Op kousenvoeten de keuken ingeslopen,
maakt ze de koekjesdoos stiekem open.
Als lood ligt het gebakje in haar hand,
kruimelig, door slanke vingers omrandt.
Haar benen in een roze broek gehuld,
haar goudblonde haren vrolijk gekruld,
en vervolgens met engelengeduld
haar zoete verovering opgesmuld.
Niet betrapt, noch op de vingers getikt
de excuses gewogen en gewikt.
Deze deugniet, sluw als een vos, kapoen
weet hoe ze zich van haar schuld kan ontdoen.
– Voor de gedichtenwedstrijd van Parzival. –
Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28