Gisteren was ik met een paar mensen bij mijn tante om te kaarten, bijna allemaal zijn ze mijn familie behalve twee van de mensen.
Een van die twee is een man van ongeveer zeventig denk ik, en ik wist dat het de laatste tijd al niet heel erg goed met hem ging. Maar gisteren ben ik er dus achter gekomen dat hij kanker heeft. En nu zijn hij en zijn vrouw, de andere van de twee dus, alles al aan het regelen voor zijn begrafenis. Ik schrok er wel echt van dat ze alles aan het regelen waren hiervoor omdat dat toch een teken is dat hij waarschijnlijk niet lang meer heeft. Dat was trouwens voor ik ontdekte dat hij kanker had.
Maar ze hebben dus aan mij en nog een paar mensen daar gevraagd of ze onze namen op het kaartje mochten zetten die je krijgt als er iemand sterft. Omdat ze ons zien als familie. Natuurlijk heb ik ja gezegd. Maar ik schrok er toch wel een beetje van dat ze me zien als familie. Ik ken ze pas drie jaar en dat ze me toch al zo zien. Echt wauw ik was er toch wel even stil van toen ze dat hadden gevraagd.
Hebben jullie ooit zoiets meegemaakt?
"Delaying death is one of my favourite hobbies."
