Ik was dus vandaag mijn boxen aan het legen, en opeens vond ik een steen terug. Een steen in de vorm van een halve maan die doorzichtig is.
Er kwamen onmiddellijk tranen in mijn ogen, want die steen betekend voor mij meer dan een groene halve maan steen. Er hangen erg veel herinneringen aan vast.
Ik heb 'm in het 4de leerjaar van mijn beste vriendin van toen gekregen. In het 5de leerjaar ging die vriendschap stuk, omdat zij mijn vriendin niet meer wou zijn, ik iets gemeens tegen haar zei nadat zij dat zei en het is nooit meer echt goedgekomen.
Die steen is dus, om het zo te verwoorden, het laatste "overblijfsel" van onze vriendschap. Maar ik weet niet of ik hem moet houden.
Ik heb er erg hard over nagedacht hem weg te gooien, maar ik weet niet of ik dat moet doen.
Wat zouden jullie doen?
Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried