Casa Lugano | Speeltopic 2 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 20 aug 2013 - 9:51 ]

"The most beautiful things in life go unnoticed..."

Joey
Ze lachte wat sarcastisch mee waardoor ik opkeek. 'Je bent nu in ieder geval uit mijn zonlicht gekomen. Dan heb je in ieder geval nog iets bereikt in je leven jongen,' zei ze en ik glimlachte even zwakjes. 'Je broer is trouwens naar je op zoek,' het klonk wat afwezig en ik fronsde even. 'Al snap ik niet waarom, aangezien je je als een vreselijke kwal tegen hem hebt gedragen.' Ik lachte even kort en net zoals sarcastisch als zij daarnet had gedaan. 'O, maar dat doe je natuurlijk wel vaker.' Ik negeerde haar vreselijk irritante opmerking en kwam naast haar zitten om haar vervolgens te bekijken. 'River en ik hebben daarnet zitten praten, het gaat goed met hem. Je hebt het hem wel moeilijk gemaakt hoor,' zei ik en grijnsde even naar haar.

Everything is illuminated by the light of our past.

Emily May Carter
Tot mijn grote ergernis kwam Joey naast me zitten, vanuit mijn ooghoeken zag ik dat hij me bekeek. "River en ik hebben daarnet zitten praten, het gaat goed met hem. Je hebt het hem wel moeilijk gemaakt hoor," zei hij. Ik keek op en vervolgens naar Joey. Hij grijnsde. "Ík heb het hem moeilijk gemaakt?!" herhaalde ik vol ongeloof. Ik klapte mijn tijdschrift dicht. "Wat heb ik gedaan dan?" Ik kon geen reden verzinnen waarom ik degene zou moeten zijn die het hem moeilijk had gemaakt.

"The most beautiful things in life go unnoticed..."

Joey
'Ik heb het hem moeilijk gemaakt?!' Herhaalde ze vol ongeloof en ik lachte even door haar overdreven boze reactie. 'Wat heb ik gedaan dan?' Vroeg ze nog steeds met de harde klank in haar stem. 'Nou, jou zwakke praatjes tegen River hebben echt geen invloed hoor.' Ik leunde wat naar achter op mijn armen en mijn blik gleed over haar heen.

Everything is illuminated by the light of our past.

Emily May Carter
"Nou, jou zwakke praatjes tegen River hebben echt geen invloed hoor," zei hij, terwijl hij wat naar achter leunde en me bekeek. Ik schudde even mijn hoofd. Ik snapte niet hoe die jongen zo schaamteloos iemand zo opvallend kon bekijken. "Mijn zwakke praatjes hebben het hem moeilijk gemaakt?" vraag ik ter bevestiging. "Dat lijkt me een beetje onlogisch, denk je niet?" Ik keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. "Nou vertel op, waarom zouden mijn zwakke praatjes het hem moeilijk gemaakt hebben?"

"The most beautiful things in life go unnoticed..."

Joey
Ze schudde haar hoofd om vervolgens om bevestiging te vragen. 'Dat lijkt me een beetje onlogisch, denk je niet?' Ze keek me met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'Nou vertel op, waarom zouden mijn zwakke praatjes het hem moeilijk gemaakt hebben?' Ik keek haar uitdagend aan om vervolgens weer volledig op mijn armen te leunen. 'Hij kon wel huilen,' zei ik en hield mijn hoofd een beetje schuin. 'Heb je toevallig zijn hartje gebroken?' Ik lachte even spottend. Stiekem hoopte ik daar op.

Everything is illuminated by the light of our past.

Emily May Carter
"Hij kon wel huilen. Heb je toevallig zijn hartje gebroken?" Joey lachte even spottend. "Ik heb helemaal niets gebroken," antwoordde ik. Ik ging overeind zitten en sloeg mijn armen over elkaar heen. "Tenminste, niet dat ik weet. Maar het gaat je helemaal niets aan," zei ik. "En bovendien, je praat er over heen, waarom heb ik het hem nou moeilijk gemaakt?" Ik keek hem fronsend aan. Die jongen haalde echt het bloed onder mijn nagels vandaan. De gedachte dat ik waarschijnlijk nog een hele zomer met hem opgescheept zat, maakte het er allemaal niet beter op. Ik zuchtte bij de gedachte aan de rest van de vakantie.

"The most beautiful things in life go unnoticed..."

Joey
'Ik heb helemaal niets gebroken,' antwoordde ze. Fel was ze zeker. 'Tenminste, niet dat ik weet. Maar het gaat je helemaal niets aan.' Ik fronsde even waarna ik begon te grijnzen. 'En bovendien, je praat er over heen, waar heb ik het hem nou moeilijk gemaakt?' Ze keek me fronsend aan en ik ging net als Emily met mijn armen over elkaar zitten. 'River en ik zaten te praten, en misschien had je hem toch niet moeten afwijzen,' zei ik en veranderde mijn houding in een liggende positie. 'Maar ja, je hebt altijd mij nog.'

Everything is illuminated by the light of our past.

Emily May Carter
Joey ging - net als mij - met zijn armen over elkaar zitten. "River en ik zaten te praten en misschien had je hem toch niet moeten afwijzen," zei hij, "maar ja, je hebt altijd mij nog." Ik zuchtte even en wreef over mijn voorhoofd. "Dan heeft ie het verkeerd begrepen want ik was alleen aardig," mompelde ik. "En ik kan er niets aan doen dat hij het verkeerd begrepen heeft, dus het is niet mijn probleem," zei ik. Ik leunde iets achterover en keek naar mijn roodgelakte teennagels. "En dat laatste kun je voorlopig wel vergeten, maar dat wist je zelf waarschijnlijk ook wel."

"The most beautiful things in life go unnoticed..."

Lucy Elianne Miller
'Als je een keer op de banaan wil, moet je naar de activiteitentent.' zegt hij. 'Die staat iets verderop. Hij wijst naar een tent wat verderop. Ik knik begrijpend. 'Er zijn nog meer dingen die je op water kan doen,' gaat hij verder. Opnieuw knik ik. 'Oke, dank je. Ik zal er over nadenken.' Ik zet een lieve glimlach op. Hij neemt de laatste slok van zijn flesje water, wat mij aan mijn eigen flesje doet herinneren. Ik pak het inmiddels niet meer zo koude, halfvolle flesje water en drink het met grote slokken leeg. 'Misschien moet ik zo maar eens gaan,' zeg ik. Ik heb geen idee hoe laat het is.

[ bericht aangepast op 20 aug 2013 - 15:57 ]

The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.

Joey
'Dan heeft ie het verkeerd begrepen, want ik was alleen aardig,' mompelde ze. 'En ik kan er toch niets aan doen dat hij het verkeerd begrepen heeft dus het is niet mijn probleem.' Ik lachte weer even sarcastisch. 'Als hij zit te huilen thuis dan roep ik jou?' Vraag ik dan nog steeds lachend. 'En dat laatste kun je voorlopig vergeten, maar dat wist je zelf waarschijnlijk ook wel.' Ik zuchtte geërgerd. 'Voorlopig?' Herhaalde ik dan en volgde haar bewegingen.

Everything is illuminated by the light of our past.

Emily May Carter
"Als hij zit te huilen thuis, dan roep ik jou?" vroeg hij nog steeds lachend. Ik schud mijn hoofd. "Nee, want het is mijn probleem niet, zeg ik toch," zei ik ietwat geërgerd. "Voorlopig?" herhaalde Joey. Ik knikte. "Ja, ik zeg nooit nooit, zelfs niet als het over jongens zoals jou gaat," zei ik zuchtend. "Maar ik zou niet teveel gaan hopen, want de kans dat het gebeurt is heel klein. Bovendien heb ik een hekel aan relaties, dus dat zit er al helemaal niet in." Ik kijk hem even aan en kijk daarna weer voor me uit.

"The most beautiful things in life go unnoticed..."

Joey
'Ja, ik zeg nooit nooit, zelfs niet als het over jongens zoals jou gaat.' Ik grijns even kort. 'Maar ik zou niet teveel gaan hopen, want de kans dat het gebeurt is heel klein. Bovendien heb ik een hekel aan relaties, dus dat zit er al helemaal neit in.' Ze kijkt me even kort aan om vervolgens weer haar hoofd af te wenden. Ik sta op en ga dan naast haar zitten. 'Maar we hoeven toch geen relatie? Ik vind het al fijn als we samen kunnen zijn,' ik glimlach even zwakjes.

Everything is illuminated by the light of our past.

Emily May Carter
Joey kwam naast me zitten en ik schoof automatisch een stukje van hem af. "Maar we hoeven toch geen relatie? Ik vind het al fijn als we samen kunnen zijn," zei hij met een zwak glimlachje. Ik keek hem verbaasd aan. "Luister jij dan echt niet? Dat gaat waarschijnlijk niet gebeuren, voorlopig al helemaal niet," zei ik. Ik stond op en haalde een hand door mijn haar. "Je denkt echt dat je elk meisje kunt krijgen hè? Nou reality-check, dat kun je niet, ik trap er niet in. Er zijn genoeg meisjes op het strand dus zoek er daar maar eentje uit, genoeg keus," zei ik, bijna schreeuwend, terwijl ik naar het strand wijs en Joey aan kijk.

"The most beautiful things in life go unnoticed..."

[Hoe laat is het eigenlijk in het spel? Moeten ze niet een keertje wat gaan eten? c:]

The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.

[Haha ja, het is inmiddels wel ongeveer eind van de middag denk ik. :') ]

"The most beautiful things in life go unnoticed..."