Okay begin niet met lezen als je maar even tijd hebt want het gaat waarschijnlijk een lang stuk worden!
Also er kunnen misschien een paar schokkende stukken in zitten dus niet aan beginnen als je het niet wil lezen hoewel ik het probeer een zo mild als mogelijk te houden.
Ik begin even bij het begin dat was in groep 5. Ik werd best wel zwaar gepest maar allebei de meisjes in mijn klas waar ik problemen mee had werden van klas verandert het volgende schooljaar dus ik gelijk blij. Groep 6 komt er dus een of ander snertjong in mijn klas bij een jaar lang heb ik het verdragen en ben er gewoon niet op in gegaan. Toen groep 7 ben ik een paar keer met hem gaan vechten omdat ik zelf eigenlijk vrij agressieve uitbarstingen kan hebben. Toen was dat gelukkig nog niet zo erg, maar daar lees je later meer over. Door die gevechten was het pesten wel overgegaan, maar eigenlijk was het al te laat. Ik had mezelf niet meer in de hand. Ik stopte met eten en zo. Vergeet niet ik was 11! Dan gaan we naar groep 8, mijn moeder en vader blijven ruziën en mijn vader was altijd al een alcoholist en mijn moeder was al depressief sinds voor ze mijn vader ook maar kende. Dat had iets te maken met incest en haar broers enzo... Mijn vader is het type dat als hij boos word dan blijft hij achter je aan lopen. Als jij de ene kamer in gaat volg hij je. Me moeder had zich een keer in de slaapkamer opgesloten en mijn vader had de deur ingeslagen. Ik "sliep" in de kamer ernaast. December 2010 was hij het huis uitgegaan. Mijn ouders hadden inmiddels wel heel wat schulden maar dat wist ik toen nog niet echt. Ik wist wel dat het water was afgesloten omdat ze niet konden betalen. Gelukkig hadden we een deepwell dus we hadden water waarmee me konden douchen enzo. Drinkwater kocht me ma of ze kookte eerst het andere water. In deze periode begon ik met mezelf snijden.
Okay nu ging ik naar de middelbare het begon best wel goed eigenlijk. Toen werd ook de elektriciteit in mijn ma d'r huis afgesloten. Mijn ma was ook ontslagen en heeft daarna 2 keer bij een bedrijf gewerkt wat vervolgens binnen 3 maanden de pijp uit ging. Haar depressie werd er daar niet beter van. Ik en mijn broers verhuisde naar mijn vader. Alleen een probleem mijn vader woonde in een 1-2 persoons appartement. Woonkamer/keuken, slaapkamer en badkamer. That's it. Dat werk niet met 4 personen. Mijn oudste broer sliep op de bank ik en mijn andere broer op een luchtbed en me pa op het enige bed wat daar was. We zijn nu in 2012 en ik ben 13 inmiddels en met carnaval mijn eerste sigaretje (en gelijk mijn 2de en 3de). Ik raak nooit verslaafd aan dat soort dingen ben ik inmiddels achter. Alleen een probleem, iets wat ik van mijn pa heb geërfd. Stel nou ik heb een paar sigaretjes in me tas zitten kan ik ze rustig laten zitten voor maanden zelfs. Ik vergeet gewoon dat ik ze heb. Ik rook toch alleen voor de gezelligheid met vrienden, maar als ik er een opsteek kan ik niet meer stoppen tot ze op zijn. Dan ga ik chainsmoken (dat betekent je steekt er een aan rookt 'm als hij op is gelijk de volgende opsteken). Het maakt niet uit of ik er 3 on 24 heb. Ik zal ze allemaal roken.
Verder kwam ik er vlak na carnaval achter dat mijn beste vriendin ook sneed en niet at. Ik heb gelijk al mijn problemen opzij geschoven en hoe moeilijk het ook was elke keer als ik met haar was moest en zou ik zo veel mogelijk eten. Een goed voorbeeld zijn. Op een gegeven moment rond die tijd ben ik mensen gaan aantrekken met problemen. Ik begon met een vriendin die niet at en sneed, toen had ik er ineens 6. Datzelfde jaar was het ook zo dat ik en mijn vriendin vrolijk door de stad liepen tot we aangerand werden. Zij eigenlijk niet echt, meer ik. Zij stond daar maar een beetje (als ze iets zou doen dan zouden de 2 guys die bij haar stonden haar tegenhouden).
Ondertussen was een andere jongen mij aan het betasten en probeerde met zijn handen onder mijn shirt te komen en me te zoenen en zo. Gadverdamme. Alleen er aan denken al geeft me weer rillingen. Ik zelf had school een beetje verkloot en ben dus blijven zitten dat jaar. Het volgende jaar, weer in de eerste, werd alles steeds erger. Zoals ik al zei mijn vader achtervolgt je als hij boos is in een huis met 2 kamers is dat niet zo moeilijk. Ik kan daar dus niet tegen. Ik heb rust nodig want anders barst ik uit en dat is een paar keer gebeurt in mijn leven en dat wil ik nooit, maar dan ook NOOIT meer meemaken. Ik herken mezelf niet ik word gewoon een monster eigenlijk. En zoals ik ook al zei was mijn vader alcoholisch dus ik had een keertje ruzie met hem terwijl hij net een flesje whiskey naar binnen had. Hij spuugt ook als hij schreeuwt dat is dus echt smerig. Hij had me in een hoek gedrevenen en schreeuwde tegen me en ik probeerde mezelf echt heel erg in te houden maar op een gegeven moment gaf ik hem een duw met echt alle kracht die ik in me had. Aangezien ik daar al een uur half huilend stond was dat niet erg veel meer, maar het was genoeg om hem eventjes uit evenwicht te halen en naar de andere kamer toe te spurten met het plan vervolgens door te lopen naar de badkamer en me daar op te sluiten. Helaas loopt hij sneller en ik had ik van dat prachtige lange haar waar je je aan vast kan grijpen. Hij greep me trouwens zo hard bij mijn haar dat ik want minder haar had daarna en een flinke bult op me kop nu stonden we wel al naast het bed waar hij me tegen aan duwde en ik een lelijke blauwe plek op mijn been had. Leuk die houten bedden. Hij heeft me daarna ook nog geslagen.
De volgende dag woonde ik weer bij mijn moeder. Mijn werkeloze moeder zonder geld voor eten water of stroom, maar het was nog steeds beter dan bij mijn vader. Na ongeveer een maandje of zo werd mijn moeder opgenomen in een kliniek dus moest ik terug naar me pa, great. Gelukkig was er nooit meer zo iets gebeurt. Wat wel nog was gebeurt is dat we stranddag hadden met school en iemand had weed. Ik had het altijd al wel eens willen proberen zo perfecte timing right. Ik was toen nog altijd 13, of net 14 dat weet ik niet zeker.
Dezelfde dag was mijn vriendin die 12 was alleen met een jongen en die wou haar net forceren hem een blowjob te geven, maar er kwam net op tijd iemand aangelopen. Deze guy was een van mijn beste vrienden net zo als dat meisje, maar ik heb die guy natuurlijk een paar maanden zo veel mogelijk genegeerd zonder hem te moeten zeggen wat ik wist (dat wou dat meisje niet). Alleen later heb ik hem vergeven omdat hij me een keer geholpen heeft ergens mee en ik weet nu ook zeker dat hij me niks zou aan doen. Nu komen we aan bij 2013, leerjaar 2 op de middelbare maar mijn 3de jaar dat ik daar zit.
Nog even iets waar ik de andere jaren ook last van had sinds de middelbare, wij hebben van die leuke gymleraren die meisjes een beetje HEEL leuk vinden. Creepy as fuck. Okay begin in het schooljaar leer ik deze jongen dus kennen en well we krijgen een relatie enzo. Ook drink een van mijn vriendinnen nailpolish remover omdat ze suicidal is. Ik ben vervolgens 4 uur lang bezig geweest met de nummers van haar ouders krijgen en zo, het was gewoon een kutdag. Uiteindelijk kwam dat meisje in het ziekenhuis terecht en tja na een week mocht ze pas weg. Ik was overstuur ik was stom bezig ik dacht niet na een vriend van me kalmeert me een beetje en hij zoent me. Wat doe ik met mijn stomme rotkop ik zoen terug. Ik had een boyfriend en ik zit daar met iemand anders te zoenen! En het bleef niet bij zoenen... Hij begon met me borsten aanraken en zo en me in me nek te zoenen en steeds lager enzo.... toen hij bij me broek aan kwam drong de wereld weer tot me door en heb hem gestopt en ben hem weg gegaan. Ik ben een eerlijk persoon en ik hou er niet van om te liegen dus de volgende dag ben ik naar mijn vriend gestapt en heb hem verteld dat ik met iemand anders had gezoend en heb het uitgemaakt. Hij zou het niet uitmaken, maar ik vond dat hij wel iemand beter verdiende. Daarna negeren we elkaar een paar weken. Ondertussen heb ik ook iemand anders leren kennen. Hij is een drugs gebruiker drinker en heeft ook zelfmoordneigingen en hij is serieus hopeloos verliefd op mij en toen ik hem afwees ging het niet zo goed met hem.
Een paar weken later heb ik zijn moeder alles verteld over hem omdat ik bang was dat hij zichzelf iets aan zou doen. Maar binnen die paar weken ben ik een keer een avondje uit en wie kom ik tegen? De broer van mijn ex. Ik was rond die tijd nogal depri omdat ik mijn ex nogal miste en de reden was dat iemand zichzelf zou willen ophangen. Weet je wat die broer bij zich had een beetje weed. Ik besluit met hem mee te gaan en we smoken een joint samen. Alleen. Ergens in het donker. Geen goed idee. Zeker niet als je nog niet vaak weed heb gehad. Uiteindelijk eindig ik weer met een jongen zoenend die probeert me broek in te komen. Ik was niet high genoeg om hem te stoppen van me zoenen (ik bedoel je gaat toch niet met de broer van je ex?! dat doe je gewoon niet! bovendien was deze guy een maand later 18), maar gelukkig was ik toch niet stom genoeg om verder te gaan. Ik denk dat 2 weken later of zo ik mijn ex een bericht stuur van "okay we moeten dit uitpraten, het werkt zo niet" dus dat doen we. We besluiten weer gewoon vrienden te zijn.
Maar 5 dagen later zit ik dus in de stad met hem en wat anderen (alleen wij hadden het te koud dus we zijn ergens anders gaan zitten) krijg ik een telefoontje van me ma. "Ja ik moet ff met je praten, waar ben je dan kom ik naar je toe". Dus ze komt en ik sta gewoon midden in de stad en 3maal raden waarover ze moest praten. Ze blijkt kanker te hebben. Het is in haar voet, ze hebben inmiddels haar grote teen er afgehaald gaan de rest binnenkort bestralen en misschien moet er later nog een stuk af en krijgt ze een inplant, maar dat is het dan. Ze verliest haar been niet, ze gaat niet dood. Die dag kwam het allemaal nogal hard aan en wist zij ook niet alles en zo dus tja mijn reactie is zoals ik reageer als ik in shock ben of gewoon heel overstuur. Ik barstte in huilen uit. Me moeder was weggegaan en ze had voorgesteld me mee te nemen maar ik wou nog niet naar huis. Dus 10 minuten later zit ik uit te huilen bij mijn ex die nog geen idee heeft wat er aan de hand was hij wist alleen dat mijn ma kwam, me iets vertelde, ik begon met en huilen en ze ging weer weg. Ik had nog wel een paar onverstaanbare dingen tegen hem gezegd, maar daar had hij niet veel aan.
Zodra ik in staat ben het te vertellen zeg ik het en idk hoe hij me troostte was gewoon perfect. Op een gegeven moment besluiten we naar een rustigere plaats te lopen omdat iedereen echt heel raar naar ons zat te kijken. Later zijn we alleen en we zitten eigenlijk over allerlei onzin te praten. Op een gegeven moment vraag ik zo van "what are you thinking about" en hij ondwijkt de vraag nogal en dan dring ik aan en dag geeft hij toe en zegt "Okay close your eyes" en dat doe ik dus. "I was thinking about what would happen if I would do this" en wel yea dan zoent hij me. Dan zijn we uiteindelijk dus weer samen. Vanaf nu kan je trouwens er bij denken dat elke week minimaal een persoon zelfmoord probeert te plegen van de mensen waar ik mee om ging. 3maal raden wie elke keer de ouders moest bellen. Nee dat is niet leuk om te doen, maar niemand anders durfde en iemand moest het doen toch... Ik zelf begon hier een beetje gestoord van te worden en zocht andere vrienden. Beetje jammer dat ik precies bij drugdealers en gebruikers uitkwam. Ondertussen kon ik het niet over mijn hart verkrijgen mijn andere vrienden te laten vallen hoewel dat eigenlijk beter zou zijn geweest voor mij. Op een gegeven moment raak ik stoned op een random vrijdagavond. Ik in me eentje sowieso al 2 joints op. En het was supersterk spul. Al mijn vrienden waren al nogal high alleen ik nog niet. Dus mijn vriendje gaat weg en ik loop samen met wat anderen een stuk met hem mee. Opeens kickte het spul bij mij in. Het was echt boom ik kon niet meer lopen alles gebeurde in slow motion en ik lach lachend op de grond. Hoewel ik niet zeker weet of dat door de weed kwam. Iemand had me zijn drinken gegeven hij zei dat het gewoon cola was, dat was het zeker niet, maar ik twijfelde wel of het dan wel alcohol met cola was. Van alcohol zou ik smaak herkennen alleen hier kon ik mijn vinger niet precies plaatsen op wat er doorheen zat.
Dit is het punt waarop ik die ene jongen die mijn vriendin forceerde tot hem blowen heb gegeven. Ik kwam hem half strompelend half lopend ergens tegen. Dit is een van de enige guys die ik op dat moment kende die me niet ergens naar toe zou slepen en me broek in zou proberen te komen. Dit keer zou ik namelijk zeker weten die gene niet kunnen hebben stoppen. Hij heeft me mee genomen naar een bankje is daar gaan zitten met mij naast me heeft me geen seconde meer alleen gelaten en mij niet laten opstaan tot ik weer helder genoeg kon denken. Ik geloof dat ik nog nooit iemand zo dankbaar was, wie weet wat ik anders die avond had gedaan. Tot nu toe staat al op het lijstje een van mijn vriendinnen zoenen en met een vork praten (dat was net voor ik hem tegen kwam). Hierna had ik een paar weken niet meer gerookt, weed of sigaretten. Toen maakte mijn vriendje het uit. De rede was vaag. Ik had hem nadat het gebeurt was nog een keer gesmst omdat ik nog ff kwijt moest wat ik niet in het echt had durven zeggen. Zijn reactie was niet echt wat ik hoopte. En een beetje heel pijnlijk. Ik stond op dat moment bij een balkon, 4 verdiepingen hoog. Als je viel en je overleefde het, dan moest je heel veel geluk hebben. Of pech, het is maar hoe je het bekijkt. Ik stond daar en keer naar beneden. Ik zette mijn handen op de balustrade om mezelf op te drukken en aan de andere kant te krijgen, maar ik had mijn telefoon nog in mijn handen omdat ik net dat smsje had gelezen. Ik keek nog een keer naar me telefoon en belde iemand op. Uiteindelijk kwam ik op een of andere manier bij zijn huis en hij heeft me gekalmeerd.
Hoewel ik geen sigaretten meer rookte heb ik die periode bijna elke dag weed gehad. Het is ook niet zo raar dat ik mijn ex (in 't kwadraat) een keertje compleet stoned tegen kwam. Ik weet niet meer precies hoe en wat maar de volgende dag waren we WEER terug bij elkaar. Het duurde niet lang dit keer voor het weer uit was. Ik heb veel jongens vrienden (Ja sorry als elk meisje waarmee ik omga zelfmoord pleegt ga ik voortaan wel meer met jongens om) Alleen ik ben iemand die als ik iemand zie die ik aardig vind begroet met een hug en sommige guys ging ik inderdaad echt vet veel mee om. Ik wist dat 90% het liefste wat met mij wou hebben wat meer dan vrienden was, maar dat kon me niet schelen. Ik voelde niks voor hun en alles was beter dan de hele tijd omringt door mensen die praten over doodgaan enzo. Mijn vriendje had hier iets minder begrip voor dus dat was weer een einde aan onze relatie.
Nu zijn we bij vorige week zondag.
Mijn leven op dit moment bestaat uit een groep drugs vrienden en een groep zelfmoordplegers als vrienden. Een iets te grote groep jongens de met me willen neuken. Een net afgelopen relatie. Een moeder die inmiddels uit die kliniek is en niet meer zo depressief en weer werkt heeft, maar wel nog steeds bergen schulden en kanker. En aan alcoholische vader.
Ik weet niet hoe lang ik dit nog volhoud zo en ik ben pas 14...
Help me ik weet niet meer wat ik moet doen
[ bericht aangepast op 22 dec 2013 - 18:49 ]
It's very important for you to believe that you are the one
