Sunyata schreef:
(...)
Ouder worden is soms echt een last. Maar dan denk ik maar zo: Wat zou het leven saai worden zonder al die verantwoordelijkheden, dan zou er geen uitdaging meer zijn.
Mja zo wil ik het ook graag zien, maar het feit dat ik compleet losgelaten word door mijn ouders voelt niet echt fijn aan. Zeker niet omdat ze dat niet geleidelijk hebben gedaan, maar gewoon direct alles in één keer.
Ze willen me wel helpen verder, daar niet van, maar uiteindelijk moet ik het natuurlijk wel alleen doen. Maar mijn ouders denken dat ik sterk genoeg ben om alles even te 'fixen' maar de realiteit is compleet anders. Iedereen denkt altijd dat ik alles gewoon maar even doe, en dat ik er geen problemen mee hebt. Komt ook omdat ze altijd zeggen "Je ziet er zo rustig en relaxed uit, je hebt er vast geen moeite mee". Nou dat is dus niet zo, van binnen ga ik echt kapot. En het feit dat ik niet echt vrienden heb waar ik steun van krijg helpt ook niet mee.
Sigh, dit lijkt wel weer een preek/zeikverhaal - tegenwoordig ben ik daar heel goed in.