[RPG] Let's Play A Game || One Direction || Topic één. - Speeltopics

Het begin:
Iedereen wordt afgezet bij het huis. Er is ze vertelt dat er 24 uur per dag camera's op hen staan, ook in de badkamer. De meisje hebben toegestaan dat ze naakt op TV zouden kunnen komen. Het programma heet Black box, aangezien het een zwart, vierkant huis is waar niemand uit kan. Voor het huis mogen de jongens zelf hun "tegenspeelster" uitkiezen, waarna ze met haar naar de desbetreffende verdieping worden gebracht. De jongens mogen op geen enkele manier romantische of lustige gebaren laten blijken tot de meisjes. Gebeurt dit wel, dan worden er punten afgenomen. Wat de jongens niet weten, is dat die punten voor dingen staan die erg belangrijk zijn voor ze...

[ bericht aangepast op 15 nov 2013 - 18:17 ]

Reality's overrated.

(MInos topicos)

Because I love him, do I need another reason?

(mijn topic)

“Destroying things is much easier than making them." Suzanne Collins

(.)

I don't want you to die, I want you to suffer.

Kathy Rose Jones

Ik gaf de chauffeur het geld en stapte de taxi uit. Ik sloeg mijn lange jas iets dichter om me heen, aangezien ik het nogal koud vond hier. Zuchtend keek ik op naar het vierkante, zwart huis. Ik gniffelde even, "the black box" was zeker een goed gekozen naam. Hier zou ik één van de jongens van One Direction zijn "slecht manieren" afleren. Ik zou het hem zeker niet gemakkelijk maken. Nog steeds in mezelf gniffelend liep ik richting het huis en ging op de stoep ervoor zitten, wachtend op de anderen. Ik trok mijn knieën op en vouwde mijn armen er omheen, het was nog steeds ijskoud.

Because I love him, do I need another reason?

- Mijn topics. -

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Loënné Roselle Garcia.

Met een glimlach rij ik mijn koffer over stoep, nadat ik de chauffeur heb bedankt. Het lompe voorwerp op wieltjes hobbelt wat achter me aan en valt tot twee keer toe bijna om. Niet dat het mij wat uitmaakt. De persoon die ik zou moeten verleiden komt er toch wel snel genoeg achter, met mijn lompe gedoe. Op de stoep voor het huis zit een ander meisje, net als ik een brunette. Al heeft zij mooie bruine ogen. Vriendelijk begroet ik haar in het voorbijgaan. Ik veeg een pluk haar achter mijn oog en kijk om me heen. Vroeger had ik die pluk haar daar laten hangen, maar nu schaam ik me niet meer voor de verschillende kleuren. Bij een boom stop ik en nonchalant leun ik er tegen aan. Niks bijzonders. Ook mijn kleren heb ik simpel gehouden, niet anders als normaal en aan mijn voeten draag ik een simpel paar all stars, al zijn ze iets wat versleten. Van mezelf weet ik heel goed dat ik een act als flirt nooit lang vol zou houden, dus heb ik een andere aanpak. Nou, oké, ik geef toe. Ik heb geen aanpak. Maar die komt nog wel, hoop ik.

Reality's overrated.

[Mijn topics]

Spoiler alert: you will save yourself

Harry Edward Styles

Zuchtend stap ik in de auto. Wauw, erg leuk dit allemaal zeg... Niet dus. Ik heb al veel dingen gedaan die ik niks vind, maar dit slaat alles. Kom op zeg, ik word beken door de hele wereld terwijl ik in een huis zit opgesloten. En ik mag niet uitgaan, en niet met meiden flirten ofzo. Nou zeg, wat leuk. Ik ga dit toch wel verliezen, dus ik doe mijn best niet. Wat boeien mij die punten. Ik pak mijn ketting in de vorm van een papieren vliegtuigje in mijn vuist. Dit doe ik vaak, om te kijken of die er nog wel hangt, aangezien hij al een keer bijna gestolen is door een fan. De auto stopt en ik stap uit. Ugh, wat een walgelijk huis. Op mijn papiertje staat dat ik op de vijfde verdieping moet zijn, dus daar loop ik heen. Ik geef toe dat ik het best wel mooi vind, maar hier lang blijven, dat wil ik niet.

Spoiler alert: you will save yourself

Amanda Adeline Conté

Ik zuchten terwijl ik snel nog een paar kwasten , verf en mijnschilders ezel in mijn koffer prop zonder die drie dingen kan ik gewoon niet. Ik had hier eigenlijk niet zoveel zin in ik was bang voor wat er komen kon. Mijn moeder had me voor dit gedoe in geschreven ze dacht dat het goed was voor me maar ik had hier mijn twijfels over. Ik pakten mijn 2 koffers en mijn viool koffer. Een kleine koffer met kleren en schoenen en een grote met mijn verf spullen en liep de trap af. Ik liep richting de keuken waar mijn moeder aan tafel zat. “We kunnen vertrekken.” Zei ik zacht. Mijn moeder knikte en liep richting de auto ze stond erop om mij te brengen dus ja. We reden in stilte naar het huis en ik probeerden zo kalm mogelijk te blijven. Eenmaal aan gekomen zag ik al 2 meisjes staan. Ik keek naar mijn moeder en gaf haar een knuffel. “dag mam.” Zei ik en zonder op antwoord te wachten liep ik de auto uit. Daarna pakten mijn koffers en liep naar het huis waar ik tegen een paal ging hangen en wat begon te schetsen in mijn schets boek.

[ bericht aangepast op 27 okt 2013 - 18:05 ]

“Destroying things is much easier than making them." Suzanne Collins

[Mijn topics.]

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Aquari schreef:
[Mijn topics.]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Jacelyn Madison Underwood

Met een grimas pakte ik mijn schoudertas toen mijn mobiel begon te trillen. Het was mijn moeder die me succes wenste. Ik sms'te haar snel terug dat ik van haar hield en dat het me wel ging lukken. Het programma, onder de naam 'Black Box', werd een wereldwijde hit - dat hoopten de producers tenminste. We werden in een huis opgesloten met de mannen van One Direction en de bedoeling was echter om hun slechte manieren af te helpen. Ik was benieuwd of ze tegen mijn geweldige flirtkunsten aankonden. Ik lachte even om mijn eigen gedachte en voelde de auto stoppen. De chauffeur deed de deur voor me open, waarna ik voorzichtig uit de auto en pakte mijn koffer van hem aan. Ik bedankte hem kort en liep naar een boom toe om daar tegen aan te leunen. Misschien moest ik maar eens genoeg slapen. Zuchtend wachtte ik en streek mijn outfit glad - een blouse van chiffon, mijn mintgroene broek en mijn hakken.

I don't want you to die, I want you to suffer.

[MT]

"Family don’t end in blood”

Liam James Payne.
Met piepende banden stopte de taxi voor de deur van het gebouw waar ik de komende tijd zou gaan wonen. Ik zuchtte, gaf de chauffeur zijn geld en pakte mijn koffer uit de achterbak. Met tegenzin slofte ik dichterbij. Het eerste meisje die ik zag stond tegen een boom geleund. Bingo. Mijn keuze was gemaakt. Ze was wel ongeveer mijn type, wat misschien ook wel een nadeel was in verband met het verleid worden. Maar ze was niet overdreven bloot gekleed en zag er ook niet al te flirterig uit, dus hopelijk zou dit de makkelijkste zijn. Ik moest gewoon niet laten zien dat ik iemand was die nog al geïnteresseerd was in personen van het vrouwelijk geslacht, zodat zij zo min mogelijk aanleiding zou gaan zien om mij te kunnen verleiden. Ik slofte verveeld verder, richting de boom.
'Ik kies jou,' mompelde ik en liep daarna weer verder, met de verwachting dat ze wel achter mij aan zou komen. Toen ik nog niet direct voetstappen achter me hoorde, draaide ik me geïrriteerd om. 'Zeg, kom je nog?' snauwde ik bot. Deels gespeeld omdat het de bedoeling was dat ze mij niet eens zou wíllen verleiden, maar ook deels gemeend omdat ik chagrijnig was door dit belachelijke plan van het management.

"Family don’t end in blood”

Loënné Roselle Garcia.

Een jongen met bruine ogen en bruine haren in een kuif kom naar me toe zetten. Sloffend. Erg vrolijk ziet hij er niet uit. "Ik kies jou," mompelt hij, waarna hij weer verder loopt.
Omdat ik mijn tas op moet pakken volg ik hem niet direct. Tot zijn ergernis. "Zeg, kom je nog?" snauwt hij bot.
Met één opgetrokken wenkbrauw kijk ik hem aan. Dan begin ik te lopen. "Alsof ik een beest ben," zeg ik eerst wat geïrriteerd. Dan word mijn toon milder, niet overdreven vrolijk of aardig, maar nog wel vriendelijk. "Loënné is de naam, of welke variant je daar ook op wilt. Ik vind bijna alles best. Hoe heet jij? Of, als je echt geen zin hebt een beetje normaal te doen, zal ik je voortaan maar 'puppy-boy' noemen?" Ik wiebel met mijn wenkbrauw en staar hem uitdagend aan.

[ bericht aangepast op 27 okt 2013 - 15:05 ]

Reality's overrated.