Motivatie gezocht - Stamcafé

[ bericht aangepast op 2 nov 2020 - 19:19 ]

hmmmm komt me bekend voor, maar goed ik zit dan ook al sinds half december in de ziektewet en ben ik mijn huis amper uit geweest.

Wat school betreft, als je het echt niet ziet zitten misschien eens kijken naar een andere opleiding? Het kan misschien kut zijn om halverwege te moeten stoppen om met iets nieuws te beginnen, maar deze opleiding (waarschijnlijk nog 2 jaar?) afmaken en dan werk moeten gaan zoeken in iets wat je niet leuk meer lijkt is nog vele malen erger.
Als je de opleiding wel gewoon af wil maken zou je misschien ook nog eens kunnen kijken of er iemand is waarmee je samen kan werken? Iemand die je desnoods een schop onder je kont geeft dat je moet komen en dat jullie ergens op een dag gewoon de opdrachten en huiswerk maakt?

Wat vrienden betreft kan ik je momenteel geen eerlijk advies geven, want dat is advies waar ik zelf ook niets mee doe >.< Als je het echt wil horen kan ik je mijn advies wel geven, maar dan kun je mij daarna ook meteen een draai om mijn oren geven haha

En wat werken betreft. Je kan tegenwoordig bij veel bedrijven online wel een sollicitatieformulier invullen en opsturen. Anders misschien toch eens met een vriendin naar de stad (of waar je ook zou willen werken) de zaak binnen wandelen en vragen of ze een formulier hebben, het kan beter gaan als je wel iemand meeneemt. Je zou ook aan die persoon kunnen vragen of zij het formulier zou willen vragen als je het echt Spaans benauwd krijgt, hoewel je het inleveren en het sollicitatiegesprek en zo ook echt zelf moet doen, dus dit is echt alleen maar een optie als je het echt helemaal niet meer weet.
Wat kan helpen is een formulier vragen aan een mederwerker die gewoon aan het werk is en misschien een beetje van je eigen leeftijd. Voor het werkend personeel is het echt niet boeiend wie er komt werken en vaak krijg je alleen te horen dat je een formulier krijgt en waar je hem in kan vullen, of zullen ze zeggen dat ze geen medewerkers meer zoeken. Ik zou echter wel nu op zoek gaan naar een baantje, en het niet uitstellen tot richting de zomervakantie, want dan gaat iedereen op zoek naar werk en lijkt het helemaal een onmogelijke opgave om te doen.

Als je zo eens wil praten of wat kwijt wil kun je me altijd wel een berichtje sturen.
Veel succes(flower)

Maar meis toch, echt een enorme knuf!

En je weet, mijn pb staat altijd voor je open, ook voor dit soort dingen (;

---

“If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”

Als ik het zo lees lijkt het er op dat je door gaat met je opleiding? Het is heel lastig om iets te studeren waar je geen toekomst voor jezelf in ziet. Ik zit op dit moment eigenlijk een beetje met hetzelfde probleem, dus als ik nu zeg: 'Misschien is het beter om een andere opleiding te zoeken,' zou ik mezelf ook een beetje tegenspreken. Ik ga namelijk ook maar gewoon door met m'n opleiding (pedagogiek), terwijl ik heel onzeker ben of ik het uiteindelijk kan en er werk in zal vinden.
Om motivatie te krijgen kun je uitschrijven (of gewoon bedenken) wat de positieve uitkomsten zouden zijn van het maken van een opdracht, het binnenlopen van een winkel om te vragen of ze werknemers zoeken, het regelen van een stage en het contact zoeken met vrienden. Stel je bijvoorbeeld voor dat je trots een winkel uitloopt omdat je hebt durven vragen of er een sollicitatiemogelijkheid is. Het doet er niet eens toe of je aangenomen wordt, op dat moment kun je tevreden zijn dat je het hebt geprobeerd.
Wat school betreft, als je nul of zeer weinig positieve uitkomsten kunt bedenken, zou ik wel serieus nadenken of je er verder mee wilt gaan. Zoals je zelf zegt heb je een doel nodig. En ik wil niet zeggen dat het makkelijk is om er achter te komen waar je voor wilt werken/leven, maar ik hoop echt dat je er achter komt.
Net zoals werk/stage zoeken, is het afspreken met vrienden misschien ook een drempeltje geworden waar je tegenop ziet? Hier op heb ik eigenlijk dezelfde tip: Wat zou er gebeuren als je contact zoekt met een vriend(in)? Wat wil je er mee bereiken?

Ik weet precies wat je bedoeld met het laatste, ik vind het ook veel moeilijker om in real life contact met mensen te leggen.. Ik merk bij mezelf dat het een kwestie is van een knop omdraaien. Maar als je niet lekker in je vel zit, gaat dit vrij lastig.

Dit is misschien niet het allerbeste advies waar je op hoopte, maar wil je wel succes wensen met alles!
Als je vaker je hart wilt luchten, mag je me altijd een berichtje sturen.

---

You are beautiful, you are love.

Je kunt altijd een andere opleiding gaan doen als het echt zo erg tegenzit. Wil je dat niet, dan zul je toch echt moeten doorbijten en een hooivork in je reet steken. Je hebt de vrijheid om van opleiding te wisselen.
Over het geen doel hebben en daar niet mee kunnen leven, daar kan ik heel goed in meepraten. Ik heb ook een doel nodig en voor jaren was dat van de middelbare school afkomen. Nou, doel bereikt... En nu... Ik heb op het moment een tussenjaar, geen idee wat ik moet studeren, werkeloos en vriendloos. AL mijn vriendinnen zijn wel al aan het studeren en hebben geen tijd voor me, want ze wonen nu ook allemaal zo lekker ver weg. Ik voel me ontzettend nutteloos en daar word ik heel ongelukkig van. Ik ben nu zelf hard bezig om weer een doel te krijgen, een idee van wat ik wil studeren. Maar zolang ik dat idee nog niet heb, heb ik maar besloten om mijn taarten en lekkernijen kookboekje door te gaan werken. Heb zojuist een citroentaart gebakken, ik ben benieuwd...
Maar goed, probeer ook iets te vinden waar je je aan op kan trekken zolang je nog zoekende bent naar een doel. Laat je niet in die spiraal vallen en als je merk dat je dat wel doet, vindt iets om je aan op te trekken. Je hoeft niet altijd maar je toekomst op orde te hebben, dat is iets wat de maatschappij er bij ons indrukt, maar je hoeft niet altijd precies te weten wat je gaat doen en hoe je het gaat doen. Dat laat weinig ruimte over voor aangename verassingen. Blijf genieten van de kleine dingetjes en zoek een nieuwe opleiding.
Over het geen zin hebben om af te spreken, soms moet je zin maken om er heen te gaan en op het moment dat je bij iemand ben, is het goed en kun je ook genieten. Als je telkens toegeeft aan het 'geen zin hebben', wordt je alleen maar ongelukkiger, omdat je op een gegeven moment nergens zin meer in heb en niets meer gaat doen. En 24/7 achter de laptop is na een paar dagen al niet leuk meer. Trust me, I did that for two months.
Werk zoeken is sowieso iets wat niet leuk is. Maar het is vaak het proces van ernaar toegaan waar je bang voor bent. Als je eenmaal in gesprek zit, zul je merken dat ze hartstikke aardig zijn en dat alles goed is. Er zijn ook heel veel baantjes waarvoor je via het internet kan solliciteren, dan kun je alvast de eerste fase zo doen, maar als ze interesse hebben in je, zul je toch op gesprek moeten komen. Dan nog een keer: hooivork in je reet. Het er naar toe gaan is waar je bang voor bent, de gesprekken vallen altijd HEEL erg mee. Denk eraan, als zij mensen zoeken, willen ze jou juist heel graag hebben! Als je uitgenodigd wordt voor een gesprek, ben je vaak al aangenomen, maar willen ze gewoon nog wat dingetjes met je doornemen. Nieuwe dingen doen is eng. Nieuwe mensen ontmoeten is eng. Maar soms moet je en dan kun je beter het beste ervan maken, toch?
VERGELIJK JEZELF NOOIT MET JE BROERS/ZUSSEN. Daar kom je nergens mee, je wordt er alleen maar ongelukkiger van. Jij kunt op jou manier ook succesvol zijn. Als je blijft kijken naar het succes van een ander, vergeet je je eigen succes te maken. Ik denk dat bij je broer ook niet alles zomaar naar binnen gewaaid is, want dat gebeurd niet! Niet alles komt zomaar aanwaaien, niet alles wordt je door het leven in de schoot geworpen. Je moet er voor werken. Voor je succes, voor je geluk, voor jezelf.
Je ouders pushen je, omdat ze van je houden. Omdat ze het beste voor hun kind willen. Maar daar kunnen ze ook te ver in gaan. Ik denk dat als jij een keertje rustig gaat zitten met je moeder en hier over praat, ze je vast wel wat ruimte zal geven. Zij weet niet dat jij vind dat ze je pusht, als jij het haar niet vertelt.
Veel succes meid!

---

#WWED - What Would Emma Do?

[ bericht aangepast op 2 nov 2020 - 19:21 ]

Valkyries schreef:
Maar meis toch, echt een enorme knuf!

En je weet, mijn pb staat altijd voor je open, ook voor dit soort dingen (;

Dankjewel. ^^
Ik had het in de eerste instantie ook alleen naar jou willen sturen, maar ik heb echt zoveel behoefte aan een steun/advies dat ik er toch maar een topic van gemaakt heb.

[ bericht aangepast op 2 nov 2020 - 19:21 ]

[ bericht aangepast op 2 nov 2020 - 19:21 ]

Elvenking schreef:
(...)
Het probleem is ook dat ik niet mag stoppen van mijn ouders. Ik moet deze opleiding afmaken van ze. En als ik dan nogmaals zeg; ik wil niet meer. Dan stellen ze de vraag; ja, wat zou je dan willen doen?
En daar heb ik dus geen antwoord op. Dus stoppen is geen optie. Ik moet nog ruim twee jaar verder inderdaad.

Ik heb ook al een aantal keren online een sollicitatieformulier ingevuld en één keer heb ik een sollicitatieformulier opgehaald bij een winkel, maar geen enkele keer kreeg ik wat feedback terug. Dat heeft mij ook wel de grond in geslagen, want zodra ik ergens moeite voor doe, krijg ik er bijna nooit wat voor terug. Ik wil zo graag resultaat zien, dat ik dus echt heel negatief word zodra het slecht nieuws is.

Dankjewel, dat is lief. (:

Nou ja, ik heb dezelfde situatie gehad toen ik nog op school zat en geen idee had wat ik wilde gaan doen. Uiteindelijk heb ik ervoor gekozen om een pauze van school in te lassen en even helemaal te gaan werken. Ik heb toen een jaar gewerkt en een opleiding via mijn werk gevolgd waardoor ik toch nog een diploma kreeg. Nadeel daaraan was dat ik het heel erg moeilijk vond om weer fulltime naar school te gaan(je bent dan gewend aan een inkomen en alles). Uiteindelijk wel weer geprobeerd maar wegens persoonlijke omstandigheden moeten afkappen. Nu ben ik 4 jaar verder, werk ik nog steeds fulltime, doe ik een thuisopleiding van de NHA en ben bezig om een eigen bedrijf op te starten, dus de mogelijkheden zijn eindeloos.

Wat werkgevers betreft. De meeste zijn klootzakken die niet de moeite kunnen nemen om een reactie te geven op formulieren. Zo weet je inderdaad nooit wat je 'fout' doet of wat beter zou kunnen. Voor hun is het veel makkelijker om een formulier gewoon weg te gooien om er niet meer naar om te kijken. Het enige wat je kan doen is er naartoe gaan of bellen en vragen wanneer je er iets over hoort, of wat de reden is dat je na een x aantal weken nog steeds niets hebt gehoord. In dat opzicht zul je als werknemer ook harder moeten worden, want het is aan jou om te laten zien dat je iets echt wil, maar je kan altijd voor jezelf opkomen en vragen waarom iets wel of niet wordt gedaan zoals het hoort. En vragen stellen is nooit fout.

Elvenking schreef:
(...)
Dankjewel voor je advies. Ik vind het vervelend voor je dat geen doel hebt en je zo voelt. Hopelijk vind je die snel! Want ja, ik ken het gevoel natuurlijk.
Ik heb echt geen idee wat ik moet doen behalve deze opleiding, dus ik moet deze wel afmaken... helaas. Maarja mijn ouders willen ook niet dat ik ermee stop, dus ik heb geen keuze.
En mijn moeder weet wel dat ze pushed. Ik heb het haar vaak genoeg gezegd, maar zodra ik dat doe dan antwoord ze simpelweg dat ik anders niets uitvoer las ze het niet doet. Wat overigens niet waar is, maar mijn ouders vergelijken mij dus wel met mijn broer. Nouja, niet op een lullige manier, maar ze zien gewoon dat hij wel wat "doet" en ik niet. Dus ze willen bij mij ook wat zien. Maarja, mijn broer heeft wel degelijk geluk gehad, want van zodra hij zijn opleiding had, was hij direct aangenomen bij een stage en dat werd toen ook zijn werk en toekomstige stage.
Maargoed, genoeg over mijn broer.
Ik wil gewoon een beetje moed terug hebben, en een beetje de zin van het leven terug vinden. Want ik kan gewoon even niets anders dan doen wat er tegen me gezegd wordt, en dat is zoeken naar een stage, wat heel lastig is. En via internet zoeken waar ze mensen voor werk nodig hebben.
Maar heel erg bedankt!

Al je echt niet van opleiding gaat wisselen, dan zou ik het toch houden bij de hooivork in je reet. Je zult er nog een tijdje mee bezig zijn, dus kan je niets anders doen dan er het beste van maken. Probeer je doel iets dichten naar het heden te verplaatsen. Kijk niet verder dan het einde van je opleiding, maar laat het einde van je opleiding voor nu het doel voor je zijn. Alles wat daarna komt, komt wel. Focus je op waar je nu mee bezig bent en niet waar je later mee bezig gaat zijn.
Mijn moeder zegt dus altijd precies hetzelfde, ouders zijn zo leuk. Maar probeer in dat geval haar voor te zijn, doe dingen voor ze er ook maar aan denk om het jou te vragen om te gaan doen.

---

#WWED - What Would Emma Do?

Als ik het zo lees begint die negatieve spiraal dus bij je opleiding, maar dat je niet mag stoppen met je opleiding, deels omdat je niet weet wat je kan doen. Ik ken je natuurlijk helemaal niet, maar ik heb wel gezien dat jij echt heel erg van films houdt. Je zou misschien daar een opleiding in kunnen gaan zoeken? Trailers maken bijvoorbeeld leek mij ook altijd heel gaaf, maar ik doe nu iets totaal anders.
Het is echt rot voor je dat je ouders niet snappen wat voor moeite je hebt met solliciteren en stages. Ik heb tot nu toe nog nooit een stage hoeven vinden (gelukkig), maar het lijkt me echt een ramp als je er nog geen hebt en de tijd dringt. Veel succes daarmee! Je moet het inderdaad zien als een prestatie op zich als je bij een bedrijf hebt gevraagd of ze een plek voor je hebben/hebt gebeld naar een bedrijf. Of dus stoppen met je opleiding en die stress in de prullenbak gooien.
Sollicitatie ken ik beter. Ik ben ook Koos Werkloos en op zoek naar een baan. Zie het als een queeste naar een baan. Afwijzingen horen er helaas bij (zoals ik ook heb ervaren), maar je kunt nu eenmaal niet veel invloed uitoefenen bij een sollicitatie. Vaak zijn het ook redenen waar je persoonlijk niks mee te maken hebt, zoals leeftijd.
Ik ben niet bepaald goed in advies geven (samenhangend advies geven) maar ik hoop dat je er toch iets aan hebt. Veel succes met alles!

---

"She was fury, she was wrath, she was vengeance."

Elvenking schreef:
(...)
Jep, ik moet door met de opleiding. Dat is inderdaad erg rot ja.

Dat is inderdaad wel goed advies. Maar ik weet niet of ik me daar continu aan kan houden. Ik kan niet veel tegenslagen meer hebben namelijk. Ik word tegenwoordig al heel gauw verdrietig als iets niet mee zit, en dat komt gewoon omdat het bij mij nooit goed gaat en dan kijk ik om me heen, en dan zie ik dat mensen het allemaal goed voor elkaar hebben. Natuurlijk hebben zij ook zo hun problemen, maar zij kennen tenminste hun plek en hebben een opleiding en baantje.

Mja, mijn moeder zegt dan ook heel vaak; laat het gewoon over je heen komen. Maar persoonlijk vind ik dat geen goed advies, want uiteindelijk moet je zelf alles regelen en doen.

Bedankt in ieder geval.
Ik zal het onthouden. ^^

Iedereen heeft zijn/haar eigen problemen inderdaad. En niemand is perfect. En waarom vergelijken mensen zichzelf toch op die manier? Doe het zelf soms ook, maar het is zó demotiverend. Jij bent jij en daar moet je het in dit leven mee doen. Het is echt niet nodig jezelf te vergelijken, jij bent geweldig op jou manier en dat zullen mensen vanzelf zien als ze je de tijd gunnen.

Dat advies van je moeder lijkt me ook niet heel zinvol... Ook al is het vast goed bedoeld. Uiteindelijk moet je het inderdaad zelf doen en daar is inderdaad motivatie voor nodig. Zoals Junns zegt kan het helpen om je doel iets dichterbij te brengen. Het eind van je opleiding. Of nog dichterbij het halen van dit jaar.
Hoop echt dat je er toch wat van zult kunnen maken.. En als je echt klaar bent met deze opleiding, zou ik zoeken naar een alternatief waarmee je je ouders mogelijk kunt overtuigen.

---

You are beautiful, you are love.

Dat klinkt heel herkenbaar! Ik zit nu ongeveer met hetzelfde als jij, al heeft het een andere oorzaak. Mijn ouders zijn twee maanden geleden op een rottige manier uit elkaar gegaan en nu merk ik aan mezelf dat dit een grotere impact op me heeft gehad dan ik eerst dacht. Ik heb absoluut geen motivatie meer voor mijn opleiding, terwijl ik dit jaar nota bene moet afstuderen! Ik vind mijn opleiding dan wel leuk, ,maar ik weet ook niet wat ik er precies mee wil gaan doen. Hierdoor voel ik me een enorme mislukkeling, terwijl ik eigenlijk ook wel weet dat ik dat niet ben, maar het is moeilijk om positief te blijven als je ziet dat alles wat je doet tot niets komt...

Ik denk dat het belangrijk is dat je met je studieadviseur gaat praten en hem/haar uitlegt wat het probleem is. Dat helpt vaak al heel erg, want zo iemand weet hoe je opleiding in elkaar zit en die kan er rekening mee houden. Misschien heeft hij of zij wel een goede tip voor je.
Bovendien is het belangrijk dat je jezelf niet isoleert, want daar wordt je alleen maar neerslachtiger van. Ik ben eigenlijk niet degene die dit tegen je zou moeten zeggen, want momenteel ben ik ook niet de sociaalste, maar ik weet dat het vaak helpt om actief te blijven en met mensen af te spreken, zelfs als je helemaal geen zin hebt. Misschien kan je iets anders vinden om je voor in te zetten, waar je wel een toekomst in ziet?
Ten slotte wil ik je aanraden om na te denken over wat je belangrijk vindt in je leven. Wat wil je bereiken? Het kan zelfs iets simpels zijn als "gelukkig worden". Als je eenmaal een overzicht voor je hebt van wat je wil, kan je ook meer concrete plannen maken. (Alleen als je daar behoefte aan hebt, natuurlijk )

Ik hoop dat je hier iets aan hebt. Als je wil praten, mag je me altijd een PB'tje sturen! En ik kan je www.pratenonline.nl aanraden. Op deze site kan je met een professional chatten over wat je dwars zit, volkomen anoniem!

[ bericht aangepast op 14 maart 2014 - 17:38 ]

---

... But I'm weak, and what's wrong with that?