Alleen maar slecht nieuws krijgen. - Stamcafé

Heb je wel eens het gevoel dat alles in 1 keer komt? Al het slechte nieuws? En dat niks je meer mee zit?
Ik heb dat op het moment heel sterk, en ik wil graag op het forum mijn hart luchten..

- Mijn vader is al 4 jaar ernstig ziek, en nu is de tijd gekomen dat hij (zo goed als) uitbehandeld is. Hij reageert niet meer op chemo's en bestraling heeft hij al gehad. Hij krijgt nog wel een experimentele behandeling, maar het slagingspercentage daarvan is minder dan 10%.
- We hebben net, een paar uur geleden, gehoord dat mijn opa ook opnieuw ernstig ziek is en dat hij meerdere uitzaaiingen heeft in zijn botten (en hersenen). Hij heeft al eerder gezegt dat hij hiervoor geen behandeling meer wil, wat betekend dat hij (waarschijnlijk) terminaal wordt.
- Naast dit alles zit het op school ook niet echt mee. Ik moet in april 6 maanden op stage, en door dit alles kan ik waarschijnlijk niet op stage naar het buitenland.
(wat echt mijn droom was!)

Ik hoop dat er mensen zijn die in de zelfde situatie zitten, of hebben gezeten en die me wat advies kunnen geven. Want gelukkig, ben ik al een hele lange tijd niet meer geweest.

Ik heb in diezelfde situatie gezeten, dus als het heel heel heel moeilijk wordt, wat ik begrijp dat het al zo is, mijn pb is áltijd voor je open!

Not every fairy tales ends with: and they lived happily ever after - Prince Harry of Wales

Zelf heb ik al vanaf begin 2013 dat ik alleen nog maar slechte dingen meemaak voor mijn gevoel. Het enige wat me écht een beetje heeft opgevrolijkt, is dat we een hondje hebben en dat ze echt een schat van een beest is!

Maar dat is echt vreselijk kut wat je momenteel mee maakt zeg! Ik heb zo'n dergelijke situatie nog nooit meegemaakt, dus helaas kan ik je daarvoor geen tips geven o.i.d. Maar vergeet niet dat ondanks al dit slechte nieuws, dat het niet het einde van de wereld is. Het zal nu allemaal zeer vervelend zijn en je zult je vast ook verdrietig voelen, dat is heel normaal. Maar je zult echt wel uit deze periode komen. Alleen het antwoord op ''wanneer'' moet ik je schuldig blijven.
Probeer in ieder geval niet te verdrinken in alle slechte dingen, en probeer de positieve dingen toch op te pikken. Of ga eens iets leuks doen ter afleiding, zodat je niet de hele tijd aan deze sombere dingen hoeft te denken.

Ik wens je veel sterkte. En ondanks dat je me niet kent, en dat ik mij niet zozeer kan verplaatsen in jouw situatie, omdat ik zoiets nog nooit meegemaakt heb (tenzij dat mijn vader een hartinfarct heeft gehad en daar nog steeds van hersteld meetelt) mag je me wel altijd een pb sturen als je graag even je ei kwijt wilt. (:

• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

Heel herkenbaar. Ik heb het zelf ook gehad gedurende 2012 en 2013.

Rond oktober 2012 kreeg ik te horen dat de eigenaresse van mijn inmiddels ex-verzorgpaard dubbele borstkanker had. Ondanks het flinke leeftijdsverschil tussen ons waren we toch vriendinnen geworden dus het was een flinke schok voor mij. In diezelfde periode ging het niet goed tussen mijn ouders en uiteindelijk hebben ze toen besloten dat ze uit elkaar zouden gaan.

Ergens begin 2013 dachten ze dat mijn vriendin uitzaaiing had naar de hersenen en als dat het geval was, was het binnen 6 maanden afgelopen. Gelukkig was dit niet het geval, maar ik voor de 2e keer van dichtbij mee mogen maken hoe vreselijk de ziekte kan zijn en welke vreselijke bijwerkingen chemo kan hebben. Ik heb haar een paar keer met spoed naar de eerste hulp moeten rijden omdat ze letterlijk over de grond kroop van de pijn.

Door dit alles ging het ook niet lekker op school en door alle stres kwam mijn verleden ook weer opspelen, wat alles alleen maar erger maakte. Daarnaast werk ik in hetzelfde bedrijf als mijn vader dus ook daar werd elke week weer opnieuw gevraagd hoe alles ging etc. Ik kon er dus nergens aan ontsnappen: Thuis was de sfeer alles behalve goed en gezellig, op school ging het niet goed, op werk bleven ze er maar naar vragen. Op een gegeven moment ben ik dus ingestort op emotioneel vlak en heb uiteindelijk hulp gezocht. Ik moest alles gewoon kwijt.

Ik heb ook moeten stoppen met het verzorgen van het paard, wat ik echt heel erg vond, maar door haar ziekte kon ze er zelf niet voor zorgen en deed ik haar bijna elke dag. Doordat ik elke dag op en neer moet de trein van en naar school had ik er gewoon geen tijd voor, maar ik wou haar niet laten stikken dus ik heb het heel lang volgehouden. Helaas werd het op een gegeven moment een verplichting voor mij en dat wou ik niet dus uiteindelijk de knoop maar doorgehakt en gestopt.

Dus ja, ik snap hoe moeilijk het kan zijn als alles tegelijk komt en alles slecht gaat en lijkt in te storten. Als je wil praten of iets mag je pb'en .

In ieder geval heel veel sterkte.

Ik vind het vreselijk voor je. Maar ontspan eens een keer en zoek eens afleiding.

If you can dream it , you can do it. ( Rein van Duivenboden)

Twee jaar geleden in september zijn we erachter gekomen dat mijn opa heel ziek was. De dokters zeiden dat hij maximaal 6 weken te leven zou hebben, na 6 weken was hij nog gewoon de oude , maar daarna kwam het pas op gang. Zijn been viel uit en hij kon niet zelf meer staan en een tijd heeft hij overdag in zijn gezeten en werd hij door een machine gedragen naar het toilet en dan 's avonds weer naar bed en ter observatie was mijn moeder bij hem.
Maar dat tillen met die machine werd veel te zwaar voor mijn opa , dus uiteindelijk lag hij in een speciaal gemaakt bed in de woonkamer de hele dag. Zijn laatste kerst hebben we nog bij hem thuis gevierd met mijn oom, zijn vriendin en mijn familie. In januari/februari ging hij naar een huis waar je in je laatste levensfase terecht komt, hij werd daar onwijs goed verzorgd en in Juni overleed hij, een paar dagen voor mijn moeder haar 50e verjaardag.

In de tijd dat mijn opa ziek was heeft mijn vader een rugoperatie gehad, waarbij ze een zenuw hebben geraakt waardoor hij nu niet meer uit zichzelf kan plassen. Mijn oom had iets aan zijn hart en heeft ook een tijd in het ziekenhuis gelegen. Mijn broer had een depressie en is nu net met zijn universiteit gestopt, omdat het teveel werd en gaat volgend jaar een lerarenopleiding biologie doen. Ik kreeg in de tijd last van concentratieproblemen en ben blijven zitten in Mavo , dit was grotendeels ook mijn eigen keuze, omdat ik zoveel informatie niet meegekregen had en het is toch mijn voorexamenjaar en ik kan beter goed mijn examenjaar in , dan dat ik nog moet strijden om mijn examen te halen en alle gemiste info niet bij me te hebben bij mijn examen.

Firm believer of all that is magic