Dit gedicht gaat over mezelf. Ik was altijd iemand geweest die niet erg opviel en weinig vrienden had. Toch bleef ik altijd hoop hebben dat alles goed zou komen. Hierin beschrijf ik mijn ontwikkeling van een 'kleine bloem' tot een 'roos', net als iedereen. Wat vinden jullie ervan?
A garden of roses
Once upon a time
There was a little flower
That nobody ever noticed
Because it was surrounded by
A garden full of big roses
Once upon a time
The flower whispered
But it wasn't loud enough
Because the roses didn't hear
But the flower didn't give up
Once upon a time
The flower screamed for help
But the roses still didn't notice
And that was the moment
The flower wanted to give up
But the flower still had a little hope
That everything would be okay
And the roses faded away
While the flower became
A rose by itself
[ bericht aangepast op 17 maart 2014 - 14:04 ]
The sun will rise and we will try again.