George Weasley - 6de jaar Griffoendor - Chaser
Fred lachte en deed de snoepjes weer in zijn zak, op een na.
'Je gaf me net een geweldig idee. Ik denk dat hij na een lange dag werken misschien wel zin in een snoepje,' zei hij en hij liet me het kleine snoepje zien. Ik begon te grinniken en klapte een keer met mijn handen.
‘ik gaf jou een idee? ik wist wel dat ik een geniale brein had,’ jokte ik en grijnsde naar maar broer. Voordat ik nog iets kon zeggen, trok hij me mee naar de bosjes toe, achter Vilders. Ik keek toe hoe hij het snoepje zachtjes in zijn broekzak liet glijden. Ik en Fred begonnen te grijnzen en wachtte af tot hij in zijn broekzak grabbelde. Zonder na te denken, pakte Vilders de snoepje uit zijn zak en gooide het in zijn mond. Niet veel later begon hij te braken en rende weg. Ik begon pesterig te lachen en gaf mijn broer een vriendelijke stomp tegen zijn schouder aan.
‘Geniaal!’ gierde ik.
'Nou George, we kunnen maar beter snel naar het kasteel gaan voordat er nog zo iets gebeurt,' vertelde Fred me en samen liepen we rustig de grens over, op weg naar Zweinstein.
Terwijl we rustig op de pad liepen die naar Zweinstein lijd, dacht ik na wat we allemaal konden bereiken dit jaar met al onze fantastische uitvindingen. Dit gaat simpelweg geniaal worden. Een willekeurige lach verliet mijn mond toen ik een paar tweede jaars zag lopen, een paar meter verderop van mij en Fred. Ik stomp hem zachtjes aan en wees naar de groep tweede jaars en grabbelde de snoepjes uit zijn broekzak.
‘zullen we maar een beetje onderhandelen om de tijd te doven,’ vroeg ik aan hem en begon zachtjes te grinniken.
‘of wil je het bewaren voor later om het aan Vilders te voeren?’
Ralf Auron - 4th year Hufflepuff - Auditions for Seeker
‘Uhm weet ik niet; maar Ralf ik ga even mijzelf omkleden, Anders ben ik té onweerstaanbaar.’ Zei Campbell met een grijns.
hij klopte even op mijn schouder en liep de kasteel in, en liet me alleen. Ik liet een korte zucht toen hij binnen was. Toen hij niet meer te zien was, begon ik zachtjes in mezelf te mompelen.
‘en toen liet je me alleen in de kou, wat een tof gesprek.’ Ik zuchtte.
Op dat moment voelde ik een aantal ogen tegen mijn rug aan prikken. Het was vreemd om het zo te zeggen, maar ik herkende de voetstappen van Lucka. Een grijns verscheen op mijn gezicht.
'Hoi, hoe gaat het,' hoorde ik hem met een zwakke stemmetje.
Ik draaide me naar hem om en begon breed te glimlachen, maar verdween al snel toen ik iets glinsterend zag, net onder de oog van mijn vriend.
'Leuke vakantie gehad?' vroeg hij daarna, duidelijk om het sfeer weer omhoog de gooien.
‘eh, zoals altijd!’ lachte ik onzeker en gaf hem een vriendelijke stomp.
‘afschuwelijk dus,’
Ik tilde mijn hoofd een beetje op toen ik een druppel voelde vallen in mijn nek. Donkere wolken verschenen in de hemel wat aangaf dat het zou gaan regenen.
‘hoe gaat het met jou? je zet er niet al te best uit,’ vroeg ik aan hem en probeerde mijn blik zo bezorgd mogelijk eruit te laten zien.
[BOOOOM! Ongeveer 300 woorden per karakter :’D]
[ bericht aangepast op 7 maart 2014 - 17:53 ]
Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••