blij dat dit zijn definitie was van tijd goed gebruiken, want ik zou echt niet zonder deze momentjes van aandacht kunnen. Ik was iemand die graag aandacht kreeg, die echt hunkerde naar aandacht, en als ik die niet kreeg vroeg ik op alle mogelijke manieren die aandacht. En dat was lang niet altijd positief als je mijn lijst nannies en scholen zag. Ik was echt een rotjong dat alles deed wat hij leuk vond en nooit iets gaf om anderen of wat ze dachten of voelden als het zijn lol in de weg zou kunnen staan. Al dat was flink verandert sinds Harry om de hoek was gekomen. Dat egoïstische rotjong was een heel stuk aardiger en socialer geworden, zeker omdat hij nu op een kwam en niet ik. Ik verplaatste mijn handen van zijn middel naar zijn krullen en vlocht ze daardoor, zodat ik hem nog wat dichter tegen me aan kon trekken. Zacht likte ik over zijn onderlip en trok er voorzichtig aan met mijn tanden in de hoop deze zoen nog iets verder door te zetten voor de tijd om was. Het gevoel dat dit me gaf liet me namelijk alleen maar hunkeren naar meer, veel meer.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Echt waar, als het kon zou ik de hele dag op deze manier willen doorbrengen. Met Finn dichtbij me, op welke manier dan ook, en op een plek waar dit gewoon kon. Het deed elke keer zo veel pijn dat ik genoegen moest nemen met alleen een arm om zijn schouders slaan of iets dergelijks. En als ik een keer attent wilde zijn en naar de bloemist ging, voelde het als een messteek als ze vroegen of het voor mijn vriendin was. Dan kon ik niet veel meer dan knikken en snel wegwezen. Ik grijnsde even toen ik hem zijn been om mijn middel voelde en drukte gelijk weer mijn lippen op die van hem. Ondertussen wist ik heel goed hoeveel aandacht de jongen nodig had en dat gaf ik hem met alle plezier, daarbij had ik die aandacht ook hard nodig om me niet eenzaam te voelen. Ik voelde me echt te snel alleen, nu wist ik dat ik wel degelijk mensen had die om me gaven en van me hielden, maar dat was vroeger wel anders. Toen stond ik altijd in mijn uppie omdat geen enkel kind een blinde bij zijn groepje wilde, die zou toch alles verpesten. Ik glimlachte wat tegen zijn lippen om zijn handen zich door mijn haar vlochten en ik verstrakte mijn grip op zijn nek een beetje. Voorzichtig opende ik mijn lippen iets bij zijn handelingen, want dat was duidelijk waar hij op doelde. De eerste stap zetten bij dit soort dingen durfde ik niet helemaal en liet dat dan ook lekker aan hem over. Ik vertrouwde hem volledig en was dus niet bang dat hij over mijn grenzen heen ging, die ik een tijd geleden heel duidelijk had aangegeven. Ik vond dit nou eenmaal nog steeds erg lastig en was daar best onzeker over. Toch durfde ik de laatste tijd telkens wat meer, maar om dat nu rustig op te bouwen was geen tijd voor. Misschien vanavond, als we beide niet kapot waren van school.

Because I love him, do I need another reason?

Finn O'Connor
Ik voelde Harry zijn grip verstrakken en vlijde me nog wat dichter tegen hem aan. Het voelde zo heerlijk om zo dicht bij hem te zijn en hem zo te voelen. Ik wilde zo graag verder gaan en probeerde dat dan ook een stukje, maar voor verder dan een tongzoen hadden we zoizo geen tijd. Ook wist ik duidelijk waar de grenzen van mijn vriendje lagen, dat had hij me vrij hardhandig wel aangeleerd, de enige manier eigenlijk waarop dat soort dingen bij mij voor eens en altijd binnenkomen. Toch bleef ik wel wat proberen te rekken. Net een stapje verder gaan, maar altijd weer direct stoppen als hij dat wilde. Ik respecteerde hem volledig, net als zijn grenzen, ik was alleen nogsteeds de kwajongen die ik altijd al was geweest, alleen nu minder extreem. Misschien dat ik vanavond wat kon proberen te rekken als we niet te moe waren en zo op bed nog wat lagen te flikflooien. Dan zou het er een mooie tijd voor zijn. Ik voelde zijn mond wat open gaan en glimlachte breed tegen zijn lippen terwijl ik onze tongen rustig, maar gretig, vervlocht. Mijn hart racete en de dierentuin in mijn buik nog veel harder. Inmiddels waren niet alleen de hordes vlinders, maar ook de kuddes zebra's, gnoes, giraffes en olifanten op hol geslagen en lieten me van binnen uit compleet tintelen en gloeien. Mijn ene hand greep ik iets steviger vast in zijn haren terwijl ik de andere wat omlaag liet zakken en in zijn nek legde om zo zijn lippen nog iets steviger tegen de mijnen te kunnen drukken. Het liefst zou ik door liefde en passie met hem versmelten tot een, maar dat ging jammer genoeg niet door tijd en grenzen. Dat moesten we ook niet afraffelen en ik moest hem er niet toe dwingen, want ik wilde zo graag dat het voor hem bijzonder was. Nu moest ik daar gewoon niet aan denken en ik dwong mezelf om mijn hoofd uit te zetten en gewoon op te gaan in de heerlijke gevoelens die deze zoen me gaf, wat aardig goed lukte omdat Harry extreem goed was in mij afleiden en ik extreem snel afgeleid was in het algemeen. Behalve van mijn vriendje dan, dat was de enige en het enige wie of wat langer dan een paar seconden mijn aandacht kon vasthouden, op enkele heel sporadische uitzonderingen na.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Het was niet echt leuk om te bedenken dat ik dit straks moest opgeven voor school en dan tot vanavond moest wachten. Tussendoor ging ik wel proberen om een kusje te krijgen, hoe riskant dat ook was. Ik kon nou eenmaal niet zonder en hij ook niet. Toch voelde ik me op momenten als deze wel wat schuldig tegenover Finn omdat ik voor iemand van mijn leeftijd ontzettend preuts was. Natuurlijk wist ik dat hij dat respecteerde en me niet ging pushen, maar alsnog. Daarom liet ik ook elke keer wat meer toe, want het was echt niet dat ik me niet op mijn gemak bij hem voelde of hem niet vertrouwde, ik had alleen nog wat last van mijn zelfbeeld. Ik schudde de gedachtes van me af en ging op in de kus. Twijfelend deed ik wat er van me werd verwacht toen hij met zijn tong over mijn onderlip ging en er zacht op beet. Ik kreeg er geen spijt van en genoot van het gevoel dat hij me elke keer wist te geven. Mijn huid was hierdoor heel warm geworden en het zou me niet verbazen als Finn straks zei dat ik vuurrood zag, al had ik geen idee wat ik me daarbij moest voorstellen. Ik glimlachte licht tegen zijn lippen aan en wilde dat dit gewoon altijd kon, zonder dat het wettelijk verboden was en onze families ons zouden haten. Een hand verplaatste ik naar zijn wang en liet die daar rusten, het gaf zekerheid om een of andere reden. Hoe fijn dit ook was, na even trok ik toch terug en sloot af met een zacht kusje op zijn lippen. "Ik hou van je," mompelde ik, dat zei ik echt te vaak op een dag, maar beter te veel dan te weinig. Hij was alles voor me dat mocht hij weten ook. Ik durfde niet meer te vragen hoeveel tijd we nog hadden, want veel zou het niet meer zijn en dat was niet het antwoord dat ik wilde. Misschien konden we ons nog halverwege de dag ziek melden, al zat dat er vast niet in.

Because I love him, do I need another reason?