Let op: Ik heb al gekozen!
Oh, how I hate my situation. Ik moet vandaag voor twaalf uur kiezen waar ik wil wonen.
De ellende begon eigenlijk een paar maand geleden. Mijn vader overleed. Alsof dat niet genoeg was, kon ik ook niet bij mijn moeder wonen. Daar ga ik nu verder niet op in, maar het had z'n redenen. Nu woon ik met de vriendin van mijn vader in het huis van mijn vader. Ik kan heel erg goed met haar en het contact met haar gaat net zo makkelijk als bij mijn vader. Veel humor, maar ook serieuze gesprekken. Echt zo'n contact dat automatisch gaat.
Nu is het punt dat ons huis verkocht moet worden. Ofwel, ik moet gaan kijken waar ik wil wonen. Ik kan mee met de vriendin van mijn vader naar een flat in de stad, of ik kan naar mijn nichtjes. Met mijn oom en tante en nichtjes hebben we altijd een behoorlijk goed contact gehad, we zijn daar nu zo'n tien jaar lang mee op vakantie gegaan. Alleen is het gezin wel erg verschillend van hoe ons gezin was. Dat is helemaal geen waarde-oordeel, zeker niet, maar het is gewoon anders. Het is wat beschermender. Maar ik ben juist erg gesteld op mijn zelfstandigheid. Nu is de twijfel nog niet eens zo zeer dat zij dit niet zullen accepteren. Zij zijn ook hartstikke lieve mensen en ik weet zeker dat zij ook een hele hoop zullen begrijpen Het punt is meer dat het dan voelt alsof ik net een beetje het buitenbeentje ben. De enige die het anders doet. Terwijl ik me wel echt ergens thuis wil gaan voelen. Maar ik kan mezelf aan de andere kant ook niet veranderen. Ik kan me natuurlijk wel aanpassen, maar het moet ook zeker wel fijn blijven. Ik wil namelijk niet de hele tijd op mijn tenen hoeven lopen. Ik voel mezelf namelijk al erg snel verantwoordelijk voor de sfeer en pas mezelf dan aan. Dit is niet erg als je ergens op bezoek bent, integendeel, maar wel als ik ergens voltijd wil wonen. Ik wil me toch wel thuis voelen en mezelf kunnen zijn. Aan de andere kant kan het ook zijn dat we in de loop van de tijd echt aan elkaar zullen wennen en dat dit uiteindelijk helemaal geen probleem meer zal vormen.
Dit is niet zo bij de vriendin van mijn vader. Ons contact gaat heel erg automatisch en wij zijn dan ook ontzettend aan elkaar gewend. Zij weet hoe ik in elkaar steek en ik weet dat ook van haar. Maar misschien komt dat ook wel bij mijn nichtjes wanneer ik daar wat meer gewend ben en het is toch wel zeker een voordeel dat het bij mijn nichtjes echt een gezin is. Bovendien kan ik ook zeker wel goed met mijn nichtjes en is eigenlijk het enige punt verder dat ik eventueel mijn zelfstandigheid niet kan uiten. Het is zeker een goed gezin en het is natuurlijk ook zeker wat dat er altijd mensen zijn. Het brengt ook een hoop gezelligheid en levendigheid die ik anders wel zou missen. Het is meer een in- en uitloop in het huis en het leeft natuurlijk wel meer. Wat ik ook wel weer fijn vind. Ik ben ook wel enigszins bang voor eenzaamheid.
Goed, ik sta nu dus voor een ontzettend dilemma. Het absurde er aan is op dit moment dat ik voor 12 uur vanmiddag moet kiezen. Ik kan er namelijk al een behoorlijke tijd al niet uitkomen en mijn tante wil het nu toch echt wel weten. Wat ik ook heel erg begrijp. Het voelt echt alsof ik in een paar week mezelf helemaal moet leren kennen om een juiste keuze te maken.
Is er iemand die, voor 12 uur, hier op kan reageren? Op basis waarvan zou jij de keuze maken? Heb je advies? Heb je een mening? - Ik moet toch zelf de keuze maken, maar met meningen en advies is niets mis.
[ bericht aangepast op 12 juli 2013 - 12:34 ]
I believe in imagination, because what I can't see is infinitely more important than what I can see.
Ledecky
