Dat ligt eraan hoe je het bekijkt. Misschien was de baby te groot en waren de schoentjes veel te klein, omdat ze een minibaby verwachtten. Misschien had de baby van de kraamvisite zoveel schoentjes gekregen dat het teveel had, waardoor er een paar nooit gedragen zijn. Misschien was het zo warm die zomer dat de ouders het zielig vonden om het kindje schoentjes aan te trekken en het op sokjes of blote voeten rond hebben laten hobbelen. Het goede van dit verhaal is dat we het misschien wel nooit zullen weten (:
Alhoewel, nu ik hier zo over nadenk...
Wie zegt dat hij niet gewoon bij de deur zat en zelf klopte?
Of dat die ene slang uit het andere topic aanklopte?
Threnody schreef:
(...)
Dat ligt eraan hoe je het bekijkt. Misschien was de baby te groot en waren de schoentjes veel te klein, omdat ze een minibaby verwachtten. Misschien had de baby van de kraamvisite zoveel schoentjes gekregen dat het teveel had, waardoor er een paar nooit gedragen zijn. Misschien was het zo warm die zomer dat de ouders het zielig vonden om het kindje schoentjes aan te trekken en het op sokjes of blote voeten rond hebben laten hobbelen. Het goede van dit verhaal is dat we het misschien wel nooit zullen weten (:
Maar net hoe je het opvat ^^ Het mooie hiervan is dat je het helemaal zelf kan inkleuren.
Ik zie hier meteen een sad verhaal in.
Koppel is zwanger, ze zijn helemaal blij, kopen kleertjes, schilderen kamer, etc.
Miskraam.
Baby shoes for sale. Never worn.
Ik bedoel dit trouwens niet als grap, 't is niet de bedoeling dat ik spot met zulke dingen
Alhoewel, nu ik hier zo over nadenk...
Wie zegt dat hij niet gewoon bij de deur zat en zelf klopte?
Of dat die ene slang uit het andere topic aanklopte?
Ken je de rest van dat boek ook? Want dat is alleen de intro.
Dragneel schreef:
(...)
There's a book?
Tell me pls.
[flauw]
[/flauw]
"Knock", written by Fredric Brown, is a science fiction short story that starts with a short-short story based on the following text of Thomas Bailey Aldrich:
Imagine all human beings swept off the face of the earth, excepting one man. Imagine this man in some vast city, New York or London. Imagine him on the third or fourth day of his solitude sitting in a house and hearing a ring at the door-bell! (Ponkapog Papers, 1904[1])
Fredric Brown condensed this text to "a sweet little horror story that is only two sentences long." Knock then goes on to elaborate on those two sentences and build a more complete plot around them.
It was published in the December 1948 issue of Thrilling Wonder Stories.[2] There have been three different radio adaptations (Dimension X, X Minus One and Sci Fi Channel's Seeing Ear Theatre). The story was reprinted in The Best Science Fiction Stories: 1949[3]
Plot summary
The first two lines are a complete story by themselves:
The last man on Earth sat alone in a room. There was a knock on the door...
The Zan have killed off all life other than pairs of specimens for their zoo of exotic Earth flora and fauna. Walter Phelan is the last man on Earth, but Grace Evans, the last woman, is not overly impressed with him and maintains her distance.
The Zan, who are immortal, become disturbed when one by one the other animals begin to die. They turn to Walter for advice. He tells them that the creatures have perished from lack of affection, suggesting that they pet the survivors regularly to keep them alive. He demonstrates with one of them. When the Zan begin to die, they depart the planet in fear. It is then revealed that the creature Walter advised them to pet was a poisonous snake.
Then Walter discusses the future of the human race with Grace. She is shocked by his proposal and leaves as he intended to use the Zan technology left behind to create "the master race". The narrative then ends as it began:
The last man on Earth sat alone in a room. There was a knock on the door...