Naam: Marie
Kort wat over jezelf: Ik ben Marie, dertien jaar jong en ik ben enigskind thuis. Ik doe VWO-plus als niveau op de middelbare school, dat houdt in dat ik bijna alle lessen in het Engels krijg en in de vierde en zesde een certificaat krijg van Cambridge. Ik vind mezelf nogal ambitieus en ik wil graag veel dingen bereiken in het leven. Mijn echte geboorteland is Indonesië, daar woont al mijn familie - ik ben alleen in Nederland samen met mijn ouders, halfbroer en neef. Ik heb mijn Indonesische paspoort nog en ik weiger om een Nederlands paspoort te krijgen. Ook al moet ik dan verschillende doen die wel wat geld kosten, ik wil mijn paspoort niet kwijtraken. Je kan gerust zeggen dat ik lui ben, maar ik ga op hockey, dus dat wordt ook weer wat. Ik ga op school ook wat met geluid doen voor de bandavonden, zeg maar het geluid regelen. Je hebt vast wel zo'n paneel gezien van een studio waar liedjes wordt opgenomen. Dat dus. Mijn ouders zeggen dat ik teveel hooi op mijn vork neem, maar ja. Nu of nooit toch?
Heb je al eerder een fanfic geschreven? ja/nee Ja
Hoeveel verhalen heb je online staan? Tien
Welke verhaal van je had het meeste succes? I'll Never Love You, maar ik ben nu meer bezig met Cheers.
Een stukje van je schrijfstijl:
Ik liep door de drukke straten van London voor mijn opdracht. Meestal kreeg ik mijn inspiratie door het dagelijkse leven van de mensen om me heen. Ik ging op een bankje zitten dichtbij een meer, het was in een bos, diep in het bos. Het uitzicht was ook nog mooi ook, een prachtig meer aan de horizon. Ik zuchtte en pakte mijn schrijfblok uit mijn tas, gewoon voor de lol om het uitzicht na te tekenen. Ja, het was een schrijfblok en geen tekenblok. Ik tuitte mijn lippen en geconcentreerd tekende ik het na. Na ongeveer vijfentwintig minuten was ik klaar. Je kon het geen professioneel werk noemen, maar het was best wel goed gelukt voor mijn smaak. Ik deed het uit verveling, er was echt niks te doen in London. Terwijl mensen zeiden dat je er avonturen mee kon maken in London, niet zoals in The Hague, in Nederland. Mijn gedachtes gingen weer naar het geld die ze gaven voor de kus. De oh-zo geweldige en dure kus. Ik beet op mijn lip en na lang denken liep ik naar de Starbucks. Mijn appartement was om de hoek van de Starbucks, wat ik echt fijn vond. Mijn verslaving aan Starbucks werd steeds groter, al zei ik het zelf. Ik bestelde een Vanilla Latté en ging ergens zitten. Mijn boek, genaamd 'The Hobbit' haalde ik uit mijn tas en begon rustig te lezen.
Iemand tikte op mijn schouder en ik keek gelijk in twee helderblauwe kijkers. Hij glimlachte vriendelijk naar me en wees toen naar de stoel tegenover me. Die overigens nog leeg was. ''Is the seat still free?'' vroeg hij. Je kon een duidelijke Ierse accent horen, wat ook best wel schattig was. Ik knikte. ''Go a head.'' glimlachte ik. Hij had een Frappucino in zijn handen en keek me tegelijkertijd glimlachend aan. ''Niall.'' zei hij. ''Lucy Clefners.'' zei ik. Het was wel zo beleefd om mijn voor-en achternaam te gebruiken. ''Horan.'' zei Niall. Ik glimlachte en las de bladzijde uit van mijn boek. Daarna legde ik het weer in mijn tas. ''So, what are you doing here?'' vroeg hij me. Ik haalde mijn schouders op. ''I just wanted to relax a bit. Tomorrow I have a birthday party of some.. Harry Stylas?'' zei ik. ''Styles.'' verbeterde hij me. Ik keek hem schuin aan terwijl hij maar door bleef glimlachen. ''Why are you smiling?'' grinnikte ik. Op dat moment kwam er een meisje van ongeveer mijn leeftijd naar de tafel rennen. Ik keek hem fronsend aan. ''Oh my god! Niall!'' schreeuwde ze. Oké, ik werd doof. ''Can you sign this?'' Het meisje gaf Niall een CD en Niall signeerde het met een grote glimlach. Wat was er in hemelsnaam aan de hand? Het meisje keerde zich naar mij toe en keek me nijdig aan. Ik werd hier nóg gekker van. Het meisje liep weg en gaf me nog een dodelijke blik op het laatst. ''What was thát?!'' riep ik bijna. ''Oh, I see. You don't know us.'' zei hij. Wacht. 'Us', dus er waren er nog meer van? Waarom wist ik hier helemaal niets van af? ''One Direction.'' zei Niall.
Van :
The Writer
In het kort een idee wat je misschien met het verhaal wil doen. Ik zou het nog niet weten, maar ik ben zeker wel fan van plotwists.
[ bericht aangepast op 23 juli 2013 - 19:40 ]
I don't want you to die, I want you to suffer.