[200] [Speeltopic] Murderers - One Direction - Topic 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 24 maart 2014 - 17:41 ]

Louis William Tomlinson.

Chandra Delgado was een apart meisje. Niet omdat ze mintgroen haar had of omdat ze zich aan piercings en tatoeages had gewaagd, maar vanwege haar karakter. Ze was, in tegenstelling tot anderen, niet bang om voor zichzelf op te komen en misschien wel een tikkeltje brutaal, hoewel ze absoluut niet onaardig was. Natuurlijk kon ze een beetje gemeen uit de hoek komen, maar volgens mij was dat enkel schijn. Volgens mij kon ze best hartelijk zijn.
Al snel wees ze op een opdracht over water. Zo verschrikkelijk als ik me voelde, zo geconcentreerd probeerde ik nu naar de opdracht te kijken. Chandra had geen kwaad in haar zin, ze zou me helpen met natuurkunde. Tenminste, daar ging ik vanuit. "Je wilt een project over water doen?"
Nog voordat ik de vraag had gesteld, begon Chandra ijverig te pennen terwijl ze een geverfde lok achter haar oor probeerde te stoppen. Eventjes had ik de neiging om er een schaar in te zetten, maar ik wist me te beheersen. Ik moest me beheersen. Het zou verschrikkelijke gevolgen gaan hebben, mocht ik mijn emoties de vrije loop laten gaan. Dan was ik niet meer te stoppen.
Stilletjes keek ik mee met het meisje. Ze begon een soort woordweb te maken en opeens keek ze naar me op, waardoor ik eventjes beduusd knipperde. Haar ogen waren ravenzwart, nog zwarter als mijn oogpotlood. Daarnaast waren ze omringd met lange, donkere wimpers, wat haar een extra, rebelse uitstraling gaf. Peinzend bekeek ik haar eventjes, om vervolgens naar het blaadje te kijken en zelf nog een aantal woorden op te schrijven waarvan ik dacht dat ze van pas zouden kunnen komen. "Zal ik anders de belangrijkste stukjes uit de tekst halen? Dan doe ik tenminste nog iets nuttigs." En dan leidde ik mezelf af, waardoor ik niet aan gekke dingen zou kunnen denken.

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Félina Galilea Dawson.

Liam Payne was nog stiller dan ik had gedacht. Ik wist dat hij verlegen was en niet zo graag tegen vreemdelingen sprak, maar ik had niet verwacht dat hij zó stil zou zijn. Hij begroette me op een beleefde manier en hield zich verder met zijn eigen zaken bezig, zoals het tekenen van nutteloze dingetjes in zijn schrift. Zwijgend keek ik toe hoe hij een slordige klok op papier zette en een beetje gefrustreerd leek, hoewel hij zich al snel herpakte en zijn aandacht weer op mij focuste. Zijn antwoord was zacht en doordat hij stotterde, verstond ik er bar weinig van, maar gelukkig kon ik gemakkelijk een nieuw onderwerp kiezen om over te praten.
"Zullen we een werkstuk maken over faseovergangen? Dat is niet zo moeilijk," zei ik, waarna ik begon te zoeken naar de juiste pagina in Liam zijn boek. Waarschijnlijk was ik directer dan hem, veel directer. Ik was ook niet zo stil, ik praatte graag en kon af en toe een beetje bot uit de hoek komen, maar dat was gewoon omdat ik recht door zee was. Ik zei wat ik dacht en gaf mijn mening altijd met een felle nadruk.
"Tenzij jij natuurlijk iets anders in gedachten had. Ik hoor graag je mening." Ik dacht dat Liam een teer hartje had, dus ik probeerde op een vriendelijke en bovenal rustige manier met hem te communiceren. Normaal gesproken had ik nu graag alle touwtjes in handen genomen, maar omdat het Liam Payne was, zou ik ze ietsjes laten vieren.

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Harry Edward Styles
Na nog een aantal nutteloze woorden in mijn schrift te hebben geschreven, kijk ik er naar en schut mijn hoofd. Ik sla de bladzijde om en teken wat lijnen. "Is goed.. Je boek ligt niet juist open de juiste bladzijde staat op het bord." Ze praat snel en zacht, maar ik kan haar goed verstaan. "Sorry als je het niet tof vind dat ik je verbeter." zegt ze dit keer op een fluistertoon. In mijn ooghoek zie ik haar op haar rode lip bijten. Het valt me nu pas op dat haar lippen bedenkt zijn met een felrode kleur, raar dat ik dat nog niet gezien had eigenlijk. Door de toon waarop ze praat lijkt het alsof ze bang is, al zegt haar uiterlijk iets anders. Een kleine zucht verlaat mijn mond en ik hoor hoe ze iets harder tegen me begint te praten. "Dus, laten we er dan maar aan beginnen zeker." Ik knik en kijk op. "Welk onderwerp zullen we kiezen? Aangezien jij goed bent hierin denk ik dat jij dat het best weet?" Ik probeer aardig te klinken, maar ik heb het idee dat ze bang blijft.

Als ik iemand moet gaat vermoorden moet ik wel weten wie, misschien wel gewoon een stil meisje die niet echt aanwezig is. We moeten ergens beginnen toch? Ik kijk even de klas rond en zie dat iedereen bij zijn of haar partner is gaan zitten. Ik kijk even naar Louis, zijn oogpotlood maakt hem echt angstaanjagend en tegelijkertijd best sexy. Ik zal het waarschijnlijk dan wel nooit toegeven, maar ik heb een kleine crush op die jongen. Ik wend mijn blik weer af en kijk naar een paar meiden die een slachtoffer kunnen worden van de moord. Mijn oog valt op een klein meisje die vooraan in de klas zit. Ze heeft zwart haar en zit naast Daniel, als ik het goed heb. Daniel is ook nog een optie, hij is ook stil en te bang om iets tegen mij of een van de andere jongens te zeggen. Hij is té anders, of eigenlijk zijn wij té anders. Al is Daniel best populair bij andere mensen, ik mag hem niet. Hij trekt te veel leuke meiden weg en houd ze voor zichzelf om ze na een tijdje te dumpen en ze gebroken achter te laten. Niet dat ik dat niet doe, maar toch. Hij is een goed doelwit om mee te beginnen, lijkt me zo.

Angelina Elisabetta Ginevra Maldini

Harry knikte even."Welk onderwerp zullen we kiezen? Aangezien jij goed bent hierin denk ik dat jij dat het best weet?" Ik probeer aardig te klinken, maar ik heb het gevoel dat hij het niet echt meent. ‘We kunnen het hebben over het milieu maar ik heb het gevoel dat dat een veel voorkomend onderwerp is.’ Zei ik niet de zacht maar ook niet te hard terwijl ik even in mijn boek keek en zachtjes op mijn lip beet. ‘We kunnen het ook altijd hebben over een beschermde plant of dier soort.’ Stelde ik voor op op een iets zachtere toon en prulde wat met mijn pen. Het was niet dat ik bang was van deze jongen ofzo ik was gewoon het asociaalste wezen dat er maar bestaan kon.’Ik ben niet echt een kei in groeps werk dus al een vervroegde sorry voor dat .’ Zei ik zachtjes en zo emotieloos mogelijk. Ik vond het echt erg dat hij met mij moest werken ik was helemaal geen leuk iemand om mee om te gaan laat staan mee samen te werken. ‘Dus.’ Zei ik ietjes zachter en keek hem aan. ‘ik zal je niet langer vervelen met mijn saaie gedoe laten we maar beginnen.’ Zei ik weer zo emotieloos als ik kon maar ik merkte zelf ook wel dat mijn stem een beetje brak.

“Destroying things is much easier than making them." Suzanne Collins

[Late MT]

Yeah, and people in hell want Slurpees.

Chandra Salomé Delgado.

"Je wilt een project over water doen?"
      Ik knik, over haar blaadje en boek gebogen. Als ik weer opkijk en mijn ogen in die van Louis Tomlinson boor knipperd hij even beduusd.
Waarschijnlijk opgeschrokken door mijn donkere ogen. Mijn oma zei altijd dat alleen mensen die bezeten zijn door de duivel zulke ogen hebben. Even bekijkt hij me, om vervolgens naar het blaadje te kijken en er wat wooden bij te voegen. "Zal ik anders de belangrijkste stukjes uit de tekst halen? Dan doe ik tenminste nogiets nuttigs."
      Ik glimlach lichtjes en knik. "Is goed."
      Projecten zijn niet echt mijn ding - school is sowieso mijn hobby niet -, maar ik wil mezelf er wel echt voor inzetten, dan zal het minder erg zijn als ik de volgende toets weer eens geen moer heb gedaan omdat ik me er niet op kan concentreren en het druk heb met sporten of... andere dingen. Opnieuw haal ik mijn hand door mijn gekleurde haar, een misschien ietwat irritante tik. Dan ga ik verder met de woordweb en werk het iets uit, de tweede stap. Dan schuif ik mijn blaadje weer naar Louis en kijk hem vragend aan. "Heb jij ideeën?"

Reality's overrated.

Liam James Payne.

"Zullen we een werkstuk maken over faseovergangen? Dat is niet zo moeilijk," zegt Féline Dawson, waarna ze begint te zoeken naar de juiste pagina in mijn boek. "Tenzij jij natuurlijk iets anders in gedachten had. Ik hoor graag je mening."
      Snel knik ik. "Ja, ja," mompel ik zachtjes. "I- Ik vind het prima." Mijn ogen glijden meerdere malen over de klok, heel normaal, toch? Mijn psycholoog heeft me geleerd klokken te tekenen, is het een normale klok, dan is alles goed. Is de klok anders, dan is het fout. Het jammere is alleen dat ik het zelf niet kan zien. Voor mij is het heel normaal, dat is het altijd. Dus rustiger maken doet dit me niet. En om Féline 'Hé, hoe ziet deze klok eruit?' te vragen. Dan zal ze zeker weten dat ik gek ben. Het maakt me alleen maar meer in de war en ik schud mijn hoofd, in de hoop het zo allemaal weg te vagen.
      "Wat moet ik doen?" vraag ik dan maar, nog altijd erg zacht. Ik wil echt mijn steentje bijdragen, ten eerste wil ik een goed cijfer, ten tweede wil ik niet dat Féline denkt dat ik een nietsnut ben.

Reality's overrated.

Harry Edward Styles
Als Angelina weer begint te praten, raak ik uit mijn gedachtes en richt mijn blik op het meisje naast me. "We kunnen het hebben over het milieu maar ik heb het gevoel dat dat een veel voorkomend onderwerp is." Zegt ze, daarna kijkt ze in haar boek en bijt weer op haar lip. "We kunnen het ook altijd hebben over een beschermde plant of dier soort." Stelt ze dan voor, waarna ze wat met haar pen begint te spelen. Ik knik even, maar ze lijkt het niet door te hebben. "Ik ben niet echt een kei in groepswerk dus al een vervroegde sorry voor dat ." zegt ze daarna nog zachter dan alle vorige keren. Ik heb het idee dat ze of heel bang voor me is, of gewoon hierna liever nooit meer met mij wil praten en me nu dus een beetje buiten haar leven houd. Ik denk de eerste, aangezien ze er nou niet echt als een bang meisje uit ziet. "Dus," zegt ze nog zachter en wend haar blik op mij. "Ik zal je niet langer vervelen met mijn saaie gedoe, laten we maar beginnen." Ik knik weer en negeer de manier hoe ze praat en hoe hard. Door haar Italiaanse accent let ik iets beter op als ze iets zegt. Ik weet niet hoe het komt, maar iets in mij zegt dat ze andere dingen zegt dan ze wilt zeggen. Ik weet niet wat ze dan wel zou willen zeggen, maar toch. "Wat jij doet en zegt is niet echt saai hoor, dit vak is gewoon saai. Het boeit mij ook niet echt als ik hier een onvoldoende voor haal, maar misschien wil jij wel een voldoende." Ik sla mijn schrift dicht en schuif wat meer naar Angelina toe. "Dus vertel eens wat je weet over een beschermde dier- en plantsoorten, misschien ga ik hier dan nog iets van leren ook."

[ bericht aangepast op 11 maart 2014 - 20:55 ]

Louis William Tomlinson.

Al snel glimlachte Chandra, iets wat me werkelijk waar verbaasde. Natuurlijk had ik haar wel eens zien glimlachen, maar niet door mijn toedoen. Nu lachte ze omdat ik haar had beïnvloed. Op de een of andere manier kalmeerde me dat een beetje. Ik slaakte een zachte zucht en pakte mijn natuurkundeboek, gevolgd door een dikke, rode stift, waarmee ik de belangrijke tekst uit het boek markeerde. We mochten weliswaar niet in onze boeken schrijven, maar mij interesseerde dat regeltje niet zo. Mij interesseerde geen enkele regel iets.
Toen ik klaar was, keek ik nog eventjes met Chandra mee. Ze was inmiddels het woordweb al aan het uitwerken en toen ze vroeg of ik een idee had, borrelde er gelijk weer gekte in me op. "De geleiding van elektricteit door water. Je weet wel, als iemand onder stroom komt te staan en zijn of haar hart er ineens me ophoudt." Ik moest mijn best doen om een gelukzalige grijns te onderdrukken, maar gelukkig slaagde ik erin, voordat ik mijn tanden bloot zou lachen. Waarschijnlijk zou Chandra dat niet zo op prijs stellen.
Zwijgend keek ik vluchtig rond. Ik moest mezelf eventjes afleiden, al was het maar voor een paar seconden. Ik begon weer aan dingen te denken waar ik later nog wel eens spijt van zou kunnen krijgen. Mijn blik viel eventjes op de krullenbol, ofwel Harry. Hij werkte samen met Angelina.
Ik vond Angelina raar. Ze zag eruit alsof ze het liefste je nek wou omdraaien, maar ondertussen leek ze verschrikkelijk onzeker en praatte ze veels te zacht. Het was een vreemd meisje, en ik had al snel besloten dat ik haar niet aardig vond. Nu vond ik ook niet veel mensen aardig.
"Als de les nou afgelopen is, kunnen we ook een werkstuk van internet halen," mompelde ik peinzend, waarna ik Chandra weer aankeek.

[ bericht aangepast op 11 maart 2014 - 19:07 ]

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Félina Galilea Dawson.

Liam ging al snel akkoord met mijn voorstel, waarna hij de klok op het stuk papier nog eens uitgebreid bekeek. Ik begreep niet wat hij in die tekening zag. De klok was slordig getekend en hier en daar klopte het patroon niet helemaal, dus een kunstwerk zou ik het niet willen noemen. Toch besloot ik om er niet naar te vragen, bang dat Liam zou afschrikken. Ik wist niet zo goed hoe ik met hem moest omgaan; hij was zo stil en misschien wel een tikkeltje wantrouwig.
Ik besloot om hem maar met rust te laten en nam het hef in eigen hand, wat betekende dat ik een pen uit Liams etui pakte en een blaadje van de tafel achter me pikte, om vervolgens te beginnen met schrijven. Ik schreef de theorie van de faseovergangen in mijn eigen woorden over en tekende de bekende driehoek ernaast. Ik was geen doener, maar een denker. Daarom bestonden mijn werkstukken vaak uit theorie en filosofie. Daarnaast was ik daar niet zo lang mee bezig.
"Als je wilt, kun je alvast een inleiding voor ons werkstuk schrijven. Als ik vannacht doorwerk, heb ik het morgen wel af." Ik wist niet of Liam een hoog cijfer voor het project wilde halen, maar als het aan mij lag, zouden we ongeveer een magere zeven gaan scoren. Natuurlijk stak ik mijn tijd er wel op de juiste manier in, maar ik was nou eenmaal niet in de stemming om allerlei proefjes te gaan doen. Nee, ik zou in mijn eigen woorden de theorie uitleggen en nog wat van mijn eigen kennis in het werkstuk stoppen. "Een titelblad zal ook extra punten opleveren. Wil je dat misschien ook voor je rekening nemen, of vraag ik nu teveel van je?" Ikzelf vond van niet, maar wie was ik om voor Liam te beoordelen wat in vergelijking met mijn taak veel werk was?

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Angelina Elisabetta Ginevra Maldini

"Wat jij doet en zegt is niet echt saai hoor, dit vak is gewoon saai. Het boeit mij ook niet echt als ik hier een onvoldoende voor haal, maar misschien wil jij dat wel." Hij slaat zijn schrift dicht en schuift wat meer naar me toe. Ik hem eventjes inschattend aan en begin daarna met praten. Nou bedankt.’ Zij ik met een grijns en merkte dat ik me op 1 of andere manier wat meer op mijn gemak begon te voelen. ‘Het maakt mij eigenlijk ook niet zoveel uit of ik een voldoende heb of niet ik bedoel ik zit hier niet op internaat om goede punten te halen.’ Zei ik een klein beetje triest maar probeerde mijn emoties zo goed mogelijk te verbergen. ‘Ik zit hier alleen maar omdat mijn vader me niet kan uitstaan.’ Zei ik zachtjes tegen mezelf en schudde daarna eventjes verward met mijn hoofd. "Dus vertel eens wat je weet over een beschermde dier- en plantsoorten, misschien ga ik hier dan nog iets van leren ook." Ik grinnikte zacht en keek hem aan. ‘Ik weet er eigenlijk ook niet zoveel van hoor.’ Zei ik met een kleine grijs. ‘Maar eum in ons boek staat er wel wat over.’ Zei ik terwijl ik de juiste bladzijden zocht in ons boek. ‘Hier staat een hele uitleg als we dit kort samen vatten en nog een paar klein weetjes opzoeken hebben we denk ik wel een voldoende.’ Zei ik met een schuine grijns en beet eventjes nerveus op mijn lip.

“Destroying things is much easier than making them." Suzanne Collins

Chandra Salomé Delgado.

"De geleiding van elekticteit door water. Je weet wel, als iemand onder stroom komt te staan en zijn of haar hart er ineens mee ophoudt."
Ik knik, al brengt wel iets raars op me over. Sowieso, Louis Tomlinson is een vreemd type. Een geval apart. Hij heeft iets raars over zich heen. Louis Tomlinson is knap ja, daar kan ik niet omheen, al is hij zo'n tien centimeter kleiner als ik ben, maar oké, ik ben nou eenmaal lang, toch straald hij iets uit waar ik niet helemaal gerust op ben. "Ja. Okay."
      Zwijgend kijkt hij vluchtig rond. "Als de les nou afgelopen is, kunnen we ook een werkstuk van internet halen," mompeld hij peinzend, waarna hij me weer aankijkt.
      "Laten we dat maar niet doen, het is wel handig, maar plagiaat is als het ontdekt word nou niet bepaald goed voor de cijfers. Daarbij is het maar een project. Tenzij je zo'n hekel aan me hebt?" plagend trek ik één wenkbrauw op en kijk hem uitdagend aan. Nee, het is algemeen bekend dat ik ook geen werkfreak ben, maar plagiaat is niet helemaal mijnding, zo erg is een project maken nou ook weer niet. Daarbij, ik zal wel weer precies de persoon zijn die betrapt word.

Reality's overrated.

Louis William Tomlinson.

Iets in Chandra's blik vertelde me dat ik een misstap was begaan. Ik had sowieso niet over elektrocuteren moeten beginnen. Stom, Louis. Je bent soms zó stom. Waarom kon ik mezelf nou nooit beheersen? Eventjes vertelde het vervelende stemmetje in mijn hoofd dat ik mezelf een klap moest verkopen, maar al snel realiseerde ik dat Chandra Delgado me dan alleen nog maar vreemder zou vinden. En dat was dus absoluut niet de bedoeling. "Sorry."
Het was een slappe verontschuldiging, maar het was beter dan niets.
Al snel sloeg Chandra mijn verzoek de wind in. Ik begreep het wel. Ikzelf pleegde altijd plagiaat, maar meestal haalde ik het van een Franse site af en vroeg ik of Harry het voor me wou vertalen. Ikzelf kon geen Frans spreken, maar de krullenbol hielp me maar al te graag. Soms.
"Ik heb absoluut geen hekel aan je, Miss Delgado," speelde ik het spelletje mee, waarna ik een knipoog in haar richting zond om me vervolgens weer over mijn werk te buigen. Ik kleurde nog een aantal zinnetjes rood, om vervolgens de tekst op een apart blaadje over te schrijven. Hoewel mijn handschrift nogal onleesbaar kon zijn en mijn handen lichtelijk trilden van de stemmingswisselingen, deed ik toch mijn best om het zo mooi mogelijk te houden. "Moet ik nog iets anders doen?"

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Liam James Payne.

In mijn ooghoeken volg ik de bewegingen van mijn projectpartner. Félina pakt een pen uit mijn etui en pakt een blaadje van de tafel achter ons, waarna ze begint te schrijven. Ik probeer me dus maar op de tekst in het boek te concentreren, het gaat wat lastig, mijn concentratie is nooit goed geweest en zeker niet na het ...ongeluk. Tot het stem van het meisje naast me weer klinkt. "Als je wilt, kun je alvast een inleiding voor ons werkstuk schrijven. Als ik vannacht doorwerk, heb ik het morgen wel af."
      "M-Maar dan doe jij veel meer dan ik?" vraag ik verbaasd, is ze nou serieus van plan het project dat we sámen moeten maken in haar eentje te doen. Dat zou niet eerlijk zijn.
      "Een titelblad zal ook extra punten opleveren. Wil je dat misschien ook voor je rekening nemen, of vraag ik nu teveel van je?"
      Ik schud mijn hoofd. "Ne, nee, natuurlijk niet." Even laat ik mijn blik onderzoekend over haar heen glijden. Zou ze denken dat ik niks wil doen? Want ik ben nog altijd niet lui. Ik moet haar laten zien dat ik echt wel normaal kan werken, mijn vrienden mogen dan niet altijd helemaal into school zijn en hoewel ik liever afstand hou, wil ik niet overkomen als een waardeloze projectpartner. En zeker niet tegenover iemand als Félina.

Reality's overrated.