The Second Quarter Quell × Hunger Games × Topic 1. - Speeltopics

Faisean schreef:
Drew Ken Valey ll Districht 7 ll Mulitantenbos

Ik grijnsde wat op het antwoord dat Acacia hem gaf. Ik vond het er zo komisch uitzien. Ik knik. Met Austin had ik onderhand een goeie bond opgebouwd en ik hoopte zo vurig dat hij niet dood zou gaan. ''Ik hoop het'' glimlach ik zwak. Ik volg het voorbeeld van Acacia en ook ik kom met beide voeten op de grond. Ik had nog niet echt de tijd gekregen om te kijken wat er in mijn rugtas zat. ''Een messenset dit kan je niet menen'' enthousiast keek ik Acacia aan. Ook zij wist dat dat mijn beste punt was dus ze zal vast wel begrijpen waarom ik door het dolle heen ben. Met een messenset vang je ook makelijk eten. "Wat dachten jullie van een pact, met zijn drieen?" Mijn gezicht betrok even en twijfelend keek ik haar aan. Ik wou niet echt bij een pact horen waarbij iemand me niet mag. Dan gaat gewoon niet. Je word dan te snel verraden. "Waar is hij dan goed in?"vroeg hij met opgetrokken wenkbrauwen. "Ik wil alleen maar nuttige mensen als bondgenoot. " Hij kijkt me ongeintreseerd aan. Ik haal mijn wenkbrauwen op. 'Ik wil je niet teleurstellen Acacia maar ik merk dat sommige mensen me hier niet mogen dus het lijkt me niet goed om een pact te sluiten'' mompel ik. Ik sloeg haar op haar schouder en gaf haar snel een knuffel. Ik weet niet of Acacia voor Nathan of mij zou gaan. ''Ik ga Austin wel zoeken'' mompel ik waarna ik me omdraai.

(Austin voor Drew?)

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Acacia Willow Racian * D7 * Mutilantenbos.
Drew glimlachte zwak. "Ik hoop het." "Waar is hij dan goed in? Ik wil alleen maar nuttige mensen als bondgenoot." Voordat ik antwoord kon geven, deed Drew dat al."Ik wil je niet teleurstellen Acacia, maar ik merk dat sommige mensen me hier niet mogen dus het lijkt me niet goed om een pact te sluiten." Mompelde hij. Ik kreeg een snelle knuffel. "Ik ga Austin wel zoeken." Ik glimlachte lichtelijk. Dat leek me een teken dat hij niet verder wilde gaan met mij of Nathan. "Succes, ik weet dat je het kan." zei ik. Drew draaide zich om en liep weg, en ik keek naar Nathan. "En toen waren we nog maar met zijn tweeen." zei ik tegen hem. Ietwat verloren keek ik Drew na. Hij was sterk, en een goede vechter. Hij zou het ver maken, misschien zou hij zelfs als winnaar uit deze spelen komen. Verstrooid keek ik weer naar Nathan, en achter hem op een tak zat een pluizige, gouden eekhoorn. Ik vertrouwde het meteen niet. We hadden genoeg eekhoorns in ons district, maar die zagen er absoluut niet zo uit. "Achter je op een tak zit iets wat een mutilant zou kunnen zijn." zei ik langzaam.

Omdat het personage van Loian het plagenbos is binnengegaan, trekt er nu door de arena een plaag van vleesetende gouden pluiseekhoorns.

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Skull schreef:
(...)

-Dan heb ik het helemaal fout gezien, sorry. Dat zakmes is voor Emma.-
*facepalm.*
-Ik ben zo dom-

I'm finally back, Finally after a Year break

Yaelle Faye Golden - District 6 - In het bos bij Mirte.
'Hoepel op. Zelfs met twee zijn we dood voor de volgende dageraad, wen er aan. We gaan dood, 6, hoe we het ook draaien of keren.' zegt het meisje uit 12. Zie, ik wist het, ze wantrouwd me. 'Nou, dan moet je het zelf weten hé' zeg ik en ik wil net weggaan als ik een doffe klap hoor. Het meisje van 12 is uit de boom gevallen en ligt nu voor me op de grond. Wat moet ik nou doen? Ik heb niks aan medicijnen ofzo. Ik ga op mijn knieën zitten. 'Je moet weten, met twee ben je sterker dan een. Je kant altijd wel wat hulp gebruiken, het is joun keuze' zeg ik tegen haar. Dan probeer ik haar te helpen en vraag ik 'Gaat het een beetje?' Yaelle, wat een domme vraag, natuurlijk gaat het niet, ze viel net zo'n vijf meter uit de boom.

That is a perfect copy of reality.

Emma Madeline McCartny || 10 || mutilantenbos
Ik kijk voor me uit en pak mijn zakmes die ik open maak. Dit was handig. Niet voor het moorden of iets in die richting maar voor het maken van dingen. Ik bedoel kom op ik kon niets doden met dit. Ik zou een katapult kunnen maken van takjes en er iets tussenspannen. Steentjes lagen overal je moest alleen de ronde kleine of de scherpen pakken. Dan zie ik een meisje stoppen onder mij. Ik doe mijn hand snel voor mijn mond op mijn ademhaling te dempen. Dan herken ik haar. Dat was het meisje uit District 9 Dawn of zoiets. Ik besluit iets dichterbij te kruipen en kijk naar haar bruine haren. Ze leek op mijn zus. Op mijn dode zus. Bruin haar groen achtige ogen. Dan hoor ik wat achter me bewegen. Een goudpluisachtige eekhoorn. Hij keek naar me en ik bestudeerde het. Dat waren geen normale. Hun tanden waren veel groter en scherper en die poten of nagels. Mutilanten... Voordat het dier me kan ontwijken steek ik het beest dood meteen bekijk ik de tand beter. Dit was niet bedoelt voor eikeltjes te breken maar om mensen of andere dieren hun vlees te doorboren. Ik zie ook aan de ander kant tussen de takken een andere mutilant niet naar mij kijken maar naar Dawn. Oke. Gooi je zakmes. Je kon vroeger altijd goed met dingen gooien. Oke. Ik richt en als de eekhoorn wilt gaan springen gooi ik. Ik raakt hem niet in zijn buik of hoofd maar in zijn staart. Ik klim snel naar beneden. Wat als ze het niet merkte aangezien er wel deze kleur eekhoorns bestonden, maar deze waren zo raar gemaakt. 'Dawn kijk uit die eekhoorns zijn mutilanten.' Zeg ik tegen haar wijzend naar de eekhoorn waar mijn zakmes inzit. Nou hij zit in de staart dus hij probeert los te komen wat niet lukt. Ik had geen zin om dood te. Gaan al zou dat wel gebeuren maar niet door schattige dieren. Dat schattigheid mensen kan doden. Dat is ook weer wat nieuws.

I'm finally back, Finally after a Year break

Nathan Douglas Rhine || District 2

"Ik wil je niet teleurstellen Acacia, maar ik merk dat sommige mensen me hier niet mogen dus het lijkt me niet goed om een pact te sluiten." Zei Drew en ik keek hem met een lichte grijns aan. Dat heeft hij goed geraden. Hij had haar een korte knuffel en ik rolde even onopvallend met mijn ogen ,wat een drama ,ik zag net mijn mede district genoot doodgaan ,dat is pas drama ,voor hun althans ,mij deed het niets...Hij melde dat hij ene Austin ging gaan zoeken en ging dan weg. Daarnet had ik opgevangen dat hij een messenset zitten had ,goed voor hem ,dan kan hij zich verdedigen als hij vermoord word... "Succes, ik weet dat je het kan."zei Acacia hem nog na en daarna richtte ze zich weer op mij."Achter je op een tak zit iets wat een mutilant zou kunnen zijn." zei ze langzaam en ik draaide me even om. "Een eekhoorn?"zei ik met opgetrokken wenkbrauwen.Ik wist niet veel van mutilanten en beesten af. Maar ik hield wem mijn zwaard vast en was op mijn goede ,voor een aanval. Ik keek even vluchtig rond. "Er zijn er meerdere."fluister ik ,we waren verdorie omsingeld door eekhoorns....


Austin Blake Rosefields || District 7

Verveeld zat ik op mijn tak en wachtte af tot ik de gong zou horen en het aantal doden zou weten. Het gevoel dat ik mijn mede districts genoten en vrienden verloren zou kunnen hebben doet me rillen. Ik hoorde iets achter me en ik keek om. Een eekhoorn met goudachtige vast ,zat op een zijtak ,die dicht bij de tak zat waar ik zat. Fronsend keek ik naar het beest. Dit zijn niet het soort eekhoorns die ze in district 7 hadden. Misschien kon ik het wel vangen en eten . Als ik mijn hand wilde uitreiken naar het beest ,spong het naar het beest en beet in mijn hand. Een geschrokken geluid verliet mijn lippen en ik schud mijn hand in een poging het beest van me af te krijgen. Ik klim vlug naar een andere tak ,maar die breekt ,waardoor ik op de grond val en het beest tegen de boom aan ram ,waardoor hij me loslaat. Pijnlijk keek ik naar mijn hand ,waar een beetwonde instond. Een heel andere beetafdruk dan een normale eekhoorn. Ik krabbel overeind en ren weg van het beest dat me gebeten had,maar op iedere boom leek er wel zo'n beest te zitten. Ik rende door en keek even achterom ,ik botste tegen iemand aan en keek verschrikt naar die persoon ,mijn blik veranderd in een opgelucht gezicht toen ik zag dat het Drew was.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Acacia Willow Racian * D7 * Mutilantenbos.
"Een eekhoorn?" Zei hij toen hij zich had omgedraaid. "Er zijn er meerdere." fluisterde hij. Ik keek rond, en zag inderdaad groepen bij elkaar zitten in verschillende bomen. Ik hief mijn bijl een stukje op voor in de aanvalspositie, wat de eerste eekhoorn in actie deed komen. Hij sloeg een luide kreet die niet tot een eekhoorn toebehoorde, en hij vloog op Nathan af. Met een snelle haal van mijn bijl lag het diertje door de helft op de grond. De andere begonnen ook aan te vallen, en ik ging rug aan rug staan met Nathan. Ik kreeg vele krassen op mijn armen, maar mijn benen bleven gelukkig ongedeerd door de sterke stof van mijn broek. De ene na de andere eekhoorn viel neer dankzij toedoen van onze wapens, en na zo'n half uur hield de plaag eindelijk op. Ik keek op naar Nathan, omdat hij een stuk groter dan mij was, en glimlachte dankbaar. Hij had een paar mooie reddingen gemaakt, en verscheidene eekhoorns afgeslacht die zich op mijn borst en nek hadden geworpen.

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Nathan Douglas Rhine || District 2

Net als Acacia hield ik mijn zwaard in een aanvals positie en vlak daarna ,begon de eerste mutilanten eekhoorn te krijsen en viel hij ons aan ,waarna de hele zwem op ons afkwam. Ik hakte met mijn zwaard door de kleine lijfjes heen en sloeg ze van me af ,zo'n halfuurlang.Acacia en ik stonden rug tegen rug en hadden ons zo verdedigd. Ik had enkele krassen op mijn armen en een op mijn gezicht ,maar gelukkig hebben ze niet veel schade aangericht. Rondom ons lagen alle lijkjes van de mutilanten. Ik draaide weer om naar Acacia ,die me even aankeek en dankbaar glimlachte. Ik grijnsde lichtjes ,we hadden elkaar goed geholpen. "Ik denk niet dat deze beesten eetbaar zijn."mompel ik tegen haar . Het was ook erg vaag van het Capitool om nu meteen al een zwem mutilanten op ons af te sturen. "We zouden beter ,wat verder gaan ,hopelijk zijn er daar heen mutilanten."stel ik dan voor.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Dawnelle Eguskine || District 9 || Mutilantenbos

Terwijl mijn vingers het aantal pijltjes telden, waren mijn oren gespitst. Ik hield van de rust die ik in dit bos gevonden had, een stuk verwijderd van het bloedbad bij de hoorn. Het was dat ik mijn beslissingen had genomen voor de gong ging en zo snel mogelijk het veld was overgestoken, anders had ik daar waarschijnlijk nu nog rondgehangen en mij en weg uit het slagveld moeten vechten. Dat hadden de kijkers vast prachtig gevonden, maar dat was dan pech voor hun.
Ik stopte met tellen, toen ik iets hoorde. Ik bewoog mijn gezicht echter niet in de richting van het geluid, maar deed alsof ik niks doorhad. Hetgeen bevond zich ongeveer op vijf uur en aan het geluid was af te leiden dat het geen zware gespierde beroepstribuut was. Ik had mijn blaaspijpje nog steeds in de aanslag en luisterde, om te ontdekken wat ik nu het best kon doen. Op het moment dat ik mij om wilde draaien, hoorde ik meer wezens. Overal om mij heen klonk geritsel van bladeren en dit was dan ook het moment, dat ik iets van angst voelde. Het leek wel alsof ik was omsingeld door iets. Abrupt draaide ik mij om en zag hoe een zakmes in een soort eekhoorn beest -dieren herkennen was niet mijn sterkste punt- terecht kwam. Mijn ogen kwamen uit bij een klein meisje dat uit een boom klom.
'Dawn kijk uit die eekhoorns zijn mutilanten,' zei het meisje -volgens mij heette ze Emma, maar zeker was ik er niet van- tegen mij en op dat moment ging er een knop om. De knop die altijd omging, wanneer ik in een hinderlaag terecht kwam, als we aan het spelen waren. De knop die ervoor zorgde dat ik veranderde in een koelbloedig en logisch dekende oorlogsveteraan. Snel schoot ik op een eekhoorn vlak achter Emma, die dood neerviel, waarna ik herlaadde en er nog een aantal neerschoot. Het waren er echt ontzettend veel en er leek geen eind aan te komen. Alsof het een plaag was. Ik had geen tijd om Emma bevelen te geven en hoopte maar dat ze zichzelf toch een klein beetje kon beschermen. Ik voelde af en toe tanden in mijn benen en krassen over mijn rug, maar ik negeerde de pijn en schoot alles neer wat ik maar kon raken. Wetend dat ik niet moest vergeten de pijltjes straks uit de levenloze wezens te halen, om ze opnieuw te kunnen gebruiken.
Na ongeveer een half uur hield de plaag op. De laatste eekhoorn die ons aan wilde vallen schoot ik met gemak neer en op dat moment was de stilte wedergekeerd. Ik merkte dat dat ook maar goed was, want ik had nog maar twee pijltjes over. Systematisch ging ik de levenloze lichaampjes langs om de pijltjes eruit te trekken en ze terug te stoppen in het tasje. Toen ik klaar was wendde ik mij tot Emma.
'Gaat het?' vroeg ik, terwijl ik een straaltje bloed dat uit een kras in mijn gezicht liep wegveegde en haar bestudeerde.

Happy Birthday my Potter!

Drew Ken Valey- Geen inspiratie-

Ik zwaaide nog naar achter en liet mijn hoofd toen zakken. Blijkbaar was ze liever bij een arrogante jongen met 2 gezichten dan met mij wat me toch echt wel verbaasde. Maar wat verwacht je dan? Hij was districht 2 een beroeps en ik was een jager uit districht 7. Verbaasd keek ik naar de vele eekhoorns die mijn kant op kwamen. Ze zagen er lief uit maar de liefste mensen zijn ook het schijnheiligst. Ergens vertrouwde ik het niet. Mijn aandacht word na links getrokken als ik een geschrokken kreet hoorde die verdacht veel op Austin leek. Als een bezetene begon ik die kant op te rennen. ''Auw'' gil ik als ik voel dat iemand tegen me aanbots. Geiriteerd pak ik mijn mes om degene dood te maken als ik zie dat het Austin is. Grijnzend help ik hem omhoog. ''Waar was je? Ik dacht dat je dood was'' grijns ik.

Baby, when I know you're only sorry when you got caught,

Remi Hecciah ~ District 11

Zenuwachtig sta ik op de ijzeren plaat. Ik zie allemaal wapens en eten liggen. Ik herinner me dat mijn mentor heeft gezegd dat ik zo snel mogelijk weg moest, maar de verleiding is zo groot...
Dan gaat de gong. Verschrikt blijf ik doodstil op de plaat staan. Iedereen komt in beweging en na een paar tellen kan ik mezelf er toe dwingen in beweging te komen. Ik gris een zakmes dat zo'n drie meter van me ligt verwijderd van de grond en draai me dan om. Dan zie ik waar ik ben. Een veld vol met prachtige bloemen. Een wapen mist mijn hoofd op een haar na en ik sprint de bloemenzee in.
Na een tijd lopen zie ik in de verte een groot bos opdoemen. Hijgend loop ik er naartoe. Ik heb dorst. Ik heb wel ontdekt dat ik een klein flesje water in mijn rugzak heb, maar ik durf het niet open te maken. Ik plof neer in de schaduw van een hoge boom. Net als thuis, bedenk ik bij mezelf. Ik zie een paar goudachtige eekhoorns van tak naar tak springen.
De arena is mooi. Bijna té mooi. Ik spring op en loop verder, vastbesloten zo ver mogelijk bij de hoorn vandaan te komen. Ik zie een eekhoorn voor mijn voeten wegschieten. Ik bekijk het kopje en schrik me een ongeluk. Het beest heeft vlijmscherpe tanden en een hongerige blik. Dit soort eekhoorns heb ik nog nooit gezien. Ik besluit dat ik beter weg kan en ik zet het weer op een lopen. Overal zijn eekhoorns die me met hun hongerige blikken aankijken.
Dan laat er eentje zich vallen, gevolgd door tientallen anderen. Ze krabben mijn gezicht open en bijten in mijn kuiten. Ik sla mijn linkerarm voor mijn ogen en zoek met mijn rechter in mijn zak, op zoek naar het zakmes.
Eindelijk. Daar is ie. Ik klap een willekeurig mesje uit en begin om me heen te hakken. Ik zie niets en voel ondertussen ook niets anders meer dan het gewicht van eekhoorns. Ik begin te gillen in de hoop ze af te schrikken en wankel verblind door het bos. Ik bots twee keer tegen een boom aan waardoor er een paar eekhoorns worden geplet en dan tegen iets anders. Het ding is warm. Ik haal nog een keer uit met mijn zakmes in de veronderstelling dat ik nog een verschrikkelijk monster tegen ben gekomen.
Dan, zonder waarschuwing, verdwijnen de eekhoorns. Ik val hijgend op de grond en sta vlug weer op, mijn opengekrabde armen en benen negerend. Ik kijk vlug waar ik tegenaan ben gebotst en zie dat het twee tributen zijn. Ik kijk ze met grote, angstige ogen aan en houd mijn zakmes op ze gericht. Dan pas zie ik dat ik de hele tijd op de eekhoorns zat in te hakken met een nagelschaartje. Snel klap ik een ander deel open en nu komt er een klein, dolkachtig mesje tevoorschijn.
Ik bestudeer de verbaasde gezichten van mijn mede tributen. De linker heette Usten als ik me niet vergis en de ander heette Drew. Usten mag ik wel, maar Drew vertrouw ik voor geen cent. Bang kijk ik ze aan, wachtend tot ze me gaan vermoorden.

(Usten is Austin.)

-

Acacia Willow Racian * D7 * Mutilantenbos.
Hij grijnsde lichtelijk. "Ik denk niet dat deze beesten eetbaar zijn." Ik knikte instemmend. "We zouden beter wat verder gaan, hopen dat daar geen mutilanten zijn." Ik knikte weer. Ik pakte hem bij zijn arm vast, en trok hem mee de richting op van waar de hoorn niet was. Na een eindje lopen kwamen we bij een rivier aan, en omdat ik besloot dat we hier wel even konden stoppen. Ik inspecteerde de rugzak die bij de outfit had gehoord, en zag dat er een 0,25liter flesje zat, gemaakt van ijzer. Ik opende hem, maar er zat geen water in. Ik gromde zacht, maar liep toen naar de rand van de rivier. Ik liet het flesje onderwater gaan, en nam er vervolgens een slok van. Meteen voelde ik dat het verkeerd was. "Het is giftig." zei ik. Het viel zelfs al aan mijn stem te horen. Mijn blik werd wazig, en het volgende moment was ik mijn bewustzijn kwijt.

Als je het giftige water drinkt, heb je voor vijf uur lang een verzwakt zicht en lichaam.

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Nathan Douglas Rhine || District 2

Acacia knikte instemmend en nam mijn arm ,vast ,ik keek haar even aan en -gelukkig voor haar- heeft ze geen slechte bedoelingen dus laat ik het maar. We lopen een richting uit ,die ons verder van de hoorn brengt en even later zie ik in de verte een Rivier. We liepen er naartoe. Ik had ook wel zin in water nu. Net als Acacia ,bekeek ik mijn rugzak even ,ik had daarnet mijn reepjes vlees erin gestoken ,maar verder had ik niet gekeken. Net als haar had ik een 00.25 liter fles ,gemaakt uit ijzer ,ik deed de dop open ,maar helaas geen water. Ergens vond ik het vaag ,dat er zo dichtbij een rivier lag. Ik keek naar Acacia ,ze had haar flesje al gevuld en dronk ervan. Ik bleef even wachten en keek haar dan afwachtend aan. "Het is giftig." zei ze zwak en viel dan neer . "Verdomme".vloek ik zacht in mezelf ,en loop naar haar toe. Ze ademde nog. Ik voelde haar pols ,maar die was erg verzwakt. Ik gooide de water inhoud ,van haar flesje weg en ,ritste haar rugzak met het flesje erin dicht en deed die om haar schouders en daarna tilde ik haar over mijn schouders en nam haar bijl ,daarna zocht ik achter een plek waar we konden schuilen. Ik kon haar ook nog meer vergiftigen en laten liggen ...Ik schudde die gedachten weg en liep verder het bos in ,als ik een redelijk grote en holle boom gevonden heb ,let ik haar neer en sla zachtjes op haar wang ,in de hoop dat ze wakker word.

Austin Blake Rosefields || District 7

''Auw'' gilde Drew en haalde een mesje uit en wilde me bijna vermoorden tot hij merkte dat ik het was.Hij grijnsde en hielp me recht . Als ik rechtop stond klopte ik even mijn broek af. ''Waar was je? Ik dacht dat je dood was'' zei hij en ik glimlach zwakjes. "Meteen weggerent."zei ik dan nog een beetje buiten adem. Ik keek even naar mijn hand. "Ik werd net aangevallen door een eekhoorn."mompel ik en keek even vluchtig rond. Ze waren er nog steeds en ik had niets om me te verdedigen ,hun aandacht ,was echter niet op ons gericht ,waar ik erg blij mee was. Ik hoorde de bosjes bewegen en keek geschrokken om ,om het kleine jongentje te zien van district 11 als ik me niet vergiste. Hij had een zakmes op ons gericht en ,zat onder de schrammen en beten ,hij had vast de aandacht van de eekhoorns gekregen. Ik beet zachtjes op mijn lip. Ik vond het nogsteeds verschrikkelijk dat kinderen van 12 en 13 jaar moesten meedoen ,ik vond deze hele honger spelen gewoon verschrikkelijk.Mijn blik gaat van Drew en dan naar de jongen. Hopelijk doet Drew dat kind niets en omgekeerd ook.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Acacia Willow Racian.
Ik werd wakker van een brandende pijn op mijn wang, en versufd opende ik mijn ogen. Ik kon mijn blik niet helder krijgen, maar ik vermoedde dat het Nathan was. Mijn hart maakte een sprongetje. Het deed me goed dat hij me niet had laten liggen. Ik was ernstig verzwakt en met een paar slokken meer of een steek van zijn zwaard was het over geweest. "Bedankt dat je me niet in de steek liet." Ik voelde me dom. Waarom had ik het water gedronken? Of het gif, eigenlijk. Maar als het water uit de heldere, stromende rivier giftig was, waar moesten we dan water vandaan halen? Ik kreunde zacht door de druk op mijn borst, en ik wist niet of het door het gif kwam of door iets anders. "Wat gebeurde er?"

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Jace Doddler.

Nadat ik nog snel een rugzak van de grond heb gegrist ren ik richting Lynn. Vanuit mijn ooghoek zie ik dat ze het bos in ren. Met mijn bijl hak ik om me heen zodat niemand in mijn buurt kan komen. Als ik ver genoeg ben leg ik mijn hand op mijn schouder waar bloed uit loopt. Voor zover ik kan zien is de wond niet dodelijk. Ik ga op een boomstam zitten en doorzoek de rugzak. Er zit een waterfles in, zonder water en ook nog een soortvan klein zeil. Ik zucht opgelucht en sta dan weer op, opzoek naar Lynn. Ik begin weer te rennen en al snel zie ik haar. Eerst wil ik haar naam roepen maar ik kan nog net een schreeuw onderdrukken. Straks zien andere tributen ons. Hoewel ik Beroeps ben, vind ik dit geen fijn idee. Ik ren verder. 'Lynn,’ zucht ik opgelucht. Ik weet dat we elkaar uiteindelijk moeten vermoorden maar een bondgenootschap kan je redding zijn. Daarbij komen de tributen die in hun eentje zijn niet zo snel op je af.

[Iemand die zich bij Lynn en Jace wilt voegen?]

[ bericht aangepast op 24 aug 2013 - 16:03 ]