I wasn't good enough- Divergent - Stories promoten

Met een opgewekt gizicht liep ik het grote school gebouw binnen waar een meisje van zelfverloochning de deur voor me openhoud. Ik bedank haar met een knikje want dat doen ze in zelfverloochening ze knikken een doen niks anders dan aan anderen denken . Ik vraag me wel eens af of dat niet saai wordt maar dat denken mensen ook van vriendschap. Het is ook saai moet ik toegeven, het enige wat je doet is proberen populair te zijn. Het probleem is dat mensen er niet bij stilstaan dat het niet altijd leuk is en dat sommige mensen gewoon moeilkijk vrienden maken. De meeste vrienden die ik heb komen niet uit vriendschap . Ze zijn veel aardiger en leuker. Vroeger was ik heel populair maar de andere probeerden me onderuit te halen en dat is gelukt . Ik ben gebroken en bang voor wat anderen van me vinden. Nog vijf minuten tot dat de bel gaat , ik moet doorlopen . Ik werp een snelle blik op de roosters die in de gangen hangen factiekunde leuk...

Eenmaal in het lokaal aangekomen komt onze docent aanlopen. We hebben maar een uur in de week Factiekunde. Het is de bedoeling dat we leren over de gebruiken van alle facties maar we zitten meer te klooien. Ik kijk naarhet meisje rechts van me, haar tattoage is duidelijk zichtbaar. Een infinity teken op haar arm met Papa in sierlijke letters eronder geschreven. De meeste onverschrokkenen hebben nu al tatoages. Bij vriendschap vinden we dat onvriendelijk staan . Het sluit je af van anderen. De vrouw vooraan de klas probeerd iets uitteleggen terwijl de klas aan het praten is. De enige mensen die opletten zijn de erudieten maarnatuurlijk. De vrouw lijkt het opgegeven te hebben en gaat zitten. Een paar kinderen in grijze kleren praten met haar. Ik ga bij een gesprek van een paar vriendschaps jongens en meisjes zitten maar volg het niet . Mijn hoofd is bij de grootste verandering in mijn leven.