Opposites • One Direction [Topic 1 ] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 8 dec 2013 - 19:02 ]

"Family don’t end in blood”

(Mijn topics)

Happy Birthday my Potter!

[MT]

Bowties were never Cooler

Jae Fayette Laroche || Liams "vriendin"

Een beetje verveeld keek ik de kamer rond. Ik was in het gebouw van het management van One Direction. Begrijp mij niet verkeerd, ik ben geen Directioner en had dus niet echt de drang om de jongemannen te ontmoeten en dergelijke, maar de job die mij werd aangeboden was vernieuwend en leek mij hilarisch om uit te voeren. Een vriendin van één van de personen van de band te spelen met het idee dat ik hem moest vergiftigen met mijn karaktertrekken was gewoonweg te mooi om waar te zijn. Dat zou ik bij iedere band gedaan hebben, gewoon omdat het kon. Daarbij zou ik waarschijnlijk nooit meer de kans krijgen om zoiets vaags te doen en op dat soort momenten zei ik nooit nee.
Dat was waarschijnlijk ook de reden dat ik hier was; dat ik nooit nadacht en de dingen gewoon deed. Ik was immers niet voor niets gekoppeld aan het verstandige en daardoor saaie lid, Liam. Hij was blijkbaar doorgedraaid in zijn behoefte om de dingen onder controle te hebben of zo en nu moest ik hem aansteken met mijn onnadenkendheid. Waarschijnlijk nog een moeilijke opgave, maar als hij gewoon inzag hoe leuk het soms kon zijn om onverwachte dingen te doen en alles gewoon even los te laten, je geen zorgen te maken om wat dan ook, wilde het misschien nog wel lukken. Hij moest natuurlijk ook wel een klein beetje zijn originele zelf blijven.
Ik zuchtte, niet geïnteresseerd in het verhaal van de manager en het feit dat we iets leuks moesten gaan doen. Van mij mocht Liam eerst eens laten zien wat hij dan als leuk beschouwde, hopelijk iets wat niet al te voorspelbaar en saai was. Anders zou ik straks sterven van verveeldheid voor ik hem kon helpen zijn geliefde boyband te redden door zichzelf te veranderen. Natuurlijk kon ik hem altijd nog gaan irriteren en kijken hoever ik daarin kon gaan, maar ik had mij voorgenomen om eerst eens wat rustiger en aardig te doen, voor ik mijn Jae-heid op hem los zou laten.

[ bericht aangepast op 7 dec 2013 - 19:50 ]

Happy Birthday my Potter!

- MT.

HelloSweety schreef:
[MT]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[MT]

How far is far

Imagines schreef:
- MT.

| 'Sorry for being awesome, losers,' Call had said before he blacked out. | The Iron Trial

Liam James Payne.

Al mopperend loop ik door de gang, richting de kamer waar ik mijn nieuwe "Vriendin" Zou ontmoeten. Waar sloeg dit op? Ik was niet de enige die hier geen zin in had, want de jongens waren ook al de hele tijd aan het mokken. Er is helemaal niets mis met ons. Ik ben helemaal niet saai, ik heb gewoon graag alles onder controle, want zonder controle word het een chaos toch? 'Moet dit nou echt?' Mopperde ik. Waarna ik de kamer ingeduwd werd, ja dus, het moet. 'En toch vind ik het een belachelijk idee.' Zei ik nog mokkend voor de Manager verdween achter de deur. Ik keek de kamer even rond, er zat een meisje, blijkbaar mijn nieuwe "Vriendin". Ik zal me eerst wel voorstellen. Ik kan me wel verzetten, maar daar schiet ik nog niets mee op, want als het management iets wil, dan gebeurd het ook wat dan ook. Dus ik kon maar beter aardig doen, dan viel het vast wel mee. 'Hey, ik ben Liam' Zei ik terwijl ik mijn hand naar het meisje uitstak om me voor te stellen.

How far is far

Niall James Horan
Ik zat gespannen op een van de banken in het kantoor van het management. Ik had hier echt geen zin in. Liefde hoorde je te overkomen. Het moest mooi en schattig zijn, zoals babykonijntjes, niet geforseerd en nep, zoals plastische chirurgie. Ik had me een keer niet in kunnen houden en was uitgevallen tegen de manager wiens plan dit leek te zijn. Maar zodra ik het me gerealiseerd had wat ik had gedaan vond ik het echt heel erg. Ik had me verontschuldigd, al had ik er wel kleintjes bijgezegd dat ik het niet leuk vond. Toch dwongen ze ons ertoe. Ik was gewoon bang dat het een of andere slet zou zijn, of een bitch, nog erger. Mocht ik niet gewoon zelf een keer op mijn tijd voor een meisje vallen? Ik had nog maar met 3 meisjes gezoent in mijn hele leven en de laatste was 5 jaar geleden. Ik zag hier echt tegenop. Ik zat zenuwachtig met mijn vingers op mijn benen te tikken en mijn voeten tikten bijna hyperactief ritmes. Ik voelde me absoluut niet op mijn gemak nu. Dit was fout en geen van de jongens had hier zin in. Ik keek als een hulpeloze puppy naar de andere jongens. Ik had hier misschien nog wel de grootste moeite mee. Niet omdat dit zo fel tegen mijn principes in ging, dat ook maar goed. Ik had ook geen meisje meer gekust sinds X-Factor. Niet echt tenminste. Ik wist dus ook echt niet wat te verwachten en had er niet echt behoefte aan. Ik vond het wel prima om single te zijn met mijn gitaar in mijn hand en de vrijheid te eten wanneer ik wilde. Lekker mijn troep laten slingeren in mijn appartement, naar mijn familie kunnen als ik in de buurt was. Nee, ik had hier echt geen zin in en het maakte me bang wat ze voor me hadden bedacht voor vriendin.

Bowties were never Cooler

[Mijn topics.]

stay safe because I like being alive at the same time as you

Jae Fayette Laroche || Liams "vriendin"

Ik hief mijn hoofd op toen ik een stem hoorde, waarna iemand de kamer ingeduwd werd. Het was Liam en hij leek helemaal niet blij, waardoor mijn mondhoeken iets omkrulden. Ik was niet echt gemeen hoor, maar ik vond het wel vermakelijk. Het was niet dat ze hem iets vreselijks aandeden. Ik was immers geen gestoorde fan die er alles voor deed om zijn vriendinnetje te spelen. Ik noemde het zelfs niet hardop zo, om te voorkomen dat ik ervan ging walgen. Ik was hier om én mijzelf te vermaken én hem te helpen. Dat het niet van harte ging bij hem stond mij daardoor wel ietwat tegen, maar het was logisch. Mensen zoals hij gingen niet voor hun lol om met probleemmagneten zoals ik. Blijkbaar had hij wel besloten om het vriendelijk te proberen, want, zoals je kon verwachten van hem, stelde hij zich netjes voor.
'Hey, ik ben Liam,' zei hij, waarop ik met mijn ogen rolde. Goh nee echt. Ik dacht dat hij de kerstman was. Toch pakte ik zijn hand aan en vormden mijn lippen zich weer in de natuurlijke glimlach. Voor de verandering schudde ik hem gewoon en liet hem los. Meestal zou ik iets vreemds hebben gedaan, maar hij had al duidelijk gemaakt dat hij er geen zin in had, dus ik zou later wel zijn grenzen opzoeken. Tijd genoeg toch?
'Aangenaam. Ik ben Jae, waarschijnlijk je grootste nachtmerrie als vriendin ooit, maar je went er vast aan.' De glimlach vervormde zich tot een grijns en ik hield mijn hoofd ietwat schuin om hem wat beter te bekijken. Op zich zag hij er niet echt saai uit. Zijn haar zat in een leuke kuif, hij was een stuk groter en breder dan ik -maar dat was iemand al snel- en had bruine ogen. Ik vroeg mij af of hij iets van tatoeages had, want ik dacht zoiets gehoord te hebben, maar hij was natuurlijk wel saai en verstandig volgens het management.
'Hmmm, dus jij bent saai hè?' mompelde ik dus bedenkelijk en streek een felrode lok uit mijn gezicht, waarop ik hem vragend aankeek.

Happy Birthday my Potter!

Zayn Javadd Malik

Ik stampte mijn sigaret uit op de grond. Hè, ik moest daar echt eens mee gaan stoppen. Of zou mijn nieuwe "vriendin" dat niet leuk vinden? Wat een onzin, me zomaar koppelen aan een of ander meisje dat ik niet eens ken. In liefde had ik echt totaal geen zin, net nu Perrie en ik onze bruiloft hadden afgelast. Ik was degene die het uitmaakte, want Perrie bedroog me al meer dan een jaar. Ik was er echt kapot van en wil nu niet hetzelfde meemaken.
Boos kwam ik aan bij het management. Modest. Dat woord bracht me al kotsneigingen. Net zoals Simon Cowell, de kwelgeest in het bestaan van mij en de jongens. Zonder op een of andere intercom te drukken, smeet ik de deur open en stapte ik naar binnen. Dat ik hier nog mee akkoord ging! Maar ik had het contract getekend. Dat suffe, duivelse contract.

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Dawnaelle 'Dawn' Ameris Wyune

Mijn handen deden mijn bruine krullende haar in een hoge staart terwijl ik in mijn zwarte leren handtas keek en met mijn linkerhand het pakje sigaretten pakte. Even keek ik omhoog en zag de rookmelders hangen. Natuurlijk. Nooit gedacht zeker dat hier mensen hun 'behoeftes' willen doen? Een zucht rolde over mijn donkerrode gestifte lippen en ik stond op van de zwarte stoel en liep naar het raam en deed deze open. Terwijl ik met de aansteker die ik onderhand ook uit mijn tas had gevist de sigaret aan stak dacht ik na waarom ik deze klus had aanvaard. Owja ik was dronken en ik had ja gezegd tegen de man die het aangeboden had. Waar ik die nacht nog het bed mee gedeeld had. Eventjes dacht ik na over mijn opdracht. Ik moest die arme stakker waar ze me aan gekoppeld hadden minder braaf maken, Eventjes vormde mijn lippen zich tot een kleine glimlach die vervolgens terug trok naar een strakke streep. Ik wist niet hoe ik dit zou aanpakken maar ik wist wel dat het een lastige opdracht zou worden. Mensen die braaf waren bleven achter hun getrokken grenzen en kon je daar moeilijk overheen halen. Ik nam een trek van mijn sigaret die ik vervolgens uit blaasde. Ergens had ik het wel met de jongen het te doen. Hij werd aan een vieze slet gekoppeld die onder de tattoo's zit en ik wist nu al dat hij mijn tegenpool zou zijn. Ik draaide mijn sigaret uit tegen de buitenkant van de muur en ik gooide hem omlaag. Ik keek naar beneden waar een paar mensen liepen. Ik beet eventjes op mijn lip en kon niet zien of hij op iemand viel. Ik deed het raam dicht en ging weer zitten in de stoel met mijn benen opgetrokken tegen mijn lichaam aan. Ik pakte mijn mobiel uit mijn zak van mijn jas en deed de oortjes die eraan zaten in mijn oren. Ik scrolde door mijn lijst. Waar allemaal verschillende soorten muziek stijlen in zat. Ik klikte op een liedje van Fall Out Boy. Ik glimlachte en neuriede mee met het liedje. ''Even though they weren't so great. He tastes like you only sweeter.'' Het waren de enige twee zinnen die ik werkelijk meezong. Mijn ogen keken eventjes naar de tijd en zuchte. Hoelang zou het wachten nog duren?

| 'Sorry for being awesome, losers,' Call had said before he blacked out. | The Iron Trial

Niall James Horan
Ik bleef stil en nerveus zitten. "Niall, kom op. Je hebt het contract getekent. Je moet dit doen." Ik slikte. Ik wilde dit echt niet. Maar voor zowel zij als ik wat konden doen kwam Zayn binnen stormen met een blik op onweer. mijn ogen schoten op naar hem. Voor hij iets doms kon doen, zoals iemand slaan, trok ik hem aan zijn arm naast me op de bank en kroop dicht tegen hem aan. Ik vond de spanningen hier verschrikkelijk en was bang dat er een echte ruzie zou komen, maar ik wilde nu het liefst worden vertelt dat dit maar een nachtmerrie was en alles goed kwam. Ik wist ook wel dat dat niet zo was, maar wat aandacht van iemand die ik nog wel kon vertrouwen had ik graag wel. En Zayn was nu de enige die me dat kon geven. Ik stond op de rand van een huilbui door alles wat er al gezegd en geschreeuwt was en dat wilde ik niet aan hen laten zien. Ik mocht me niet zwak tonen. Zeker niet tegenover het management wat ons wilde breken. Ik wilde mezelf zijn, mijn haar weer bruin verven, Iers praten en leuk liedjes zingen met mijn vrienden uit de band. Maar nee, dat was allemaal neit meer voor me weggelegd. Ik moest blond blijven, een vreemde slet daten en mocht alleen zingen wat anderen voor me uitkozen. Ugh. Dit was echt de druppel die de emmer voor mij deed overlopen.

Bowties were never Cooler

Liam James Payne.

Ze schudde mijn hand met een glimlach. 'Aangenaam. Ik ben Jae, waarschijnlijk je grootste nachtmerrie als vriendin ooit, maar je went er vast aan.' Zei ze nu met een grijns. 'Nou, zo erg ben je vast niet.' Zei ik, terwijl ik op een van de stoelen ging zitten. Ze heeft felrood haar, en was best veel kleiner dan ik. Blijkbaar bekeek ze mij ook, want ze hield haar hoofd wat schuin terwijl ze naar me keek. 'Hmmm, dus jij bent saai hè?' Mompelde ze terwijl ze een felrode lok uit haar gezicht streek. 'Ja, dat zeggen ze.' Mompelde ik. 'En jij bent dat dus totaal niet?' Vroeg ik, aangezien we aan onze tegenpolen gekoppeld werden. Ik tokte een beetje met mijn hand tegen de stoel leuning, wat ik altijd deed als ik me nogal verveelde, of iets moet doen wat ik niet al te leuk vond. 'Dus, we moeten iets samen gaan doen, suggesties?' Vroeg ik.

How far is far