Same Love • One Direction • Bromance - Speeltopics

[ bericht aangepast op 3 mei 2014 - 16:48 ]

How far is far

Harry Styles
De warme stralen op mijn rug en achterkant van mijn nek waren rustgevend, maar maakten me tegelijkertijd echt wakker. Net had ik nog een beetje liggen soezen in Finn zijn armen, en dan hielp het water wel. Zacht neuriënd zocht ik naar de fles shampoo die ergens op het plankje stond, we hadden expres niks van hetzelfde merk zodat ik de verschillende flessen aan hun dop kon herkennen. Nadat ik de juiste te pakken had gekregen nam ik wat van het spul op een van mijn handen en zette de fles weer terug, om de shampoo door mijn haren te kunnen verdelen. Het rook naar zoet fruit, al kon ik even niet bedenken welke, het rook in ieder geval lekker. Even later vond ik het wel genoeg en spoelde de shampoo uit mijn haar met behulp van de waterstralen, om af te tasten naar het washandje dat ik over de rand van de douchedeur had gehangen en daar de zeep op te doen. Op mijn dooie gemak zeepte ik mijn lijf in, het was niet alsof het me zoveel uitmaakte of we te laat kwamen. Beter te laat dan helemaal niet komen. Ik sloeg geen stukje huid over, ik kon er niet tegen als ik vies was, juist omdat ik geen flauw benul had van hoe ik eruit zag en overkwam op andere mensen. Dat was soms wel moeilijk voor me, maar Finn complimenteerde me zo vaak dat ik het bijna ging geloven. Hij wist hoe onzeker ik was over mezelf en hoe ik voor de dag kwam, dus het zou ook prima kunnen dat die lieve woorden er waren om me wat beter te laten voelen, in plaats van dat ze oprecht waren. Ondertussen had ik me afgespoeld en de kraan uitgedraaid, om de deurtjes weer te openen en op zoek te gaan naar een handdoek. Ik fronste even toen ze niet netjes op een stapeltje lagen op de plank waar ze altijd lagen, dat klopte niet. Ik had geen idee waar ze anders konden zijn dus moest ik het wel vragen, al vond ik het niet prettig dat hij me dan zo zou zien. Heel triest, een twintigjarige blinde maagd, maar oké. "Finn?" vroeg ik zacht. "Weet jij waar de handdoeken zijn? Ik kan ze niet vinden," voegde ik er even zacht aan toe. Ik voelde me zo hulpeloos als ik iets niet kon vinden, in mijn eigen huis nota bene, en dat was zonder twijfel het rotste gevoel dat er was.

Because I love him, do I need another reason?

Finn O'Connor
Ik haalde net nog een bandana voor hem en een pet voor mij uit een lade toen ik mijn naam uit de badkamer hoorde komen. Vaak deed ik tegenwoordig Harry een bandana om, omdat ik graag zijn gifgroene ogen zag. Hij kon er dan neits mee zien, het waren alsnog de mooiste ogen van de hele wereld, die dus precies bij hem pasten. Zijn krullen werden alleen erg lang tegenwoordig, dus dan maar een bandana tot hij naar de kapper wilde en het stond hem daarbij ook gewoon erg goed. Ik zachte vloek rolde over mijn lippen bij zijn vraag. Niet aan gedacht dat ik die was vergeten terug te leggen op hun plek. Dit was weer een momentje geweest dat ik was vergeten dat Harry blind was. "Op de wasmachine naast de wastafel, Haz. Ik ben ze vergeten terug te leggen, sorry." riep ik de badkamer in. Als ze daar niet lagen, onopgevouwen dat wel, dan hingen ze nog in de woonkamer aan de waslijn. Een groot huisje hadden we niet en buiten kon het niet hangen want dan aten mijn geitjes het wasgoed op. Harry was er inmiddels dacht ik wel aan gewent dat ik keer op keer vergat dat hij blind was, al voelde ik me er altijd wel erg schuldig over als hij door een slordigheidje van mij weer eens niet gewoon zijn leven kon leven. Dat hoorde niet te gebeuren. Ik was op dat punt echt een slecht vriendje. Ik haalde een hand door mijn warrige donkere haren en wachtte geduldig tot hij de badkamer uit zou komen zodat ik kon gaan douchen. Hier controleerde ik nog even of alles wel zo lag zoals altijd. Bloes, broek, boxer, sokken en bandana, netjes op een stapeltje op dezelfde volgorde als altijd. Ik wilde neit twee keer op een dag de fout in gaan, al gebeurde dat ook wel eens. Vaker dan eens eigenlijk, maar gelukkig werd Harry er nooit boos om. Toen bedacht ik me iets wat ik vanochtend had gevoelt. "Je begint wel stoppels te krijgen, lief. Moet ik je zo helpen, of lukt het zelf?" vroeg ik richting de badkamer. Ik vond het helpen echt geen probleem, maar ik snapte het ook als hij het liever zelf deed. Hij was toch gewoon een volwassen jongeman, voor zover wij mentaal volwassen waren, en volwassenen hoefden en wilden niet met alles geholpen worden. Zelfs blinde volwannenen niet, al dachten velen daar anders over.

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
Ik hield heel van de jongen, maar op deze momenten baalde ik wel heel erg. Niet door hem, maar het feit dat hij niet kon blijven liggen, omdat hij anders nog te laat zou komen bij zijn opleiding. Ik bleef rustig liggen in de hoop dat hij zich toch nog bedacht, al wist ik vrij zeker dat het niet ging gebeuren, om na een paar minuten toch op te staan en naar beneden te lopen, omdat Liam daar ook naartoe was vertrokken. Het duurde dan ook niet heel lang voor ik achter hem in de keuken stond, om alsnog van zijn aandacht te genieten. Ik was iemand die vaak de aandacht opeiste en zeker als je Liam heette, want dat was je echt de klos. Iets wat al die jaren toch wel aardig duidelijk was geworden. 'Zegt degene die met het ontbijt bezig is en gewoonweg de liefste van ons twee is. En daar is geen discussie verder over mogelijk, want anders ga ik je het bewijzen hoor,' zei ik, want dat had ik genoeg, al had ik het idee dat hij dan straks wel te laat zou zijn, omdat het nog wel eventjes kon duren. Mijn mondhoeken krulde omhoog bij zijn woorden, om een instemmend geluidje te laten horen. 'We horen bij elkaar en dat is altijd al zo geweest,' zei ik, want ik kon me geen momenten meer zonder de jongen voorstellen, zowel als het verleden als de toekomst niet meer. Ondertussen was mijn greep ook voor een kleine seconde verslapt, zodat hij zich om kon draaien, en deze daarna weer kon verstrakken. Ik trok een klein pruillipje bij zijn actie, ondanks mijn twinkelende oogjes. 'Ik wil een goede kus van je nu,' zei ik onschuldig, om hem wel heel serieus aan te kijken en doodleuk achter hem aan te hobbelen. Hij zou sowieso niet van me afkomen en dat bleek ook toen ik weer de koala uit ging hangen toen ik omhelst werd. Ja, dit ging nooit vervelen.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Styles
Ik hoorde een zachte vloek vanuit de slaapkamer komen, waardoor ik wist dat ik niet gek was geworden en de handdoeken echt niet lagen waar ze hoorden te liggen. Al vond ik het niet fijn om het te moeten vragen, ik was blij dat hij zoveel moeite voor me deed, dat verdiende ik niet. Vooral omdat hij de grootste reden was dat ik mijn dagen redelijk normaal door kon komen. Ik knikte toen hij uitlegde waar de dingen wel lagen, al was het meer tegen mezelf. "Geeft niet, schat. Jij kan er ook niks aan doen," mompelde ik. Het zou me niet verbazen als Finn me nu ging tegenspreken, maar het was toch echt zijn fout niet dat ik blind was en ik daardoor constant afhankelijk van hem was. Ik grabbelde in de richting waarvan ik wist dat de wasmachine stond, om de grootste handdoek te pakken die ik zo snel kon krijgen en begon mijn druipende lichaam af te drogen. Ik kon ze dan zelf niet zien, maar over de tijd had ik alsnog een flink aantal tatoeages laten zetten, met alleen de betekenissen in mijn achterhoofd. Soms was ik best benieuwd hoe ze er nou precies uitzagen en overkwamen op andere mensen, maar dat ging nou eenmaal niet. Toch bleef ik positief, zonder dat kwam ik voor de zoveelste keer terecht in een situatie waarin ik oprecht was overtuigd dat mensen beter af zouden zijn zonder mij, aangezien ik toch alleen maar een blok aan het been was. Ik haalde ondertussen de handdoek voor de laatste keer door mijn haren om het vervolgens rond mijn middel te knopen, volledig droog was ik niet, maar het kon ermee door. Bij zijn vraag ging ik met mijn duim over mijn kaaklijn heen, om te ontdekken dat Finn gelijk had. Ik stond even in een dilemma, want mij ging het nou nooit bepaald makkelijk af, het lukte niet zonder me minstens een keer gesneden te hebben, maar aan de andere kant vond ik het zo lastig om mezelf kwetsbaar op te stellen. Ik zuchtte diep. "Helpen?" vroeg ik zacht, bijna beschaamd. Ik voelde me al een stuk meer op mijn gemak bij hem dan ieder ander, aangezien hij niet deed alsof ik bij elk klein ding hulp nodig had, zoals alleen maar veilig van de straat oversteken, maar toch zou ik dit altijd moeilijk vinden en vond ik het fijn dat hij dat ook accepteerde.

Because I love him, do I need another reason?

Liam Payne.
Ik wou het liefste zo de hele dag staan met hem, maar ik wist dat ik wel naar mijn opleiding zou moeten wou ik slagen. Ik mag mijn opleiding dan wel geweldig vinden, niks kan het samen zijn met Louis overtreffen. Dat is nog nooit zo geweest, en zou ook nooit gebeuren. Gelukkig heb ik hem nog nooit echt lang moeten missen aangezien we al sinds kleins af aan beste vrienden zijn, en ik hoop dat ik hem ook nooit zou moeten missen ook. 'In mijn ogen ben jij toch de liefste. Maar laten we het er maar op houden dat we voor elkaar de liefste zijn, want ik wil geen discussie met jou, daar ben je veels te lief voor.' zei ik. 'Hoe wil je dat gaan bewijzen dan?' vroeg ik geïnteresseerd, met een kleine grijns. Zijn mondhoeken krulden omhoog bij mijn woorden, om een instemmend geluidje te maken. Ik knikte instemmend na zijn woorden. 'En dat zal ook altijd zo blijven.' glimlachte ik. Zijn greep verslapte voor een seconde, zodat ik om kon draaien, en hij zijn greep weer kon verstrakken toen ik eenmaal gedraaid was. Hij trok een pruillipje bij mijn actie, maar had wel twinkelende oogjes. 'Die kan je altijd krijgen, dat weet je.' zei ik. Het was de waarheid, en bovendien kan ik geen nee zeggen als hij een pruillipje trekt. Ik zette het ontbijt op tafel, en hij hobbelde achter me aan. Eenmaal het ontbijt op tafel gezet, draaide ik me weer naar de jongen toe om mijn lippen nu stevig op die van hem te drukken. Hij wou een goede kus, die krijgt hij dan ook.

How far is far

Finn O'Connor
Harry zei dat het niet erg was toen ik hem had uitgelegd waar de handdoeken lagen, maar ik kon mezelf wel een dreun voor mijn hoofd verkopen. Ik moest eens voorkomen dat ik steeds door mijn slonzigheid vergat dat hij dan spullen niet kon vinden. En met niet vinden, bedoelde ik ook echt geen mogelijkheid tot terugvinden. "Jawel, ik had ze gewoon kunnen opvouwen en wegleggen in plaats van alleen van de waslijn op de wasmachine leggen." sprak ik hem tegen voor ik controleerde of alles hier wel klaar lag zoals het hoorde. Toen ik dat voor mezelf had vastgestelt wreef ik zacht even over mijn kin en bedacht me wat ik vanochtend bij hem had gevoelt, en wat bij mij ook al best voelbaar was. Stomme stoppels. Ik vroeg dus maar of hij hulp nodig had met scheren, want ik wist niet of hij een stoppelbaard wilde hebben of niet. Het duurde even voor met een diepe zucht ik zijn vraag hoorde. Ik stond op van het bed en liep naar de badkamer toe, waar ik mijn armen om de nog wat vochtige jongen sloeg. "Kom hier dan. Laat mij eens je kriebelbaardje weghalen." zei ik met een glimlach voor ik een zacht kusje op zijn neus drukte en hem losliet. Voor mijn doen erg geconcentreerd pakte ik wat scheerschuim en wreef het zacht over zijn nog enigsinds natte huid van zijn bakkenbaarden, over zijn kaken, kin, bovenlip en nek. Daar zou ik het voorzichtigst moeten zijn. Al was ik een enorm speelbeest, ik wilde niet mijn vriendje in zijn nek snijden. Ik pakte zijn scherpe scheermesje en vulde een bekertje met water zodat ik het mesje daarin schoon kon maken. Ik ging op de wastafel zitten en trok toen Harry dicht tegen me aan, zodat hij tegen het blad gedrukt stond en tussen mijn benen. Zo waren we tenminste op dezelfde ooghoogte en hoefde ik niet boven mijn macht te werken, wat zoizo mis zou gaan. "Klaar voor?" vroeg ik zacht terwijl ik het mesje vast wat nar maakte voor de eerste voorzichtige haal over zijn zachte huid. Ik wilde hem echt geen pijn doen, maar zelf had ik ook al vaak genoeg een scheerwondje gehad. Gelukkig had ik er bij hem nog nooit een gemaakt, maar waarschijnlijk kwam dat ook omdat ik bij hem veel voorzichtiger was dan bij mijzelf. Ik zou me straks ook nog wel moeten scheren, maar dan kon hij hopelijk vast in de keuken water opzetten voor thee. Ik kon het wel inschenken, maar met water opzetten kon er toch niets echt fout gaan, dus zorgen maakte ik me echt niet. Daarbij zou hij vast ook nog wel water in mokken kunnen gieten moest het nodig zijn. Ik vond het echt onzin dat velen hen als een gehandicapte kleuter behandelden. Ik was ook wel heel voorzichtig met hem, maar hij was toch ook een gewone jongen?

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik kreeg ontzettend de neiging om, 'ik zei het toch', tegen mezelf te zeggen omdat ik weer goed zat met mijn voorspelling dat hij me tegen zou spreken. Als ik nou wat beter had gezocht was ik de handdoeken vanzelf ook wel tegengekomen, daar hoefde Finn zich niet slecht over te voelen. Even later bracht ik met veel pijn en moeite uit dat ik toch liever had dat hij me hielp met scheren, hoe vervelend ik het ook vond, het was mijn beste optie. Ik wachtte af op een reactie en hoorde al snel hoe hij naar me toe liep en zijn armen om me heen sloeg, waardoor een brede glimlach rond mijn lippen verscheen. Ik drukte hem even wat dichter tegen me aan en gniffelde zacht bij zijn woorden, om na zijn kusje op mijn neus er een terug te geven op zijn kruin, waarna ik een beetje pruilde toen hij me losliet. Het scheerschuim kriebelde wat tegen mijn huid, dus moest ik de drang om het weg te halen weerstaan, wat toch aardig lukte. Ik hoorde nog wat gestommel voor ik naar voren werd getrokken en zijn benen langs de mijne voelde. Met mijn handen steunde ik wat op zijn knieën, niet wetende waar ik ze anders zou moeten laten. Ik knikte zonder twijfel bij zijn vraag en boog me iets naar voren om een kusje op zijn wang te drukken, hij moest zo toch nog douchen dus maakte het niet uit of er wat van het schuim op zijn wang terecht kwam. Als hij ging douchen ging ik me aankleden en zou ik wel alvast een deel van de thee klaarmaken en de tafel dekken, niet dat we veel tijd hadden om rustig samen te ontbijten, maar het gaf me een goed gevoel om te doen. Dan was ik tenminste niet zo nutteloos als ik me af en toe voelde, ik wilde graag zo veel mogelijk dingen zelf doen, voor mezelf en hem. Het ging niet altijd goed, maar ik deed heel erg mijn best om te helpen.

Because I love him, do I need another reason?

Finn O'Connor
Ik glimlachte bij het kusje op mijn gruin en smeerde voorzichtig voor zijn haren, maar veelvuldig op de plekken waar het moest, scheerschuim op zijn gezicht. Daarna bereidde ik de rest voor, voor ik op de wastafel ging zitten en hem naar me toe trok. Ik vroeg hem of hij er echt klaar voor was en giegelde zacht bij het kusje op mijn wang. Ik moest daar echt eens mee stoppen, maar rond hem was dat erg lastig. Ik ging iets rechter zitten en legde mijn ene hand zo op zijn huid dat ik een klein stukje strak kon spannen voor het scheermesje. "Stil staan, lief." zei ik voor ik voorzichtig de eerste strook schuim met haren van zijn bakkebaard naar zijn kaak kaal schoor. Ik spoelde het mesje af, schoof mijn hand wat op en ging zo verder tot zijn hele ene kaak gedaan was. Daarna draaide ik zijn hoofd een beetje om de andere kant van zijn gezicht te doen. Zijn kin, bovenlip en vooral nek, deed ik altijd als laatste, omdat die het lastigst waren. Toen eenmaal zijn wangen en kaken weer mooi glad waren begon ik heel voorzichtig zijn bovenlip kaal te scheren. Ik wilde namelijk neit in zijn neus of lip scheren, maar ik wilde ook geen haren achterlaten. Dat zou er echt stom uit zien en dat wilde ik hem niet aan doen. Toen dat gedaan was deed ik ook nog zijn kin en toen was het tijd voor Harry zij nek. Veel haren had hij er neit, maar genoeg om het wel te moeten scheren. Met een vinger onder zijn kin duwde ik zijn hoofd voorzichtig een stukje naar achter en begon met hem in deze houding heel voorzichtig zijn nek met het meest lastige gedeelte, zijn adamsappel, te scheren. toen ik eenmaal helemaal klaar was, liet ik zijn gezicht los en drukte een kusje op zijn lippen. "Helemaal klaar. Je weet waar de after-shave staat." mompelde ik tegen zijn lippen terwijl ik ondertussen met mijn handen rustig zijn mesje schoon maakte onder stromend water van de kraan.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Door zijn gegiechel, wat overigens ontzettend schattig was, schoot ik zelf ook in de lach, het was te aanstekelijk. Toch hield ik al snel op bij zijn woorden, ik wilde niet dat ik werd gesneden, al was het per ongeluk. Terwijl hij bezig was met de stoppels van mijn kaken te halen, deed ik mijn uiterste best hem recht aan te kijken. Het was erg lastig, en meestal keek ik nog langs Finn heen, maar koppig als ik was bleef ik het proberen. Het was immers wel zo beleefd om iemand aan te kijken, zelfs al had het eigenlijk geen zin. Mijn ogen reageerden wel degelijk op dingen, want mij werd verteld dat ze meedraaiden als ik iets hoorde of me ergens op richtt, dus moest dit ook lukken. Braaf liet ik mijn hoofd meedraaien met zijn bewegingen, het was zo al lastig voor hem, dan kon ik best meewerken en het wat makkelijker maken. Ik glimlachte dankbaar toen hij zei dat het klaar was en knikte. "Dank je, schat. Ga jij maar douchen," mompelde ik, om zacht een kusje op zijn voorhoofd te drukken en de badkamer te verlaten. Ik tastte een beetje af naar het bed op zoek naar mijn boxer. Eenmaal het stuk stof in mijn handen liet ik de handdoek van mijn middel vallen om de boxer aan te kunnen trekken. Het volgende kledingstuk dat ik tegen kwam herkende ik als mijn bloes, toch handig dat het verschil tussen verschillende stoffen te voelen was. Ik trok het ding over mijn hoofd aan en zorgde ervoor dat ik zeker wist dat ik niks fout had gedaan, het kwam nog altijd te vaak voor dat ik iets achterstevoren aantrok. Met mijn skinny kon het niet fout gedaan, dus deed ik die vlug en een stuk minder zorgvuldig aan, net als mijn sokken. Het laatste ding dat er lag kon niet anders dan een van mijn bandana's zijn, waar ik eerst mijn haren mee naar achteren schoof en het zo vast te binden. Ik had een grondige hekel aan de kapper, wat dit wel duidelijk maakte. Ik had geen flauw benul hoe dit alles me stond, maar Finn had het klaargelegd dus moest het wel goed zijn, hij liet me echt niet als een soort zwerver over straat gaan.

Because I love him, do I need another reason?

Finn O'Connor
Onder dat ik bezig was zag ik Harry zijn ogen meerollen met mijn bewegingen. Ondanks dat hij het volgens mij niet voelde, was het wel een fijn gevoel dat hij toch probeerde contact te maken met zijn ogen, ookal zag hij er niets mee. Toen ik klaar was drukte ik hem een zacht kusje toe en maakte zijn scheermesje schoon. Ik glimlachte bij zijn woorden en nam dankbaar zijn kusje in ontvangst. "Ik ben zo klaar." drukte ik hem op het hart voor ik van de wastafel af wipte en de douche weer aan deed. Ik trok zonder enige vorm van schaamte mijn boxer van mijn kont en wachtte ongeduldig op het warme water. Nee, ik schaamde me echt niet voor mijn lichaam, al was het wat klein en waren mijn gelaatstrekken enigsinds scherp. Mijn lichaam vond ik prima en ik was er blij mee, in tegenstelling tot Harry. Wel deelden we allebei een voorliefde voor tatoos, al kon Harry ze niet zien. Ik rekte me eens uit en stapte onder de warme stralen van de douche. Het was heerlijk om zo even wakker te worden en fris de dag te beginnen. Rustig waste ik mijn donkere haren en zeepte mijn lichaam in met mijn eigen spulletjes. Dat van mijn vriendje rook allemaal lekker zoet, terwijl ik van die standaard mannengeurtjes had. Ach, het paste bij ons en zo kon hij ook de flessen onderscheiden. Ik spoelde alles af en draaide toen de douche uit. Even nog schudde ik mijn haren uit voor ik de douche uit stapte en een handdoek van de berg op de wasmachine pakte. Ik droogde me af voor ik de handdoek om mijn middek wikkelde en snel de rest opvouwde en op hun plek legde. Dan kon ik dat niet nogmaals vergeten. Daarna pakte ik weer de scheerschuim en een scheermesje om nu mijn eigen kaken vrij ge maken van stoppels. Hierbij was ik echt een stuik onvoorzichtiger dan bij Harry, waardoor het een wonder was dat ik me vandaag niet sneed. Nog even deed ik wat aftershave op, wat stak als de neten, en liep toen de slaapkamer in. "Je ziet er prachtig uit, Hazza." zei ik terwijl ik mijn boxer van het bed pakte en die over mijn kont trok, zodat de handdoek op de grond viel. "Kan jij vast het theewater opzetten? Dan kon ik er zo aan." zei ik terwijl ik nog even met een hand door zijn vochtige krullen ging om ze goed te doen zitten.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Na niet heel veel later hoorde ik de kraan uitgaan en voetstappen naar de kamer komen. Ik glimlachte breed en bloosde licht bij zijn compliment, ik kon er nooit echt tegen, maar het deed me zeker goed. "En ik weet zeker dat jij er ook prachtig uitziet," mompelde ik. Dat ik het niet kon zien betekende niet dat ik er niet heel zeker over was, voor mij was hij de prachtigste jongen die er was. Vervolgens knikte ik bij zijn vraag en stond op, om de slaapkamer uit te lopen en heel voorzichtig de trap af te gaan. Trappen waren nog steeds een riskant iets voor mij, en het zou niet de eerste keer zijn als ik zou vallen en een arm brak, misschien wel de vierde keer of zo. Alsnog had ik daar geen zin in en ging dus langzaam. De keuken was daarna niet zo moeilijk te vinden en de waterkoker ook niet. Ik zette de radio aan voor ik de klep van de waterkoker opende en er water in goot. Het was zo'n typische zender die een paar nummers de hele dag door draaide, waardoor je ze in recordtempo mee kon zingen. Dat deed ik dan ook vrolijk, het kon me niet schelen als iemand er het niet mee eens was. Muziek, dus ook zingen, was een van de dingen die me echt gelukkig maakte en liet ik niets of niemand zeggen wat ik moest doen. Ik zette de waterkoker op zijn standaard en drukte op het knopje waardoor het mechanisme in werking werd gezet. Al zingend hupte ik op het aanrecht en slingerde wat met mijn benen. Eigenlijk zou ik nu de tafel kunnen dekken, maar dat konden we ook prima samen doen, ik zat wel prettig zo. De nummers die voorbij kwamen waren niet echt mijn stijl, dit was heel erg van nu en ik luisterde liever naar de jaren tachtig of negentig, maar het kon ermee door.

Because I love him, do I need another reason?

Finn O'Connor
Ik bloosde bij Harry zijn woordjes. Ondanks dat hij mijn uiterlijk niet kon zien en ik niet meer dan een boxer aan had, deden zijn woorden me erg veel kracht en zelfvertrouwen. Ik keek hem even na en ging toen verder met me aankleden. Mijn skinny werkte ik mezelf in en trok daarnw mijn shirt aan. Met wat wax deed ik mijn haren en zette de pet er wat scheef overheen. Zo, prima. Ik ruimde onze kamer nog even op voor ik met een glimlach naar beneden hobbelde. Daar vond ik mijn popje op het aanrecht. Ik maakte even een foto van hoe hij daar als een klein engeltje zat en liep toen naar hem toe. Ik leunde tegen het aanrecht en pakte zijn handen in de mijne. "Hey Hazza." mompelde ik net toen ik een klik hoorde. Ik pakde onze mokken en deed het water en een theezakje erin. Ik drukte een kusje op zijn hand en zette toen de mokken op de tafel. "Pak jij de kommen en lepels, Boebie? Dan pak ik de cornflakes en melk."zei ik met een glimlach. Ik liep naar de kast en haalde er de grote doos cornflakes uit voor ik naar de koelkast liep voor de grote fles melk. We hadden altijd veel melk in huis, want zeker ik zoop het naast thee bij de liter. Ik zette ze op tafel en blies nog een plukje haar uit mijn gezicht. Hij kon prima zelf zijn ontbijt zelf maken, net als dat hij zijn leven bijna compleet zelfstandig kon leiden, maar ik was er altijd als hij hulp wilde hebben of nodig had. Ik rekte me een beetje uit en liep toen naar de deur om mijn geiten naar buiten te laten. Daar lag ook nog een grote berg groene takken, terwijl hier binnen in de keuken een bergje hooi lag. Op bijde plekken stonden bakken water, die ik nog wel moest bijvullen, maar dat deed ik na t ontbijt wel.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Zonder echt te luisteren of Finn er al aankwam zong ik vrolijk verder vanaf het aanrecht, dan was het wel fijn om blind te zijn, je had geen idee wie toekeek en schaamde je ook niet voor wat je deed. Ik viel langzaam stil toen ik hem mijn handen voelde vastpakken en glimlachte licht. De klik van de waterkoker die aangaf dat het water heet was klonk ook, en zonder me er echt op te richten volgde ik hoe hij de mokken op het aanrecht zette. Een zachte giechel rolde over mijn lippen bij het kusje op mijn hand, dat gebeurde alleen in die overdreven kleffe films waar je van walgde, maar als het je zelf gebeurde was het een van de leukste dingen ooit. Ik knikte bij zijn vraag en sprong het aanrecht af, om in een van de lades te graaien naar de lepels en naar de kommen in het derde keukenkastje. Ik deed de lepels alvast in de kommen en bracht ze naar de tafel en zette ze neer bij onze vast plekken. Vervolgens ging ik zitten en pakte de doos cornflakes, die ik in de kom deed, gevolgd bij de melk. Ondertussen wist ik precies hoeveel ik erin kon zonder dat de kom overliep, want het had me in het verleden heel wat natte shirts gekost. Omdat ik lief wilde zijn deed ik zijn kom ook, waarna ik in de wachthouding ging zitten en mijn benen over elkaar sloeg. Ik was nog altijd beleefd opgevoed en wachtte netjes tot Finn zijn dingetjes had gedaan en bij me kwam zitten. "Is het zonnig buiten?" vroeg ik, want als het antwoord ja was zou ik straks een zonnebril op moeten. Ik zag dan misschien niks met mijn ogen, ze waren wel extreem gevoelig en de zon kon ze makkelijk extra beschadigen, en bij mij kon een kleine infectie al snel leiden tot operaties en minstens drie weken ziekenhuis. Daar voelde ik niet zo veel voor en die stress wilde ik de jongen ook niet aandoen, daarom vroeg ik het maar even, je wist maar nooit.

Because I love him, do I need another reason?

Finn O'Connor
Terwijl Harry de spullen verzamelde, liet ik de geiten buiten en verzamelde toen ook de rest. Ik besloot nog even de waterbakken van de geiten bij te vullen voor we aan tafel gingen. Het was niet veel werk, maar het duurde wel een minuutje of 3. Toen ik klaar was en de geiten weer drinken hadden, had Harry al voor de rest van het ontbijt gezorgd. Ik drukte een kusje op zijn krullen en ging aan de andere kant van de tafel zitten. "Je bent een schat. Maar dat wist je al." zei ik voor ik een klein slokje thee nam. "Het is inderdaad erg zonnig. Ik ga zo denk ik nog even zonnebrand op doen, dus het is zeker een zonnebril dag vandaag." zei ik toen tegen hem. Ik had een hele lichte huid en verbrandde dus ook heel erg snel, ongeveer even snel als dat hij last kreeg van zijn niet werkende ogen. Ik wist dus wel wanneer hij moest oppassen, omdat ik dan ook voorzorgsmaatregelen moest nemen. Ik roerde even door mijn cornflakes en legde mijn ongebruikte hand over zijn ongebruikte hand. Voorzichtig verstrengelde ik onze vingers en bleef zo zitten voor ik met een lichte grijns een hap nam. Ik vond het fijn om hem altijd een klein beetje vast te kunnen houden, hoe onschuldig ook. Het voelde gewoon alsof we dan toch op een of andere manier echt verbonden waren, ondanks dat we dat nooit officieel konden laten zien. Zo hand in hand wilde ik altijd wel met hem zijn en alles zo doen, al kon dat jammer genoeg niet. "Eet smakelijk, Hazzie."zei ik voor ik een grote hap cornflakes nam. Het was echt extreem zonnig buiten en daar was ik niet helemaal blij mee, maar toch zou het vast goed komen. Hij met zijn zonnebril en ik met mijn factor 50 zonnebrand zouden we het wel overleven. Daarbij zouden we het grootste deel van de dag gelukkig op school zitten. Dit was een dag waarop ik blij was dat we binnen zouden zijn voor het meeste van de dag, want voor ons twee was buiten in het zonnige weer echt niet zo leuk als voor vele anderen.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Met een glimlach haalde ik mijn schouders op bij zijn lieve woorden en kusje op mijn haar. Volgens was ik alleen wat moeilijk om mee om te gaan, en vooral geen schat. "Het was het minste dat ik kon doen," zei ik, om vervolgens de kop thee tussen mijn handen te klemmen en er wat van te nippen. Het was goede thee en ik moest straks echt even vragen welk soort het was. Hij gaf antwoord op mijn vraag van net en ik zuchtte. Ik had een hekel aan de zon, de warmte was wel prettig op je huid enzo, maar het was al een stuk minder als je wist wat de gevolgen konden zijn. Waarschijnlijk zou de halve mensheid me raar aankijken als ik dit zei, ik kon er ook niks aan doen dat ik er ontzettend ziek van kon worden. Ik zette mijn thee weer neer en pakte met mijn ene hand de lepel in de kom vast op hetzelfde moment als Finn mijn andere hand vastpakte. "Ik hou van je," mompelde ik zacht terwijl ik met mijn duim over de zijkant van zijn hand streelde. Ik zei het niet vaak, omdat ik nog altijd bang was voor afwijzing, maar het voelde op dit moment zo vertrouwd, dat ik het wel kon. Het had er ook mee te maken dat het absoluut verboden was zodra we de voordeur uitstapten, dan moesten we het er wel nu van nemen. "Smakelijk," antwoordde ik voor ik zijn voorbeeld nam en redelijke grote happen opschepte uit de kom, om er rustig op te knabbelen. Stiekem wilde ik na het ontbijt heel graag terug naar boven en onder de dekens kruipen, en me dan nog het liefst tegen Finn aan nestelen, maar ik wist dat het niet kon en ging ik dus ook niet zeuren. Af en toe liet ik de lepel voor wat hij was om een slok van de thee te nemen, maar langzaam en zeker merkte ik toch dat de kom leeg raakte, wat betekende dat we zo toch echt weg moesten.

Because I love him, do I need another reason?