Inked Petals || RPG 1 - Speeltopics

Every school has its cliques. Those at Ridgebrook High are just more extreme. The Punk Rockers and the Flower Children run in opposite circles of the high school, avoiding one another at all costs. The neutrals try to make peace but clashing between the groups comes second nature to the students. Steps have been taken to try and stop the tattooed rebels from harassing the crown wearing bunch but nothing has worked. After all, in the age of self expression, who's to say you can't ink your skin or wear a diadem of roses in your hair?

© Origineel: Inked Petals roleplay
Rollentopic: nog 4 plaatsen over

Rules:
- OOC tussen haakjes, either ( ) or [ ]
- 16+ mag, maar wel onder spoiler
- Zet altijd de naam van je rol boven je geschreven stukje, en de locatie ernaast, om verwarring te voorkomen
- Behave and have fun!

Punk Rockers:
- Ashley Falls (Lootus)
- Aislin Maeve Savage (Unimaginable)
- Spencer Jones (Dasskin)
- Candace 'Blythe' Tindale (Exposed)
- Louis Austin (stylinfringe)

Flower Children:
- Delilah Duvessa (Dasskin)
- Otea Asher (stylinfringe)
- Porter Neillan (Unimaginable)
- Harrison 'Harry' Clarke (Confortare)
- Nim Marro (Limits)

Neutralen:
- September Farron (Karmin)
- Dashiell 'Dash' Nuwanda (stylinfringe)
- Leighton 'Leigh' Wayland (Vivoide)
- Nathaniel 'Nathe' Cohen (Unimaginable)

LET THE GAMES BEGIN.

[ bericht aangepast op 6 juli 2013 - 20:55 ]

---

"Holding onto anger is like drinking poison and expecting the other person to die." - Buddha

[Mijn topics]

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Harrison 'Harry' Clarke. - Heuveltje met Nim.
'Ik ook, thuis zat ik alleen. Ik mocht met niemand afspreken want er moest iemand thuis zijn als er wat gebeurde,' vertelde ze. Ik knikte begrijpelijk. 'Ik heb aan de andere kant ook weer geen zin in school. Je weet wel, de Punks. Ze hebben me voor de vakantie ondergespoten met graffiti en een paar van hen hadden me geslagen. Gelukkig zag ik ze net niet op het schoolplein,' zuchtte ze. Opnieuw knikte ik begrijpelijk. 'Dat is dus het enige waar ik voor vrees. De Punks pesten ons, de Flower Children, van hier tot ginder,' mompelde ik zachtjes. 'Maar ik heb er ook nog geen op het schoolplein gezien, of ze zagen óns juist niet. Dat kan natuurlijk ook. Ik hoop niet dat we last van hen krijgen.' Ik ging weer recht zitten en ik trok mijn benen wat op. 'Toch zou ik wel willen weten of er ooit een Punk met een Flower Child is gegaan, jij niet?' Ik keek nieuwsgierig naar Nim. Omdat ik alle bloemen om me heen en degenen die binnen bereik waren geplukt, kon ik geen bloemen meer plukken, dus begon ik maar weer met het spelen met mijn veters.

---

I'm the one who gripped you tight and raised you from perdition.

[Deze RPG mag niet stilvallen ;o.]

---

I'm the one who gripped you tight and raised you from perdition.

(Ik zal zo snel mogelijk reageren

Edit; ik reageer zo)

[ bericht aangepast op 11 juli 2013 - 22:36 ]

---

We've lived in the shadows for far too long.

Nathaniel 'Nathe' Cohen || Onderweg naar school
Met een glimlach op mijn gezicht keek ik uit het autoraampje. Ik ging niet heel vaak op vakantie, nja, twee keer per jaar ofzo, maar een keer daarvan was naar mijn oma en opa in Zwitserland. Dat was altijd wel leuk, maar het was niets vergeleken bij die dure hotels die ik me altijd voorstelde als Blythe zei dat ze ergens op vakantie was geweest. "Tuurlijk ga ik dan mee, ik wil niet dat je eenzaam bent," zei ik half lachend en schudde mijn hoofd. Rijden en je schoenveters doen leek me geen goede combinatie, maar als zij dacht dat het zou lukken dan was het goed. Ik probeerde mijn rij bewijs te halen, maar tot nu toe lukte de theorie me nog niet. Praktijk ging best goed, naar mijn mening. Ik graaide even in mijn tas en had mijn mobiel gevonden, waarna ik even keek hoe laat het was en ik even keek of mijn vader veilig geland was. Hij reisde veel en een enge oude vrouw had ooit 'voorspeld' dat zijn vliegtuig neer zou storten. Sinds die dag was hij altijd nerveus als hij ergens heen moest vliegen, wat ik best grappig vond. "Ik had trouwens nog naar die ene band geluisterd, ik vind ze wel leuk, maar niet iets waar ik dag en nacht naar zou kunnen luisteren" mompelde ik. Ik was de naam van de band ook alweer vergeten, maar er waren zoveel van dat soort bands dat ik het niet meer kon onthouden.

(Ik post zou met Porter)

---

We've lived in the shadows for far too long.

Nim Marro. | Heuveltje met Harry.
'Dat is dus het enige waar ik voor vrees. De Punks pesten ons, de Flower Children, van hier tot ginder,' ik knik. Ik word het gepest echt zat. 'Maar ik heb er ook nog geen op het schoolplein gezien, of ze zagen óns juist niet. Dat kan natuurlijk ook. Ik hoop niet dat we last van hen krijgen.' Zegt hij. ‘Bereid je maar voor van wel. Dat is hun hobby, ons pesten. Mijn moeder zei vroeger altijd dat het kwam doordat ze jaloers waren. Ik geloofde het toen al niet. Ze pestten ons omdat ze het leuk vinden, omdat we freaks zijn. We zijn anders in hun ogen, maar dat zijn hun toch ook?’ zeg ik verdrietig. ‘Of is er echt wat mis aan ons? We kunnen toch niet zó anders zijn?’ voeg ik eraan toe.

[Sorry, snelle post.]

Candace ‘Blythe’ Tindale. • In de auto op weg naar school
Mijn veters leken totaal niet te willen blijven zitten, en dus had ik besloten het op te geven en mijn blik op de weg te houden. Files waren er bijna niet in de straten die ik moest nemen om naar school te komen. Files vond ik meer iets voor taxi's - of mensen die op het drukste puntje van de ochtend perse naar het werk moesten met de auto. Mijn ouders hadden daar nooit last van. Ze vlogen er te veel voor. Mijn vader zou pas volgende maand terugkomen uit China en mijn moeder was net een dag of twee in Tenerife voor een strandvakantie. Zij had dan ook de hele zomervakantie gewerkt. Ik vond het niet erg: ik kon gaan en staan waar ik wilde. Als kind was ik eenzaam geweest - als ik zag hoe sommige kinderen samen met hun ouders de koffers inpakten en met de auto naar een andere staat reden. Toch hadden mijn grootouders een hoop goed gemaakt. Ook deze waren niet geheel arm te noemen. Ze leefden momenteel in Californië - aan een oceaan waar ze jachten bij elkaar spaarden. Het was jammer dat ik mijn clique niet kon vertellen over de geweldige dingen die ik als Candace meemaakte - maar aan de andere kant had ik Nathan.
Ik grinnikte hoofdschuddend toen hij over de band begon die ik hem laatst had opgedrongen te gaan luisteren - en griste een brochure onder mijn stoel vandaan.
‘Ze zijn geweldig. Dat jij alleen maar naar die countrybandjes luistert.’ ik stak mijn tong naar hem uit voor ik de folder in zijn handen stopte.
‘Hier. Gooi uit het raam, of zo.’ Ik wilde niet dat iemand zich zou afvragen waarom ik folders van dure resorts in mijn auto bewaarde - vooral niet omdat ik mijn clique één of ander verhaal van een kampeer trip wilde instoppen. Dan viel mijn lichtjes gebruinde huid meteen af te schuiven aan het vissen aan een meer.
‘Zo. Weer thuis.’ Mijn mondhoeken krulden op toen ik mijn vaste parkeerplaats naderde en daarmee de mini-cooper inparkeerde. Het was als thuiskomen, het schoolterrein. Hier en daar kon ik een Punker aan de kant zien zitten - lachend om flauwe grappen en meekrijsend met diverse heavy-metal bandjes. Helaas voor ons liepen er ook meisjes rond met gevlochten lokken, zomerjurkjes en versgeplukte bloemen in hun haren. Hand in hand met hun al even verwijfde bloemen-vriendjes. Ik rolde kort met mijn ogen terwijl ik mijn zonnenbril van mijn neus schoof en deze vervolgens in het dashbordkastje stopte.

[ bericht aangepast op 13 juli 2013 - 16:29 ]

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Harrison 'Harry' Clarke. - Heuveltje met Nim.
'Bereid je maar voor van wel. Dat is hun hobby, ons pesten. Mijn moeder zei vroeger altijd dat het kwam doordat ze jaloers waren. Ik geloofde het toen al niet. Ze pestten ons omdat ze het leuk vinden, omdat we freaks zijn. We zijn anders in hun ogen, maar dat zijn hun toch ook?' zei Nim verdrietig. 'Of is er echt wat mis aan ons? We kunnen toch niet zó anders zijn?' voegde ze eraan toe. Ik zuchtte en keek haar aan. 'Hun zijn in onze ogen anders, ik bedoel, de tattoos, piercings, en zo voorts... Maar wij lopen er wel langs met bloemen in ons haar en hun denken dan dat we heel zachtaardig zijn en niets geven om de Punks. En ik denk dat zo die ruzie en alles is begonnen...' Ik keek wat verdrietig naar de grond. 'Maar niemand durft hen aan te spreken om te stoppen met het pesten van ons.' Ik keek weer op naar Nim. Soms haatte ik school echt enorm. Er bestonden enkel groepen, neutrale mensen, Punks, Flower Children, Nerds... Maar de Punks moesten per sé de Flower Children hebben. Ze konden niet even de Nerds te grazen nemen; de Flower Children waren altijd de klos. We konden amper wat gaan eten in de pauze of we werden al uitgescholden. Ik dacht altijd dat ze de jongens bij de Flower Children het ergste vonden, omdat we er wat 'vrouwelijker' uitzagen dan de normale jongens en niet zoals de Punks. Ik zuchtte opnieuw kort en keek Nim aan. 'Hoe denk jij dat de ruzies zijn begonnen? Ik bedoel... Het moet ergens begonnen zijn, toch?' vroeg ik om enkel de vreselijke stilte te verbreken. Ik hoopte maar dat geen enkele Punks ons hier zag zitten want anders zouden we in de les komen met modder in onze haren, gebroken bloemenkransjes, natte kleding en kapotte schriften en boeken. Ik kromp wat in elkaar bij die gedachte en opnieuw zuchtte ik. Ik keek over het veldje heen naar het schoolplein waar iedereen met elkaar stond te lachen en te praten, soms roddelend over anderen. Sommigen waren aan het opscheppen over hun uiterlijk, sommigen over hun nieuwe auto. Het was niet elke dag hetzelfde, meestal waren ze elke dag over wat anders aan het praten. Zoal in de les als in de pauzes. Ik keek op mijn horloge en ik mompelde wat in mezelf. Het duurde nog redelijk lang voordat de eerste les zou beginnen en ik dacht na over wat ik ging doen. Waarschijnlijk zou ik nadat ik nog wat met Nim had gepraat richting het schoolplein gaan om één van de andere Flower Children op te zoeken en de Punks te ontwijken. Alhoewel dat nooit zo makkelijk was. Ik kneep wat gras bij elkaar met mijn handen en dacht na over de ruzies tussen de Punks en de Flower Children. Zou dat überhaupt ooit gaan ophouden of zou het voor eeuwig doorgaan? Ik had in ieder geval nog nooit een Punk en een Flower Child vredig samen gezien. Of zouden ze dat misschien stiekem doen? Ik keek stug en nadenkend voor me uit, naar het schoolplein en de school zelf. Ik dacht nog steeds rustig na over het onderwerp wat ik en Nim hadden aangehaald.

[ bericht aangepast op 13 juli 2013 - 16:22 ]

---

I'm the one who gripped you tight and raised you from perdition.