Hi,
Ik moet echt mijn ei kwijt, dus bij deze.
ik typ dit op mn tablet, dus het kan warrig zijn..
Zoals sommigen al weten, werk ik als vrijwilliger op een kinderboerderij. Ondertussen is dit al bijna vijf jaar lang mijn favoriete bezigheid, mijn tweede huis en mijn enige plek waar ik me geweldig voelde. 31 oktober werd ik tot 'weekendbeheerder' genoemd en werd ik dus zelf de verantwoordelijke in het weekend (eerder werkte er nog iemand boven mij.) Dit ben ik nu een jaar.
Maar sinds ik zelf weekendbeheerder ben, heeft de beheerder steeds meer te klagen over mij. En ook omdat ik er door de weeks niet meer loop, word ik minder bij de boerderij betrokken. Ze noemen zich een team, maar ik ben daar geen onderdeel van. Hij heeft me ook al verscheidene keren "ontslagen", maar telkens was het bestuur het er niet mee eens. Nu ben ik al een lange tijd aan het twijfelen of ik het nog wel leuk vind om te doen.
Ik zal een paar dingen opnoemen waardoor ik twijfel.
(Het belangrijkste om te weten: dieren zijn mijn alles.)
- De ezels op de boerderij zijn mijn steun en toeverlaat. De beheerder noemt ze Grijze Vlekken en wilt de oudste verkopen, omdat ze geen meerwaarde heeft. Zij is nu 17 jaar, ik ken haar 16 jaar. Ze doet alles. Loopt scholen binnen voor speciale dagen, gaat mee naar bejaardentehuizen om te knuffelen en bezoekt drukke eevenementen om geld op te halen. Wel telkens met mij, de rest geeft haar geen aandacht.
- als dieren mank lopen, of "oud" zijn, worden ze af gemaakt. Laatst nog een varken van drie.
- De beheerders hebben geen verstand van dieren en willen niks van anderen aannemen. Zo krijgen sommige dieren verkeerde voeding. En als een dier ziek is, doen ze maar wat.
- Dieren worden simpel vervangen of meegedaan aan een handelaar, een vriend van de beheerder. Ze denken er niet bij na dat er bezoekers zijn die een band hebben met dieren.
- de laatste tijd lijkt alles om geld te draaien.
- ze nemen constant nieuwe dieren aan, zonder eerst na te denken of we ze wel kunnen onderhouden. Laatst nog 2 damherten. Jongen nog, de beheerder beweert dat ze zo klein blijven. Als ze ouder zijn kunnej ze met gemak het hek over.
- ze schenken geen aandacht aan de dieren. Er word amper geborsteld of gewandeld met de ezels. Ze denken altijd maar dat alles vanzelf tam word.
En een van de belangrijkste redenen: elke maandag na mijn weekend belt of appt hij me klagend. Ik doe nooit iets goed, zo lijkt het.
Maar waarom wil je dan blijven?
Omdat ik van de dieren houd. Ik wil ze niet alleen laten. Eerder liep ik er vol trots. Ik hoop dat dit ooit terugkomt.
Het bestuur heeft me een aanbod gedaan om vaste beheerder te worden, dan vervang ik de vrouw die net een jaar op de boerderij werkt. Eerder wilde ik dit heel graag. Maar dan werk ik nog wel onder de andere beheerder. Dus veranderd er niks.
Vandaag ben ik alweer ontslagen. Ik moet het bestuur er over inlichten van de beheerder, maar dat mag hij mooi zelf doen. Vanaf februari ben ik bijna drie maand weg, daarna ga ik beslissen of ik nog wel wik werken hier.
En ik hoop in die drie maanden erachter te komen hoe belangrijk ik eigenlijk ben voor ze. Het bestuur zegt altijd dat ik heel belangrijk ben. Maar zo voelt het niet meer.
Wat zouden jullie doen?
You know, sometimes when you cage the beast, the beast gets angry.