• Rollentopic We hebben nog meer mensen nodig.


    Lang geleden, in een Koninkrijk ver weg van hier, woonden er eens vier witches. Elke avond kon je zo in het zwart bedekt over de straten horen lopen . Men ging elke dag met angst in hun hart naar bed, om de volgende morgen tot de conclusie te komen dat een of meerdere kinderen zijn verdwenen. Eenmaal verdwenen, zagen ze de kinderen nooit meer terug. Alleen 1 geheimzinnig persoon wist wat het lot van de kinderen is. Maar omdat ze jarenlang de spot met haar dreven, was geheimhouding haar stille wraak. De koning werd met de dag banger. Men vreesde dat de koningsdochter als laatste bewaard zal worden. Toen hij dagenlang niets anders meer deed dan alleen bezorgt op zijn kamer zitten, besloten zijn bedienden de hulp van een gevreesde Maria erbij te roepen. Elke laatste zaterdag van de maand, ontmoeten de vier witches elkaar op een afgelegen plek, waar niemand hun ooit zal vinden. Ze vertelden elkaar geheimpjes en wisselden tips uit. Hun bijeenkomsten zijn zo geheimzinnig, dat niet eens familieleden ervan wisten, totdat er op een dag, niemand minder dan een zekere Maria op hun zat te wachten.

    Omgeving.


    [ bericht aangepast op 8 okt 2013 - 17:55 ]


    -

    Kerianna Seren Linchaster van Frey

    Ik liep regelrecht naar de stal terwijl ik hier en daar vreemde blikken kreeg van bediening en adellijke dames. Ik negeerde de bruine merrie die ik enkele jaren geleden voor mijn verjaardag had gekregen en liep naar de strijdrossen. Helemaal achteraan stond een pikzwart paard. Het was zo wild dat zelfs zijn eigenaar, mijn man, er niet op durfde te rijden. Ik had altijd al een speciale band gehad met paarden en ik wist gewoon zeker dat ik dit paard kon rijden. Ik zadelde het paard zelf op en stuurde de stalknechten weg die met bange blikken op me af kwamen rennen.
    'Uwe majesteit!' klonk een geschrokken stem achter me. Rozie stond achter me en keek me aan met ogen ter grote van schoteltjes. 'Dat paard word uw dood nog!' Ik kon alleen maar glimlachen en stapte op het paard.
    'Aan de kant kleine roos,' zei ik terwijl ik het paard rustig zijn box uit reed. Rozie sprong aan de kant terwijl ze met veel angst naar het paard keek. Ik gaf het paard de sporen en reed de stal uit. Het paard was krachtig en een brok spieren. Ik denderde over de ophaalbrug en was binnen no time bij het dorp.


    There is something alluring about an angel drawn to the dark side.