The 19 years later, the new Generation • Harry Potter RPG [Speeltopic] - Speeltopics

Topic 2!!!

*je mag zoveel karakters als je wilt aanmaken
*als je iets wilt zeggen of vragen, tussen haakjes*houw het netjes a.u.b.
*volgt de verhalenlijn van J.K Rowling.
*min. 100 woorden per post.
*geen ruzies
*als je niet meer mee doet, ga je netjes afmelden.
*Geen andere personages besturen tenzij je daar toestemming voor hebt van de person zelf
*wil je mee helpen met het opbouwen van deze RPG? stuur me maar een PB'tje (:
*je Nederlands of spelling hoeft niet goed te zijn, als je er maar plezier in hebt!
*en heb vooral veel plezier
*en geef me een koekje
*en er is altijd wel plaats voor een nieuwe karakter, ook al zijn we in het midden van de jaar

[ bericht aangepast op 10 feb 2014 - 17:23 ]

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

[Mijn Topics
Wie is er trouwens aanvoerder van de zwerkbalteams?
Ik reageer morgen]

[ bericht aangepast op 7 feb 2014 - 22:25 ]

Spoiler alert: you will save yourself

- MT. + Hoe beginnen we?

[ bericht aangepast op 7 feb 2014 - 22:28 ]

" icarus had loved the sun, and so daedalus lost his. "

[Mijn topics]

We will not be quiet, Stonewall was a riot!

[Accio topic!
Ik zal zo reageren met 1 van mijn rollen. Wat is het begin? (:]

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

[MT]

Mijn topics

I like my choices. I hope she likes hers.

LegoIas schreef:
[Mijn Topics
Wie is er trouwens aanvoerder van de zwerkbalteams?
Ik reageer morgen]

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Obliviate7 schreef:
(...)

Wie wilt, is de aanvoerder

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Isabelle Crowley || Klassenoudste || Wordt seeker || Vijfde jaars ||

Geërgerd keek ik achter om. 'Rowan schiet toch eens op!'Zuchtte ik. 'Jaja. Rustig maar.'Mopperde hij. We stonden nog steeds in het grote landhuis. 'Raff we moeten nog naar het station.'Zei ik. 'Of wil je verschijnselen?'Eigenlijks mochten we dat nog niet. Maar we deden het gewoon. Dit jaar was ik gekozen voor klassenoudste. Welke idioot laat mij dat doen?! Ik bedoelde ik was daar niet geschikt voor. Maar whatever. Ik haalde een hand door mijn rood, bruine haren. 'Ja, dat was ik inderdaad van plan ja.'Antwoord hij met een scheve grijns. 'Alles bij je Black?'Ik knikte. Jupp, ik en mijn broer hadden bijnamen voor elkaar. De bijnaam die hij had begreep niemand. Raff. En mijn bijnaam was wel bekend bij sommigen; Black Angel. Na ja, eigenlijk was ik totaal niet een engel. Dus ik had geen idee hoe Rowan op die naam kwam. Sommige tweede en derde jaars waren bang voor me. 'Mooi, pak mijn arm.'Hij stak zijn linkerarm uit. Snel ging ik naast hem staan en legde mijn hand op zijn linkerarm. Mijn andere hand had mijn hutkoffer en uilenkooi. Even later tolde alles om ons heen en stonden we in een steegje vlak achter het station. Ik deed de coupichon van mijn zwarte vest op. En snel volgde ik Rowan. We liepen snel naar perron 9 en 10. 'Dames eerst.'Grinnikte hij. Lachend schudde ik mijn hoofd en rende ik met mijn koffer in de hand, door de muur. Meteen werd ik overspoeld door drukte. Mijn lichaam schokte eventjes toen ik een hand op mijn schouder voelde. Alweer geërgerd liep ik hier door de menigte. Een groepje eerste jaars stond voor de ingang van de trein. 'Ga aan de kant wil je.'Zei ik tegen de eerste jaars en ik duwde ze aan de kant om de trein binnen te lopen. 'Raff? Jouwn vrienden zitten toch meestal bij mijne?'Vroeg ik mijn broer. Een spottend lachje verliet zijn mond 'Dat je dat nog niet weet. Wat denk je zélf.'Hij schudde lachend zijn hoofd. 'Whatever. Laten we ze zoeken.'Uiteindelijk vond ik alleen mijn beste vriendin Nola in een coupé. Ik liep naar binnen en begroette Nola.

[Ja, meestal komen Rowan en Isabelle in 1, als ze samen zijn tenminste. Iemand voor 1 van hun?]

[ bericht aangepast op 8 feb 2014 - 9:00 ]

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Serena Azzurra Rossini
'Wees voorzichtig.' zegt mijn moeder en ik zucht even. 'Ik ben altijd voorzichtig. ze glimlacht maar ik weet dat ze er niet zeker op is dat ik echt voorzichtig doet maar goed, ik zeg mijn broers en zussen gedag en dan loop ik samen met mijn vader naar de auto. 'Heb je zin in een nieuwe jaar?' vraagt hij terwijl hij aanrijdt op weg naar het station. 'Een beetje.' hij glimlacht, ik vertel ze eigenlijk weinig van wat ik op school heb gedaan, nou goed als ik iets leuks heb mee gemaakt vertel ik het ze wel maar verder nooit echt, meestal sturen mijn ouders mij dan ook een brief waar ik dan wel op antwoordt en op sommige vragen dan beantwoordt. Als we op het station aankomen pakt mijn vader een karretje en laadt daar mijn koffers op waarna we samen naar de perron toe lopen. 'Veel succes in je nieuwe jaar.' zegt hij ik vraag hem altijd om niet mee door de muur te gaan en dat heeft hij altijd gerespecteerd ik zeg hem gedag en ik duw dan de karretje vooruit door de muur waarna ik op een drukke perron terecht kom. Ik stap de trein in even een leerling die in de weg staat weg duwen en dan zoek ik naar een coupe.

[@ Feaser ik heb Serena voor Rowan?]

[Mijn topics]

Dear Molly. Watching over Fred like you have been watching over Harry all these years. Love, Lily.

Floris Adelais Donatus

'Floris!' De zangerige stem kwam van een vrouw af met kort zwart haar die me haastig een duwtje gaf. 'Ja, ik weet het mam, rechtdoor lopen. Ik ben hier al zo'n vier keer eerder geweest, weet je nog?' Vroeg ik haar met lichtjes gefronste wenkbrauwen. 'Oh. Ja, ja dat is waar ook, daar heb je volkomen gelijk in! Maar Floris, liefje, wil je nu een beetje doorlopen? We redden het anders niet en je mag absoluut niet te laat zijn!' Een geërgerde zucht rolde over mijn lippen. 'Kom op, Cheryl. Zelfs Arwen weet hoe het moet dus voor Floris zal het geen enkel probleem zijn' Er was een verontwaardigde 'hé!' te horen. Juist, Arwen was er ook weer bij. Mompelend rende ik door de muur heen waarbij het station in één klap verdwenen was en had plaats gemaakt voor een nieuw perron. Achter me kwamen mijn moeder, vader en zusje ook aangelopen. Of eerder gerend. 'Oooo, de trein staat er al! Dat wordt haasten!' Jubelde Arwen luid. Ze vond het geweldig als ik ergens te laat voor was. Een wat snauwende blik werd door mij naar haar toegeworpen. Ze stak haar tong als antwoord op mijn blik terug uit. 'Heb je alles?' Die vraag kwam dit keer van Louis, mijn vader. 'Já. Ik heb mijn gewaad, mijn boeken, mijn ketel, mijn-' Door de opsomming raakte mijn moeder wat ongeduldig en kapte ze mijn zin af. 'Mooi zo, je hebt alles. Vlug er in, dan!' Zei ze snel. Ik pakte mijn spullen om vervolgens snel in de trein te stappen. Breed glimlachend zwaaide mijn familie me wat uit aangezien ik helemaal naar de laatste coupé moet lopen. Dat was de enige vrije. Opgelucht dat ik van al dat gezeur af was liet ik mezelf neerzakken op het kleine en bekleedde bankje dat bedoeld was voor twee personen. Eigenlijk keek ik wel uit naar het nieuwe schooljaar. Ik was van plan om in Zweinsveld een uil te kopen. De uil van mijn ouders - Nebulosa - was prima maar ik had eigenlijk nooit een eigen uil gehad. Terwijl ik wat met mijn vingers op de tafel tikte keek ik verveeld rond.

[ bericht aangepast op 8 feb 2014 - 0:18 ]

Dear Molly. Watching over Fred like you have been watching over Harry all these years. Love, Lily.

Aiden Josh Mccloud || Klassenoudste || Keeper || Zesde jaars

Zuchtend duwde ik de rinkelende kar over het drukke station. De meeste mensen om mij heen leken haast te hebben, wat mij alleen nog maar meer irriteerde. Ik had zo geen zin om nu al terug te moeten gaan naar school, ik had het prima thuis. Lekker rustig. Geen gezeik van leraren.
'Aiden, we zijn er.' deelde mijn moeder mee toen we voor de al bekende muur stonden tussen platform 9 en 10 in.
'Jij eerst, zoon.' zei mijn vader mij die mij een bemoedigende klap op mijn schouder gaf. Ik knikte enkel naar de man en rende toen in één rechte lijn op de muur af. Één enkele seconden van duisternis ging aan mij voorbij voor ik mij op een ander platform bevond dat mogelijk nog veel drukker was dan het vorige.
'Nou, ik denk dat wij dan maar eens afscheid moeten gaan nemen.' zei mijn moeder vlak nadat zei achter mij was aangekomen door de muur.
'Ik heb helemaal geen zin om terug te gaan.' zeurde ik en keek mijn moeder smekend aan, hopend dat ze misschien zou zeggen dat ik niet meer terug hoefde.
'Je weet dat ik je niet thuis kan laten. Je moet je studie afmaken, anders ben je niet bevoegd om te toveren buiten school, dat weet je.'
'Waarom is het leven toch zo ingewikkeld.' zuchtte ik en keek toen naar mijn vader die zachtjes grinnikte.
'Ach, het kan toch niet zo erg zijn.' probeerde mijn vader mij op te vrolijken.
'Je hebt geen idee, pap.' zei ik de man kortaf.
'Nou Aiden, geen tijd meer rekken. De trein vertrekt over enkelen minuten.' kwam mijn moeder tussen ons beiden. Haar strenge blik haakte in die van mij en ik wist dat ik nu écht afscheid van ze moest gaan nemen.
'Goed dan.' mompelde ik met tegenzin en liet toen mijn kar los om mijn moeder stevig te knuffelen. 'Ik ga je missen, mam.'
'Ach, ik jou ook lieverd.' zei ze mij en drukte toen een kus op mijn wang. 'En gedraag je. Je bent net als vorig jaar Klassenoudste!'
'Tuurlijk, tuurlijk.' glimlachte ik naar haar en liep toen naar mijn vader die mij ook stevig omhelsde. 'Maak er het beste van, jongen.'
'Tot ziens, pap.' Ik liet mijn vader weer los en greep toen de kar weer vast. 'Ik schrijf jullie als ik ben aangekomen!' En met die laatste woorden draaide ik mij om richting de trein om mijn spullen in te laden en alvast een plekje uit te zoeken in één van de coupés.


Amy Lynn Winchester || Klassenoudste || Zesde jaars

Met Nala stevig in mijn armen probeerde ik mij een weg te banen door de drukke menigte op perron 9¾. Ik had mijn spullen al afgegeven en liep nu alleen nog rond met mijn poes en leren schoudertas met allemaal benodigde spulletjes erin. Ik had ook al afscheid genomen van mijn ouders, dus dat was gedaan.
Ik besloot na een tijdje toch meer de trein op te stappen en alvast plaats te nemen in één van de twee klassenoudste coupés. Aangekomen in de gebruikelijke coupé waar ik sinds vorig jaar iedere keer in besloot te zitten, zag ik al één van de zeven klassenoudste zitten. Ik herkende de jongen direct. Aiden Mccloud.
Hij was een Slytherin en erg verwaand. Ondanks dat hij erg verwaand was, kon hij toch nog aardig zijn. Ik kon mij bijvoorbeeld nog herinneren dat ik vorig jaar struikelde midden op het terrein van Hogwarts. Het was toen ontzettend mooi weer, dus iedereen zat buiten. Vele Slytherins lachte mij toen uit, zelfs Hufflepuffs en Gryffindors vonden het erg hilarisch om te zien hoe de hele inhoud van mijn tas over het bordes rolde. Maar Aiden was de enige die naar mij toe was gesneld om mij overeind te helpen en vervolgens mijn tas weer in te pakken en die als een echte gentleman weer aan mij te overhandigen.
Ik moest breed glimlachen bij die gedachten en merkte toen iets te laat op dat Aiden mij met een vreemde blik aanstaarde. Ik nam vlug tegenover hem plaats en begroette hem toen met een zachte 'Hallo.' waarnaar ik Nala op de grond los liet en mijn schoudertas naast mij op de bank plaatste.

[ bericht aangepast op 8 feb 2014 - 12:32 ]

"We accept the love we think we deserve."

[ bericht aangepast op 8 feb 2014 - 8:27 ]

The monsters running wild inside of me. I'm faded