Rol: Vijand en broertje van een van de jongens
Naam: Luke Benjamin Tomlinson
Leeftijd: 17 [29-02-1996]
Nationaliteit: Brits, Doncaster
Karakter: Luke is van zichzelf een stille kwajongen met een gigantisch minderwaardigheidscomplex. Hij heeft zich altijd de mindere gevoeld thuis en ook heeft hij zich nooit een volledig lid van de maatschappij gevoelt. Hij is ook nog eens een gigantische manipulator, als het hem uitkomt, maar uit zichzelf geen slecht persoon. Hij is ook lief, zorgzaam en trouw, maar hij maakt vaak andere keuzes dan hij zou moeten. Zeker zijn minderwaardigheidscomplex en het feit dat hij door de mensen om hem heen, op zijn moeder na, nooit als een van hen is geaccepteerd en iedereen meer om zijn grote broer gaf hielpen daar ook aan mee. Luke is heel slim en heeft alles heel snel en goed door, al zijn zijn oplossingen niet altijd even juist. Als hij wil kan Luke het kwaad zelve zij, meedogenloos, angstaanjagend en gevuld met haat. Meestal is hij stil en erg op zichzelf als hij mensen niet kent. Je hoort hem maar weinig, maar als hij iets zegt is het wel altijd waardevolle informatie of is hij heel erg bijdehand. Al is het altijd maar de vraag of hij liegt of de waarheid spreekt. Als Luke niet in een van zijn kwaadaardige buien is, is er altijd wel een lolletje met hem te beleven, hij zal zich in elk geval altijd prima vermaken.
Uiterlijk:
Luke heeft kort donkerblond stijl haar dat hij losjes overkamt. Zijn ogen zijn ijsblauw en staan vaak koud, kil en hard, al zit het verdriet erachter. tralen zijn ogen en zie je talloze fonkeltjes in zijn ogen dansen. Luke is extreem dun en vrij bleek. Vroeger had hij nog spieren omdat hij voetbalde, maar daar is hij mee gestopt. Weer omdat hij zoals altijd weer in zijn broers schaduw stond. Letterlijk doet hij dat alleen niet. Hij is namelijk een kop groter dan Louis inmiddels, maar omdat hij hem zo weinig ziet weet hij dat niet. Hij heeft een hoge stem en een zwaar accent, al is hij wel goed te verstaan.
Bevoegdheid: Luke heeft een silveren tong, hij is heel goed met woorden. Dit gecombineerd met een heel goed en gewiekst stel hersens maakt hem zo gevaarlijk en onvoorspelbaar. Met zijn woorden alleen kan hij zo mensen bespelen dat steden kunnen branden en regeringen kunnen vallen zonder dat hij een vinger uisteekt.
Gebrek: Luke heeft niet eens altijd de meest kwade bedoelingen, maar ziet niet in hoeveel pijn zijn plannen anderen kunnen aandoen, vooral zijn familie. Iets wat hij koste wat het kost wil voorkomen. Hij heeft dus een geweten en na zijn acties als hij zijn moeder weer eens ziet huilen, wenst hij vaak dat hij niet geboren was. Hij zit hierdoor constant in een tweestrijd, wat hem heel erg onvoorspelbaar, maar ook kwetsbaar maakt voor opstoken.
Ervaring: Luke heeft zich al zijn hele leven met zijn slimme praatjes overal en nergens onderuit kunnen kletsen en mensen dingen voor hem kunnen laten doen. Van niet hoeven af te wassen tot het uitstellen van proefwerken, maar tot voorkort alleen voor hele onschuldige dingen voor de lol ervan. Pas toen hij echt inzag wat de volle kracht van zijn woorden waren en het feit dat het enige wat hij ooit nog hoort over zijn broer gaat is hij begonnen met het aan zijn naam koppelen van grote, maar gruwelijke, daden.
Voorkeur koppels: Luke is een lone wolf
Extra: Het enige wat Luke echt wil is acceptatie voor wie hij echt is, al verbercht hij dit achter al zijn andere motieven. Ook is Luke bisexueel met een voorkeur voor jongens. Luke is wel ooit het vriendje geweest van Rose, wat mede voor zijn problemen heeft gezorgd. Ze waren beiden er jong, een jaar of 13, toen ze wat kregen. In het begin was het allemaal leuk, maar toen sloeg het om. Luke probeerde toch wat dichter bij Rose te komen. Hij wilde wat meer dan praten over het weer en handjes vasthouden. Toch bleef ze hem maar wegduwen met de woorden dat ze er nog niet klaar voor was. Luke vond dit verschrikkelijk. Zijn hart werd langzaam aan steeds verder gebroken door zijn vriendinnetje, omdat het leek of ze hem helemaal niet wilde hebben. Op een dag deed hij het onvergefelijke: Hij ging vreemd. Zelf vond hij het ook verschrikkelijk, maar zoenen met een oudere jaars genaamt Dan had verschrikkelijk fijn gevoelt. Van hem had hij eindelijk de warmte gekregen die hij van Rose nooit had gehad en waarnaar hij zo hunkerde. Hij biechtte het aan haar op en zag haar hart breken, iets wat voor altijd in zijn geheigen gegrift zal staan als hij aan het meisje denkt. Ze maakte het uit en hij had een korte relatie met Dan. Toen ook die zijn hart brak was hij alleen. Zelfs zijn broer was er niet voor hem. Die had Rose getroost en vond het echt niet kunnen. In zijn gedachten kwam makkelijk en duidelijk de connectie dat zelfs zijn eigen vriendinnetje zijn broer beter had gemogen. Dit is een van de gebeurtenissen waardoor Luke erg teruggetrokken en bitter is geworden. Hij houd nog steeds diep van binnen erg van zijn broer, maar is erg verbitterd door anderen en ook door zijn broer zelf, die hem echt veel pijn heeft gedaan door er neit voor hem te zijn op de punten in zijn leven waarin hij het hardst nodig had.
[Is hij zo een beetje goed?]
[ bericht aangepast op 24 nov 2013 - 15:52 ]
Bowties were never Cooler