RPG - The House in the mountains [speeltopic] [13] - Speeltopics

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

MT. John was de laatste post. Loki komt morgen Abby wel redden van James.

Bowties were never Cooler

Abby heeft zich opgesloten op f
de slaapkamer in de hoop dat jMes haar daar niet achtervolgd


en ikke wou laatste woord doen:(

Ik wou doen


DOEI ALLEMAAL TOT IN HET NIEUWE TOPIIIIIC

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Appelboompje schreef:
Abby heeft zich opgesloten op f
de slaapkamer in de hoop dat jMes haar daar niet achtervolgd


en ikke wou laatste woord doen:(

Ik wou doen


DOEI ALLEMAAL TOT IN HET NIEUWE TOPIIIIIC

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Melody Black
"Jer, kom op zeg. ik maakte maar een grapje. Zo erg was dat toch niet?" zei de jongen.
"Nou, eigenlijk is het wel best erg als dat over je broer zegt, ik wil nergens mee bemoeien maar...." zei ik. Misschien kon ik er voor zorgen dat de broers fikse ruzie kregen, dat zou echt grappig zijn. "Ik moet niks met dat kind oke? Ik heb gezien wat ze beneden deed. Ze twee meisjes geslagen zonder reden, vervolgens loopt ze naar jou, hangt een of ander verhaal op en jij stemt er mee in. " zei het mietje.
"Nou ja zeg, ze hadden het allebei verdient, als ik me niet had verdedigd lag ik nu bont en blauw kreunend in bed." zei ik verontwaardigd. "Je kunt er gewoon niet tegen dat ik jouw broer wel aandacht geef en jou niet. Je bent gewoon hardstikke jaloers dat jouw broer wel met vrouwen om kan gaan en jij niet. En als je nog iets tegen me had, dan zou ik dat ook graag willen weten. Ik houd er niet van als mensen achter mijn rug om praten."

James Yaser
"Ga iemand anders vervelen James, ik heb jou niet nodig en ik hoef jou niet. Je bent nog aanhankelijker dan die puppy binnen! Je kent me niet eens dus heb niet het lef om te zeggen dat je om me geeft." zei Abby boos, ze ging haar slaapkamer binnen en sloeg de deur boos dicht. Ik zakte de grond op en bleef tegen haar deur zitten. Ik begon te huilen en bedacht dat Abby gelijk had, ik was een slap jongetje waar je niets mee kon. Zelfs met een puppy kon je meer. Ik wilde dat ik meer was, dat ik meer kon. Waarom konden meisjes mij niet gewoon leuk vinden? Zo lelijk was ik toch niet? Ik snapte niet wat ik misdaan had. Ik hield mezelf voor dat ik niet meer voor Abby's deur vandaan zou komen, totdat ze weer naar buiten zou komen en fatsoenlijk met mij zou kunnen praten. Ik vervloekte Loki duizenden malen. Hij had dit namelijk veroorzaakt. Ik haatte hem uit de grond van mijn hart.

Lizzy Franklyn
Delilah ging haar eigen weg en ik wilde dat ik dat ook kon doen. Wat zou ik dat graag willen doen. Ik moest het toch proberen. Ik vroeg me af waar niemand zou zijn en bedacht dat ik best wel eens naar het zwembad zou kunnen gaan. Daar zou toch niemand zijn. Ik deed mijn bikini onder mijn kleren aan en sloop zo zachtjes mogelijk naar onderen, naar het zwembad. Ik deed de deur open van het zwembad en keek naar binnen. Ik schrok er waren veel te veel mensen. Ik voelde iets wat ik nog nooit gevoeld had, ik wilde normaal zijn, ik wilde naar voren lopen en dat deed ik ook. Maar toen werd de spanning me te veel en voelde ik dat ik begon te trillen en te zweten, dit was geen goed idee. Voor ik het wist was ik op de grond gevallen en was ik flauwgevallen.

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Och Nathalie d:
Jij krijgt dit keer het laatste woord,
Iemand hier die zo'n hels scheermesje gebruikt? Ik wel en dit is de tweede keer al dat ik mezelf met die krengen snijd -.-
Denise Parks
Als ik dan na een stukje lopen in mijn kamer kom is Laurinda daar ook. Met een glimlach begroet ik haar om vervolgens naar mijn koffer te lopen en mijn bikini er uit te halen.
"Zeg, Lau, heb je soms zin om te zwemmen met Dena en mij?" vraag ik haar terwijl ik mijn bikini topje naast me neer leg en vervolgens op zoek ga naar mijn broekje.
"En als je wilt kunnen we ook nog wel iemand anders mee vragen, hoe meer zielen hoe meer vreugd" zeg ik dan grinnikend als ik mijn bikini broekje dan ook eindelijk gevonden heb. Ik kijk Laurinda afwachtend aan, hopend dat ze mee wil zwemmen, aangezien dat wel gezellig zou kunnen worden.

Pete Mikaelson
Als ik mijn lippen op de zijne plaats voel ik John al snel reageren. Hij plaatst zijn ene hand op mijn rug en met zijn andere hand gaat hij door mijn haren. Hij zoent me even hebberig terug en mijn handen vinden al snel hun plekje in zijn nek. Een glimlach siert mijn lippen bij het genot van deze zoen. Dit gevoel is gewoon hemels.. Waarom heb ik hier nooit eerdig aan toe gegeven? Het feit dat John hetzelfde voelt als ik is ook één grote opluchting. Ik had namelijk nooit gedacht dat hij homo zou zijn, en daarbij als ik had geweten dat hij homo is had ik hem nog nooit verteld aangezien ik dan toch had verwacht dat hij niet zo over mij zou denken.
Van schrik trek ik mezelf los uit deze houding als ik plots geluid hoor achter me. Geschrokken draai ik me om, om vervolgens een meisje te zien staan, iemand die ik vaag herken als Lizzy, ofzo.. Ze ziet er ongezond uit en niet veel later valt ze op de grond met een plof.
"Oh god.." mompel ik met grote ogen. Nee, even rustig met zijn tweeën zit er dus duidelijk niet in. Als god bestaan had en ik er in geloofd had dan had ik nu gezegt dat hij niet wilde dat John en ik samen zijn. Misschien is dat het wel, en mogen we gewoon niet samen zijn.. wie weet.. nee, niet zo gaan denken Pete. Dat slaat volkomen nergens op!
Ik kijk John beduusd aan, niet weten wat we nu moeten met dat meisje. Haar zo laten liggen zou ook een beetje sadistisch zijn, plus dat ga ik mezelf nooit kunnen vergeven. Je weet maar nooit welke freak haar hier gaat vinden.. dit is dan ook een opvang voor jongeren met problemen..

Vind Hunter het eigenlijk wel goed dat John aan het zoenen is met een dude? x'D
&weer iemand die Pohn komt verstoren xc
#Mean x'D

Tyler Devoné
Melody begint dingen tegen Jeremy te zeggen over dat hij jaloers is dat ik wel aandacht krijg van vrouwen en hij niet. Iets waar ik niet goed tegen kan, niemand zegt zulke dingen over hem behalve ik!
"Ho, stop" zeg ik boos tegen Melody "Nu moet je echt je kop houden over me broertje. Hij krijgt net zoveel aandacht als ik alleen ik doe er wat mee, hij niet en daar heb ik respect voor. Daarbij, niemand zegt zulke dingen over mijn broertje behalve ik" vervolg ik met een boze uitdrukking in mijn ogen.
"Je hebt het nu wel verpest, die nicht van je is stukke aardiger dan jij. Laat me broertje in vervolg met rust en als je nog een keer zulke dingen naar hem roept krijg je met mij te maken. Normaal gesproken sla ik geen meisjes maar voor zo'n Bitch als jij maak ik graag een uitzondering" zeg ik dan met een dreigende ondertoon. Ja, ik kom voor mijn broertje op, of hij het me nu dankbaar is of niet. Je beledigt mijn familie niet.
Ik draai me naar Jeremy en kijk hem aan "Sorry broertje, ik had dat net niet mogen zeggen over je" mompel ik zuchtend. Sorry zeggen is niet iets wat ik elke dag doe..

[ bericht aangepast op 19 dec 2013 - 16:12 ]

Little do you know

John Hunter Bell
Ik ging helemaal op in de kus. Ik was zo blij dat ik het gezegd had. Het had echt heel erg fout kunnen gaan, maar gelukkig van niet. Het voelde geweldig. Ik ging echt helemaal op in de kus op en hij blijkbaar ook. Plots scheurde hij zich los en ik keek hem heel verward aan. Pas toen ik zag dar hij achter zich keek, keek ik ook. Ik zag een meisje staan en bijna direct viel ze flauw. Ik keek wat geschrokken en toen weet naar Pete, die ik nogsteeds stevig vast hield. Hij was duidelijk ook geschokt. We waren net zoenend betrapt door iemand en die lag daar nu bewusteloos. Ik wist wel dat dit meisje een groot probleem had met andere mensen. Ze zou het dus niet snel doorvertellen, maar toch. Ik vond het ook zo wat om haar te laten liggen. Ik was Hunter niet. Van wie ik later vast dingen naar mijn kop zou krijgen voor het zoenen van Pete. Toch was ik er niet bang voor. Ik was nu de baas. Pete keek me beduust aan. "Zullen we haar in een ligstoel leggen. Ze is volgens mij erg bang voor mensen. Ik denk dat ze vooral daardoor is neer gegaan." Ik drukte nog een klein kusje op zijn lippen. Eigenlijk moesten we de leiding erbij halen, maar ik wilde Pete nog niet loslaten. Niet nu ik hem dab toch echt in mijn armen had. Daar wilde ik hem houden. Het kon dan wel niet, maar goed. Dena wist het straks toch wel, van haar zou ik het niet verbergen. Misschien kon hij vanavond dan ook wel bij ons op de kamer slapen als hij wilde. Anders maakte het me ook niet zoveel uit. We konden toch wel vaker rondhangen in het geheim tot hij zich zeker genoeg voelde om uit te komen.

Bowties were never Cooler

Pete Mikaelson
Ook John lijkt te schrikken van het feit dat die Lizzy hier plots flauwvalt. Ik hoop maar niet dat ze gezien heeft wat ze gezien zou kunnen hebben..
Nog steeds met grote ogen kijk ik naar het bewegingsloze lichaam dat voor me op de grond ligt, ik hoop maar niet dat ze zichzelf verwond heeft of zo.
Als John dan voorsteld haar in een ligstoel te leggen knik ik instemmend, te geschrokken om te antwoorden. Dan verteld John dat ze volgens hem bang is voor mensen en dat ze daarom is neergegaan of zo.
"Ja, of ze zag ons zitten zoenen en vond het zo'n vreselijk gezicht dat ze neer ging" mompel ik droog. Oké, Pete, niet grappig.
Als hij weer een kusje op mijn lippen drukt siert een glimlach mijn lippen weer. Dan sta ik uiteindelijk op om naar Lizzy te lopen. Als ik bij haar ben ga ik op mijn hurken zitten om haar op haar rug te leggen en vervolgens wacht ik tot John er ook is om haar dan samen op te tillen en op een stoel te leggen.

[ bericht aangepast op 19 dec 2013 - 20:33 ]

Little do you know

John Hunter Bell
Pete stemde in, maar hij leek te geschokt om te kunnen praten. We zouden dit echt nog even geheim moeten houden, want hij voelde zich volgens mij nog niet erg op zijn gemak met dit deel van hemzelf. Zijn droge gemompel deed een onvrijwillige grinnik over mijn lippen rollen voordat ik merkte dat hij het echt meende. Mijn gezicht vertrok wat verdrietig. "Zo mag je niet denken, Pete." zei ik tegen hem voor ik zacht nog even door zijn haren aaide. Ik drukte nog een kusje op zijn lippen. Gelukkig glimlachte hij weer. Ik kon daardoor ook weer glimlachen. Ik krabbelde niet veel later dan hij op en liep naar het bewusteloze meisje toe. Naast hoofdpijn zou ze waarschijnlijk niets hebben. Ik liep naar haar voeten en tilde haar voorzichtig bij haar enkels op. Ik wachtte tot Pete haar bij haar schouders op zou tillen. Ze zou vast niet zo zwaar zijn, maar iemand sjouwen in je eentje was vaak gewoon erg onhandig. Ik glimlachte naar de jongen die bij haar op zijn hurken zat. Hij was ook nog eens zorgzaam. Hij werd alleen maar leuker. Ik glimlachte naar hem en knipoogde. Nee, ik kon me niet gedragen. Zeker niet nu we toch min of meer weer alleen waren.

Bowties were never Cooler

Agh gossie, Pete en John zijn echt heel lief

I know c;
They're cute c;
Pete Mikaelson
Als John er dan ook bij komt staan en de voeten van Lizzy op tilt bij haar enkels pak ik haar schouders beet en loop met haar naar een van de ligstoelen hier.
John zei dat ik niet zo mag denken maar ik haal mijn schouders wat op als antwoord.
"Ik denk al jaren zo, maar ja, vind je het gek met de ervaringen die ik heb gehad toen ik voor het eerst, en overigens ook voor het laatst, uit de kast ben gekomen?" mompel ik tegen John "Ik ben in elkaar geslagen, zo erg dat ik in het ziekenhuis belandde en daar twee weken heb moeten liggen met zware verwondingen. Mensen zijn vreselijk als ze eenmaal weten wat je eigenlijk bent" vervolg ik zuchtend.
Ik leg haar op de stoel om deze vervolgens helemaal plat te leggen, ze is bewusteloos en mensen die bewusteloos zijn moet je in een speciale houding leggen zodat ze niet stikken in hun eigen tong. Voorzichtig leg ik haar rechtervoet in haar linker knieholte om vervolgens haar rechter knie plat tegen de stoel te leggen waardoor haar lichaam vanzelf al wat op zij gaat liggen. Dan waren die lessen EHBO toch wel handig geweest op school.
"En dan nu hopen dat ze geen erge schade heeft op gelopen door de val en dat ze snel wakker word" zeg ik dan zuchtend.

Little do you know

rowwert ik gebruik altijd scheermesjes
en ik heb altijd ruzie met die krengen xd


jonges ik ga abby straks een willekeurig iemand op de bek laten pakken voor james neus hoor
gekke stalkerd

Jeremy Devone
Ik knik op de vraag van Ethan of alles goed gaat en hoor Tyler nog wat roepen tegen Melody waarin hij het toch stevig voor me opneemt en ik glimlach. Kijk dat was mijn broer! Hij draait zich om en bied vervolgens zijn excuses aan waarop ik knik. "Is goed. En nu wil ik eten" grinnik ik waarna ik wegloop om ergens een rustigere plek te zoeken om mijn ontbijt te nuttigen.

Laurinda Pearl
Ik had me net goed en wel gesetteld op bed als Denise binnenkomt, ze glimlacht en loopt naar haar koffer waar ze een bikini uithaalt. Uitgebreid begin ik te knikken zodra ze me vraagt mee te gaan zwemmen en ik spring direct op om mijn bikini te zoeken. "Hmm.. ik ken niet echt andere mensen. Met zijn 3 hebben we het vast net zo gezellig" en ik haal een paars gestreepte bikini uit mijn tas en kijk grijnzend naar Denise.

Abigail Pierce
Ik hoor langs de deur een lichaam naar beneden glijden. Damn it zeg.. Nu kon ik dus mijn kamer niet meer uit, en als ik eruit wou MOEST ik heb onder ogen komen...
Loki waar ben je in gods naam zodra ik je nodig heb? En ik laat me met een zucht op bed vallen niet wetend wat te doen nu. Ik was hem gewoon zo ontzettend zat, kon hij me dan echt niet met rust laten?

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

John Hunter Bell
Ik liep rustig met hem en het meisje tussen ons in naar de ligstoelen. Bij zijn woorden slikte ik. Dat was echt verschrikkelijk. Bij mij was het redelijk gemakkelijk gegaan. Mijn geaardheid was een stuk minder erg dan mijn schitzofrenie. Ik legde haar voorzichtig neer en ging even uit de weg staan. Hij leek goed te weten wat hij deed. Toen hij klaar was sloeg ik mijn armen om hem heen. "Lieve schat toch." mompelde ik voor ik hem nog iets strakker tegen me aan hield. Ik aaide zacht over zijn rug. "Ik zal ervoor zorgen dat niemand ook nog maar met een vinger aan je komt. Beloofd. Nooit meer hoef je door zoiets te gaan." Ik vond het echt niet kunnen dat iemand zo werd behandeld door het feit wie hij of zij was. Toch vond ik het alleen maar erger nu het over mijn vriendje ging. Vriendje, zo mocht ik hem toch wel noemen. Hopelijk wel. Ik hield hem voor nu gewoon stevig tegen me aan. Ik wist ook niet wat ik voor de rest kon doen. Ik was hier nou niet de beste in. Ik kon dan wel best vaderlijk zijn, met hem kwam die kant van me maar moeilijk omhoog. Ik was gelijk aan hem en dan kreeg ik die kant niet omhoog gehoest.

Bowties were never Cooler

Loki Laufeyson
Ik keek even scherp naar Sharp toen ze de dag zei. Ik knikte kort, maar meer dan een knikje zou ze niet uit me krijgen. Ik liep naar boven en naar mijn kamer. Ik klopte op de deur, want die zat op slot. Ik klopte een aantal keer. "Abs, kan je me binnen laten?" vroeg ik zacht. Ik wist niet waarom de deur op slot zat, maar ik kon het wel raden. James zat al de hele tijd dat we hier waren op haar te kwijlen als een uitgemergelde hond om een steak. Als ik die gast zou zien kreeg hij een knal voor zijn harses. Abby was de enige hier die naar me luisterde en om me gaf en niemand deed haar pijn. Als toch iemand dat deed kregen ze met mijn duistere kant te maken. En dat wilde niemand. Echt niet. Dan was een gebroken neus niet het ergste waarover hij zich zorgen hoefde te maken. Nu hij niets zei en zich tegen de muur aan had gedrukt negeerde ik hem, maar een woord en hij zou het krijgen.

[ bericht aangepast op 19 dec 2013 - 22:26 ]

Bowties were never Cooler

HelloSweety schreef:
Loki Laufeyson
Ik keek even scherp naar Sharp toen ze de dag zei. Ik knikte kort, maar meer dan een knikje zou ze niet uit me krijgen. Ik liep naar boven en naar mijn kamer. Ik klopte op de deur, want die zat op slot. Ik klopte een aantal keer. "Abs, kan je me binnen laten?" vroeg ik zacht. Ik wist niet waarom de deur op slot zat, maar ik kon het wel raden. James zat al de hele tijd dat we hier waren op haar te kwijlen als een uitgemergelde hond om een steak. Als ik die gast zou zien kreeg hij een knal voor zijn harses. Abby was de enige hier die naar me luisterde en om me gaf en niemand deed haar pijn. Als toch iemand dat deed kregen ze met mijn duistere kant te maken. En dat wilde niemand. Echt niet. Dan was een gebroken neus niet het ergste waarover hij zich zorgen hoefde te maken.

Little do you know

[Aangepast]

Bowties were never Cooler