Atlands High || One Direction || RPG || Topic 1 - Speeltopics

Heeeyy!!! Ik wil (alweer) graag een RPG beginnen. Verhaallijn:

Eerste jaars

Tweede jaars

- ROBIN CHRISTINA SCILL - Schuld (nog niet af)

Derde jaars

Vierde jaars

- JUSTIN LUKE CAMPBELL - xMeCrazyMofo
- ALEXIS ROSE MONTGOMERY - Casiramos
- AVALEE GREY MATHEWS - Luminis

Vijfde jaars; VOL

- ELIZABETH LACY "BETH" CALLAWAY - Bicycle
- NIKITA LOTUS JACKSON - xMeCrazyMofo
- NOAH DAWN LUCILLE - xxxRoses
- EMILY LEA DORLER - MaitePayne

Zesde jaars: VOL
- NIALL HORAN gereserveerd door Aquari
- Gereserveerd door Beanies
- HARRY STYLES - xxxRoses
- AURORE CLAUDETTE MOUREAU - JustLoveGood
- CHARLENE VAKERAINE FAVRE - Beanies
- LOUIS WILLIAM TOMLINSON - Kendizzzle



Vakken


Leraren: (kan je spelen)

- Schoolhoofd
- Leraren
- Conciërge

Invullijstje leerlingen:

Rol:
Volledige naam:
Geschiedenis:
Hobby's:
Geloof:
Karakter:
Uiterlijk (foto + beschrijving):
Beste vak(ken):
Slechtste vak(ken)
Jaar:
Extra:



Invullijstje leraren:

Rol:
Volledige naam:
Vak:
Geschiedenis:
Karakter:
Uiterlijk:
Extra:

BELANGRIJK: One Direction MOETEN een van de leerlingen zijn

Regels:

- Minstens 150 woorden per post
- Even melden als je een tijd niet kan reageren
- Reserveringen blijven 48 uur staan (ik waarschuw niet!)
- Geen drugs, alcohol, etc.
- Het liefst geen afspraken over de RPG, het gewoon zijn gangetje laten gaan, dat is het leukst.
- Geen ruzie buiten de RPG
- Rollen die nog niet bezet zijn zoals overige leraren of figuranten mogen wel gespeeld worden,
- Max. 4 rollen, alle combinaties mogelijk, maar hou het een beetje gelijk,
- Minstens 1 keer in de 3 dagen reageren per personage
- Niet te veel tijdsprongen A.U.B.
- Niet zonder reden elkaar Posts negeren.
- Off-Topic tussen () [] <> >< en andere "tussen haakjes".

Veel succes!

Xxxxx Quiiinnzzz <3

Rollentopic (je kan nog gewoon meedoen!)
Praattopic

Je begint met dat je personage voor het eerst naar de NIEUWE school gaat

[ bericht aangepast op 11 nov 2013 - 21:59 ]

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Emily

Ik wandel binnen in de school het was hier best wel cool. Ik hoorde plots iets. We moesten blijkbaar naar de hoofdzaal te gaan. Maar waar in godsnaam is de hoofdzaal. Na ongeveer tien minuten wandelen in de school heb ik eindelijk de hoofdzaal gevonden er zijn al redelijk veel leerlingen veel die er ouder uitzagen dan ik. Misschien lag dat aan mij in de school waar ik vroeger zat waren bijna alle leerlingen jonger dan mij. Ik was wel een beetje nerveus ik hoop dat die nerveusheid snel weg zal gaan vandaag. Ik kijk even rond me het was hier wel mooi en groot. Ik wacht dan tot het schoolhoofd komt ik hoop dat het niet meer zo lang zal duren want dit is een beetje raar hier gewoon staan rond kijken. Ik voel me nogal snel ongemakkelijk dus waarschijnlijk was ik de enige die dit zo raar vind.

---

Do what you love, love what you do

Justin Luke Campbell

Louis legde zijn hand troostend op mijn schouder. 'Ik weet zeker dat ze nog steeds heel veel van je houd, misschien dan wel niet hier, maar daar wel.' lachte hij. Die woorden gaven me moed. 'En ik weet zeker dat je een geweldige broer bent.'
'Bedankt, Louis…' lachte ik eventjes. Ik besefte me dat het hele schoolplein al was leeggestroomd naar binnen toe. Louis en ik waren de enigen die nog buiten waren. Ik stopte Elena weer in het diepste van mijn hart en stond op. 'Niet alleen een geweldige broer, ook een geweldig persoon!' lachte ik blij. 'Je kan me trouwens inhuren. JCVAUPDMGMWO! Justin Campbell voor al uw problemen die met geweldigheid moeten worden opgelost!' Ik toverde een lieve glimlach op mijn gezicht, waardoor mijn schattige appelwangetjes zichtbaar werden.
Heel opeens hoorde ik een vage stem van binnen het gebouw. 'Zou iedereen zich naar de hoofdzaal willen begeven. Bedankt.'
'Kom,' zei ik maar. 'Ik wil niet al in de problemen zitten vóór het jaar ook maar is begonnen.'

Nikita Lotus Jackson

Samen met Robin wandel ik het schoolplein op. Ik zie nog net twee jongens de school inlopen.
'We zijn te laat gekomen, ben ik bang.' constateert Robin. Ikzelf denk van niet. Als die jongens net de school inliepen zijn ze vast nog niet zo lang begonnen.
'Ik weet het niet.' zucht ik. 'Ik zag net twee jongens de school inlopen, dus ik neem aan dat we niet al te laat zijn.
'We missen nog een aantal leerlingen. Willen zij zich naar de hoofdzaal begeven?' klinkt een mechanische stem uit de school.
'WE ZIJN NOG OP TIJD!' barst ik uit en ik draai me naar Robin toe. 'We zijn nog op tijd!' Ik besef me dat we ook nog de roosters moeten bekijken, maar dat komt zo wel. Eerst naar de hoofdzaal!

- Morgen zal ik voor alle jaren de roosters erop zetten. Dus dat hoef je je niet meer af te vragen (; -

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Alexis Rose Montgomery

Ik open mijn ogen en draai mijn hoofd zachtjes om naar mijn wekker. Als ik de tijd zie spring ik zowat uit mijn bed en ik ren naar mijn badkamer. Ik ben zo te laat! Ik doe de douche snel aan en nadat ik me heb uitgekleed stap ik eronder. Ik was snel mijn haren en mijn lichaam en stap er dan weer uit. Met een handdoek om mijn lichaam gewikkeld loop ik mijn inloopkast in en besluit voor een [url-http://ak2.polyvoreimg.com/cgi/img-set/cid/101480908/id/oP3bQ-474xGYbDyaO-wIHA/size/y.jpg]simpele outfit[/url] te gaan. Ik schiet in een setje van Victoria Secret en doe dan de kleren aan. Ik strik snel mijn veters en loop weer naar de badkamer. Ik spray snel wat anti-klit spul in mijn haar en zet het dan in een hoge, strakke staart. Goedkeurend kijk ik naar mijn haar en pak dan mijn make up. Snel doe ik alles op en check het in de spiegel. Met een paar veegjes hier en daar ziet het er perfect uit. Ik zucht. Ik was eigenlijk van plan om met mijn skateboard naar school te gaan, maar gezien de tijd... 'Jason!' roep ik door het huis. 'Yo.' zegt hij vanuit de keuken. Ik ren naar hem toe. 'Kan je me naar school brengen?' vraag ik hem. 'Weer te laat?' grijnst hij. Ik knik klein en pak mijn tas. 'Tuurlijk little girl.' zegt hij en hij pakt zijn autosleutels. Ik loop naar buiten, naar zijn witte Audi die met een piepje open gaat. Snel stap ik in en hij rijd bijna meteen weg als hij ook zit. 'Volgende keer wekker zetten.' grinnikt hij. Ik lach en we zijn met zijn rijtempo al snel bij school. 'Thanks.' zegt hij en ik geef hem een knuffel. Vervolgens pak ik mijn tas en ik ren naar het gebouw. Ik weet dat ik naar de hoofdzaal moet dus ja. Ik voeg me snel bij de grote groep leerlingen en zoek mijn vrienden. Wat niet zo makkelijk gaat aangezien ik maar 1,65 ben...

[Wie voor Alexis?]

---

El Diablo.

Louis William Tomlinson:

'Bedankt, Louis…' Glimlachte hij eventjes. Het schoolplein was inmiddels al leeg, iedereen was al naar binnen toe. 'Niet alleen een geweldige broer, ook een geweldig persoon!' lachte ik blij. 'Je kan me trouwens inhuren. JCVAUPDMGMWO! Justin Campbell voor al uw problemen die met geweldigheid moeten worden opgelost!" Zei hij glimlachend. 'Zou iedereen zich naar de hoofdzaal willen begeven. Bedankt.' Hoorde we uit de school komen. "Kom Ik wil niet al in de problemen zitten vóór het jaar ook maar is begonnen" "Kom dan Justin Campbell voor al uw problemen die met geweldigheid moeten worden opgelost!, en bij mij zal dat vast wel niet lang duren voor dat ik in de problemen kom" Grapte ik, en we liepen richting de ingang van de school. Ik wou dat we die slaapverwekkende speech, of toespraak, of hoe je dat ook noemt over konden slaan. Om de een of andere reden viel ik daarbij altijd in slaap.

---

How far is far

Robin Christina Scill
Rustig loop ik richting de deuren om naarbinnen te gaan en ik knik rustig. 'WE ZIJN NOG OP TIJD!"barst Nikita opeens uit en ik schiet in de lach. "Goh, echt?'zegt ik droog en veeg opnieuw een pluk uit mijn gezicht terwijl ik de deur opentrek en naarbinnen loop. Daarna blik ik terug op Nikita en wacht tot zij ook binnen is aangezien dat wel zo fijn is. "Woon je al lang hier?"vraag ik om maar opnieuw een gesprek te vormen terwijl ik even binnen rondkijk. De deur met ''Hoofdzaal" erboven leek eerder op een simpele kantine maar toch besloot ik er maar opaf te lopen zonder er verder nog bij na te denken of te overleggen.


-edit-

[ bericht aangepast op 12 nov 2013 - 7:48 ]

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

xMeCrazyMofo schreef:

- MELDING -

Ikzelf heb niet zo veel tijd om de roosters in elkaar te flansen. Heeft iemand zin om de roosters te maken?

Ik wil best roosters in elkaar zetten hoor.
Heb zat tijd

Justin Luke Campbell

Samen met Louis liep ik de school in. Opzoek naar "de Hoofdzaal". Waar die zich dan ook zou mogen bevinden. Ik - en natuurlijk ook de andere leerlingen - was hier nog nooit geweest! En dat wordt er zomaar even aan je gevraagd om "de Hoofdzaal" op te zoeken. De gangen met kluisjes waren al helemaal leeg, wat me een onheilspellend gevoel in mijn onderbuik gaf. Er stond een raampje open, waardoor er een mysterieus briesje door de gangen sloop.
Ik trok Louis maar snel mee, voordat ik nog bang werd in mijn eigen school. Ik bedacht me dat al die leerlingen die deze kluisjes bezaten, waarschijnlijk al in de Hoofdzaal zaten en anders waren ze er wel naar opzoek. Maar waarom kwamen we dan niemand tegen?
Duizenden lokalen vlogen voorbij. Hoe moest ik hier ooit de weg gaan vinden? Mijn vorige school was véél kleiner. Een paar lokalen, kantoren en dat was het. Dit is echt tien keer mijn oude school!
Op één van de deuren viel me het bordje op waar in koeienletters HOOFDZAAL op stond. Hier moesten we zijn! Ik keek door het raampje wat in de deur zat naar binnen. 'Ah, kom op!' riep ik licht geïrriteerd. 'De kantine? De kantine is "de Hoofdzaal"?'

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Louis William Tomlinson:

Justin trok me mee door de school. Het ene na het andere lokaal vloog voorbij. Wow! Deze school is echt gigantisch!. Er waren wel duizend lokalen ofzo, mijn vorige school was ook niet klein, maar een school die zo groot was had ik nog nooit gezien. Wat had ik een geluk dat ik in mijn laatste jaar zat, nou ja, als ik niet weer zou blijven zitten natuurlijk. We liepen door de gang, toen we de "Hoofdzaal" eindelijk bereikt hadden, nou ja, dat dachten we. "Ah, kom op!" Zei Justin geirriteerd toen hij door het raampje in de deur keek. 'De kantine? De kantine is "de Hoofdzaal"?' Zei hij daarna. "Laat mij is kijken" Zei ik. En ik duwde Justin een beetje aan de kant zodat ik ook kon kijken. "Huh? Inderdaad, het heeft wel veel weg van een kantine" Zei ik. "Maar waarom zou er anders "Hoofdzaal" Boven de deur geschreven zijn met dik gedrukte letters?, ik denk dat we maar gewoon naar binnen moeten gaan" Zei ik. Misschien was het wel gewoon een slechte grap, dat er "Hoofdzaal" Boven de deur geschilderd was, nou ja, we komen het alleen te weten als we naar binnen gaan.

---

How far is far

Justin Luke Campbell

'Laat mij eens kijken.' Louis duwde me een beetje opzij en toen ik dat merkte zette ik uit mezelf een stapje naar rechts. 'Huh?' zei de jongen. 'Inderdaad, het heeft wel veel weg van een kantine.' Ik haalde mijn schouders op, wetend dat ik nu erg trots op mezelf was dat ik gelijk had. Zoals altijd.
Louis bleef maar staan en volgens mij was hij diep in zijn eigen gedachten verborgen. 'Gaan we nog naar binnen?' riep ik hard in Louis' oor, zodat hij me duidelijk zou verstaan. Ik zuchtte en opende de deur. Het bordje loog niet, want er zaten al een aantal kinderen op de stoelen. Een aantal? Driekwart van de school kan je beter zeggen. Ook de leraren stonden al klaar voor de - misschien wel eeuwig durende - toespraak. Een van hen keek waarschuwend naar ons en ik sloeg mijn ogen neer. 'Sorry,' piepte ik en ik trok Louis mee naar een van de weinigen overgebleven stoelen.

[Schuld, wil jij misschien jouw stuk met Robin wat langer maken?]

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Louis William Tomlinson:

'Gaan we nog naar binnen?' Riep Justin hard in mijn oor, waardoor ik drie meter de lucht in schoot. "Gast, moest dat nou?, nu ben ik doof" Zei ik, terwijl ik aan mijn oor voelde. Hij zuchtte en opende de deur. Het was dus waar wat er boven de deur stond, het was overduidelijk de "Hoofdzaal". Er zaten al een paar leerlingen op de stoelen. En ook de leraren stonden al klaar. Ik had echt geen zin in deze langdradige-supersaaie-toespraak. Een van de leraren keek waarschuwend naar ons. Justin keek naar de grond en piepte "Sorry": En hij trok me mee naar een paar overgebleven stoelen. "En wanneer begint de party?" Schreeuwde ik iets te hard door de zaal. Op zulke stille momenten, als we moesten luisteren, kon ik mijn klep gewoon niet dicht houden. Ik moest een flauwe opmerking maken, wat de leraren soms zeer irritant vonden..

---

How far is far

Justin Luke Campbell

'En wanneer begint de party?!' riep Louis door de hele zaal, waarop ik luid begon te lachen, deels omdat ik het grappig vond, maar ook om te laten weten dat ik toch maar wel even naast een laatstejaars zat. En dan wel Louis… o my god, ik weet zijn achternaam niet.
Een aantal leraren keken even geïrriteerd naar Louis en mij, maar een aantal dames keken ons slijmerig aan, waarop ik een hand door mijn krullen haalde en hen met mijn meest verleidende blik aankeek. Dan begonnen de meiden weer lekker te giebelen en ik lachte er wel om. 'Meiden.' grapte ik.
O help, zometeen kreeg ik verkering! Dat is serieus iets waar ik doodsbang voor ben. Dan zit je de hele tijd aan zo'n raar wezen - die mensen ook nog wel eens "meisjes" noemen - vastgeplakt en heb je geen tijd meer voor jezelf. Tenminste, dat vertelde mijn achterneef Danny me. En als iemand goed met de chicks om kom gaan, was hij het wel.
Er werd even op de microfoon geklopt, wat me uit mijn diepe gedachte haalde. Ik zuchtte. De toespraak begon…

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Louis William Tomlinson:

Justin moest lachen om mijn party vraag. Natuurlijk keken die zure leraren geergerd naar Justin en mij, maar ja, die hebben dan ook 0,0 % Humor. Een paar meisjes keken slijmerig naar ons, waar Justin natuurlijk gebruik van maakte, en zijn haar door zijn krullen haalde. Ik was het wel gewend, al die meiden, maar toch bleef ik liever single. Op mijn vorige school had ik wel eens verkering gehad, maar ik wist niet of dat kwam omdat ik tattoos had, en 18 was, of omdat ze me echt leuk vond, en ten tweede zat ze als een rugzak op mijn rug gekleefd, en ik kan daar helemaal niet tegen. "Meiden" Grapte Justin, toen ze om hem moesten giebelen. "Typisch derde jaars... dacht ik met een lach op mijn gezicht, en ging er eens goed voor zitten, en zakte naar beneden, en legde mijn voeten op de leuning van de stoel voor me. Er werd op de microfoon geklopt en ineens was iedereen stil. Justin zuchtte. "Hehe, dat werd tijd, maarre tip, nodig de volgende keer wat meer mensen uit, en hang leuke slingers op" Zei ik ongeintresseerd. Ik had er nu al geen zin meer in om me te gedragen op mijn nieuwe school...

---

How far is far

Justin Luke Campbell

'Hehe, dat werd tijd.' riep Louis om alle aandacht op hem te vestigen. 'Maar eh… tip. Nodig de volgende keer wat meer mensen uit en hang leuke slingers op!'
Oké, zelfs ik, die overal om kan lachen, vond dat redelijk onbeschoft. Nu mag school dan wel niet de leukste plek zijn op de wereld en leraren niet de leukste personen, zo hard hoefde nou ook weer niet.
De enige die de grap erg komisch vond was Louis zelf. Maar ja, dat is logisch als je de grap zelf maakt.
'LOUIS TOMLINSON.' foeterde een van de leraren. Nou ja, hij had een sjiek pak aan, wat de rest niet droeg, dus ik nam aan dat de kale man het schoolhoofd was. 'HOE DURF JIJ ZO BRUTAAL TE ZIJN. ONBESCHOFT.' Ik schrok van de mans ruwe stem en maakte mijn ogen groot, wat me ook weer extra schattig maakt. De man werd weer rustig en zei: 'Het is dat deze toespraak erg belangrijk is, dus daarom zie ik het nu door de vingers. Maar anders had jij een lange tijd nablijven gekregen!'
Ik wist niet of Louis verder iets tegen mij wilde zeggen, maar voor de zekerheid zei ik tegen hem: 'Die man zegt dat dot belangrijk is. Ik luister even.'

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Louis William Tomlinson:

''LOUIS TOMLINSON.' Schreeuwde een leraar tegen me, wat ik overigens wel gewend was. 'HOE DURF JIJ ZO BRUTAAL TE ZIJN. ONBESCHOFT.' Schreeuwde hij daar gelijk achteraan. "Nou, sorry hoor, het was alleen maar een tip." Mompelde ik, maar nog net zo hard dat de leraar het kon horen. Justin was erg van de man geschrokken, wat ik wel komisch vond, ik scheet vroeger ook in mijn broek voor die leraren, maar tegenwoordig niet echt meer. 'Het is dat deze toespraak erg belangrijk is, dus daarom zie ik het nu door de vingers. Maar anders had jij een lange tijd nablijven gekregen!' Voegde de kale leraar er aan toe. "Was ik maar weggestuurd" Mompelde ik tegen Justin. 'Die man zegt dat dit belangrijk is. Ik luister even.' Fluisterde Justin. "Dan mag die toespraak wel belangrijk zijn, ze kunnen me er niet van weerhouden om in slaap te vallen." Fluisterde ik terug. Ik hoopt niet dat die kale vent, nu mijn ouders al ging bellen. Want dan had ik nog nooit zo´n erge straf gehad, denk ik.

---

How far is far