[ bericht aangepast op 7 feb 2014 - 23:24 ]
- Home
- Forum
- Liefde, Vriendschap & Familie
- Mijn vriendin vertelde me vandaag iets schokkends.
Mijn vriendin vertelde me vandaag iets schokkends. - Liefde, Vriendschap & Familie
-
4 feb 2014 - 22:46
4 feb 2014 - 22:47
Misschien heeft ze een goede reden om het niet zo snel aan jou te vertellen. Dat weet je niet, maar je kunt het haar natuurlijk wel vragen.
En inderdaad apart dat je zulke dromen had, misschien heb je onbewust toch signalen opgepikt.
Verder denk ik niet dat je haar echt kunt helpen om van depressieve gedachten/snijden af te raken. Wat je wel kunt doen is er voor haar zijn en haar stimuleren om te praten (niet alleen maar met jou) over wat er in haar om gaat. Succes.You are beautiful, you are love.
4 feb 2014 - 22:49
Ik herken het gedrag van je beste vriendin. Niet het snijden, maar het niet aan jou vertellen maar wel aan andere mensen vertellen. Ik denk dat haar iets dwars zit met betrekking tot jouw gedrag. Dat had ik namelijk ook, daarom vertelde ik vaak mijn problemen aan andere (random) mensen in plaats van aan mijn beste vriendin. Ze werd namelijk heel gauw boos op me en veroordeelde me eigenlijk erom. Daar kon ik niet zo goed tegen, daarom hield ik mijn gedachten ook voor me. Ik zeg niet dat jij dit ook doet, ik denk alleen wel dat het een signaal voor jou moet zijn. Trek dit probleem ook niet alleen naar haar toe 'Waarom vertel je het me niet!', kijk ook naar je eigen gedrag 'Waarom komt ze niet uit zichzelf naar me toe?'. Dit heeft mijn beste vriendin namelijk nooit gedaan en ik durfde het om haar temperamentvolle karakter nooit te zeggen tegen haar. Hierdoor zijn we met knallende ruzie 'uit elkaar gegaan'.
Wat betreft de depressieve gedachtes/het snijden: je zou misschien iemand op school kunnen vragen wat je zou kunnen doen? Er zijn vast wel maatschappelijke werkers die jou hierbij advies zouden kunnen geven. Ook zou je in contact kunnen proberen te komen met Korrelatie: Klik. Ik heb zelf helaas geen advies voor je.
Heel veel succes!Life is hard and then we die
4 feb 2014 - 22:50
Aangezien dat meisje een aantal problemen thuis heeft en het leven om andere, onbekende redenen niet meer zo rooskleurig ziet, lijkt het mij overduidelijk dat dit geen vorm van aandacht zoeken is. Meestal doen mensen aan automutilatie als een schreeuw om hulp - Dus niet om aandacht! - of als ze de mentale pijn willen verbloemen door zichzelf fysiek te pijnigen. Daarnaast heb je nog een tal van mogelijkheden, maar deze doen er op dit moment niet toe. Als dit al nep mocht zijn, dan heeft jouw beste vriendin nog steeds probleem, aangezien je jezelf niet gewoon gaat snijden en littekens achterlaat om aandacht te trekken.
Het beste kun je naar je mentor of haar ouders toestappen, aangezien je dit echt niet in je eentje kunt oplossen. Je zou natuurlijk ook erover kunnen praten met jouw vriendin en haar vragen om hulp te zoeken, desnoods bied je aan om mee te gaan als ze dit niet zelf durft. Zie dit niet als verraderij, want jouw vriendin heeft er veel meer baat bij als jij haar helpt."Her heart was a secret garden, and the walls were very high."
4 feb 2014 - 22:55
Ik denk dat ik die vriendin van jou wel snap, ikzelf vertel vertrouwelijke/persoonlijke dingen ook sneller aan mensen die ik minder goed ken dan mensen die ik echt heel goed ken. Dat is bij sommige mensen gewoon zo, ik heb geen idee waarom.
Ik wens je echt veel sterkte/succes met het helpen van je vriendinso if you care to find me, look to the western sky, as someone told me lately: everyone deserves a chance to fly
5 feb 2014 - 19:06
hey!
Allemaal super bedankt voor jullie advies! Ik heb besloten dat ik samen met een andere vriendin naar mijn mentor ga om te vragen hoe ik heir het beste mee om kan gaan. Ook ga ik met de desbetreffende vriendin praten om erachter te komen wat de reden is dat ze het me niet eerder durfde te vertellen.
Jullie hebben me echt geholpen!
x Lisanne5 feb 2014 - 19:18
Ik wilde een verhaal schrijven, maar ik weet eerlijk gezegd niet waar ik moet beginnen. Het verhaal van je vriendin, hoe je het omschrijft, is voor mij heel herkenbaar. Ik zie dat een aantal posts je al verder hebben geholpen, en ik hoop dat het snel beter met haar gaat. Goed dat je naar je mentor gaat, je hoeft eerst misschien niet eens perse haar naam te noemen. Ik denk overigens ook niet dat ze het voor de aandacht doet, het lijkt me dat je het dan niet weg lacht of er omheen praat. Gelukkig ben je niet meer boos op haar, dat is het laatste waarmee je haar helpt. Sterkte, ook voor jou!Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.
5 feb 2014 - 22:09
Ik herken het dat mensen het niet zo snel aan vertrouwde personen vertellen. Ik denk dat ze bang zijn dat iedereen teleurgesteld in hun is, terwijl dat vaak juist niet het geval is. Praat erover met je vriendin, dat helpt. Maar doe het niet te vaak, laat het niet het enige onderwerp zijn, dat is vervelend. Ze heeft steun nodig, alles wat ik je kan meegeven is dat je er altijd voor haar moet zijn. Sterkte!
5 feb 2014 - 22:24
Ik ben het eens met Orenda, maar ik weet ook hoe verschrikkelijk moeilijk het kan zijn om er altijd voor je vriendin te 'moeten' zijn. Mijn beste vriendin en ik hebben dit probleem ook, precies hetzelfde, maar dat neemt niet weg dat het moeilijk is. Vaak draait het gesprek wat we hebben op dit onderwerp uit, en dan stellen we elkaar teleur. Aan de ene kant is het fijn dat je iemand hebt waarmee je erover kunt praten (ik zeg niet dat het fijn is dat mijn vriendin het ook doet, want dat gun ik haar natuurlijk niet), maar aan de andere kant is het ook hartstikke moeilijk. Wat ik wil zeggen is dat het niet altijd mogelijk is om er voor iemand te zijn, als diegene met zichzelf in de knoop ligt. Steunen en een luisterend oor bieden kun je natuurlijk altijd doen, maar dit probleem voor een ander oplossen kun je niet. Dat moet diegene echt zelf doen, met professionele hulp. Het probleem heeft zich genesteld in háár hoofd, en zij is de enige die het probleem kan oplossen. Onthoud wel dat jij niet verantwoordelijk voor haar bent, hoe groot dat gevoel ook mag zijn. Je kunt het niet tegenhouden, want je kunt haar niet vierentwintig uur per dag beschermen. Ik weet niet of jij dit ervaart, maar vaak voelen mensen zich schuldig over het feit dat hun vriend of vriendin zichzelf snijd. Mocht dit zo zijn, zet dat uit je hoofd. Het is niet jouw schuld, jij was en bent er voor haar op de momenten dat ze naar dat kleine beetje warmte verlangt wat zij thuis niet kan vinden. Op momenten dat jij een klein beetje rust in haar hoofd creëert, als jij je arm om haar heen slaat. Dat kleine beetje rust wat zij zelf mist. En dat zal ze in het begin misschien afslaan of niet toelaten, maar meestal is het zo dat mensen je eigenlijk ontzettend dankbaar zijn dat jij er voor hun bent op dat moment. Op dat moment dat zij zich zo alleen voelt. Ik hoop dat je je verhaal kwijt kunt bij je mentor, en dat je vriendin gauw de hulp krijgt die ze nodig heeft. Jij kunt haar daarmee helpen, jij kunt haar daar in steunen, maar je moet het niet van haar over willen nemen. Zij is, nogmaals, degene die dit probleem moet oplossen. Zij is de enige die dat kan. En nee, ze kan het niet alleen, en het is een moeilijke weg. Maar volgens mij ben jij een hele goede vriendin van haar, en samen sta je sterk. Vertel haar maar dat ze veel meer waard is dan dat mesje, ook al zal ze zeggen van niet. In haar hart voelt ze je woorden echt wel, en neemt ze het je in dank af.
Sterkte meid, en als er iets is, mijn inbox staat open.Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.
