Barcelona || One Direction || Bromance || Speeltopic - Speeltopics

De zomervakantie is bijna afgelopen. Op de laatste dag hebben een paar mensen het initiatief genomen om met de mensen van het studentenhuis een barbecue te doen om te genieten van de laatste avond. De barbecue wordt net aangestoken en de verschillende personages gaan er naartoe.

Sometimes to stay alive, you gotta kill your mind.

(FIRST.)

Because I love him, do I need another reason?

[SECOND!]

How far is far

[mt]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

[Mijn topics.]

"Family don’t end in blood”

Niall James Horan
Ik slaakte een zucht. Ik had me net in een van mijn spijkerbroeken gewurmd, wat een hele opgave was met een kniebrace om. Ik was inmiddels al een week terug in Barcelona en had mijn kamer eigenlijk alleen verlaten om naar de badkamer en de keuken te gaan. Daarom had ik ook nog niks anders aangehad dan mijn joggingbroek. Ik was echter uitgenodigd om met alle jongens uit het studentenhuis te gaan barbecueën. Het leek mij beter als ik daar verscheen in normale kleren. Ik had geen idee wat ze van me dachten, maar aangezien ik me niet heel vaak had laten zien het afgelopen jaar, zou hun beeld van mij wel niet geweldig zijn.
Ik pakte mijn krukken, die naast mijn bed stonden en stond langzaam op. Ik hinkte naar mijn kledingkast en trok die open. Ik pakte een vest en trok die onhandig aan, terwijl ik hinkelend op mijn goede been probeerde te blijven staan. Ik wierp nog een laatste blik in mijn spiegel, waar ik zag dat mijn haar alle kanten op stond. Een hand er doorheen halen hielp echter niet, dus liet ik het maar zo. Dan ging ik nu maar. Ik was erg zenuwachtig, ik had niet heel vaak met deze jongens gesproken. Ze waren allemaal best knap en voor zover ik wist waren ze ook best aardig. Maar door mijn vaders woorden, had ik nooit echt gedurfd om echt contact met ze te leggen. Mijn vader had me eigenlijk een soort van verboden om te gaan met jongens, tenzij het op vriendschappelijke manier was. Ik had alle sociale contacten daarom maar afgezworen en me volledig gericht op mijn studie Rechten. Ik kon de barbecue nu echter niet weigeren, want de smoes dat ik moest studeren werkte niet echt op de laatste dag van de vakantie. En een keertje met andere jongens omgaan, kon geen kwaad. Mijn vader keek hier in Barcelona niet mee over mijn schouder. Tenminste niet in mijn huis, op mijn stageplek wel. Maar dat was een ander verhaal.
Inmiddels was ik bij de trap aangekomen. Voorzichtig ging ik per tree naar beneden. Ik had geen zin in nog een gebroken been of arm, dan kon ik echt de komende maanden alleen op bed liggen.

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

Zayn Malik
Ik had het geluid van de bus uit mijn gehoorwegen geband door mijn oordopjes in te doen en het nieuwste album van Green Day op te zetten. Het was de derde dag op een rij geweest dat ik de hele dag in mijn atelier had gewerkt, dus ergens was ik best wel moe. Toch was ik tevreden, want ik had het kunstwerk af kunnen maken waar ik halverwege de zomervakantie mee begonnen was. Ik was al tijden bezig met een expositie. Alhoewel het nog niet af was begon het eindelijk een beetje vorm te krijgen, waar ik blij mee was. Zodra ik een expositie kon organiseren zou ik meer kans hebben om ontdekt te worden, zodat ik eindelijk mijn baantje in het koffietentje kon opzeggen. Mijn collega's waren aardig en de gratis koffie was een plus, maar toch was ik niet van plan de rest van mijn leven zo'n baan te hebben. Nee, ik wilde iets met mijn passie doen, zodat ik nooit verveeld zou raken tijdens het werken. Ik keek even naar buiten en zag dat ik er bijna was, waarna ik op mijn horloge keek. Hoewel ik niet echt het meest stipte persoon was die je op deze aarde kon tegenkomen, was ik dit keer wel op tijd voor de barbecue. Zodra het schermpje van de bus aangaf dat we bij de juiste halte waren aangekomen stond ik op en liep ik naar de deur, waar ik uitcheckte met mijn buskaart en het laatste stukje naar het studentenhuis liep. Iets wat zeker een voordeel was aan Barcelona was het mooie weer. Misschien woonde ik hier dan al wel ongeveer twee jaar, maar ik kon nog altijd genieten van de zon. Zodra ik aan was gekomen bij het studentenhuis besloot ik eerst even naar mijn kamer te gaan om daar mijn tas te dumpen. Mijn kamer zat op de eerste verdieping, dus dat was makkelijk. Ook keek ik nog even snel of mijn haar een beetje oké zat, aangezien ik het vandaag over mijn voorhoofd had laten hangen. Toch wist ik ergens wel dat ik er goed uitzag; het was niet voor niets zo dat er best een aantal jongens waren in nachtclubs die me zouden doen. Ik wierp een glimlach naar mezelf in de spiegel, waarna ik naar buiten liep.

Sometimes to stay alive, you gotta kill your mind.

Liam Payne.
Ik stopte de laatste fooi in mijn broekzak, en liep aardig snel naar de kleedkamer. Ik heb zon gruwelijke hekel aan dit werk, maar dit is het enige waar ik goed in ben, en waar ik genoeg geld, en bovendien soms zomaar vijfhonderd euro fooi voor krijg. Nou, ik zie een advocaat nog geen vijfhonderd euro fooi in zijn hand gedrukt krijgen. Ik kleedde me gauw om, en verliet de stripclub. Ik wou immers niet te laat komen voor de barbecue die word gehouden in het studentenhuis. Ik ben altijd te laat, dus ik wou dit keer wel een keer op tijd komen, ook al was het nog maar de vraag of me dat gaat lukken. Ik stapte in mijn oude roestbak, en reed richting het studentenhuis. Te laat was ik nog niet, toch? Eenmaal aangekomen, stapte ik uit, en liep het huis naar binnen, om vervolgens gelijk door naar mijn kamer te gaan, en iets beters aan te trekken. Er waren hier bovendien ook wel een aantal best aantrekkelijke jongens, ook al ken ik ze niet al te goed. Nou ja, behalve Zayn dan, daar had ik sinds de eerste dag al een klik mee. Ik heb nu wel van die gedachtes, maar in het openbaar weiger ik toe te geven dat ik gewoon harstikke gay ben. Hopelijk heeft niemand het hier dan ook door. Ik kleedde me om, en deed mijn haar voor de spiegel nog even goed voordat ik de trap af liep, om vervolgens naar de tuin te gaan.

How far is far

Zayn Malik
Eenmaal beneden begroette ik een paar mensen, maar keek ik vooral of ik Liam al zag. Na twee jaar in Barcelona had ik al wel wat contacten gemaakt, maar een van de weinige echte vrienden die ik had gemaakt was Liam. Het was niet zo dat ik geen sociaal persoon was, maar ik vond het prima om urenlang in mijn eentje in mijn atelier te zitten. Misschien was het wel zo dat ik in mijn vrije tijd meer naar buiten moest komen om contacten te leggen. Voor nu was dit in ieder geval een goed begin, aangezien de meeste mensen er geloof ik wel waren. Ik liep naar de tafel toe waar de drankjes stonden en besloot meteen maar een biertje open te trekken. Nadat ik een slok had genomen keek ik even wat twijfelend rond, waarbij mijn ogen soms bleven hangen op de gezichten van in het speciaal knappe jongens. Sinds ik uit de kast was gekomen, wat al een tijd geleden was geweest, maakte ik er niet echt een geheim van dat ik op het mannelijke geslacht viel. Als je er open over was werkte het beter dan als je er geheimzinnig over deed, had ik gemerkt. Net toen ik naar een van de tuinstoelen wilde lopen zag ik Liam de tuin in lopen. 'Hé, Liam!' begroette ik hem met een grijns op mijn gezicht, terwijl ik naar hem toe liep.

Sometimes to stay alive, you gotta kill your mind.

Liam Payne.
Inmiddels was ik al beneden aangekomen, en zag weer een spiegel, waar ik dit keer goed in keek. Mijn haar zag er echt niet uit. Ik pakte de eerste de beste kam die ik tegen kwam, en kamde mijn haar. Nog hielp het niks. Dit is typisch zo'n bad hair day, of hoe ze dat dan ook noemen. Ik vloekte even binnensmonds. Nou ja, hopen maar dat niemand het opmerkte. Ik liep op mijn gemak de tuin in, en keek even rond. Er waren al een paar mensen, waar ik uit op kon maken dat ik eindelijk een keer niet te laat was. Sommige waren best aan de knappe kant. Ik kon mezelf nu wel voor mijn kop slaan. Waarom ben ik niet gewoon zoals de meeste jongens, val ik gewoon op meisjes. Zo had mijn vader me liever gezien. Ik kan er niks aan doen, jongens zijn gewoon veel leuker, in bijna alle opzichten. Ik had nog steeds het lef niet om uit de kast te komen, maar ik vind het eigenlijk wel best zo, niemand weet het, en niemand kan me dus op die manier pijn doen. 'Hé, Liam!' begroette Zayn me met een grijns op zijn gezicht, en liep naar me toe. 'Hey, Zayn!' begroette ik hem nu. Ik ben allang blij dat ik tenminste een vriend heb gemaakt in de twee jaar dat ik in Barcelona woon. 'Hoe gaat het?' vroeg ik, en keek hem even aan, waarna ik mijn ogen vrijwel gelijk weer neer sloeg. Er zijn zoveel dingen die ik hem eigenlijk zou willen vertellen, maar ik kan het gewoon niet. Het zou zoveel verpesten.

How far is far

Zayn Malik
Liam begroette me terug, en ergens merkte ik aan zijn gedrag dat er iets was. Ik was al langer aan het twijfelen of het wel echt zo goed met hem ging als hij me altijd vertelde, maar ik besloot hem gewoon te vertrouwen en hem op zijn woord te geloven. Als hij me iets wou vertellen zou hij dat gewoon doen, toch? 'Z'n gangetje, eigenlijk. Ik ben druk geweest met mijn laatste kunstwerk en heb die vandaag af kunnen maken. Ik begin eindelijk een beetje vooruitgang te zien, dus daar ben ik blij mee,' zei ik. Ik wist dat hij niet zo heel veel om kunst gaf, of zo, maar ik kreeg toch altijd dat blije gevoel wanneer ik de kans had om over mijn passie te praten. Toch wilde ik er niet zo veel over doorzeuren, dus besloot ik maar gewoon de vraag te retourneren. 'En jij? Nog gebruik gemaakt van je laatste vakantiedag en iets leuks gedaan?' Ik nam nog een slok van mijn bier. Het was niet zeldzaam dat ik na een lange werkdag mezelf even liet relaxen door wat alcohol te drinken, maar echt dronken werd ik meestal alleen op uitgaansavonden. 'Wil je ook een slokje?' vroeg ik terwijl ik het blikje op een aanbiedende wijze een stukje ophief.

Sometimes to stay alive, you gotta kill your mind.

Matthew Finnick von Monroe

Ik ramde op de knoppen alsof mijn leven er vanaf hing. 'Ik maak je af!' En dat was het moment dat er een controler door de kamer vloog. Kelvin kon zo slecht tegen zijn verlies. Lachend gooide ik mijn eigen controler naast me op de bank en pakte ik mijn laptop erbij om te kijken of mijn filmpje al klaar was met uploaden. En dat was hij. Dit keer had ik samen met Kelvin een sketch gemaakt. Daar zouden mijn followers vast blij mee zijn. En zo te zien werden dat er nog steeds meer. De teller stond nu op 4.416.786. Het was echt bizar. Ik keek op de klok en schok toen ik de tijd zag. 'Ik moet gaan. Ik denk namelijk niet dat ze iets voor me overlaten daar.' Ik klapte mijn MacBook dicht en stopten hem in mijn tas, waarna ik opstond. 'Zie ik je morgen?' 'Als je een keer naar de les zou komen wel Ja.' Grijnsde ik. Morgen zou school weer beginnen en ik had er echt geen zin in. Het zou betekenen dat ik minder tijd had voor filmen. Als je de school opdrachten niet meetelde tenminste. Maar die waren nu niet
Bepaald leuk. Ik hing mijn tas over mijn schouder en liet mezelf uit. Kelvin woonde maar een straat verder dus het was twee keer struikelen en ik was thuis. Niet dat ik werkelijk op mijn bek zou gaan. Ik stak mijn sleutel in het slot en gooide de deur open. Ik riep een algemeen hoi, door het huis heen, zodat het tenminste bekend was, dat ik aanwezig was en ging naar boven om mijn spullen te dumpen.

[ bericht aangepast op 13 april 2014 - 22:54 ]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Liam Payne.
'Z'n gangetje, eigenlijk. Ik ben druk geweest met mijn laatste kunstwerk en heb die vandaag af kunnen maken. Ik begin eindelijk een beetje vooruitgang te zien, dus daar ben ik blij mee,' beantwoordde hij mijn vraag. 'Dat is mooi.' zei ik met een glimlach. Ik zou dolgraag iets anders willen doen dan bij die stomme stripclub werken, maar ik moet nu eenmaal genoeg geld hebben om mijn schulden af te kunnen lossen. Zingen heb ik altijd al leuk gevonden, maar ik ben echt niet goed genoeg om er mijn werk van te maken, dus dan blijft er weinig over. Dansen kan ik niet, schilderen en al die dingen al helemaal niet, en voor de rest is er daarbij ook niet echt iets wat me interesseert en waar ik genoeg geld voor krijg. 'En jij? Nog gebruik gemaakt van je laatste vakantiedag en iets leuks gedaan?' vroeg hij daarna aan mij. Ik beet op mijn lip, en staarde even naar mijn schoenen, die ineens wel heel interessant waren. 'Eh, nee niet echt.' zei ik. Wat moet ik nou in vredesnaam zeggen waar ik de hele dag geweest ben en gedaan heb? Hij nam ondertussen nog een slok van zijn bier. Alcohol, waar ik tegelijkertijd van walgde, en naar snakte. 'Wil je ook een slokje?' vroeg hij, en hield zijn blikje op een aanbiedende wijze aan. Ik schrok een beetje van zijn plotselinge aanbod. Ik heb een hekel aan alcohol, omdat het een groot deel van mijn leven gewoon weg kapot heeft gemaakt, maar aan de andere kant had ik er nog steeds behoefte aan, en bovendien, wat zal Zayn wel niet van me denken als ik weiger, dat ik een softie ben? 'Ehh, nee dank je..' zei ik met een klein glimlachje.

How far is far

Niall James Horan
Ondertussen had ik al één trap overleefd. Maar ik had mijn kamer op de bovenste verdieping, dus nu moest ik nog een trap. Op de overloop van de eerste verdieping bleef ik even staan om uit te rusten. Die trap ging me 's ochtends veel tijd kosten, daar moest ik rekening mee houden. Er was niemand te zien, dus ik kon ook niet iemand om hulp vragen. Geen idee op welke manier ze me dan hadden moeten helpen als ze er wel waren geweest. Ik nam een laatste diepe ademteug en stapte vervolgens richting de eerste tree. Ik plaatste mijn krukken op de volgende tree en hopte op mijn ene been er tussen. Zo zette ik steeds weer een stap. Trap op was zwaar, maar trap af was naast zwaar ook doodeng. Telkens had ik het gevoel dat ik mijn evenwicht verloor en naar voren zou kukelen. Ik had er nu veel voor over gehad om in een gebouw met lift te wonen. Gelukkig kwam ik heelhuids beneden aan. Weer moest ik even wachten voor ik verder kon. Mijn armen deden ontzettend pijn, doordat ik steeds er op had geleund. Ik had echt behoefte aan iets te drinken. Het liefst een koud biertje of iets dergelijks. Die zouden vast al klaar staan in de tuin, dus besloot ik daar maar naar naartoe te gaan. Voor ik door de deur naar de tuin ging, slaakte ik nog een zachte zucht. Ik moest nu normaal doen en sociaal zijn. Daar ging die.
Eenmaal in de tuin zag ik dat er al twee jongens waren. Het waren Liam en Zayn. Ik had dan misschien niet veel contact met mijn huisgenoten, ik wist wel veel van ze. Ik luisterde vaak als de verschillende mensen met elkaar spraken en zo ving ik dingen over ze op, die je normaal alleen weet van mensen met wie je ook echt praat. 'Hallo,' begroette ik de twee. Daarna hinkte ik naar de tafel waar verschillende dingen op stonden, waaronder drinken. Pas bij de tafel besefte ik dat het me niet ging lukken om een flesje te pakken en ook nog terug naar de andere jongens te hinken. Hoe ging ik dat doen?

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

[Ik ben tot en met vrijdag op vakantie, dus ik weet niet of ik kan reageren.]

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa