Heey allemaal,
Ik doe sinds dit schooljaar de opleiding Pedagogische Medewerker. Ik vind het echt super leuk, voor de tweede keer in mijn leven een super klas, we zijn super hecht enz., ik mag leren wat ik super leuk vind en ik ga echt met heel veel plezier naar school en heb 3 goede vriendinnen.
Nu hebben wij een klas waar vele al dingen mee gemaakt hebben zoals overleden ouders, pesten, thuissituatie en nog ergere dingen. Tijdens een eerste les van SLB (van je mentor) kregen we het over onderwerpen aangezien we ook over rouw en pesten moeten gaan leren. Ook hadden we POP gesprekken wat bij vele als eindresultaat huilend het lokaal verlaten was. En nu komt het wij moeten schattetouwtjes/doosjes maken. In een doosje of aan een touwtje stop je spullen die veel voor je betekenen en dit ga je ook uitgebreid vertellen. Afgelopen donderdag hadden we de eerste paar en het waren mooie verhalen maar ook heftige. Het probleem is vorig jaar en het jaar daar voor heb ik best wel veel dingen mee gemaakt en een paar dingen in mijn leven die nog steeds dwars zitten. Daarbij ben ik ook erg snel emotioneel. Dus met een paar andere zat ik in de les dus te huilen door de verhalen omdat ze me moesten denken aan dingen. De klas was heel lief enzo en mijn SLB-er zei ook dat je niet alles negatief moet kijken maar dat is best moeilijk. Zeker omdat ik dingen nog niet heb kunnen verwerken en weg heb kunnen stoppen. Nu moet ik dus morgen dat gaan doen en ik zie er erg tegen op zeker omdat ik ook over mijn opa ga vertellen. Nu vind ik het niet erg dat ik emotioneel want iedereen heeft dat maar ik vind dat ik het soms te snel ben.
Dus zijn er tips zodat ik minder snel in tranen schiet en misschien tips zodat ik na de tranen snel verder kan op een leuker onderwerp? Alvast bedankt
Change is for weirdos ~ Niall Horan