Ik ben pissig.
De familie die ik heb is overgevlogen uit Spanje, omdat ze hier zaken te doen hadden. Toen kwamen ze hier toch langs dus komen ze hier 'hallo' zeggen. Nou, meteen voor mijn verjaardag dan maar. Het leuke is, dat ik ze vijf minuten heb gezien en ze nu met mijn 'ouders' en 'broertje' naar het pretpark zijn en ik mag dus niet mee. Het is wel mooi MIJN familie hoor. Alsof ik ze zo vaak zie (Nooit dus.) Ik ben gewoon jaloers op mijn 'broertje', al haat ik het om jaloers te zijn. HIj krijgt zowiezo alle aandacht en ik voel me gewoon ongeliefd. Zo ook nu. Ik krijg een agenda en een boek van vijf euro (Dat is ook alles.) en hij krijgt een fiets. (Van ruim 500 euro) een laptop (Terwijl hij pas al een nieuwe vaste computer heeft gekregen en al een laptop had) en een mobiele telefoon. (Ik heb die van mij met de feestdagen twee jaar geleden gekregen, en hij is kapot. Hij wou pas in plaats van een nieuwe telefoon een nieuwe Nintendo 3D) Ik heb dus zo het gevoel dat hij alles krijgt. En ik vind het nog het ergste dat ze doen alsof ik niet besta. Terwijl hij weer geweldig is. Of ze schreeuwen naar me. Ik vind dat met dat cadeautjes gedoe alleen maar een bevestiging die iedereen kan zien. En het is echt niet dat er weinig geld is hoor, juist het tegenovergestelde.
Sorry, ik zeur. Maar ik zit er gewoon over in. Echt sorry.
Reality's overrated.
