Chip schreef:
(...)
Haha, da's ook weer een betekenis dan :'D
Vind het trouwens ook echt awesome dat je je lichaam als 'boek' gebruikt (:
Ghehe, dagboeken schrijven zijn nooit mijn ding geweest (:
Nami schreef:
(...)Ergens wel leuk dat je onrechtstreeks daar voor gegaan bent en opeens de betekenis je duidelijk werd. Je hebt echt wel grote tats zeg. Heb je wel nog plaats op je lichaam? Hihi. Het lijkt me ergens zo beangstigend om me zo vol te tatoeëren. Zou ook helemaal niks voor mij zijn, maar ik denk er al een tijdje over na om iets op mijn pols te zetten. Ik draag ook veel prulletjes rond mijn arm en heb ook vaak lange mouwen aan dus voor deftige zaken zou het nog niet zo erg zijn, maar ik ben ergens ook bang voor het permanente gedeelte. Dit klinkt misschien raar, maar door al je tattoo's te zien, lijkt het alsof ik een stukje van je heb leren kijk.
Ik heb nog plaats ja haha. Mijn hele linkerbeen blijft verder leeg afgezien van dat pistool. Aan de rechterkant heb ik dus één op mijn kuit en op mijn bovenbeen, rest blijft ook leeg. Rechterarm heb ik alleen aan de binnenkant die tekst, komt nog een kleintje op mijn rechterpols, voor de rest blijft mijn arm ook leeg, handen blijven leeg. Linkerarm heb ik een kleine op mijn pols, komt nog een tekst aan de binnenkant van mijn bovenarm (dus mijn armen gaan ook spiegelen, op dezelfde plekken tattoo's) en mijn rug, billen, gezicht, en keel en zo zijn ook leeg. Dus op zich gaat het. En als ik mijn haar los heb en lange broeken en truien zie je eigenlijk helemaal niet dat ik 'apart' ben (:
In principe hebben jullie op Q nu veel meer van mij geleerd dan de meeste mensen. Over sommige tattoos weten familieleden nog niet eens wat de werkelijke betekenis is. En permanent, tja.. Ik weet niet zo goed wat ik daarvan moet/kan zeggen. Ik ben met 'al mijn tattoos' en piercings niet anders dan anderen, ik ben geen monster of een crimineel. Ik doe niet aan drugs, hell ik rook en drink niet eens.
Maar ja, ik weet het niet.. Voor mij zijn het de herinneringen. En de dingen die ik heb gedaan, de mensen die ik heb leren kennen, de vrienden die ik heb gemaakt. Mijn moeder is vorige week per toeval voor het eerst mee geweest naar mijn tweede familie, en ze had niet door wat het voor mij betekende dat ze dat ein-de-lijk had gedaan. En toch de reactie daarna 'Ja, het zijn hele aardige mensen, ik begrijp wel waarom je er zo vaak naartoe gaat'. En ik zit er niet eens alleen om tattoos of piercings te nemen. Het is ook gewoon een plek voor mij om even te aarden. Kop koffie drinken, praatje maken, lol trappen en dan weer terug naar 'de echte wereld'.
Voor mij zijn het meer 'beeldende' herinneringen. Als ik naar mijn pols denk, denk ik weer aan geld inzamelen voor het goede doel, ergens in afrika 10 moeders kunnen helpen met veilig bevallen, gewoon iets goeds hebben gedaan en zelf een blijvende herinnering daaraan hebben. En ja, ik zal er over 50 a 60 jaar niet meer uit zien, maar ik ben wel iemand die nog steeds wat te vertellen heeft als ik aangehouden wordt op straat en uitleg ga geven over mijn oude tattoos. Na een tijdje ben je zo gewend dat ze er zitten dat je ze niet eens meer ziet als iets anders, want het is gewoon een deel van jou als persoon.
[ bericht aangepast op 27 jan 2014 - 21:21 ]
Frodo
