[Speeltopic] Harry Potter and the Order of the Phoenix || RPG || OO2 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 12 maart 2014 - 19:54 ]

"We accept the love we think we deserve."

[Hmmmm zal ik ralfie de great hall in rennen omdat er van daar te veel kinder geluidjes komt x') nee joh, ik laat hem nog dieper de verboden bos in rennen waarna jij me kwijtraakt, en hij daar verdwaalt raakt als hij weer normaal word.]

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Obliviate7 schreef:
[Hmmmm zal ik ralfie de great hall in rennen omdat er van daar te veel kinder geluidjes komt x') nee joh, ik laat hem nog dieper de verboden bos in rennen waarna jij me kwijtraakt, en hij daar verdwaalt raakt als hij weer normaal word.]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

[Je mag me achtervolgen, maar dat is dan op eogen risico. Het duurt niet lang voordat ik wee terug transformeer (: ]

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Obliviate7 schreef:
[Je mag me achtervolgen, maar dat is dan op eogen risico. Het duurt niet lang voordat ik wee terug transformeer (: ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

[Jippy, dan vermoord Ralf alle beesten die Camp aanvallen, en dan rwaliseert hij zich dat de hert zijn beste vriend is en dat hijzelf ralf is, en dan transformeerd hij in zichzelf :'D kracht van improvisatie, bedacht wajneer ik typte :')]

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Ralf Auron - 4th year Hufflepuff - auditions for seeker

De hert voor me zette zijn horens schrap en duwde me weg. Voor even bleef ik bevroren staan. Mijn kop daalde naar de hert toe waarna ik aan hem begon te snuiven, wat heel erg raar klonk. Langzaam begon ik te grommen waardoor er slijm op de poten van de hert druppelde. Maar ik deed niets met hem. De geluiden uit de donkere bos namen al mijn volledige aandacht. Ruw draaide ik me om en liet nog een gehuil horen, waarna ik de donkere bos in rende, zo ver mogelijk van het realiteit vandaan. Ik weet niet of iets me achtervolgde of niet, maar toch bleef ik maar rennen en rennen alsof het van mijn leven ervan af hing. Ik kon niet meer stoppen. Vreemde verleidingen drongen mijn wolf achtige hersenen binnen, ik was geen Ralf Auron. Ik was een mordlustige Wolf die smult naar mensenvlees of iets wat me kwaad kan doen. Ik rende door bosjes, langs boomstammen waardoor mijn vacht pijnlijk schuurde, tot mijn eigen poten pijn deden van het rennen en absurd stil stond. Wat doe ik hier, wat is mijn doel hier?

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Campbell

Ik hoorde en voelde het gesnuif van de weerwolf. Het was vreselijk om het te zeggen maar; Ralf was er nu niet meer. Er was plek gemaakt voor een weerwolf die mij ongetwijfeld zou kunnen opeten. Toch kon ik hem niet aan zijn lot overlaten. Niet nu.
Slijm druppelde uit zijn mond wat op mijn voorpoten belanden maar ik negeerde dit. Ik hoorde opeens harde geluiden uit het bos weerklinken en voordat ik er wat aan kon doen rende Ralf – of de weerwolf de bos in. Ik was eigenlijk bang voor de geluiden; maar nu was Ralf in gevaar.
Maar wat kon een eenzame hert uitrichten tegen meerdere weerwolfen? Laat staan een. Ik kon Ralf alleen in bedwang houden doordat iets diep in hem mij kende. Veder zou alleen mijn hersenen me kunnen helpen tegen een weerwolf.
Ondanks alles rende ik achter Ralf aan en mijn hoeven getrappel weerklonk ritmisch door het donker. Ik hoorde Ralfs luide voetstappen gaan omdat hij zo hard renden maar opeens klonk het stil en aarzelend stapte ik richting de gestopte geluiden waarnaar ik snuifde aan het mos wat totaal niet naar Ralf; of hem als weerwolf versie rook.
Ik keek op en ik staarde in twee krankzinnige ogen waar de kwijl uit liep- maar het had niet dezelfde vacht als Ralf. Er waren er meer- of het weerwolven waren of wolven wist ik op dit moment echter niet. De wolf sprong op me af en ik kon hem net ontwijken waarna ik met mijn horens hem weg duwde. De wolf werd tegen de boom gegooid. Ik wilde snel wegrennen maar de wolf sprong voor me en keek me met een rare blik aan waardoor ik wist dat ik niet meer levend het bos uit zou komen.

[ bericht aangepast op 9 maart 2014 - 22:24 ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Ralf Auron - 4th year Hufflepuff - auditions for seeker

Ik hoorde de hert achter me stoppen. Het volgde me. Ik draaide me om naar het hert en keek in de ogen van het dier. Het was niet zo maar een hert, het was een vriend. Ik was te kalm geworden voor een weerwolf. Die blik in de ogen van de hert. Het liet mij alles duidelijk maken, tot de oogcontact werd verbroken doordat er nog een beest tevoorschijn. Een dokere wolf, groter en breder dan mij sprong op de hert die zichzelf probeerde te beschermen met zijn hoorns. Geschrokken keek ik om me heen, meerdere wolven kwamen tevoorschijn. Woedend begon ik te grommen naar de wolven, die maar bleven komen.
'Campbell, let op Campbell!' Mijn eigen stem in mijn wolf achtige hersenen werden duidelijker. Ik zag hoe de hert in mijn beste vrie d veranderde, die de boom in klom. Wolven verzamelden zich om de boom heen, om hem te doden. Ik zette me schrap en liet een akelige, harde gegrom horen en rende de menigte in. Natuurlijk zou ik dit niet overleven, maar misschien red ik camp hiermee. Met mijn bek bijt ik in de willekeurige wolven die me aanvielen, ik sleur ze, gooi ze van de boom weg, maar het was al te laat. De donker bos werd donkerder door de maanlicht die langzaam verdween. Mijn ogen werden groter en een vreselijke pijn drong me in. Angstig schuifelde ik weer weg van de wolven en liet een pijnlijke gejank horen. Mijn hele vacht zat onder het bloed. En op dat moment, struikelde ik op de grond en veranderde weer langzaam in Ralf Auron.


Mijn ogen waren nog steeds dichtgeknepen toen ik eindelijk weer mezelf was. Ik negeerde al de vreselijke wolven gehuil en gegrom, tot ik me realiseerde waar ik was. Ik deed mijn ogen open en duwde me overeind. Een hele groep wolven stonden om me heen en keken me bedachtzaam aan.
'Camp..?' Mompelde ik. Ik keek rond het bos, tot ik hem vond boven in een boom.
'Het spijt me,' mompelde ik. Ik heb nog nooit gedacht dat ik weer terug in een mens zou willen veranderen. Ik wouw terug. Ik wil weer een wolf zijn. Zo kan ik tenminste mezelf en camp nog redden. Maar het was al te laat. De wolven stormden op me af, en als een snelle reactie zocht ik mijn stok, die natuurlijker in het gras viel tijdens mijn transformatie. Klaar. Ik ben dood. Tenminste heb ik camp kunnen redden.
'Camp, vlucht!' Riep ik voordat de wolven begonnen aan mijn lijf te zitten en verscheuren. Ga ik hier dood?

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Campbell

Ik herkende Ralf als weerwolf tussen de andere gedaantes en hij leek de wolven van mij weg te willen banen. Een opluchting ging tot mij heen- hij was een best sterke weerwolf omdat hij ze allemaal aan kon totdat hij veranderde in Ralf- de voor de ‘schijn’ zorgeloze jongen.
Ik voelde in mijn zakken krampachtig zoeken naar een toverstaf.
‘Camp, vlucht.’ Hoorde ik hem roepen. Dacht hij nou werkelijk dat ik hem achter zou laten, na alles?
Mijn hand voelde mijn stok en ik trok hem.
‘Paralitis!’ riep ik zo hard als ik kon waarna ik snel op de grond terecht kwam en Ralfs hand pakte en mijn hand met me toverstok voor hield.
Een wolf sprong op ons af maar voordat hij ons kon raken riep ik de eerste spreuk die in mijn hoofd kwam; ‘Sectumsempra!’ waarna er bloed uit de wolf spoot waardoor de andere wolven jankend weg renden.
Ik wist dat dit puur geluk was en dat we niet langer hier zouden kunnen blijven- ze wilden vast wraak. Met nog steeds Ralfs hand in de mijne begon ik te rennen- alsof de duivel op mijn hielen was.
‘Kom Ralf; bijna.’ Mompelde ik meer in mijzelf dan naar hem. Ik struikelde haast over mijn voeten en mijn voet bleef haken tussen twee takken waardoor ik dreigde op de grond te vallen maar net mijn evenwicht mijn val kon tegenhouden waardoor ik samen met Ralf bleef door rennen.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Ralf Auron - 4th year Hufflepuff - auditions for seeker

Natuurlijk luisterde camp niet naar mijn bevelen. Hij sprong uit de boom en verjaagde een aantal wolven van me weg met paralites.
'C-am,' stotterde ik, na mijn leven gezien te hebben die daarnet voor mijn ogen flitsde. Ik wist niet wat er gebeurde, ik was er niet bij met mijn hoofd, maar camp schudde me weer wakker toen hij me wegtrok waarna we begonnen weg te gaan rennen. Mijn ene hand schoot naar mijn been toe die onder het bloed zat. Mijn hart deed pijn en ik kreeg kramp in mijn maag. Vluctjes liet ik de hand van Campbell los toen ik voorover struikelde en in het gras viel. Bijna, we waren bijna uit de verboden bos. De laatste aantal bomen kwamen in zicht. Ook voelde ik de klauwen van een wolf, diep in mijn enkel. Paniekerig schudde ik die van me af en kroop haast struikend en trappend naar de rand van de bos toe, tot we er eindelijk uit waren. Het leek wel een hele krachtveld. Vlak toen we de bos uit waren, stonden de wolven stil aan de rand van de bos. Ze deden niets meer, en verdwenen in een mum van tijd terug het bos in.
'Merlin, merlin,' siste ik herhaaldelijk.
'Waarom ben ik niet dood?'
Ik liet mezelf in het gras dalen, tot mijn hoofd in het gras lag. Ik sloot mijn ogen en sloot mijn vingers tussen de grassprietjes. Ik probeerde mijn ademhaling weer in controle te krijgen en te ontspannen, maar mijn ademhaling ging zo snel waardoor het leek alsof ik aan het hyperventileren was.
'Waarom,' begon ik uiteindelijk.
'Waarom redde je mijn leven?'
Ik hees me weer overeind en staarde campbell aan.
'Je moest wegrennen, je kon je leven niet voor die van mij in gevaar brengen, misschien was het zelfs beter als ik dood zou gaan,' en ik liet mezelf weer in het gras dalen, die nu al helemaal rood was van mijn bloed. Oh wauw, wat zou filders gaan zeggen als hij ons zou gaan zien liggen, aan de rand van de verboden bos en helemaal bebloed en al?

(Ghihi, ralfie en campie zouden bijna dood gaan door mij )

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Campbell

Net toen ik dacht dat we uit de bos konden verdwijnen greep een wolf Ralf bij zijn enkel. Paniek nam mij over maar Ralf schudde hem van zich af waardoor we weer op het terrein van Zweinstein kwamen; waar de maan net Ralf niet kon raken.
De wolven bleven stil staan aan de rand wat wonderbaarlijk was. Waarschijnlijk was het hier niet beschut genoeg voor ze; of had Perkamentus er een toverspreuk op gedaan.
‘Melin, Merlin.’ Hoorde ik Ralf zeggen.
‘Waarom ben ik niet dood?’ het klonk vragend maar ik wist niet wat ik er op moest zeggen; zeker niet toen hij naar de grond ging en met zijn hoofd in het gras lag. Ik zag hoe zijn vingers zich om de grassprietjes omsloten en zijn ademhaling ging razend snel waardoor ik mijzelf nog ongeruster ging voelen.
Net toen ik een arm om Ralf heen wilde slaan hees hij overeind en staarde hij me aan.
‘Je moest wegrennen, je kon je leven niet voor die van mij in gevaar brengen, misschien was het zelfs beter als ik dood zou gaan.’
Ik knielde neer bij Ralf en keek zijn wonden waarna ik zijn opmerking negeerde.
‘Maar goed dat mijn vader een bekende heler is bij ST Holisto.’ mompelde ik terwijl ik zijn wonden bekeek met mijn toverstok in mijn handen. ‘Reparifors.’ Zijn wonden zouden hier door moeten gaan dichten- ook al was ik niet zo ervaren had ik deze spreek al eerder moeten oefenen. De herinnering daaraan was echter minder prettig.
‘Tergeo.’ Mompelde ik zachtjes waarna ik een zwiep met mijn toverstok deed waardoor het opgedroogde bloed weg ging.
De wonden waren weliswaar niet verdwenen maar het was nu een stukje beter.
Ik ging een stukje dichter bij hem zitten en sloeg mijn armen vriendschappelijk om hem heen waarna ik hem dicht tegen mij aan drukte alsof ik bang was hem weer kwijt te raken.
‘Ik liet je niet achter omdat je mijn beste vriend ben die ik nooit kwijt zou willen raken; Ralf. Ook al ben je soms een gemene weerwolf.’ Plaagde ik hem.
Ik tastte zachtjes over een wond die een wolf had gemaakt. Ik had er een spreuk op gedaan maar ondanks alles zag het er nog luguber uit.
Door mij kwam hij aan deze lugubere wonden; omdat ik hem achtervolgd had.
‘Door mij kwam je in de problemen; Ralf.’

[ bericht aangepast op 9 maart 2014 - 23:40 ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

[Dat is totaal niet erg, het is juist erg lief ]

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

[ Sorry, ik moet nu echt gaan slapen doordat mijn moeder begint te zeuren (alweer), ik reageer morgen ochtend wel wanneer ik in het bus zit, goooooood night (: ]

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Obliviate7 schreef:
[ Sorry, ik moet nu echt gaan slapen doordat mijn moeder begint te zeuren (alweer), ik reageer morgen ochtend wel wanneer ik in het bus zit, goooooood night (: ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

[MT]

'Your happy ending may not be what you expect. That's what will make it so special.' ~ Mary Margaret