Het was haar zachte, kleine lichaam die me altijd weer op de wereld bracht. Haar bruine, glanzende haren waar ik mijn gezicht ik kon verstoppen en de lichte geur van shampoo nog in kon ruiken. Ik hield er van hoe ze zichzelf tegen mij aannestelde en mijn hand vast pakte, die ze dan niet meer los zou laten. Ik voelde hoe haar nachthempje tegen mijn ontblote bovenlijf heen schuurde en hoe haar kont steeds meer naar achter kroop. Alsof ze het express deed.
Het was vaak genoeg voorgekomen dat het schaamrood op mijn kaken stond en zij in lachen moest uitbarsten, simpelweg omdat mijn boxer strak stond. Echter vertelde ze mij altijd dat het haar een gevoel van schoonheid gaf. Mijn meisje, zoals ik haar noemde, had nooit echt lekker in haar vel gezeten. Ze vond zichzelf niet mooi en zat in de knoop met haar gewicht. Maar ik vond het onzin. Natuurlijk vertelde ik het haar niet op die manier. Maar ik vertelde haar vaak genoeg dat ze mooi was en dat ze zich nergens voor hoefde te schamen. En dat deed ze bij mij dan ook niet meer.
Maar goed, zij voelde zich mooi om het feit dat ik een boner had.