Co-schrijver gezocht :) - Story problemen

Proloog

Ik kon me nog herinneren dat het die dag sneeuwde. Witte kristalletjes dwarrelden omlaag, het enige geluid dat we buiten hoorden was de wind die eenzaam huilde. Het geluid klonk eenzaam maar tegelijk kalmeerde het me. Mensen konden de winter beschouwen als kil en doods, maar voor mij voelde de winter als een nieuw begin. Planten en dieren sterven tijdens dit wrede seizoen, maar dat is moeder natuur. Trouwens.. niet alles sterft in dit seizoen, het is maar hoe goed je luistert, een gave die de meeste mensen helaas opzij leggen. Terwijl de mens druk bezig is in het leven met de zoektocht naar perfectie, vergeten ze een cruciale kwaliteit. Een vermogen om te luisteren.. Ik vond het altijd prettig om in rond deze tijd van het jaar alleen naar buiten te gaan, puur alleen om in stilte naar de winterse serenade te luisteren. De voorstelling begint met het eenzame solo van de wind, gevolgd door het ritmische geritsel van een hert in de verte, gecombineerd met het geluid van vallend sneeuw. Samen vormden ze een uniek orkest, je hoorde een lied, een lied dat niet gezongen kon worden. Ik kon er uren naar luisteren, ik begon onbewust ritmisch met me vingers te knippen, tot me vingers er bijna eraf vroren, Ik word er nooit moe van. Ik had eens geprobeerd om het lied vast te leggen, maar het gaat niet lukken, de winter wil dat niet en dat accepteer ik. Elk jaar is veranderd het lied.

Die dag klonk het rouwend, moeder had een miskraan gehad, de baby kwam dood op aarde. Het brak mijn hart om me ouders zo te zien. De baby had Evelina geheten, als het nog leefde. Evelina kwam stil op aarde en was ook stil gebleven, moeder zei vroeger altijd dat Evelina bij de engelen wou wonen. Ik werd er altijd triest van en ook boos, Evelina moest terug komen! Dat was de logica van de vijfjarige ik. Ik weet nu dat het onmogelijk is om Evelina terug te halen, maar ik mis haar niet eigenlijk, iedereen heeft zijn eigen tijd op deze wereld. Soms is het kort, soms is het lang. Het lijkt oneerlijk maar het is het ook, het leven is kort en vaak zwaar maar de goede momenten zijn goud waard. Alleen Jammer dat Evelina dat niet kon meemaken.