Same Love • One Direction • Bromance - Speeltopics

[ bericht aangepast op 3 mei 2014 - 16:48 ]

How far is far

(boe)

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

(Hi.)

Because I love him, do I need another reason?

Waarom is dit topic er twee keer?

©1998

[Hello]

"Family don’t end in blood”

Lenin schreef:
Waarom is dit topic er twee keer?

How far is far

[Yay!]

Bowties were never Cooler

Mijn topics.]

Reality's overrated.

Finn O'Connor
Ik werd wakker van een ruwe tong over mijn gezicht. Ik opende mijn ogen en zag Anna aan mijn kant van het bed staan en Sile aan die van Harry. Ik knikte twee keer afkeurend met mijn tong en snel verdwenen de twee uit onze slaapkamer. Het was weer ochtend en vandaag zou zijn zoals alle dagen. We zouden opstaan, Harry zou eerst douchen, daarna ik. Onder het douchen zou ik zijn kleren voor hem klaar leggen, die hij dan aan kon trekken. Ik zou mijn haar nog even doen en dan zouden we samen naar beneden gaan voor een snel ontbijt voor ik de geiten in ons iniminie tuintje opsloot en met Harry richting school vertrok. Dat was wel een voordeel dat we allebei op het conservatorium zaten, al zat ik op een geheel andere vleugel. Toch voelde ik me er wel fijner bij om hem bij zijn vleugel af te kunnen zetten, ondanks dat zo de kans groter werd dat we werden ontdekt. Dat was iets wat ik echt niet wilde, maar ik kon het ook niet over mijn hart verkrijgen om hem zomaar alleen te laten gaan. Voor nu kreeg ik het voor elkaar om iedereen ervan te overtuigen dat we gewoon goede vrienden waren en ik hem hielp zodat hij ook uit huis had gekund en niet meer bij zijn moeder hoefde te wonen als jongen van 20. Velen vonden dit een redelijk verhaal en stelden ook geen vragen. Toch was ik bang dat iemand ooit zou uitvinden dat we samen waren. Zeker doordat we ook wel eens samen mijn geitjes gingen uitlaten en samen boodschappen deden enzo. Nu probeerde ik dat alles uit mijn hoofd te zetten en drukte zacht een kus op Harry zijn krullen. "Harry? Het is tijd om op te staan, siubhail. We moeten naar school." mompelde ik met mijn zware accent in zijn oor. Veel gecompliceerder dan dit moesten de zinnen niet worden, of ik sloeg over in mijn moedertaal. Ondanks dat mijn vriendje, zoals ik hem alleen in mijn gedachten af en toe durfde te noemen, niet eens altijd, blind was, had ik nog vaak genoeg zijn hulp nodig met mezelf redden in de meest normale situaties, gewoon omdat ik het Engels nog niet helemaal genoeg beheerste.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik kon zonder moeite verder slapen als de levende wekker niet had besloten dat het tijd was. Het waren lieve beestjes, echt waar, maar net dit soort dingen dacht ik daar even heel anders over. Een geïrriteerde grom rolde over mijn lippen en ik dook verder onder de warme deken. Ik had echt geen zin om op te staan en weer een hele dag te doen alsof ik niet allang iemand had gevonden waarvan ik zielsveel hield, en niet op de manier waarop je van familie en vrienden hield. Zelfs al oefende ik mijn grootste passie uit op school, het was deze zooitje allemaal niet waard. Ik kon ook zelf een piano aanschaffen, spelen en componeren. Daarbij kon ik hier sowieso doen wat ik wilde zonder dat ik er raar op aangekeken werd, zowel dat ik bij Finn kon zijn als dat mensen automatisch medelijden met me hadden als ze me met mijn stok zagen. Ik was blind, geen verdrinkende kat. Ik humde zacht bij het kusje op mijn haar en zijn woorden, om het niet te kunnen laten om te glimlachen bij zijn liefkozende woordje. In de tijd dat ik hem kende had ik aardig wat basis Iers geleerd, verstaan ging me aardig af, maar in het spreken ervan was ik een regelrechte ramp. Ik probeerde het al niet eens meer. Toch kroop ik nog verder weg in de dekens en trok de mouwen van mijn pyjama wat omlaag. "Moet het echt?" vroeg ik, met lichte hoop dat het niet zo was. Als hij het er niet mee eens was zou ik zonder morren mezelf het bed uitsleuren en gaan douchen, maar juist omdat vandaag een schooldag was konden we misschien rustig een keer naar het park zonder constant op onze hoede te zijn. Met een zucht draaide ik me naar hem toe en opende mijn ogen, niet dat het veel zin had, maar ik kon nog wel licht en donker onderscheiden. Op de tast bracht ik mijn handen omhoog om die over zijn wangen te laten glijden en een kusje op zijn lippen te drukken. Daarna nestelde ik me weer fijn tegen hem aan, nog steeds niet echt van plan om iets te gaan doen. Ik merkte het allemaal wel.

Because I love him, do I need another reason?

Finn O'Connor
Harry zijn gemompel deed me zacht grinniken en ik haalde een paar prachtige bruine krullen uit zijn niets zienende alsnog prachtige groene ogen. Ik vergat vaak dat Harry niets zag, omdat ik hem niet zoals velen zag als een blinde. Ik zag hem als de lieve, ongelofelijk getalenteerde en prachtige jongen die hij was. Of hij nou blind was of niet. Al maakte het sommige dingen af en toe wel lastiger en anders, maar mijn liefde voor hem streepte alle nadelen weg. Ik drukte zacht een kusje op zijn voorhoofd en leunde toen mijn voorhoofd tegen het zijne. "Ja, lief. Ik had het ook liever anders gezien, maar vandaag gaan ze een nieuw project uitleggen en daar moet ik wel bij zijn, en jij denk ik ook, want jij begint ook aan een nieuw project volgens mij." zei ik zacht voor ik nog een zacht kusje op zijn lippen drukte. "Ga maar douchen. Ik wacht hier op je." Hier in huis had hij gelukkig nooit zijn stok nodig, omdat hier altijd alles altijd op dezelfde plek lag. Zelf maakte het me rustig en voor hem was het gewoon handig zodat ook hij hier gewoon kon functioneren in ons huis. Ik ging voorzichtig rechtop zitten en trok hem op mijn schoot. Het liefst hield ik hem nog even in mijn armen, maar we zouden zo wel naar school moeten en ons daarvoor klaarmaken. Ik zou zo uit zijn kleren een broek en een shirt halen, die bij het weer zouden passen en die er goed uit zouden zien op zijn prachtige lichaam, maar toch lekker zouden zitten. Ik drukte nog een keer een kus op zijn lippen voor ik de deken van ons af sloeg en toch even rilde. Hij droeg dan wel een lekker warme pjama, maar ik droeg liever alleen mijn boxers in bed. Het was alleen erg koud zo 's ochtends. Ik was toch erg blij dat ik Harry zijn warme lichaam nog even tegen het mijne kon houden voor hij ging douchen en ik kleren voor zowel hem als mijzelf zou uitzoeken voor vandaag en morgen. "Ga maar lekker douchen, lief." mompelde ik in zijn oor voor ik nog een kusje in zijn nek drukte. Ik kon echt geen genoeg krijgen van mijn vriendje en dat kon nog wel eens een groot probleem worden... Wat het eigenlijk al was.

[ bericht aangepast op 21 april 2014 - 13:18 ]

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik zuchtte diep bij zijn woorden, hij had dan wel gelijk, het betekende niet dat ik opeens zin in school kreeg. Nog steeds zou ik liever in bed blijven liggen en me dicht tegen Finn aan nestelen, dat was ook een stuk warmer. Ik pruilde een beetje toen hij zei dat ik moest gaan douchen, dan had ik geen keus meer en zou ik er toch echt uit moeten. Dat was dan wel een van de weinige dingen die ik zelfstandig kon doen, zolang er niks verplaatst en de deuren gewoon openstonden werd kon ik alles prima vinden. Ik grinnikte zachtjes toen hij me met zich mee omhoog trok en sloeg mijn armen rond zijn nek, om zacht mijn lippen tegen zijn wang te drukken. Het was fijn dat hij me niet behandelde als iemand die niks zelf kon, zoals de meesten wel deden. Ze moesten toch begrijpen dat iemand het beschamend vond om bij de arm gepakt te worden alleen omdat die vroeg waar dat ene lokaal was, dat deden ze niet bij iemand zonder stok. Ik legde mijn hoofd op zijn schouder en trok mijn benen iets op. Zo meteen liet ik hem wel los, maar nog even zo tegen hem aan zitten kon geen kwaad. Ik kuste hem zachtjes terug en kroop wat dichter tegen hem bij de deken die van ons af werd gehaald. Nogmaals rolde een zucht over mijn lippen bij zijn woorden en glimlachte om zijn lippen in mijn hals. Ik liet hem los en schoof wat van hem af, om mijn benen van het bed af te zwaaien en mijn weg richting de badkamer te maken. Ondanks dat ik wist hoe of wat, hield ik mijn handen wel iets van me af voor het geval dat er toch iets niet klopte. Ik had geen zin om tegen iets op te knallen, wat al meer dan genoeg was gebeurt. Daar taste ik af naar de rekken die er hingen om mijn pyjama uit te trekken en die daaraan op te hangen, mijn boxer gooide ik gewoon in de wasmand. Ik zocht naar de draaiknop in de douche en wachtte erna tot de temperatuur goed was en stapte eronder. Het deurtje sloot ik vlug en ik was blij dat er blinderingen opzaten. Ik vond het nog altijd niet fijn om mezelf zo prijs te geven, zelfs niet bij Finn. Daarvoor schaamde ik me teveel voor mezelf en de littekens.

Because I love him, do I need another reason?

Liam Payne.
Ik opende langzaam mijn ogen, en knipperde langzaam. Mijn armen bevonden zich nog steeds om het warme lichaam van Louis, mijn perfecte vriendje. Het zonlicht wat door de gordijnen heen scheen verlichtte zijn lieve gezicht waar ik voor een tijdje met een glimlach naar bleef kijken, en een verdwaald plukje haar weer op zijn plek deed. Ik liet mijn hand over zijn wang glijden, en drukte er daarna een kusje op. 'Wakker worden, schat.' fluisterde ik in zijn oor. Ik zou wel voor altijd zo willen blijven liggen, maar dat kan helaas niet aangezien ik op tijd bij mijn opleiding moet verschijnen. Ik drukte nog een kusje op zijn bruin rossige haar wat door de war zat, en stond toen op om me vervolgens aan te kleden. Ik wierp nog een laatste blik op hem, en verliet daarna de kamer om naar de keuken te lopen, en alles wat ik nodig had uit de kast te pakken om een ontbijtje voor ons te maken. Mijn leven is op dit moment gewoon weg perfect. Ik woon samen met de jongen van mijn dromen, en doe de opleiding die ik altijd had willen doen. Een paar jaar geleden had ik nooit durven denken dat het nu zo zou zijn. Ik had niet eens verwacht dat ik samen met Louis zou komen, en dat hij het zelfde voor mij voelde. We waren al sinds we klein waren beste vrienden, tot dat ik er achter kwam dat ik eigenlijk helemaal niet van meisjes hield, enkel van jongens, en werd dus verliefd op mijn beste vriend. Ik heb het heel lang voor me gehouden, bang dat ik de hele vriendschap zou verpesten, maar wonder boven wonder deed dat het niet toen ik het vertelde, en was het wederzijds. Ik haalde me uit mijn gedachten, en ging verder met het ontbijtje maken.

How far is far

Louis Tomlinson
Mijn vingers gleden over de wangen van de jongen, om nog wat dichter tegen hem aan te gaan staan en één zacht kusje op zijn lippen te drukken. Zijn armen om mijn lichaam en het gegrijns tegen mijn lippen liet weten dat dit serieus was, dat dit geen grote grap was geweest. Dat mijn beste vriend me niet keihard had afgewezen, maar juist precies hetzelfde gevoel had. De gevoelens waar ik al een tijdje mee rond liep en dondergoed van wist dat het meer was dan vriendschap. Het gevoel van angst was volledig verdwenen en het was nu een en al geluk, samen met vlinders. Ondanks ik zijn aanraking in mijn droom voelde, voelde ik deze in werkelijkheid ook, omdat ik langzaam ontwaakte. Toch wilde ik nog niet wakker worden, maar de grijns op mijn gezicht liet weten dat ik wakker was, net als dat ik me wel heel dicht tegen de jongen aannestelde. Dat was tenminste tot het moment dat hij besloot om uit bed te stappen, de warmte met zich mee te nemen waardoor ik me nog beter in de dekens wikkelde. Een hopeloze poging, want al snel was ik klaar wakker, stond ik naast het bed met de deken over mijn schouders, om rustig naar beneden te lopen, om Liam in de keuken aan te treffen. 'Goedemorgen cutie,' verliet met een gaap mijn mond, om eenmaal achter hem een kus op zijn wang te drukken, mijn armen om zijn middel wikkelend. Het was gewoon een en al perfectie, ondanks dat het eigenlijk altijd al was, omdat ik de jongen al heel lang kende. Hij was altijd een deel van mijn leven geweest, ondanks het door de loop van de jaren toch wel ietwat veranderd was, andere manieren waren. 'Hmm, wat ben je toch een schatje,' verliet mijn mond toen ik met mijn kin op zijn schouder steunde en meekeek hoe hij bezig was met een ontbijtje. 'Wat zou ik toch zonder je moeten?' rolde er nog achteraan, al wist ik dat -dat niet meer zou kunnen. Daarvoor betekende hij teveel voor me en was hij al te lang bij me.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Liam Payne.
De grijns op zijn gezicht liet me weten dat hij wakker was, om vervolgens te voelen hoe hij zich tegen mij aan nestelde. Ik kon zo nog wel uren liggen, maar ik wist dat ik er toch echt uit moest. Ik stapte uit bed, en wierp nog een laatste blik op de nu in de dekens gewikkelde jongen. Met een glimlach liep ik naar beneden, richting de keuken om een ontbijtje te maken. Na een paar minuten hoorde ik iemand van de trap af komen, en hoorde de stem van Louis die me al gapend goedemorgen wenste, en eenmaal achter me een kus op mijn wang te drukken, en zijn armen om me heen te wikkelen. 'Goedemorgen schat.' verliet mijn mond met een glimlach. Hij legde zijn kin op mijn schouder, en keek mee naar wat ik aan het doen was. 'Jij bent toch echt de grootste schat.' zei ik naar de waarheid. Ik glimlachte na zijn opmerking. 'We kunnen nou eenmaal niet meer zonder elkaar, dat is simpel.' antwoordde ik, om me even om te draaien, en een kus op zijn perfect gevormde lippen te drukken. Ik maakte de laatste dingen aan het ontbijtje af, en zette toen alles op tafel. 'Het ontbijt is klaar.' zei ik, en omhelsde mijn vriendje even. Hij is gewoon te perfect om los te laten.

How far is far

Finn O'Connor
Harry klampte zich nog wat aan me vast, wat ik eigenlijk wel heel fijn vond. Hij was mijn vriendje en hij liet me veilig voelen met zijn armen om me heen. Hij was dan wel de blinde, maar zonder hem durfde ik zo veel minder dan nu. Hij zorgde ervoor dat ik gewoon zo veel durfde en zo veel deed, wat ik zonder hem nooit zou durven of doen. Ik was altijd wel altijd een roekeloos brutaaltje zijn geweest, maar hij had me verandert ten goede. Ik was beleefder, dacht iets meer na voor ik dingen deed, omdat ik iemand had om naar toe thuis te komen. Ook durfde ik nu mezelf open te stellen naar mensen, zeker naar hem, op het gebied van mijn emoties. Vroeger bleven die altijd in mijn hart tot ze eruit kwamen met muziek en nu ging dat een stuk beter. Ik mompelde hem toe dat hij toch maar moest gaan douchen en drukte nog een kusje in zijn nek. Terwijl hij toen toch van me af schoof aaide ik nog even door zijn krullen voor hij richting de badkamer liep. Zelf keek ik hem even na, voor ik toch richting de kast liep om er kleren uit te halen. Voor Harry een iets te grote geruite bloes en een skinny en voor mij een skinny en een veel te groot t-shirt. Mij stond een bloes gewoon echt niet, maar mijn vriendje juist wel. Hetgeen was wat onze style het meest verschilde, en dat hij eruit zag als een model in zijn kleding en ik als een jonge skater. Ach, ik vond het wel best. Hij was mijn model, wat hij ook aan had. Ik rekte me wat uit en keek naar de setjes. Harry was een stuk langer dan ik was, dus ik kon af en toe wel zijn kleren wel aan, maar hij de mijne eigenlijk niet, al waren ze altijd voor mij veels te groot., voor hem zouden ze dan redelijk strak zitten. Ik had het wel eens gedaan, maar toch had het niet echt passend geleken. Ik deed hem dus maar gewoon zijn kleren aan die voor hem leuk waren en trok zelf mijn eigen kleren aan. Er was een tanktop die we allebei hadden, maar ik zorgde er wel voor dat we die nooit op dezelfde droegen, zodat het niet opvallend zou zijn. Ik haalde twee schone boxers uit de lades en twee paar schone sokken. Dit was nou eenmaal onze ochtend routine en ik vond het prima. Harry kon zo min of meer zelfstandig leven en dat was het belangrijkste... En dat ik hem lekker dicht bij me kon houden zonder dat iemand ons van dit hoogverraad zou verdenken, maar dat was alleen maar een gigantisch pluspunt.

[ bericht aangepast op 21 april 2014 - 21:44 ]

Bowties were never Cooler