[RPG] St. Dymphna [Rollentopic] - Rollentopics

Het is 1961 in Massachusetts, locatie het St. Dymphna Catholic Asylum. Deze loopt al een tijdje goed sinds hij geopend is een paar jaar geleden, er zitten patiënten in en alles loopt op rolletjes. Het gebouw is oud al al vaak genoeg voor andere dingen gebruikt. Nu is het omgedoopt naar St. Dymphna, de patroonheilige voor mentaal zieken. Ze kunnen bidden wat ze willen naar de heilige of naar hun God, er is niemand die luistert. Eenmaal door de voordeur kom je er vaak niet meer uit. Er gebeuren allerlei dingen die niet horen, ouderwetse therapieën, nieuwere, experimentele dingen, mysterieuze verdwijningen en doden. Dat is niet het enige, want er zijn genoeg klachten over intimidatie en geweld die nooit behandeld worden, zelfs de nonnen wuiven het weg. Is er iemand die hier tegen opstaat of blijft iedereen braaf hun medicijnen innemen en gelooft iedereen dat hij ook echt gek is? De medicijnen zorgen er enkel voor dat je gekker word, terwijl niemand gelooft wat je zegt omdat je toch gek bent.

[ bericht aangepast op 13 okt 2013 - 18:23 ]

Eternamente, everlastingly, for all time

Het maakt toch niet zoveel uit als je morgen pas post? Of anders in het weekend, ik verwacht niet dat iedereen gelijk een post maakt hoor.

Anyway, er is een rol teruggetrokken dus de patiënten zijn sowieso weer open als er nog iemand mee wilt doen.

Eternamente, everlastingly, for all time

Calipso schreef:
Ik zat gisteren ook nog vet lang na te denken waarom 'homoseksueel' bij Kathleen als aandoening stond, maar het is natuurlijk pas 1961

Eternamente, everlastingly, for all time

Wordt dan pas zaterdag. Nee is opzich niet erg, maar vind het zelf altijd best vervelend als ik het begin meteen mis.

"Do you believe monsters are born or made?"

Eternamente schreef:
(...)

Ja, dat werd toen nog als aandoening beschouwd, haha. Ze dachten het ook te kunnen genezen.

"Do you believe monsters are born or made?"

Calipso schreef:
Wordt dan pas zaterdag. Nee is opzich niet erg, maar vind het zelf altijd best vervelend als ik het begin meteen mis.

Eternamente, everlastingly, for all time

Ik zit erover na te denken om een psychiater te nemen. Ik speel alleen nooit mannen, maar lijkt me wel een leuke rol.

"Do you believe monsters are born or made?"

Calipso schreef:
Ik zit erover na te denken om een psychiater te nemen. Ik speel alleen nooit mannen, maar lijkt me wel een leuke rol.

Eternamente, everlastingly, for all time

Eternamente schreef:
(...)

Dat is wel leuk! Ik vind mannen persoonlijk niet heel erg moeilijk te spelen, maar het ligt er maar net aan wat je kan.

Maar ik zit eraan te denken om het topic anders morgen pas te openen...

"Do you believe monsters are born or made?"

Rol: Psychiater
Naam: Alexander Matthew Somerhalder
Leeftijd: 33, jarig op 13 juli
Geslacht: Man
Innerlijk: Alexander is een aparte man. Hij is erg op zichzelf gesteld, op af en toe alleen zijn en rustig na te kunnen denken. Wanneer iemand het niet met hem eens lijkt te zijn, zal hij geeneens moeite doen om zijn gelijk te bewijzen. Hij zal enkel zeggen dat diegene er nog wel achter komt en zo zichzelf voor het hoofd stoot.
Op dergelijke vlakken is hij dus redelijk arrogant. Bevelen van anderen opnemen doet hij dan ook niet, hij gelooft wat hij gelooft en op die manier doet hij het goed. Hij kan er ook dan ook behoorlijk slecht tegen wanneer iemand kritiek op hem heeft, dit volgt meestal in een afsnauwing. Hij is ook bijzonder moeilijk onder de indruk van iets te krijgen.
Veel vrienden heeft hij niet, simpelweg door zijn arrogante houding en lastige persoonlijkheid. Echter kan hij ook rustig zijn, is een goede luisteraar en geeft regelmatig werkelijk goed advies. Zijn redenen om psychiater te worden waren echter alle verkeerde. Hij was enkel en alleen uit op het geld, op macht en op zekerheid. Wanneer iemand achteruit ging in plaats van vooruit, lag het niet aan hem. Hij is zich dan ook heel goed bewust van de verkeerde medicijnen in de inrichting, maar het interesseert hem simpelweg niet. Die mensen zijn toch al gek, en beter zullen ze ook niet meer worden.
Hij heeft weinig woorden nodig om iemand te imponeren, dit kan hij ook voor elkaar krijgen met een duistere blik. Alexander heeft nog nooit werkelijk om iemand gegeven, en volgens hem bestaat zoiets simpelweg niet. Wanneer hij iemand mag kan hij heus wel aardig zijn, maar dit heeft vaak ook zijn grenzen.
Uiterlijk: Met een lengte van 1 meter 96 en brede schouders is hij een indrukwekkende verschijning. Zijn lichaam is redelijk gespierd, maar niet bijzonder erg. Het is dan ook meer om gezond te zijn dan omdat hij ijdel is. Zijn armen zijn echter wel redelijk gespierd, omdat hij het een fijn idee vindt om zichzelf te kunnen verdedigen wanneer nodig. Hij heeft vrijwel zwart, dik haar. Bij zijn slapen krult het enigzins, voor de rest is het aardig stijl. Zijn ogen zijn blauw, maar in helder licht lijken ze nog weleens groen. Hij heeft een sterke kaaklijn en bijzonder witte tanden.

Verleden: Alexander is streng katholiek opgevoed, maar hier hield hij zich zelden aan. Met sommigen aspecten van de kerk is hij het volledig eens, maar anderen lapt hij zonder blikken of blozen aan zijn laars. Het celibaat stond hem niet aan, de regels om zijn lichaam onbeschadigd te laten ook niet en het verbod op roken en drank sloeg in zijn ogen al helemaal nergens op. Toen zijn ouders erachter kwamen dat hij elke zondag na de kerk rustig om de hoek een sigaret stond te roken, werd hem vanalles verboden. Hij werd gedwongen om op zijn achttiende te trouwen met een net, kerkelijk meisje. Na een paar jaar huwelijk - halverwege Alexander's studie - wilde ze van hem scheiden. Hij vertelde anderen dat ze lesbisch was en verliefd was geworden op de dochter van een boer, maar in werkelijkheid was hij degene die steeds buiten de pot pieste. Hij werkt nu sinds drie jaar in St. Dymphna.
Extra: Ondanks dat zijn ouders er zwaar op tegen waren, heeft Alexander zijn slechte gewoonte om te roken nooit onderdrukt.

[ bericht aangepast op 10 okt 2013 - 19:57 ]

"Do you believe monsters are born or made?"

Oh, Sean is zo'n knappe man, één van mijn favorieten!
Hij is echt heel erg leuk geworden.

Eternamente, everlastingly, for all time

Eternamente schreef:
Oh, Sean is zo'n knappe man, één van mijn favorieten!
Hij is echt heel erg leuk geworden.

"Do you believe monsters are born or made?"

Sean O'Pry! Oh, I really like that guy.
Alright, ik ga eens verder aan mijn rol.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Je bent echt niet de enige die een liefde voor die kerel heeft x3
Just.. <3

-Hi, I'm Andy, also freaking out- Andy Gallagher

Barbarossa schreef:
Rol: Hoofdnon
Naam: Maria Augustina Livington
Leeftijd: 25
Geslacht: Vrouwelijk
Innerlijk: Maria is eenzaam. Altijd al sinds het klooster en nu nog steeds. Ze is heel erg gesteld op orde en tucht, omdat dat altijd zo in haar opvoeding gezeten heeft. De patiënten die binnenkomen probeert ze naar haar mening te helpen, maar dat doet ze niet altijd op een goede manier. Soms komen er ouderwetse lijfstraffen aan te pas, terwijl er soms ook wat nieuwe experimentele dingen aan te pas komen.
Hoewel ze het wel probeert te tonen, heeft ze niet echt begrip voor de gekken. Ze begrijpt niet wat er precies in hun hoofd omgaat, hoe ze denken en eigenlijk heeft ze een kleine angst voor ze die ze goed weet te verbergen achter het vriendelijke masker dat altijd op haar gezicht staat. Ze lijkt op het eerste zicht dan ook altijd heel erg onschuldig.
Als er iets is waar ze een hekel aan heeft, dan is het wel chaos. Ze kan er niet tegen als alles in het honderd loopt of als alles een wanorde is, dus daar zal ze dan ook streng tegen optreden en meteen maatregelen tegen treffen. Ze is geen denker, maar eerder een doener.
Hoewel ze toch ongeveer rechtvaardig probeert te blijven, gaat alles bij haar op een subjectieve manier en gaat onbewust gaat ze handelen op de manier waarop ze een persoon mag. Degene die ze iets liever mag, zal eerder een mildere behandeling krijgen dan mensen waar ze een hekel aan heeft.
Haar hele leven lang is Maria al maagd. Ze probeert zich niet te laten intimideren, maar probeert juist intimiderend over te komen zodat mensen eerder bang van haar hebben zodat ze niets zouden proberen. Ze probeert lichamelijk contact dan ook strikt te mijden. Toch is er diep vanbinnen een verlangen naar liefde, wat tegenstrijdig is met de principes die haar in het klooster bijgebracht zijn. Haar is altijd verteld dat ze getrouwd is met God, maar ze begint meer te twijfelen aangezien ze helemaal geen liefde voelt. Toch bid ze elke keer als ze twijfelt, om God om vergeving te smaken om haar twijfeling.
Uiterlijk:

Maria heeft een knap gezichtje onder haar zware kap. Haar gezicht ziet er eerder lief en onschuldig uit, maar heeft er af en toe ook iets minachtends en hooghartig in hangen. Meestal staat haar uitdrukking streng en gezaghebbend.
Onder haar kap heeft ze een bos dikke, golvende zwarte haren die niemand behalve zijzelf ooit te zien krijgt. Ze zien er helemaal niet onverzorgd uit, maar als hoofdnon moet ze altijd haar kap dragen.
Onder dat grote nonnenkleed zit ook een klein, mager lichaam. Ze is helemaal niet sterk en kan zich dan ook helemaal niet verzetten als iemand haar wat zou proberen te doen. Daarom paradeert ze altijd in kaarsrechte houding met haar kleine boezem vooruit, met de elegantie van een zwaan die langzaam over het water schuift. Gezag uitstralend op haar manier en haar angst voor de patiënten verbergend achter een stalen masker van groenblauwe ogen met lange wimpers, twee volle lippen, een fijn neusje en twee donkere, lange, dikke wenkbrauwen.
Verleden: Maria heeft zo lang ze zich kan herinneren in een klooster gewoond. Haar ouders zijn onbekend, dus er is van het begin aangenomen dat ze een weeskindje was waar geen plaats meer voor was in het ziekenhuis. De zusters vingen haar dan ook met veel plezier op om van haar nu een welopgevoede jonge vrouw te maken, toegewijd aan God. Ze zijn best geslaagd in hun opzet, want succesvol is ze wel. Enkel hadden de zusters toch niet iets anders in gedachten dan hoofdnon te worden van een gekkenhuis. Toch hebben ze haar gesteund in haar keuze.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Het eerste speeltopic

Eternamente, everlastingly, for all time