Haar ogen,
blauw als de diepste oceaan.
Haar haren,
goud als het puurste hart.
Haar lippen,
rood als het meest verliefde koppel.
Haar lichaam,
wit als een lijk.
Haar lijk,
gesloten en verborgen.
In haar slaap denkend aan hoe het was in het land der levenden te zijn,
bij mensen en dieren.
Met lucht, met water, met aarde en vuur.
In haar slaap denkend aan hoe het was in haar eigen levendige fantasie te zijn,
met vuurspuwende draken, met vuur vattende feniksen,
met mij.
Ja, weer een gedicht (: Dit keer wel eentje voor een gedichtenwedstrijd. Het was voor Opdracht 1 van de gedichtenwedstrijd van Parzival
Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried