RPG - Het Epische Verhaal 5 - Speeltopics

De wereld was een zooitje en hoewel Morgan dat probeerde op te lossen, was iedereen eigenlijk alleen maar bezig elkaar uit te moorden en opnieuw de macht te grijpen.

De tijd wordt weer teruggedraaid en iedereen wordt opnieuw wakker. Dit keer bevinden ze zich echter niet meer op Zweinstein. Ze worden wakker in een doodnormaal gezin, waarvan de ouders denken dat het hun eigen kinderen zijn.

Het blijkt zelfs dat ze hun toverkracht zijn kwijtgeraakt en als normale tieners naar school moeten.

Meer uitleg en het inschrijftopic vind je hier
Speeltopic 1, 2
Overlegtopic 1

Personages

[ bericht aangepast op 10 maart 2014 - 12:44 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Megan reageerde nauwelijks en liep naar Hermes toe. Ze wilde hier weg. Ze misteNoha verschrikkelijk. Ze had haar beste vriendin nodig. 'Laten we maar gewoon gaan,' mompelde ze.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Goed,' knikte Hermes, en hij pakte de hand van Alice vast.
'Kom,' zei hij, en hij trok het meisje mee.
Toen ze eenmaal een tijdje liepen was er een akelige stilte. Alice zat nog vol verdriet, en Megan leek er ook niet helemaal bij te zijn. Hermes dacht na over een gespreksonderwerp dat de gebeurtenissen niet op zou rakelen.
'Waar komen jullie vandaan?' besloot hij te vragen.

Li liet zich op een steen zakken en leunde met zijn ellebogen op zijn knieën. Zijn hoofd bonkte en hij hoopte dat ze meer dan allen brood mee zouden nemen. Water en pijnstillers zouden niet verkeerd zijn. Of een vervoersmiddel, maar hij dacht niet dat ze dat onopvallend konden stelen.
De situatie leek zo uitzichtloos dat hij zich afvroeg waarom hij nog niet in tranen was uitgebarsten en staarde naar de lucht boven hun hoofden die langzaam wat donkerder begon e kleuren.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Megan gaf geen antwoord. Ze was te diep verzonken in haar eigen gedachten. Haar gedachten waren bij Noha en Fernando. Ze miste hen. Waren ze maar hier. Fernando hield tenminste wel van haar. In tegenstelling tot Li. Ze was altijd zijn tweede keus geweest. Ze had nooit een kans gemaakt. En nu Moon de kans had pakte ze die niet. Ze begreep het wel, maar haar gezonde verstand werkte die gedachte tegen. Het voelde beter om alles negatief te zien. Ommte zwelgen in zelfmedelijden. Ze liepen over een lange brug. Het was er uitgestorven. Geen auto of levende ziel te zien. Behalve zij. Ze liep naar de rand van de brug toe, en negeerde de vraag van Hermes opnieuw. Praten over koetjes en kalfjes. Ze kende hem niet eens. Megan staarde naar het diepe ravijn. Zou ze Noha en Fernando zien als ze neer zou vallen? Zouden ze haar komen halen? Haar kinderen? Een zucht van opluchting ontglipte haar lippen. Het was de enige manier om aan deze bizarre vreselijke wereld te ontsnappen. Het was tijd om terug te gaan.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Megan!'
Hermes zette een stap in haar richting, maar hij was al te laat. Ze liep van de rand af en de zwaartekracht trok haar naar beneden.
Hij rende naar de plek waar ze zojuist had gestaan en keek over de rand van de brug, maar door de schemering werd haar lichaam in de diepte verborgen. Hermes draaide zich met een ruk om. Hoewel dit niet zo erg was voor Megan , die nu eindelijk de rust kon vinden waar ze zo naar verlangde, was het wel erg voor degenen om haar heen. Voor Alice, die zojuist haar broer verloren had en nu weer iemand moest zien sterven. Voor Li, die zo van Megan hield, en voor Moon, die Megan scheen te kennen, maar het was vooral erg voor Li.
Hij stapte op Alice af en keek haar recht in de ogen.
'We praten hier niet over.' sprak Hermes zonder enige emotie in zijn stem.
'Als er iets gevraagd wordt, had ze tijd voor zichzelf nodig.'

'Nee! Ze is gesprongen! We kunnen er nog achteraan, we moeten haar redden!' Alice pakte de reling stevig vast, maar aarzelde toch.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Hermes trok haar weg bij de reling.
'Het heeft geen zin. Zo'n val overleef je niet, en dat is ook niet belangrijk. Belangrijk is dat je beloofd om er niet over te praten!'

Alice draaide haar hoofd abrupt naar hem om. 'Er is hier godsamme opnieuw iemand gestorven! Wat is er in aan de hand? Ik ga dit echt niet stilhouden.'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Je kan er toch niets aan veranderen, maar als we dit vertellen zal Li sterven aan een gebroken hart!'

Alice keek hem verbijsterd aan. 'Je bent gek,' mompelde ze. 'Echt gestoord. Ik wil terug naar mijn wereld. Ik wil naar Daniel. En naar Harry. En naar mijn ouders, naar Goderics Eind...' Ze ging tegen de reel van de brug zitten en bracht haar handen naar haar haren.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Als je belooft niets tegen Li te zeggen, beloof ik je dat ik je terug naar Goderics Eind zal brengen.'

Alice keek hem met waterige ogen aan. 'Hoe?'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Dat weet ik nog niet. Maar ik beloof dat ik je terug breng.'

Alice schudde haar hoofd. 'Je kunt het niet beloven... Ik wil niet terug. Ik kan het echt niet stilhouden.' Ze keek naar hem op. 'Kunnen we niet verdwijnen?'

[ bericht aangepast op 11 feb 2014 - 17:07 ]

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'We hebben beloofd brood te halen,' zei Hermes.
'We kunnen nu niet ineens verdwijnen.'