Rol: Studente Brighton
Volledige naam: Calypso Dymphna Heartland
Leeftijd (16 - 22): 19, ze verjaart op 31 mei.
Karakter: Calypso is het type persoon dat haar hart op haar mouw draagt en waarvan elke emotie duidelijk in haar gezicht te zien is. Ze is zorgzaam en aardig en heeft nog wel eens de neiging het welzijn van anderen voor haar eigen welzijn te plaatsen. Ze is erg open en wil graag mensen op hun gemak stellen. Vooral nieuwe mensen op de academie ontvangt ze met open armen. Dit omdat ze weet hoe moeilijk het kan zijn om te ontdekken dat je anders bent dan alle anderen en op de academie te arriveren zonder ook maar iemand te kennen.
Ze is, ondanks haar verleden, een vrolijk persoon die graag het beste in de mens ziet. Gedeeltelijk hangt ook dit samen met haar gave. Ze krijgt zowel het beste als slechtste van personen mee, maar het beste is toch meestal wat haar het beste bijblijft. Je kunt haar ook wel enigszins naïef noemen. Maar goedgelovig is ze zeker niet en ze vertrouwt niemand zomaar. Het eerste wat ze meestal doet als ze een kamer binnenstapt, is haar gedachten openen en iedere persoon snel scannen. Het is een gewoonte die ze heeft opgepakt in de jaren dat ze alleen rond heeft gedwaald.
Ze is geen overdreven luid persoon, meer een luisteraar dan een prater. Je kunt altijd met je problemen naar haar toe komen. Ze heeft de gave om in elke situatie kalm te blijven en dan te blijven denken over oplossingen. Of je gewoon een grote knuffel te geven en er voor je te zijn. Ze kan wel eens behoorlijk afwezig zijn en als je dan tegen haar praat, alles langs haar af laten glijden. Niet tijdens een gesprek dat je al eerder begonnen bent, maar bv tijdens lessen of pauzes. Dan zit ze even in haar eigen wereld. Die vooral bestaat uit boeken en fantasie.
Ze houdt erg van rust. Rust om haar heen, rust in haar hoofd en gewoon rust. Als ze zich terug wil trekken, dan kun je haar altijd in de bibliotheek vinden. Ze heeft een voorliefde voor literatuur en poëzie en alle klassiekers heeft ze dan ook minstens één keer gelezen. Ze is zelf ook een dichteres en heeft meerdere notebooks met haar gedichten in de lade van haar nachtkastje. Deze heeft ze nog nooit iemand laten lezen, niemand weet hier ook van. Ze zou zich hoogstwaarschijnlijk doodschamen als iemand ze ooit zou vinden en lezen. Tijdens de lessen pent ze geregeld zinnen van gedichten neer en bedenkt ze gedichten. Inspiratie laat nou eenmaal niet op zich wachten.
Ze is wel een erg emotioneel persoon en dingen raken haar heel snel. Ze probeert het op te kroppen en doet dit meestal ook, maar het is meteen te zien als ze zulke dingen doet. Ze denkt snel te diep na over dingen die mensen tegen haar zeggen, waardoor ze snel gekwetst kan raken. En ze maakt zichzelf vaak genoeg gek met onzekerheden. Ze heeft een te grote drang om mensen haar aardig te laten vinden. Ze geeft veel te veel om wat anderen van haar vinden.
Uiterlijk:
Calypso is bijna het exacte evenbeeld van haar moeder. Ze is gezegend met sproeten. Deze heeft ze natuurlijk niet alleen in haar gezicht, maar over haar hele lichaam. Ze is echt helemaal verliefd op die dingen en vindt dat het iets is wat haar enigszins uniek maakt. Ze ziet er schoonheid in. Net als in haar roodbruine lokken, die tot halverwege haar borsten vallen en zwaar golven. Haar ogen zijn een diepgrijs met wat amberkleurige vlekjes en daadwerkelijk de portalen naar haar ziel. Elke emotie wordt altijd hevig gereflecteerd. Ze is dan ook verschrikkelijk in zichzelf een houding aanmeten of doen alsof. Haar lippen zijn vol en een wat donkerder roze. Als ze lacht, krijgt ze kuiltjes in haar wangen. Iets wat ze dan weer van haar vader heeft. Misschien wel het enige wat ze van haar vader heeft.
Ze heeft een gezond postuur en is 1.71 lang. Haar kledingstijl is wel redelijk meisjesachtig. Ze draagt vaak jurkjes en rokjes. Ze vindt ze nou eenmaal fijn zitten. Toch zegt ze op luie dagen ook geen nee tegen een comfortabele spijkerbroek of joggingbroek. Oversized truien zijn stiekem een voorliefde van haar. Ze houdt ontzettend veel van haar lange laarzen en haar lange winterjas, die vreemd lijkt op die van Sherlock Holmes, is misschien wel haar favoriete kledingstuk. Ze draagt vrijwel altijd iets van make-up. Ze doet niet aan foundation of wat dan ook, daarvoor is ze te trots op haar sproeten. Maar mascara en een lijntje oogpotlood op haar bovenlid (niet op de waterlijn) kun je vaak vinden. Net als dat ze haar wenkbrauwen iets bijkleurt, gezien ze anders nauwelijks te zien zijn.
Gave: Een vorm van telepathie. Ze kan andermans gedachten horen als ze dit wil (nu wel, tenminste. Vroeger hoorde ze constant een stroom van stemmen in haar hoofd) en ze kan hier op inzoomen. Daarnaast kan ze haar eigen gedachten overbrengen aan anderen en hierbij ook beelden versturen. Ze kan hierdoor in mensen hun onderbewustzijn graven, hun herinneringen ophalen en ze hallucinaties en andere levensechte beelden geven. Dit is niet hetzelfde als illusies en het kost haar behoorlijk wat energie om dit te doen. Daarnaast vindt ze het niet cool om anderen dit aan te doen.
Familie/verleden: Ze heeft alleen haar vader nog, die in Ierland woont. Ze heeft geen contact meer met hem. Haar moeder stierf toen Calypso 2 was, zelfmoord. Ze leed aan ernstige depressies, gecombineerd met psychoses en een vorm van mpd. Calypso was de eerste die haar vond, maar was te jong om volledig te begrijpen wat er was. Het enige wat ze zich nog herinnert is dat 'de stem van mama weg was', wat de reden was dat ze op onderzoek uitging.
Toen Calypso begon met stemmen horen, was ze één. Alleen ze sprak er niet al te vaak over. En als ze er over sprak, dan dacht haar vader dat ze een spelletje aan het spelen was of het overnam van haar moeder, die vaak sprak over de stemmen in haar hoofd. Hij dacht nooit dat het écht was. Calypso was eigenlijk de laatste hoop van de man, een medium bedoelt om haar moeder wat meer de wereld in te trekken. Daarom haar tweede naam 'Dymphna'. Hoedster van der krankzinnigen. Na de zelfmoord van haar moeder, werden de stemmen echter erger, alsof ze een deel controle kwijt was geraakt. Op haar vierde kwam haar vader er achter dat ze niet aan het spelen was, dit door de ernstige dingen die ze soms zomaar zei. Enkele jaren later heeft hij pas actie ondernomen, gezien hij hoopte dat het weg zou zakken.
Ze heeft van haar zesde tot haar twaalfde levensjaar in een psychiatrisch ziekenhuis gezeten voor de stemmen in haar hoofd. Ze is er hierdoor een hele tijd van overtuigd geweest dat ze compleet gestoord was. Ze wist immers niet dat ze een mutant was. Toen ze 10 was, begon ze te ontdekken dat ze een 'gave' had. Meer door het medische jargon dat door de gedachten van de doktoren heen schoot dan ook maar iets anders. Ze begon te denken dat ze misschien toch niet zo gek was als dat ze haar vertelden. Toen ze 12 was, is ze ontsnapt. She accidentally fried her doctor's brain in order to be able to do this. Niet alsof ze het wilde, ze wist alleen niet tot in hoeverre haar krachten reikten. En iemand laten denken dat hij sterft, is niet echt goed voor de hersenen. Het zorgde er voor dat hij binnen een kwartie compleet gestoord werd en zijn briefopener (hij en Calypso hadden een sessie) door zijn polsen duwde. Ze besteedde enkele dagen aan zich verstoppen en bijkomen. Ze was compleet uitgeput en schaamde zich. Daarnaast was ze verschrikkelijk bang voor zichzelf én haar krachten op dat moment.
Daarna ging ze naar 'huis', oftewel haar vader. Toen die haar zag, kreeg hij zowat een hartaanval. Hij had het gehoord, ook over de dode dokter. Hij beschuldigde haar van moord, zelfs al zocht de politie haar daar niet voor. Zei dat ze echt een kind naar haar moeder was. Hij gaf haar 10 minuten voordat hij de politie zou bellen. Die ze gebruikte om de koelkast te plunderen, een deel van de kluis leeg te halen en achter de pincode van zijn pas te komen. Ze had geld nodig om het land uit te komen. Ze heeft hem niet van al zijn geld beroofd hoor en ze voelt zich er nog steeds schuldig over! Ze heeft hem sindsdien niet meer gehoord of gesproken, al doet ze voor de buitenwereld alsof ze nog briefcontact met hem heeft. Ze heeft jaren alleen rondgezworven, voordat ze bij de academie terecht kwam.
Extra: Soms zal ze willekeurig gedichten quoten, als ze vindt dat de situatie er om vraagt of als het passend is. Daarnaast verzameld ze stadstruien. Elke grote stad waar ze geweest is, daar heeft ze een grijze of zwart 'I love ...' trui van.
Haar belangrijkste bezit is een zilveren ketting met de trouwring van haar moeder er aan. Die draagt ze altijd bij zich. Dit omdat ze zelf niet houdt van ringen dragen, maar het wel dicht bij haar wil hebben. Hij heeft als gravering 'for the sea never calms.' Als referentie naar de liefde van hun ouders dat ook nooit zou doen.
[ bericht aangepast op 26 jan 2014 - 19:59 ]
If you don't stand for something, you'll fall for anything.