• In een land ver weg van hier, is elke avond een user de dupe van een groep rebellen. Elke avond gaat de server van Quizlet uit en komen de rebellen hun nest uit. Ze kiezen willekeurig een user uit en stoppen een chip in zijn/haar huid. Voor een lange tijd wist niemand ervan, totdat er op een dag stuk voor stuk users beginnen te verdwijnen. Verslagen blijven de overgeblevenen achter, maar al gauw slaan hun angst om in wraaklucht. Vastbesloten, de rebellen te ontmaskeren, vechten ze een onzekere toekomst tegen. Maar ze moeten wel op hun hoede zijn. Tussen hun liggen verraders. Het is aan jullie om hun op tijd te ontmaskeren voordat Quizlet helemaal dood is.


    In een land, Quizlet genaamd is er iets engs aan de hand. Mensen verdwijnen van het ene moment op de andere en niemand heeft ook maar enig idee hoe het komt of wie erachter kan zitten. In deze RPG, moeten jullie de rebellen dus proberen ontmaskeren. We hebben plek voor 28 mensen. Je kiest niet wat je wordt, we kiezen straks random wie bij de regering (crew), gevangenen, overgeblevenen en verraders hoort. Degenen die bij verraders horen worden vanzelfsprekend niet bekend gemaakt. Als je mee wilt doen, maak je een karakter van jezelf aan. Je kan gerust eentje reserveren. Let wel op dat als je niet binnen 24 uur je rol aan heb gemaakt, het vrij komt te staan voor iemand anders.

    Users.
    1. Minions || Gail. || Overgeblevene.
    2. Cenation || Sylvie || Overgeblevene.
    3. Arratay || Brooke || Overgeblevene.
    4. Faelan || Xanthe || Overgeblevene.
    5.Asmodeus || Laura || Gevangene
    6. LacieChan || Maxime || Gevangene
    7. Wunjo || Fanny || Overgeblevene.
    8. Rosarum || Lotta || Beta-Reader
    9. Script || Lieke || Overgeblevene.
    10. Inside || Melissa || Gevangene
    11. Aragog || Michelle || Bemiddelaar.
    12. Pirouette || Lisa || Gevangene
    13. Dooddoenervo || Jarne ||OpperGevangene
    14. Scamander || Amber || Gevangene
    15. Merrow || Justine || Admin
    16. Mirik || Lisanne || Gevangene
    17. Patholoog || Manon || Overgeblevene.
    18. Cimmaron || Noek || Gevangene
    19. Wolfheart || Fleur || Overgeblevene.
    20. Silversnow || Laura #2 || Overgeblevene.


    Regels:
    Als eerste houden we ons natuurlijk aan de huisregels van Quizlet,nl. Wat vooral inhoudt, dat we iedereen respecteren, niemand gaan uitslchelden en vooral geen ruzie gaan uitlokken.

    • We hebben graag dat je jezelf alleen inschrijft als je van plan bent om actief mee doen. We hebben een beperkte aantal leden en willen dus niet dat mensen een ander een kansje om mee te doen wegneemt.
    • Bij elk stukje, willen we graag minstens 5 regels hebben. Meer Mogen altijd.
    • OOC, graag met haakjes. Niet meer onder spoilers. Het topic gaat dan raar uitzien.
    • We gaan in het speeltopic, niet off-topic. Hiervoor komt er een praattopic.
    • We gaan niemand buitensluiten en spelen dus gezellig met de ander mee.
    • Tenzij we anders aangeven, openen alleen wij: Rey & Cenation alle bijhorende topics.
    • Zal je het druk hebben met school of iets dergelijks? Graag je afwezigheid melden zodat we rekening mee kunnen houden.
    • We zullen het erg veel op prijs stellen als je je nieuwe usernaam doorgeeft en het ook in je karakter wijzigd.
    • Verraders Mogen, hoe goed bevriend ze ook zijn met een user, absoluut niemand op de hoogte stellen van de schok dat ze tot de verraders horen.
    • Het besturen van iemands personage is streng verboden. Het is irritant voor de rest en allesbehalve leuk voor de persoon zelf.
    • Het lijkt ons onlogisch dat jullie gezellig dirty gaan spelen omdat het zo awkward zal worden, maar 16+ mag dus.



    Update van regel: Als je iets gaat posten zet je je naam + rol erbij zodat alles duidellijk blijft voor iedereen.

    [ bericht aangepast op 28 okt 2013 - 19:18 ]


    -

    Dooddoenervo schreef:
    (...)

    [Dat is waar. Maar wat kunnen we doen?]

    [Geen idee, ik denk dat we 't maar even moeten vragen in het praattopic of zo? :'D
    *verplaatst zich naar praattopic*]


    Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

    Asmodeus||Laura||Gevangene

    Met een zucht doe ik mijn ogen open en een kreun komt over mijn lippen als ik ga zitten. Sinds ik hier zit ben ik veranderd, niet alleen van buiten, maar ook mijn innerlijk. Ik heb geen hoop meer, weet niet meer wat geluk is. Herinneringen over de echte wereld begin ik te vergeten en over de dingen die ik nog weet twijfel ik of het wel echt is. Ik weet niet meer hoe de lucht er uit zag, ik herinner me de warmte van de zon niet meer. Ik weet niet meer hoe de sterren er uit zien en ik weet niet meer hoe de zomerwind voelde.
    Mijn lichaam, het is verwoest. Ik zit onder de blauwe plekken, onder de schrammen en ik ben mager. Mijn huid zit vol met modder en zand, mijn kleren zijn gescheurd. Mijn haren zitten woest, pieken alle kanten op en zitten vol met klitten. Ik heb al tijden niet meer in de spiegel gekeken, maar mijn handen voelen genoeg. Ik wil hier weg, ik kan hier niet nog langer zitten. Ik ben op.


    Ik ben gemeen xoxo

    Dooddoenervo||Jarne||oppergevangene

    Door die droom kan ik niet meer slapen dus ik lig wakker op mijn bed. Ik vraag mij af wat de crew nu aan het doen is. Eigenlijk vraag ik mij af of ze ons nog wel aan het zoeken zijn. Er werd ruw op mijn deur geklopt en de deur werd opengezwaaid. De duistere bewaker stond voor mij.
    'Meekomen!' beveeld hij, ik sta recht en probeer naar de deur te lopen. Maar het was meer hinken. 'SNELLER!' beveelt de man.
    'Dat probeer ik.' mompel ik. Maar dat leverde me alleen maar een klap tegen mijn hoofd op. De bewaker duwt me vooruit en ik kom langs allemaal verschillende cellen, uiteindelijk komen we aan een kamer. Toen ik de kamer zie versteen ik. Deze kamer wordt gevreesd onder alle gevangene en zelf ben ik hier nog maar vier keer geweest. De martelkamer. De bewaker doet de deur open en duwt me naar binnen. 'Ga zitten!' beveelt hij, hij wees naar de stoel die aan een bureau stond. Ik hink er naartoe en ga zitten. 'Leg je armen daarin.' hij wees naar twee dingen die op de tafel stonden en waar je je armen in kunt leggen. Dat deed ik en de bewaker sloot die dingen waardoor ik vastzat. Hij pakte twee dingen die ik herkende als duimschroeven. Ik balde mijn handen zodat hij mijn duimen niet kan pletten. 'Leuk geprobeerd, maar ik zou maar meewerken tenzij je hier morgen nog wilt zitten.' Ik hield mijn handen gebald. De bewaker was een stuk sterker dus hij pakte mijn handen vast en wringde ze open en bevestigde de schroeven. 'Jij bent al eerder binnengedrongen in het huis van Lotta de beta, hoe heb je dat gedaan?' vroeg hij.
    De rebellen willen Lotta ontvoeren. 'Dat ben ik vergeten.' zeg ik.
    'Kom, kom, je wou haar dood. Jou werk kunnen wij afmaken. Het is waar dat ik haar dood wou, maar in mijn tijd hier ben ik anders over haar gaan denken.
    'Ik ben het vergeten.' herhaal ik.
    'Goed, als je er zo over denkt.' En hij draait de duimschroeven aan. Ik gil het uit van de pijn, hij blijft ze aandraaien en ik gil harder. Ik denk dat ik sterf. Meschien is dat goed, eindelijk weg van deze hel.

    [Lange post.(krul)]


    We will not be quiet, Stonewall was a riot!

    [Aahw, bedankt, Jarne! :X]


    I would tell you my autumn joke but you probably wouldn't fall for it

    Merrow II Justine II 25 II administrator
    Met een verbeten trek rond mijn lippen staar ik voor me uit. Naar de vele boekwerken, waarvan elk boek opzicht al een waar verzamelexemplaar is. De meesten zijn dan ook 1ste druk en zo heb ik onder anderen enkele originele, ongecensureerde werken van Markies de Sade, één van m’n favoriete schrijvers van zijn tijd die er zijn eigen, destijds gevreesde levensfilosofie op nahield.
    Uiteraard heeft deze hele collectie – alle boeken en schrijfwerken die zich in mijn ‘bibliothecaire werkruimte’ bevinden– een fortuin gekost. Een fortuin waar ik mijn hele leven al voor gewerkt heb, en nog steeds doe.
    Een zucht verlaat mijn lippen, waarna ik op sta en op één van de kasten afloop. Zonder enige zoekwerk, pak ik het boek Justine; één van de eerste vertaalde, maar ongecensureerde versies van het exemplaar Justine ou les Malheurs de la vertu en sla deze open op een willekeurige bladzijde. Ik heb het altijd al een geweldig toeval gevonden dat één van mijn favoriete schrijvers een personage heeft dat eenzelfde naam draag als ik. Gek genoeg, voelt het haast bijzonder aan en voor even denk ik niet aan alle problemen, terwijl ik de ouderwets gevormde zinnen lees, die uiteindelijk op niks anders uitkomen dan op perverse, sadistische en pornografische handelingen. Het meest typerende aan de Sade zijn schrijfwerken.
    Wanneer ik het boek terug dichtklap, sta ik weer meteen terug in m’n eigen realiteit. Terug in de miserie en kopzorgen die de rebellen me bezorgen. Weer verlaat een zucht mijn lippen, terwijl ik het boek terug op zijn vertrouwde plaats zet en vervolgens mijn vingers over de andere werken van de Sade laat glijden.
    Het wordt tijd, besluit ik, waarna ik me terug aan mijn bureau zet en de onderste lade open. Het goudgele briefpapier met het zegel van Quizlet’s koningshuis erop – mijn zegel – lonkt meteen naar me, vooraleer ik de stapel pak en het voor me neerleg. Ondanks dat de meesten van m’n crew regelmatig binnen de muren van mijn kasteel vertoeven, is het mijn gewoonte om eventuele – niet geplande vergaderingen – officieel aan te kondigen doormiddel van een nog officiëlere uitnodiging.
    Even haal ik een hand door mijn lange haren, om vervolgens de eerste uitnodiging te richten aan mijn trouwe moderator, Erieka, die ook wel schuilgaat voor de meeste users onder de nicknaam Maven, zoals ik mezelf Merrow noem.

    Beste Erieka,

    Bij deze nodig ik je uit voor een onverhoopte vergadering die morgenavond stipt om 20.00u zal plaatsvinden in de bibliothecaire vergaderruimte. Ik zou het op prijs stellen mocht je eventueel eerder aanwezig kunnen zijn voor een aperitief.

    Met vriendelijke groet,
    De admin van Quizlet,
    Justine


    Ik leg mijn verenpen neer en blaas de inkt droog. Iedereen die mij een beetje kent, en vooral mijn crew, weten dat ik niet tegen telaatkomers kan. Het verzoek, onder het mom van dat ik het op prijs stel dat ze eerder aanwezig zullen zijn voor een aperitief, is dan ook mijn manier om iedereen op tijd te laten zijn. Al zijn er altijd wel mensen die het niet nauw nemen met hun en mijn tijd, iets waar ik werkelijk een verschrikkelijk hekel aan heb.
    Vervolgens schrijf ik de volgende uitnodigen, die allemaal dezelfde woorden bevatten, op de aanhef na. Zo zullen ook mijn bemiddelaar Michelle en mijn Bèta-reader Lotta een uitnodiging ontvangen.
    Wanneer de uitnodigen geschreven zijn en ik ze in een enveloppe schuif met evenwel het koninklijk zegel erop, laat ik één van m’n simpele bedienden komen en draag hem op de brieven persoonlijk af te leveren bij elk lid van m’n crew. Wanneer hij vertrokken is, berg ik het schrijfpapier terug op, en staar opnieuw naar mijn collectie van boeken. Weeral piekerend over een oplossing die ik maar niet verzonnen krijg om iets tegen die rebellie te doen.


    [In het Engels is het natuurlijk the Marquis de Sade, maar ik vond het in m’n post makkelijker om zijn Nederlandse schrijversnaam te gebruiken ^_^ En ik vind het dus onwijs dat één van zijn boeken ook echt Justine heet in het Engels, al draagt dit boek evenzeer nog enkele andere titels off course :3 en verder is deze post niet echt van belang, op de uitnodiging van m'n crew in het paarse na dan XD Have fun reading van deze onnozele shizzle]


    “If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”

    Minions || Gail. || Overgeblevene.

    Voordat ik mezelf bij elkaar kon rapen, werd ik ruw bij me schouders gepakt. Zachtjes werd ik door elkaar geschud, tussendoor bleef Sylvie tegen me schreeuwen. Sylvie kon gewoon gek worden. Niets voor niets zijn we Geilerd en Sluttie. Na een tijdje liep ze eindellijk weg en kon ik even bijkomen van alle geschud. Om gewoon weer rustig te worden besloot ik tot tien te tellen. Nauwelijks was ik bij acht en Sylvie kwam al terug met haar laatste waarschuwingen. "Ik heb chocola meegenomen", deelde ik mee. Haar gezicht lichtte meteen op en ik kon zien dat alles al vergeven was. Chocola was nu eenmaal onze traditie. Niet eens tien minuten later zaten we met z'n tweeen op de bank in de woonkamer met een kopje warme chocolademelk in onze handen. Levenloos staarde ik voor me uit. Quizlet was gewoon mijn stad en ik haatte het idee dat iemand het aan het verpesten is. Het erge is dat we niet weten waarom dit allemaal werden gedaan. Ik schrok op van een stem die iets opmerkte. "Je bent wel erg stil vandaag, Gail." Ik kon niks anders dan gewoon knikkend bevestigen dat het inderdaad zo was. Om haar volgende vraag voor te zijn, besloot ik maar eens mijn mond open te doen. " Het is niks, alleen dat ik me flink zorgen maakt dat niks ooit afgelopen zal zijn." Even was het stil, maar dan zette Sylvie haar chocola op de tafel neer. "Je bent bang", zei ze beschuldigend maar dan tegelijk ook melevend. "Dat zijn we allemaal. Maar nu is geen tijd om hoop te verliezen." Ik glimlachte zwakjes. Ze had gelijk. Nu was het geen tijd om hoop te verliezen.


    -

    [Gail, ik wil niet onbeleefd zijn, maar ik heb liever niet dat je mij speelt ..]


    16 - 09 - '17

    Cozart || Lisa || Gevangene


    Voor de zoveelste minuut kijk ik naar de muur voor mij. Kon dit niet anders? Ik verveelde me dood hier. En dan had ik nog niks over het alleen zijn. Man, wat haatte ik dat. Ik loop wat rondjes door de kamer om mijn tijd te verdoenen. Af en toen maakt ik nog wel eens een attetude. Aangezien ik al weken geen gym had gedaan, was ik zo houterig als het maar kon. Ik kon geen eens meer een spagaat, terug ik dat jaren heb gekund. Ik ging op het harde bed zitten, trok mijn knieën op, sloeg mijn armen eromheen en liet mijn hoofd erop rusten. Ik draaide wat aan het armbandje om mijn pols. Dat was het enige dar nog niet kapot was gegaan sinds ik hier zat. Mijn andere armbandje, een bruin touwtje dat in een vlecht zat, was allang afgebroken. Met een klein stukje steen dat ik op de grond had gevonden, had ik tekeningetjes op de muur gemaakt. Geen idee of dat mocht, maar het zag er tenminste was vrolijker uit. En elke keer als ik er naar keek, kwam er toch een klein glimlachje op mijn gezicht. Mijn tekeningen, niet dat ik echt een kunstenares was, gingen over de goede tijden in Quizlet. Toen ik nog helemaal niks aan de hand was. Op mijn voeten schijnt een klein stukje licht. Vlak boven mijn bed zat een klein raam, niet groter dan een halve meter breed. Ik ging op mijn tenen zodat ik op de goede hoogte kom om door het raam te kijken. Wat zag ik? Precies hetzelfde als ik al dagen zie.

    [Cozart -> Pirouette]

    [ bericht aangepast op 13 okt 2013 - 22:49 ]


    Do what people say you can't.

    LacieChan||Maxime||Gevangene

    Overal was er zwart. Overal waar ik keek. Plots zag ik een van de bewakers die mij vorige week nog zo hard had gemarteld. Ik schrok me kapot en probeerde weg te kruipen, maar het leek wel alsof ik vastgeplakt zat aan de grond.
    Ik schiet wakker en knal met mijn hoofd tegen iets boven mijn bed. Ahja, daar was nog een bed. Vraag me niet waarom. Ik probeer met mijn vingers mijn haren een beetje te kammen om de grootste klitten eruit te halen. Ik keek naar mijn armen. Een paar maanden geleden had ik nog heerlijk gedanst en waren mijn armen zo blank als wat. En nu, nu zaten ze onder de littekens en blauwe plekken. Oké, littekens had ik al, maar toch. Ik stretch een beetje en probeer nog wat te dansen. Een pirouette, arabesque, een Chassé en nog wat balletpasjes. Niet dat de ruimte zo groot is, maar dansen was toch wel een beetje mijn leven. Het was donker, op een kaal peertje dat een vaag licht uitstraalde na. Ik denk aan een choreografie die ik had bedacht en probeer die te dansen zonder muziek. Het gaat niet zo goed, aangezien ik het ritme niet heb. Ik mis mijn radio en iPod. En natuurlijk mijn telefoon en laptop. Ik heb weken niks gedaan, alleen een beetje dansen, slapen en gemarteld worden. Het leven van een gevangene, woow, wat leuk. Ik zucht een keer en ga dan op de grond zitten, tegen de muur aan. Ik begin te dagdromen over hoe Quizlet was voordat ik hier zat. Hoe ik iedere dag opstond met King for a Day van Pierce The Veil. Ik mis mijn leven.


    It finally happened - I'm slightly mad! ~ Queen

    [Ohh ja, omdat ik vandaag niet meer kan reageren een mededeling voor vandaag:]

    Eten voor de gevangenen


    Ontbijt:
    ~water
    ~stukje brood
    ~beetje Kaas

    Middag niks.

    Avond:
    ~water
    ~stukje brood
    ~beetje Kaas

    Smakelijk!!!


    We will not be quiet, Stonewall was a riot!

    [Ik heb medelijden met mezelf.:'D]

    Dooddoenervo||Jarne||oppergevangene
    De bewaker haalt de schroeven terug van mijn duimen. Ik zit zachtjes te snikken terwijl de bewaker zit te grinniken. 'Zo, nu wil je wel praten denk ik.' zegt hij. 'Als je zogezegd niet meer weet hoe je bij de betareader binnengeraakt, weet je vast hoe we de moderator kunnen aanvallen.' gek genoeg wacht hij niet op een antwoord, maar maakt hij mij los, trekt mijn T-shirt uit en ketent me vast tegen de muur. 'En nu kun je praten!' schreeuwt hij.
    'Ik heb Erieka al in geen maanden gezien, laat staan haar huis of werkplaats.' snik ik.
    'Dat is dan jammer.' en hij loopt naar een kast waar hij een ijzeren staaf uithaald. Ik bereid me voor op een hard pak slaag, maar de bewaker loopt naar een oventje en warmt het uiteinde van de staaf op. Hij ging me niet slaan, maar verbranden. De bewaker loopt naar me toe, ik probeer me los te maken, wat zinloos is. 'Dus je weet het echt niet?' vraagt hij met een grijns.
    'Nee! Echt niet, alsjeblieft! Niet doen!' en er klonk doodsangst in mijn stem. Ik ben echt als de dood voor brandwonden. En de ijzeren staat komt hard neer op mijn bovenlichaam. Ik gilde het weer uit. Om de vijf seconde verplaatste hij de staaf. Op mijn borst, armen, ben en en rug. Het duurde zeker een kwartier voor het stopte. Maar de pijn bleef. De bewaker maakte me los en deed m'n T-shirt terug aan, waardoor de wonden twee keer zoveel pijn deden. Daarna pakte hij me op en bracht me terug naar de cel. Hij legde me ruw op mijn bed en ging even weg. Hij bracht een emmer water mee, trok mijn T-shirt terug uit en gooide het water over me heen, trok mijn T-shirt terug aan en liet me achter. Ik snikte de hele nacht. Wanneer houd het ooit op?


    We will not be quiet, Stonewall was a riot!

    Cimmaron || Noek || Overgeblevene.

    Lichtjes bijt ik in mijn onderlip, Een tic en de rede dat mijn lippen vaak kapot zijn. Geconcentreerd werk ik de tekening af, een portret, zwart wit. Gewoon een hobby en iets wat ik ga doen als ik me verveel. Het feit dat ik nogal perfectionistisch ben maakt dat ik nooit tevreden ben en dus eeuwig door blijf peinzen over wat er nog kan gebeuren en verbeterd kan worden.
          "Nanananana," neurie ik, half in mezelf, half hardop. Na een tijdje strek ik, zonder op te kijken, mijn hand voor me uit om een ander potlood te grijpen. Maar in die plaats gooi ik het glas water omver. Zo over mijn tekening. Binnensmonds vloek ik en ik spring overeind. Zo snel als ik kan haal ik een droogdoek over de tekening. Misschien niet het meest slimme, maar op het moment is dit wat in me opkomt. Dus doe ik het. Uiteindelijk stamp ik gefrustreerd op de grond. Mislukt. Mijn blik valt op de klok en geschrokken om het tijdstip ruim ik de boel zo snel mogelijk op. Om als het gedaan is naar boven te snellen en een boek te pakken. Inderdaad, nog geen vijf minuten later hoor ik een deur opengaan, waarna het met een klap dichtvalt. Met een zucht luister ik even of er niemand naar boven komt. Als dat niet zo blijkt te zijn pak ik mijn telefoon erbij en toets het nummer van Lotta in om vervolgens op het groene hoorntje te klikken en te wachten tot er word opgenomen.


    Reality's overrated.

    Wolfheart >> Azazels


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    [Bumppostje omdat ik niet wil dat deze RPG uitsterft.]
    Lotta [Rosarum] • Bèta-reader

    Ik staar nog een tijdje wazig voor me uit, met de kop warme chocolademelk in mijn hand geklemd. Buiten was het erg koud geweest; ik ril nog even na. Ik zit weer te denken aan de gevangenen, aan Jarne, aan de rebellen, aan de veiligheid van de crew. Zullen ze echt niet van plan zijn om ons vroeg of laat te komen halen? Dan zal er hoogstwaarschijnlijk niks meer overblijven van ons land ...
    Beneden hoor ik ritselend papier en een brievenbus die dichtgaat. Dat kan maar één ding betekenen: iemand heeft me een brief, een privébericht gestuurd. Ik sta op en wil naar beneden gaan om het te lezen, al is het misschien gewoon een melding van een nieuw hoofdstuk voor één van de verhalen waarop ik geabonneerd ben.
    Triiiiiiiing! Triiiiiiiiiiiiiiiing!
    Het is mijn mobieltje dat mij ervan weerhoudt om naar beneden te gaan. Vreemd, normaal gezien word ik nooit opgebeld, meestal ge-sms't. Ik zucht even diep. Dat hoofdstuk moet dan maar even wachten, ik wil zien wie me aan het bellen is. Ik ren terug naar mijn plaatsje in de zetel en stoot per ongeluk mijn kopje omver, omdat ik wil opnemen. Ik vloek even luid en kijk naar het schermpje. Het is Noek die belt!
    Wat vreemd, normaal gezien belt ze mij nooit. Ach ja, dan zal ik maar opnemen, zeker? Ik druk op het groene telefoontje terwijl dat ik naar de badkamer hol om mijn verbrande voeten wat af te koelen.
    "Hoi Noek, met Lotta?"
    Terwijl dat ik op haar antwoord wacht, draai ik een kraan met ijskoud water open ...


    I would tell you my autumn joke but you probably wouldn't fall for it

    [Cimmaron wents Days.]


    Reality's overrated.