The deatheathers return x Hogwarts and One Direction || Speeltopic 1 - Speeltopics

Het is 24 jaar later na de slag om Zweinstein en de dooddoeners zijn zich aan het herenigen. Sommige leerlingen horen bij hun andere juist niet. Vrienden en vriendinnen kunnen tegenover elkaar te komen staan. Iedereen weet dat de dooddoeners Zweinstein willen binnendringen. De SVP is terug alleen dan met een andere naam. De SVH, oftewel de Strijder Van Hogwarts. Beter gezegd HA, Hogwarts Army.

Invullen:

- Naam + achternaam:
- Leeftijd:
- Leerjaar:
- Afdeling:
Bloedsoort:
- Beste vakken:
- Slechtste vakken:
- Innerlijk:
- Uiterlijk:

Leerlingen: (HOU DE AFDELINGEN GELIJK! EN JONGENS EN MEISJES OOK!)

Harry Edward Styles: Lacey
Zayn Javadd Malik:KiliOfDurin
Niall James Horan: Wall
Liam James Payne: Pudge
Louis William Tomlinson: Nightingalex
- Onbekenden (:

Resevering: (HOUD JONGENS EN MEISJES GELIJK EN OOK DE AFDELINGEN! Een stop nu op Ravenclawers en Gryffindors.)

Ravenclaw:
- Maeve Curtis. Lacey 1.1
Stephanie West - Whisperings1.5
- Niall Horan. Wall 1.2
Slytherin:
- Zayn Malik - KiliOfDurin 1.5
- Louis Tomlinson - Feaser
- Amy Lee - Wall 1.8
Alaska Milla - Pudge 1.7
Hufflepuff:

- Veronica diAngelo - SuperTOMMO 1.8
- Liam Payne - Pudge1.7
Gryffindor:
- Harry Styles - Lacey 1.1
- Cheryl Greene - Nightingalex 1.1
- Camilla Swann - CrazyGirlxx 1.6

REGELS:

- Minstens 150 woorden, meer mag altijd! (: In gevallen van geen tijd of geen inspiratie zie ik dit door de vingers (:
- Zoals ik al eerder zei hou de afdelingen gelijk en de jongens en meisjes (:
- Geen andere personages besturen tenzij je daar toestemming voor hebt van de persoon zelf.
- Naamsveranderingen doorgeven graag!
- OOC tussen haakjes () [] {}
- Alleen ik maak nieuwe topics aan, tenzij ik iemand vraag.
- Reserveringen blijven 2 dagen staan oftewel 48 uur.
- 2 rollen per persoon, en dan 1 jongen en 1 meisje (:
- Heb respect voor elkaar!
- De belangrijkste: HAVE FUN!

Het begin:

Minevra McGonagall.

Ik stond op van mijn stoel en ging voor de docenten staan in het zicht van de leerlingen. 'Danku professor Dorwin voor de sorteersermonie.'Begon ik. Mijn blik vestigde op een leerling en ging zo langs velen. 'Welkom nieuwe leerlingen, en welkom terug andere leerlingen. Dit nieuwe jaar op Hogwarts, heeft vele kansen voor jullie. Jullie zullen gelukkige momenten hebben en minder gelukkige. Maar ik wil jullie allen waarschuwen. Het ministerie is het er niet mee eens dat ik studenten dit vertel. En mijn mening is dat studenten de gevaren van de echte wereld moeten kennen.'Sommige blikken van de eerste jaars werden beangstigend. 'Iedere dag of zelfs uur proberen de deatheathers Hogwarts binnen te komen. Misschien wel op dit moment. De deatheathers hebben zich weer bij zich gevoegd en willen nu de wereld overnemen voor hun doode en zogenaamde baas. Hij werd altijd You-Know-Who genoemd. Maar iedereen kent zijn echte naam;Voldemort. Net zoals jullie zat hij ongeveer 60 jaar of 70 jaar geleden op deze school. Ik wil jullie 1 ding zeggen; Let goed op jezelf en mede studenten. En vertrouw je vrienden in deze tijden.'Een paar vierde jaars zaten wat met elkaar te fluisteren. 'Maar goed. Naar de feest sfeer. Eet smakelijk!'Een kleine en flauwe glimlach sierde mijn mond. Ik klapte in mijn handen en het avondmaal verscheen. Gemompel en geroezemoes doemde op en ik ging weer op mijn plek zitten.

Iedereen is dus in the Great Hall aka Groote Zaal. En heeft de toespraak gehoord.

De roosters(Gemaakt door Fabiënne aka Lacey) :

[ bericht aangepast op 27 feb 2014 - 18:22 ]

---

The monsters running wild inside of me. I'm faded

[I'M SO HAPPY!!! MIJN TOPICS!! Yay, uiting van blijdschap en mt]

---

{ do you call yourself a freaking hurricane like me? }

[Mijn mooie topic!]

---

''I like the part when everythings become okay. It's just not the truth.''

[Mijn topics]

---

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

• MT.

---

" icarus had loved the sun, and so daedalus lost his. "

Harry Edward Styles

Zodra professor McGonagall was uitgesproken, draaide ik me tergend langzaam in de richting van mijn bord. Zwijgend schepte ik krieltjes, broccoli en een kippenpootje erop, om vervolgens op te kijken wanneer ik merkte dat ik werd aangestaard. Een aantal, vrouwelijke eerstejaars keken snel omlaag en ik merkte dat ze giechelden, terwijl een van de meisjes begon te blozen. Natuurlijk.
"Cher," mompelde ik, om vervolgens een aardappeltje in mijn mond te steken. "Wat vind jij van die Deatheaters? Zullen we ons in een zwarte mantel hullen en een paar kleintjes laten schrikken?" Misschien klonk dit een beetje gemeen, maar ik hield ervan om mensen af en toe te plagen.
Ik draaide me in de richting van mijn beste vriendin én mijn steun en toeverlaat. Cheryl Greene was het enige meisje dat mijn gevoelige kant kende en dat zou voorlopig ook zo blijven. Zij was de enige waarbij ik uithuilde als ik me rot voelde of mijn problemen aan vertelde, hoe onbenullig ze dan ook mochten zijn.
Toen ik merkte dat er nog steeds een paar ogen op me aan het branden waren, schraapte ik eventjes mijn keel. "Vind je trouwens ook niet dat die Slytherin, Alaska, er elk jaar mooier uit gaat zien?" vroeg ik luid, waardoor de meeste meisjes vol ongeloof wegkeken en duivelse blikken richting de Slytherins begonnen te werpen. Mooi, dan lieten ze mij tenminste met rust.

[ bericht aangepast op 21 feb 2014 - 20:37 ]

---

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Maeve Demetria Curtis

Zwijgend zat ik aan de eettafel. Af en toe nam ik een muizenhapje van mijn eten, maar erg veel kreeg ik jammer genoeg niet door mijn keel. Het goddelijke voedsel dat de huiselven hadden gemaakt, smaakte me niet.
Het was me erg zwaar gevallen dat ik weer terugmoest voor mijn laatste jaar op Hogwarts. Het liefste was ik thuis gebleven. Daar beschuldigde mij niemand van het feit dat ik onzuiver bloed had. Vuil bloed. Modderbloedje. Ik verachtte dat woord.
"Zullen we ons allemaal even aan de nieuwe studenten voorstellen?" stelde onze klassenoudste voor, waardoor ik hem met een vragende blik aankeek. Hij leek het niet op te merken en wees mij als eerste aan. "Laten we beginnen met Maeve. Zij praat niet."
Ik richtte mijn ogen snel weer op mijn bord. Het geroezemoes aan de tafel nam toe en hier en daar hoorde ik verschillende vragen stellen, die onze klassenoudste met genoegen beantwoordde. "Waarom niet? Dat heeft ze ons nog nooit verteld." Hele leuke woordgrap, Oliver. Hij mocht er misschien niet als een pestkop uitzien, toch was hij slim genoeg om mij een stiekeme steek onder water te geven, zodat ik de enige was die er last van had of het opmerkte.
Met een grimas kwam ik langzaam overeind en wierp ik nog een laatste, koele blik op de klassenoudste, om vervolgens met een snelle pas de eetzaal de verlaten voordat iemand anders me nog zou kunnen treiteren. Ik had geen zin om de eerste dag direct voor Modderbloedje uitgemaakt te worden, en al helemaal niet door de eerstejaars.

- Iemand voor Maeve? -

[ bericht aangepast op 21 feb 2014 - 20:37 ]

---

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

MT

---

Bowties were never Cooler

Alaska Hazel Mills.

Nadat Professer McGonagall is uitgesproken merk ik meteen op dat verschillende afdelingen naar ons kijken, de Slytherin tafel, ofcourse. Het irriteert me nog steeds dat iedereen altijd denkt dat we meteen aan de duistere kant staan – puur omdat wij bij Slytherin horen. Zo had je in the Battle of Hogwarts het feit dat de Slytherins nieteens mee mochten vechten! Of tenminste, zo heb ik dat gehoord. Ik draai me om naar Louis en pak een kippetje van zijn bord af, waarna ik ervan eet.
"Wat vindt jij hiervan?" Vraag ik aan hem. Grijnzend kijk ik naar wat eerste jaars die beangstigend om hun heen kijken, tuurlijk. Die zie je voorlopig alleen nog maar samen lopen omdat ze bang zijn ontvoerd te worden ofzo. De Deatheaters zijn heus wel slimmer dan dat, daarbij snap ik niet wat ze met Hogwarts willen. Plotseling hoor ik een luide stem van de Gryffindor tafel afkomen.
"Vind je trouwens ook niet dat die Slytherin, Alaska, er elk jaar mooier uit gaat zien?" Sarcastisch ik mijn duim op naar Harry – vele meisjes kijken mij nu boos aan, maar toch moet ik lachen. Je hebt echt een heel moeilijk leven als zoveel meisjes je leuk vinden – niet dus. "Ja hé? Ze is echt knap!" Roep ik sarcastisch terug.
Ik richt me weer op Louis.
"Persoonlijk denk ik dat dit enorme bullshit is. Ik bedoel; waarom zouden Deatheaters hier binnen willen komen? Hogwarts is de meest veiligste plek, waarom zouden ze dan een poging doen om binnen te komen, het lukte zelfs Voldemort niet. Daarbij, als het echt zo is, dan moet het Ministerie maar snel gaan ingrijpen." Zeg ik, waarna ik nog wat eet.

[ bericht aangepast op 21 feb 2014 - 20:10 ]

---

" icarus had loved the sun, and so daedalus lost his. "

Cheryl Greene

Professor Dorwin had net de sorteerseremonie gedaan, zoals ieder jaar. En professor McGonagall. Langzaam schepte ik een paar gebakken aardappeltjes op en een stukje kip. Ik stak met mijn vork een aardappel in mijn mond. ''Cher.''Hoorde ik Harry mompelen. Hij draaide zich richting mij en ik keek recht in zijn groene ogen. De meeste meisjes waren verliefd op zijn ogen. En ik zag ze iedere dag. Harry Styles, een zevende jaars Gryffindor en mijn beste vriend. Bij hem kon ik alles kwijt en gewoon mezelf zijn. "Wat vind jij van die Deatheaters? Zullen we ons in een zwarte mantel hullen en een paar kleintjes laten schrikken?"Ik draaide kort met mijn ogen en prikte hem in zijn buik. ''Hmm, dat is een aantrekkelijk idee.''Grinnikte ik. Ik merkte dat er een paar blikken op hem waren gericht. Zoals bijna ieder schooljaar. "Vind je trouwens ook niet dat die Slytherin, Alaska, er elk jaar mooier uit gaat zien?"Vroeg hij me luid. Ik draaide me om naar de Slytherin tafel en zag Alaska Mills sarcastisch haar duim opsteken. 'Ugh, waarom moet ieder meisje in deze school jou altijd aanstaren.''Zeurde ik. Mijn blik gleed over de docenten tafel en zag McGonagall met een beetje beangstigende blik rondkijken.

---

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Zayn Malik
Ik rolde mijn ogen bij Mcgonagall haar speech. Ik wist dat ze terug waren en ik wist dat ze hier waren. Ik zelf had namelijk het teken van onze heer en meester Voldemort op mijn onderarm. Niemand wist het, maar ik was er zeker trots op. Toch kon ik het niet laten zien omdat ik dan van school werd getrapt. Dat was ook iets wat we niet wilden, want zo wist de hele groep in elk geval wat er op Hogwarts omging. Nog tijdens de speech draaide ik mijn rug naar de leraren en sloeg mijn arm om Amy heen. "Zullen we zo eens mijn bed uitproberen?" vroeg ik aan haar voor ik een kus op haar wang drukte. Daarna keek ik naar Louis die tegenover ons zat. Jammer genoeg pikte Alaska hem weer in. Eerlijke vredelievende bloedverraadster. Ze zou later straks met zo'n vieze muggle trouwen. Ach, ik had mijn eigen vriendin. Met haar was ik enorm blij. Een prachtig volbloed meisje die bijna even radicaal was als ik. Ik drukte nog een kusje op haar wang en pakte een chocoladesoesje en hield die voor haar mond. "Mondje open, kitten." zei ik met een glimlach. Ik mocht nooit met eten spelen, maar dit was niet spelen, dit was flirten. Ja, ze was al m'n vriendinnetje maar ik voelde nogsteeds de drang om keer op keer haar hart te veroveren en dat deed ik dus ook. Ik was nogsteeds zo enorm verliefd voor haar en viel elke dag nogsteeds steeds harder voor haar.

---

Bowties were never Cooler

Liam Mills [the fuck] James Payne.

Nadat McGonagall is uitgesproken beginnen mijn vrienden meteen te praten. "Moeten we ons niet beschermen tegen hen? Of doet het Ministry of Magic er al wat aan? Het zou me niks verbazen als die alweer zijn overgenomen door de Deatheaters, net zoals met die Harry Potter gast toen – man, mijn moeder verteld er nog steeds verhalen over, ik word er helemaal gek van. Laatst vertelde ze nog over het feit dat hij twee keer de Vloek des Doods heeft overleefd, dat lijkt me wel vet als je dat kan. Dan ben jij eigenlijk gewoon onoverwinnelijk – denk je eigenlijk dat je dan wel dood gaat van de oudheid, uiteindelijk? Dat faalt volgens mij wel, dan overleef je de Vloek des Doods twee keer en ga je uiteindelijk gewoon dood door de oudheid." Maarten, die volgens mij nog steeds niet doorheeft dat ik niet aan het luisteren ben, praat maar door. Plotseling komt the Fat Friar omhoog, door de tafel – en vraagt of Maarten minder kan gaan praten. Ik grinnik zachtjes als Maarten me met open mond aan kijkt. "Ik sluit me bij hem aan," lach ik.
Na een tijdje glijd mijn nlik over de Ravenclaw tafel en net op dat moment zie ik Maeve weglopen. Ik zeg snel gedag tegen Maarten en wat anderen en loop dan snel achter haar aan. Ze loopt snel de Great Hall uit en ik houd haar nog maar net bij. Ik pak snel haar pols beet en knuffel haar zachtjes, waarna ik haar meteen loslaat. "Ik hoop dat je een geweldige vakantie heb gehad," glimlach ik. Ik stel bijna nooit vragen aan Maeve, soms wel eens 'ja of nee' vragen, maar verder niets. Ze is een goede vriendin van me geworden en ik heb het al lang geaccepteerd dat ze niet praat.
"Mijn vakantie was geweldig," zeg ik dan, omdat ik weet dat ze niets aan mij zal vragen.
"Dus.. De Deatheaters.." Begin ik. "We zitten in een veilig kasteel dus er kan ons niet overkomen," zeg ik glimlachend.
"En anders zorg ik er wel voor dat niets je overkomt." Vul ik aan.

[ bericht aangepast op 21 feb 2014 - 20:28 ]

---

" icarus had loved the sun, and so daedalus lost his. "

[Iemand voor Evelynn?]

---

{ do you call yourself a freaking hurricane like me? }

Harry Edward Styles

Zoals verwacht reageerde Alaska vrijwel direct op mijn toespeling, waardoor ik begon te grijnzen. Normaal gesproken konden de meeste Slytherins het wel met me vinden, omdat ik een volbloed was, maar ook omdat ik vrijwel met iedereen kon opschieten. Natuurlijk kende ik ook een aantal uitzonderingen. Zoals Zayn Malik, ik kreeg nooit hoogte van die jongen. Hij was zo mysterieus als mogelijk, en daarnaast ook nog eens een sluwe vos.
"Je weet dat ik van je hou, sneeuwpopje!" riep ik terug, om vervolgens mijn volle aandacht op Cheryl te richten, wie me inmiddels in mijn buik prikte en reageerde op mijn voorstel. Uit de macht der gewoonte én mijn gevoeligheid voor kietelen, maakte ik een spastische beweging voordat ik haar polsen voorzichtig vastpakte. "Niet doen, Cherrie."
Ik wist zeker dat er een gros aantal Gryffindors jaloers op Cheryl waren. Ten eerste omdat ze bloedmooi was, en ten tweede; omdat ze mijn beste vriendin was. Zij was de enige die zo dichtbij mijn ware kant kon komen. Tot nu toe, dan. "Laat ze maar staren, ik ben toch al van jou," plaagde ik haar, om haar vervolgens dichter naar me toe te trekken. Misschien was ik af en toe een beetje té klef met haar, maar we waren gewoon vrienden, hoor. "Hoe dan ook, geloof jij dat die Deatheaters Hogwarts echt kunnen binnendringen? Het is ze al eens gelukt, dat wel. Wie weet is die jongen van Hufflepuff, Liam, wel een Deatheather." Misschien was dat een beetje vergezocht, maar je kon het nooit zeker weten. In een wereld zoals deze, kon je -je niet meer laten verrassen.

[ bericht aangepast op 21 feb 2014 - 20:37 ]

---

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Louis Tomlinson

Ik draaide kort met mijn ogen tijdens de speech van McGonagall. Die deatheathers kwamen echt niet in Hogwarts. Mijn opa was zelf een, net zoals mijn vader. Eigenlijks mijn hele familie. De Tomlinsons was een volbloed familie. En dat zal zo blijven ook. Ik wilde een kippetje van mijn bord pakken maar Alaska was me voor. ''Ey!''Zei ik verontwaardigd. "Wat vindt jij hiervan?"Vroeg ze me. Ze grijnsde naar bange eerste jaars. "Vind je trouwens ook niet dat die Slytherin, Alaska, er elk jaar mooier uit gaat zien?"Hoorde ik een stem luid zeggen. Alaska stak sarcastisch haar duim op naar Harry die dat riep. ''Rot op Styles!''Riep ik luid terug. "Ja hé? Ze is echt knap!"Riep Alaska even sarcastisch terug. ''Ben je altijd.''Grinnikte ik. Alaska keerde zich weer op mij. "Persoonlijk denk ik dat dit enorme bullshit is. Ik bedoel; waarom zouden Deatheaters hier binnen willen komen? Hogwarts is de meest veiligste plek, waarom zouden ze dan een poging doen om binnen te komen, het lukte zelfs Voldemort niet. Daarbij, als het echt zo is, dan moet het Ministerie maar snel gaan ingrijpen."Zei ze. Ik slikte kort. ''Ja, allemaal bullshit.''Als ze eens wist dat ik zelf een deatheather was. Dan zou ze me haatten. ''De mensen hier stellen zich aan.''

---

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Maeve Demetria Curtis

Ik was net, drie seconden geleden, de Great Hall uitgelopen, maar al snel voelde ik hoe iemand zijn vingers om mijn pols klemde. Wetende dat er niemand zoveel moeite zou doen om mij achterna te lopen, besefte ik dat het Liam was, mede dankzij het feit dat hij me voorzichtig had vastgepakt en me daarna een knuffel had gegeven, in plaats van me tegen een muur aan te duwen.
Met een klein glimlachje draaide ik me naar hem toe en knikte ik hevig, als antwoord dat ik het geweldig had gevonden. Mijn vakantie was inderdaad heerlijk geweest. Ik had de hele tijd aan het water gelegen, mijn moeder geholpen met koken en ik had zelfs met mijn vader muziek gemaakt, iets wat ik al in tijden niet meer had gedaan. Maar nu ik weer terug op Hogwarts was, besefte ik dat ik weer tot aan de kerstvakantie moest wachten om weeral terug naar huis te keren. Gelukkig bestond Liam ook nog.
"Mijn vakantie was geweldig," zei hij, wetende dat ik er niet naar zou vragen, hoewel ik best geïnteresseerd was. Ik keek hem vragend aan en gebaarde dat hij verder moest praten, als teken dat ik naar hem luisterde. De meeste mensen begrepen mijn gebarentaal wel, anders schreef ik mijn verzoek wel op papier. Maar aangezien Liam me al een tijdje kende, wist ik dat hij minder moeite had met het begrijpen van mijn eigen taal dan anderen.
Zodra hij over de Deatheaters begon, knikte ik geluidloos, om hem vervolgens dankbaar aan te kijken. Al snel wees ik hem aan en toonde ik hem mijn toverstok, die ik overigens altijd bij me had, waarna ik ook naar mezelf wees, als teken dat ik hem ook zou beschermen. Als hij mij niet begreep, zou hij wel doorvragen. De meeste mensen die oprecht interesse in me toonden, begonnen dan te raden of vroegen om een andere uitleg.

---

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."