[200] We're not Alone • One Direction • Speeltopic twee. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 2 feb 2014 - 19:54 ]

---

That is a perfect copy of reality.

Lorraine Riley Fowell

Langzaam zie ik hoe Tomlinson wakker wordt. Al voor ik iets gemeens tegen haar kan zeggen komt haar maaginhoud naar buiten en zijn haarkijkers in een klap open. Ze hoest een paar keer, ik grinnik zachtjes. Haar ogen glijden moeizaam over de omgeving en als haar blik dan op het tweede meisje valt, blijven haar ogen daar haken. 'Amanda.' Een zachte fluistering, niet eens een vraag. Haar stem is krakerig, trilt, maar wel standvastig en bovenal dapper. 'Zo zo. Is het zusje van Tommo dan eindelijk wakker? Lange slaapster ben je zeg' zeg ik grinnikend. Ik loop naar haar toe en hurk bij haar neer. Haar kots dat rond haar ligt stinkt verschrikkelijk, maar ik ga het niet opruimen. 'Die kots van jou ruim je straks toch wel op hé?' vraag ik dan gemeen grijnzend. Ik pak mijn mes uit mijn zak en ga er mee langs haar gezicht, waardoor er nu een lichte snee vanaf haar wenkbrauw tot onder haar lip loopt. Ik grijns gemeen. 'En dit is pas het begin, ik zou maar luisteren naar ons Tomlinson, dan kom je er misschien nog heel vanaf, al is de kans daarop klein.' Ik lach even.

---

That is a perfect copy of reality.

Aidan James Styles
Ik keek op en glimlachte naar Genelle, het zusje van Louis met wie ik jaren in de klas heb gezeten. "Hey. Nou ik ben net bijna klaar." zei ik terwijl ik een van de laatste haringen de grond in sloeg. Toen eenmaal de tent helemaal stond plofte ik naast haar neer en zuchtte bij haar vraag en woorden twrwijl ik Banquo weer op schoot nam. "Ik ook helemaal niet. Mijn broer is dan wel hier en ik heb dit baby dwerggeitjegevonden, voor de rest is het echt niet leuk hier. Iedereen negeert me, en degene die dat niet doet probeert mm'n geit te stelen en me dood te kletsen. Daarbij durf ik te wedden dat mijn broer tussen nu en een kwartier staat te zoenen met de jongen die ik leuk vind." klaagde ik. Ik had haar, of iemand anders, nooit vertelt over het oogje wat ik op Louis had. Het was niet gewoon een fangirl crush, maar echt iets sterkt. Het feit dat mijn broer met hem foosde maakte het dan ook zeker niet makkelijker voor mij. Ik zuchtte nog eens en keek weer naar het meisje. "Wat is jou probleem? Misschien kan ik je helpen." Ik haatte opdringerige kletskouzen, maar zij drong zich niet op. Daarbij hielp het ook dat ik haar goed kende en ik wilde dat ze gelukkig was.

[Matt komt morgen]

---

Bowties were never Cooler

Kendizzzzle schreef:
Liam Payne.

Hij kreeg een glimlach op zijn gezicht omdat ik zijn actie best lachwekkend vond. "Dat gaat lekker dan tussen de Paynes en de Tomlinsons... Nu al." grinnikte hij. Ik grinnikte. 'Ja, het gaat inderdaad wel lekker tussen ze.' zei ik sarcastisch. Ik wist dat Louis spijt had, en het niet meende, maar toch. Ik wil hem nu liever even niet zien. Pas als ik weet waarom hij het had gedaan. Hij haalde zijn schouders op. "Geen idee en weet je zeker dat je mijn hulp wil? Ik heb nog steeds geen langere concentratieboog dan een eekhoorn. Die medicijnen ga ik namelijk echt niet innemen. Dan gaat mijn hoofd raar doen en wordt ik saai." zei hij, en ik grinnikte. 'Ik ga haar maar even zoeken, anders word ik gek. Ga je mee of niet?' vroeg ik, en wou alvast uit stappen. Ik moet haar vinden en vragen wat er aan de hand is, en waar ik die klappen van Louis aan verdiend had. Matt was alweer af geleid door een paar blaadjes. Stiekem hoopte ik dat hij mee zou gaan, dan kon ik hem helpen me de dingen waar hij mee zat.

Matthew Richard Payne
Toen ik weer naar mijn broer keek stond Liam al naast de auto. Ow ja, juist, ik ging mijn broer helpen met z'n vriendinnetje zoeken. Ik beschouwde hem nu langzaam weer als mijn broer. Ik had hem zeker niet vergeven en was het ook helemaal niet vergeten, maar voor nu was dit de beste optie om hem toch weer hem een beetje te vertrouwen. Ik sprong uit de auto en liep naar hem toe terwijl ik mijn rode krullen uitschudde. "Als jij rechts gaat, ga ik links. Dan vinden we haar sneller." Als ik alsmaar hardop bleef herhalen wat ik aan het doen was zou het goed komen. Ik werd dan nogsteeds wel afgeleid, maar zou snel toch weer verder gaan waarmee ik bezig was. Zo was het voor mij ook mogelijk om bijvoorbeeld mijn koffer in te pakken of mijn kamer op te ruimen. Ook op mijn opleiding tot kinderopvangmeester in Manchester. Zelfs tijdens de treinreis er naartoe hielp het me optijd uit te stappen. Vreemd genoeg hielp mijn snelke afgeleidheid me juist bij mijn opleiding omdat alles bii me opviel. Ik moest alleen wel leren niet met het ene te stoppen als er iets anders gebeurde. Nu dwaalde ik alleen weer af. Ik keek naar Liam. "Kom, Lowe zoeken." zei ik voor ik de linkerkant van het bos in liep terwijl ik de laatste twee woorden al zoekend bleef herhalen.

[Mag Matt haar vinden en slachtoffer nummer 2 zijn?]

---

Bowties were never Cooler

[Ehm, het was het idee dat Liam haar hanger zou vinden, daardoor zou weten dat er iets niet goed is en in paniek terug zou gaan. Waar Louis er, natuurlijk ook in paniek, uitfloept dat Loënné zwanger is - Ja, we hebben alles zitten uitdenken. Maar ik denk dat het prima is als Matt haar vind en slachtoffer nummer twee is, dat zou in principe niet heel veel veranderen aan de lijnen die we bedacht hadden. Dus ik vind het goed. Al weet ik niet wat de anderen vinden.]

---

Reality's overrated.

[Zolang ik niets overhoop schop vind ik alles best. Zelfs als het beter is om Matt gewoon kwijt te doen raken in het bos... Alweer]

---

Bowties were never Cooler

| Het maakt mij niet zo uit, haha. Ik weet niet wat Esmee er van vindt |

---

That is a perfect copy of reality.

[Van mij mag Matt best het tweede slachtoffer zijn. Ik ga nu weer een post schrijven.]

---

"Family don’t end in blood”

Amanda 'Amy' Philippe Cherson.
Langzaam ontwaakt Loënné, om meteen de volledige inhoud van haar maag eruit te gooien. Haar ogen zijn in één keer open. Het meisje hoest een paar keer, en ik hoor Lorraine zachtjes grinniken. Dan valt haar blik op mij. 'Amanda,' fluistert ze. Het is slechts een zachte fluistering en het klinkt niet eens als een vraag. Haar stem kraakt en is trillerig, maar ook standvastig en dapper.
'Zo zo. Is het zusje van Tommo dan eindelijk wakker? Lange slaapster ben je zeg,' zegt Lorraine grinnikend. Ze loopt naar haar toe en knielt bij het meisje neer. Ik kan het braaksel vanaf hier ruiken, en Lorraine duidelijk ook, want ze begint er meteen over. 'Die kots van jou ruim je straks toch wel op hé?' vraagt ze gemeen grijnzend. Ik weet zeker dat Lorraine dit alleen maar zegt om nogmaals duidelijk te maken over hoe machteloos Loënné hier is, nu ze vastgebonden zit. Lorraine tovert haar mes tevoorschijn en brengt het naar het gezicht. Langzaam strijkt het scherpe voorwerp over Loënné's huid. Het laat een klein, rood sneetje achter die begint bij haar wenkbrauw en doorloopt tot onder haar lip. Lorraine grijnst nogmaals gemeen. 'En dit is pas het begin, ik zou maar luisteren naar ons, Tomlinson, dan kom je er misschien nog heel vanaf, al is de kans daarop klein,' zegt ze, en lacht.
Ik knik instemmend en grijns. 'Ja, dat zou ik maar doen.' Ook ik loop naar haar toe en haal mijn mes uit mijn zak. Ik trek haar shirtje iets omhoog, waardoor haar buik bloot wordt, en leg het koude metaal van mijn mes er met de platte, niet scherpe kant dreigend tegenaan, ik wil haar nog niet te ver toetakelen, aangezien Lorraine al een spoor op haar gezicht heeft achtergelaten en we ook wat voor later moeten bewaren. 'Je wilt toch niet dat er iets met je kindje gebeurt?' fluister ik in haar oor.

---

"Family don’t end in blood”

Liam Payne.

Matt sprong ook uit de auto, en helpt dus met zoeken. Hij liep naar me toe terwijl hij zijn rode krullen uitschudde. "Als jij rechts gaat, ga ik links. Dan vinden we haar sneller." stelde hij voor, en ik knikte. 'Is goed, sms je me als je haar gevonden hebt, of ben je je mobiel weer eens vergeten?' vroeg ik grinnikend. Je mobiel vergeten op het moment wanneer je hem nodig hebt zit in de familie. Ik had hem ook nooit bij me als ze me nodig hadden. Hij keek naar me. "Kom, Lowe zoeken." zei hij voordat hij de linkerkant van het bos in liep, terwijl hij de woorden bleef herhalen. Volgens mij om geconcentreerd te blijven. Ik keek hem even na, en ging daarna ook op zoek naar haar. Na een uur zoeken, was ik al aardig afgedwaald, en ging ik even op een boomstam zitten. Ik keek om me heen, en toen zag ik ineens iets glinsteren op de grond. Ik liep er naar toe en pakte het op. Het was de antieke hanger van Low haar grootmoeder. Die zou ze nooit kwijtraken. Er is iets serieus mis. Ik begon te rennen, tot ik Louis bij het meer zag staan, en naar hem toe rende. Het boeit me nu niet of hij nog boos op me was, dit gaat wel om zijn zusje. 'Louis, er is iets met Low.' zei ik al rennend, en toen ik hem eindelijk bereikt had, begon ik het uit te leggen. 'Ik vond haar hanger, die zou ze nooit kwijt raken. Er is dus iets mis.' zei ik licht in paniek.

---

How far is far

Lowe.

Het word steeda erger, mijn positieve blik op de wereld brokkeld langzaam af. Mijn hoop mensen gelukkig te laten zijn, vrede te hebben verduisterd. Van een zonnige dag tot een hevige storm. Kolkende wolken, felle bliksemschichten die gevorkt naar beneden flitsen. En trommelend gerommel.
Het onbekende meisje knielt bij me neer nadat ze een opmerking heeft gemaakt dat ik een lange slaper ben. Al voor ik mezelf kan tegenhouden glijden de opvolgende woorden mijn mond aan, knutselen elkaar tot een zin. Knippen en plakken, en om het dan af te maken, een kleine lik verf. "Het was dan ook niet bepaald een prettige slaap," merk ik bijdehand op.
Ze maakt een opmerking over mijn braaksel en het enige wat ik doe is voor me uit staren, mijn gelaten trekken, maar ik houd me bij mijn pokerface. Daarna zet ze een snede, vanaf mijn wenkbrauw tot onder mijn lip. Opit heb ik geleerd dat diepe sneden minder pijn doen omdat ze dan door je pijngrens heen zitten, dit is een akelige ervaring tot bewijs. Ze verteld me dat dit nog maar het begin is, dat ik naat ze moet luisteren. Alles in me schreeuwt dat dit meisje gek is, hulp nodig heeft, dat ik uit haar buurt moet blijven, maar jammer genoeg is dat niet mogelijk. Dus knik ik maar.
Amanda beaamt het meisje. Het choqueert me haar zo te zien, zo sadistisch. Ik heb me erg in haar vergist, haar duistere kant rijkt een stuk verder als ik gedacht had. En op dit moment slokt het zwart het wit op. Als ze een mes, haar mes, tegen mijn buik aanzet houd ik mijn adem in. Het mag dan wel de botte kant zijn, maar het is koud tegen de gevoelige huid. Bovenal schieten er nu allemaal afschuwelijke beelden en situaties door mijn hoofd. Dia na dia. Als ren oude film. Geluidsloos, zwart en wit, aar genoeg voor vermaak.
Ze mag niet, ze mag het kind niets aandoen. Het kind hesft niks te maken met de hele kwestie. Het kind is onschuldig. Mag niet lijden onder mij fouten. Verdient een eerlijke kans. Al zou het een einde voor mijn probleem betekenen, ík moet boeten. Niemand anders. Dat dit niet alleen een pijnlijk einde aan mIijn zwangerschap zou kunnen betekenen, maar ook het vermogen kinderrn te kunnen krijgen zou kunnen afnemen, bedenk ik me niet eens. Jq, misschien verteld een klein stemmetje in mijn achterhoofd me dit wel. Maar op het moment zit mijn hoofd zo vol, bdn ik zo verdtijfd van angst voor het kind en een stiekeme zorg, dat ik mezelf bijna helemaal vergeet. Zou ik niet in dit lichaam huizen.
"Nee, alsjeblieft, " fluister ik zachtjes. Zo zacht dat de woorden opgenen worden in het ruizen van de bomen en de ritselende bladeren. Slechts met je oren gespitst en je complete aandacht had je het kunnen verstaan.

---

Reality's overrated.

Matthew Richard Payne
Ik dwaalde al mompelend door het bos. Mijn mobiel was diep in mijn zak weggestoken. Ik hadhem zzeker bij me, al wist ik nu nog niet dat hij leeg was. Elke paar minuten werd ik wel afgeleid, maar door het blijven herhalen van mijn opdracht, Lowe zoeken, focusde ik me daar toch vaak snel weer op. Na een tijdje lopen hoorde ik opeens geritsel wat hier niet thuis hoorde. Ik begon te rennen en luider de mantra te herhalen tot ik op een open plek kwam. "What the fuck?!" riep ik uit toen ik wel een heel bizar schouwspel aanschouwde. Lowe zat aan een boom vastgebonden en twee meisjes met een mes zaten baast haar. Op de grond lag een plas kots. "Laat haar gaan! Mijn broer heeft haar nodig, want Louis is boos op hem door..."Nu vielen opeens alle stukjes in een kort helder moment op z'n plaats in m'n hoofd. "Ow, God! Lowe! Je bent zwanger! Van Liam! Daarom is Louis zo boos! Ik wordt oom!" riep ik vrolijk en ook heel verbaasd. Meestal was mijn broer wel voorzichtig met dat soort dingen, voor zover ik wist. Op dat moment met die realisatie begon ik een vreemd en hoogst ongepast vreugdedansje te doen. Tot ik me realiseerde dat het ernstig ongepast was. "Laat haar gaan." riep ik weer naar de meiden terwijl ik me probeerde te concentreren op wat te doen. Dat ging nu alleen echt niet meer.

[Matt is raar, ik weet het]

[ bericht aangepast op 27 jan 2014 - 22:57 ]

---

Bowties were never Cooler

Jesse HoraN
‘Ik meende het niet zo ik wou gewoon dat Matt me terug mocht ookal moest hij niet zo overdrijven. Maar eum op 1 of andere manier blijft die kus in mijn hoofd zitten en ik weet niet waarom.' Ik knik. Ze veegt haar haar achter haar oor. Ze mist een pluk, die ik achter haar oor doe. ‘Ik weet denk ik wel wat je bedoelt.’ zegt ze met een schuine grijns en ze blijft me aanstaren. ‘Ik heb nog nooit een echt relatie gehad maar eum ik denk dat ik mischien iets voor je voel,' zegt ze en ze bloost even. Ik glimlach. 'Sorry het is stom.' Ik schud mijn hoofd. 'Helemaal niet hoor. En je ziet er heel lief uit ala je bloost,' zeg ik met een glimlach. 'En ik denk dat ik ook iets voor jou voel,' voeg ik eraan toe. Ik kijk haar met een scheve glimlach. Ik wil hier blijven, en vooral niet naar Niall gaan. Ik weet dat hij zich nu waarschijnlijk erg rot voelt, maar dat vind ik helemaal niet erg. Ik heb eindelijk de waarheid tegen hem gezegd. Ik ben blij dat ik het eindelijk Gezegd heb. 'Dus, wat wik je gaan doen?'

---

Spoiler alert: you will save yourself

Zayn Malik

'Ik wil gewoon een leuke vakantie maar alles is nu verpest. En ik haat het dat ik ze zo weinig aandacht gaf maar anders zou het mijn breken,' zucht hij verdrieig. Hij zucht weer en nestelt zich tegen me aan. Ik glimlach en knuffel hem.'ik weet niet meer wat ik moet doen" hulpoos staart hij naar het vuur. "Wat een gezellige familie vakantie." Ik grinnik als hij opnieuw zucht. .. Hij sluit zijn ogen en neuriet een deuntje. "ik pak mijn gitaar" ik knik en wacht tot hij zijn gitaar gepakt heeft. Hij begint te zingen en spelen. Ik zing mee en klap het ritme op mijn been. Na een tijdje ben ik gewoon stil en luister ik naar Niall. Hij is echt een goede speler en zanger. 'Wil je me gitaar leren spelen? Of nou ja, een liedje ofzo?' Vraag ik aan hem met een glimlach. Ik kijk naar het vuur en xenk aan vroeger, toen ik nog niet bekend was. Ik tekende en zong toen veel, maar ik had nooit durven dromen dat dit zo zou zijn, dat ik in een wereldberoemde boyband zou zitten. Ik glimlach. 'Ik ben zo blij dat ik jullie heb leren kennen,' zeg ik tegen Niall.

---

Spoiler alert: you will save yourself

Niall horan

Na even mee zingen blijft hij stil. " wil je me gitaar leren spelen, of een liedje ofzo" ik begin te glunderene n ik knik. " tuurlijk" ik vond dat heel leuk om te doen, mensen mijn passie leren. " wacht ik heb noge en gitaar" ja twee gitaren, een reserve had ik bij me. Ik pak de wat oudere gitaar en geef hem. " ik ben zo blij dat ik jullie heb leren kennen" ik glimlach en ik knik. " ehmm zal ik Summer Love doen die is makkelijk" ik glimlach. " oke zet je vingers zoals de mijne op de snaren" glomlach ik vrolijk. " en ehm dan doe je de eerste,d erde en zesde snaar omstebeurt aanraken en dat doe je drie keer, dan verander je je vingers zo, dan is hij lager en dan doe je alle snaren en dan raak je de snaren met een rustige tempo aan dat je ze omstebeurt wat beter hoort" leg ik uit. " ehm dus dan klinkt het zo" ik speel het stukje. " ehm ik zal hem rustiger spelen" mompel ik en hethaal hem amar nu langzamer. " ehm oefene erst de overgang van laag naar hoog hoe je je vingers het makkelijkste kunt verzetten en goed zet" stel ik vot

---

Change is for weirdos ~ Niall Horan

(Uhm uhm, Summer Love is niet het makkelijkste liedje op e gitaar. Maar ach, het maakt niet echt uit. Eigenlijk zijn ze allemaal wel makkelijk)

Zayn Javvad Malik

'Tuurlijk,' zegt hij. Zijn geicht klaart op. Ik grinnik. Hij houdt echt van gitaarspelen en mij lijkt het heel erg leuk om te kunnen doen. 'Wacht ik heb nog een gitaar,' zegt hij en hij loopt weg. Twee gitaren? Ach, ik heb ook een zwembad en ik kan niet zwemmen. 'Ehm zal ik Summer Love doen die is makkelijk,' zegt hij. Ik grinnik. 'Wat jij wilt,' zeg ik tegen hem. 'Eh zet je vingers zoals mij op de snaren,' zegt Niall. 'Zoals ik,' verbeter ik hem. Ik irriteer me er altijd aan als mensen dingen verkeerd zeggen en dan verbeter ik ze. Sommige mensen vinden dat heel erg irritant. 'Het lukt mij nu al niet!' Zeg ik in paniek. Bij Niall lijkt het allemaal zo makkelijk. Niall begint snel te spelen en al meteen snap ik er niks meer van. 'Niall het lukt me niet, het is moeilijker dan het lijkt hoor!' Klaag ik. Ik doe erg mijn best, maar het lukt gewoon niet. Er komt geen geluid uit. 'Ik kan wel het begin van What makes you beautiful spelen,' zeg ik tegen hem en ik begin te spelen. Het lukt best goed. 'You're insecure, don't know what for,' zing ik voor Niall. 'Everyone in the world can see it, but you.' Ik verander wat woorden zodat het beter bij Niall past.

---

Spoiler alert: you will save yourself