• ER KUNNEN NOG MENSEN MEEDOEN

    THE BREW

    Als je New York hoort denk je natuurlijk meteen aan het Vrijheidsbeeld, de prachtige skyline, het lichtgevende Times Square, het sprookjesachtige Central Park, het chique Upper East Side, maar waar je niet aan denkt is The Brew.
    In the concrete jungle where dreams are made of, staat een klein koffietentje, The Brew. Vlakbij Central Park heft dit tentje de perfecte plek. The Brew is een ontmoetingsplek voor vele jongeren uit New York. Of je nou bij de rijke elite hoort, of een centje minder te makken hebt, The Brew is voor iedereen. Je kunt hier altijd terecht voor een Latte Macchiato en een overheerlijke donut, maar je kunt ook snel langs wippen voor een Iced Coffee to-go. Bij the Brew kan het allemaal.


    In dit RPG speel je een jongere uit New York. Je mag helemaal zelf bepalen hoe het leven van deze jongere eruit ziet. Is hij of zij arm, of juist heel rijk? Kent hij/zij al veel van de andere personages of is hij/zij juist nieuw in New York? Het ligt allemaal in jouw handen!
    Het is niet zo dat The Brew in dit RPG de enige locatie is waar je je personage heen kunt laten gaan, je kunt ze overal heen laten gaan waar je wilt, maar The Brew zal wel een grote rol spelen. Hier ontmoeten veel jongeren elkaar.
    Onderling mag er al afgesproken zijn welke personages jouw personage allemaal al kent, maar er mag niemand buiten gesloten zijn! Ten slotte is het natuurlijk ook leuk als er een aantal personages zijn waar jouw personage nog kennis mee moet maken. Richt je dus niet alleen op de personages die die van jou al kent!

    REGELS:
    • Als je een week lang niet hebt gereageerd, zul je eerst een bericht van mij krijgen, reageer je hier binnen twee dagen NIET op, zal ik je zonder pardon uit het topic zetten. Dit zal ik doen zodat het topic niet te vol wordt en ik hoop dat hierdoor het topic een beetje zal blijven leven. Kan je om een bepaalde reden een tijdje niet reageren, wil ik dit graag horen. De reden van je afwezigheid hoef je dan niet perse te vertellen.
    • Geen berichten van één zinnetje. Het liefst graag minimaal twee regels per bericht. Weet je echt niets te verzinnen zal ik voor een aantal keer een bericht van één zin door de vingers zien, komt dit te vaak voor, zal ik je verzoeken langere berichten te plaatsen.
    • Elke schrijfwijze wordt getolereerd.
    • Je mag twee personages aanmaken, maar dan wel een jongen en een meisje, zodat het verschil tussen het aantal jongens en het aantal meisjes niet te hoog oploopt!
    Deze regels klinken misschien een beetje streng, maar deze zijn er omdat ik niet wil dat het topic al te snel doodloopt.

    INVULLIJSTJE:
    Volledige naam:
    Leeftijd (17/22):
    Innerlijk:
    Uiterlijk (foto is verplicht):
    Extra:
    Huis van je personage:

    Er is geen maximum personages, wel wil ik graag het aantal meisjes en het aantal jongens ongeveer gelijk houden!
    Meisjes:
    - Kayleigh Isabelle Hunter - MinnieMouseX
    - Zoella "Zoë" Niamh West - Sourire
    - Esmée Sophia Pearson - mismi
    - Robyn Ferguson - Lovelydemon
    - Felicity Harper - Amell
    - Valentine Julie Rosefield - Fleeko
    - Julia Miller - Mamo
    - Hannah Kenningston - Junglefruit
    - Lore Marith Dorner - MaitePayne
    - Amy Lisa Parker - mismi
    - Rosie Vanderwaal - Mamo

    Jongens:
    - Jake Harper - Amell
    - Blake Austin Gabriëls - Fleeko
    - Drew Austin Whiteley - Mamo
    - Aiden Sean Watterly - Sourire
    - Cameron Pathe - Junglefruit
    - Christian Grey - mismi
    - Justin Benjamin Smith - Llamarmy
    - Cedric Beckett - Amell
    - Matthew Simon Collins - Fleeko
    - Marcus Bell - LaSz

    Nog wat extra informatie:
    De tijd in het RPG zal ongeveer gelijk zijn als de echte tijd. Het is al wel zomer, dus de personages hoeven niet naar school.

    Have fun!

    The BrewCentral Park

    Speeltopic 2!
    Speeltopic 3!
    Speeltopic 4!
    Praat- en rollentopic!

    [ bericht aangepast op 22 juni 2013 - 23:06 ]


    "The most beautiful things in life go unnoticed..."

    Amy Lisa Parker
    Hij doet wat ik zeg dn houdt zijn gezicht boven water. Terwijl ik water eruit was kijkt hij me aan en glimlacht als ik hem ook even aankijk. Dit voelde vertrouwd aan. Dit deed ik vroeger ook, alleen zat ik dan vaak bij hem in bad. We konden uren zo zitten en elkaat strelen, wassen of gewoon vasthouden. Ik krijg een beetje een heimwee gevoel. Ik ben klaar met het uitwassen van de shampoo en wacht tot hij weer gaat zitten. Ik pak de douchegel en begin bij zijn schouders. Rustig zeep ik ze in en ga dan langzaam richting zijn borst.

    Rosie Vanderwaal
    "Doen ze dat echt? Op de muren tekenen?" Ik kon een kleine lach niet onderdrukken. Ik moest pas echt lachen toen hij praktisch naar het toestel getrokken werd. Ik ging even op een bankje zitten en keek lachend naar het tafereel. Het was dat ik nog een beker ijskoffie en een boek in mijn handen had, die ik niet zomaar neer durfde te leggen, bang dat ze gestolen waren, maar anders had ik echt wel meegedaan. Ik moest bekennen dat ik het nog steeds wel leuk vond om af en toe te schommelen of op van die klimtoestellen te klimmen, maar ik deed het nooit meer, aangezien mensen me dan raar aan zouden staren. Dat zou ik ze dan ook niet kwalijk nemen, het is ook een beetje raar om een twintigjarige, toekomstige dierenarts te zien klimmen en klauteren.


    "The most beautiful things in life go unnoticed..."

    Cedric Beckett

    Als Amy het shampoo uit gewassen heb ga ik weer zitten en voel gelijk dat ze me begint in te zepen, beginnend bij mijn schouders langzaam aan naar beneden. Ik merk het aan de manier hoe ze het een beetje in masseert. Veel langer houd ik het niet vol. Ik draai me om en trek haar in mijn armen in het water. "Hoort dit niet zo?" Mompel ik. Ik knuffel haar in plaats van haar te kussen. Ik vind dat ik dat niet kan maken, omdat ik vanochtend nog een blauwtje heb gelopen. Ik leg mijn kin op haar schouder. "Sorry. T voelt zo vertrouwd"


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Amy Lisa Parker
    Hij draait zich om en trekt me het water in zo in zijn armen "hoort dit niet zo?" Mompeld hij en hij knuffeld me. Hij legt zijn kin op mijn schouder. "Sorry. 'T voelt zo vertrouwd." Mompeld hij nog. Ik glimlach even. Mijn kleren zijn doorweekt, maar ik heb geen zin om op te staan. Ik ga voorzichtig tegen hem aanzitten en leg mijn hoofd tegen hem aan. Ik pak zijn handen vast en verstrengel onze vingers terwijl ik zijn armen om me heen sla. Ik doe mijn ogen dicht en geniet even van het veilige gevoel die zijn armen me geven.

    Cedric Beckett

    Ik voel dat Amy tegen me aan gaat zitten, haar hoofd tegen me aanlegd en mijn armen om haar heen slaat. Ik glimlach eventjes en leg mijn kin dan zacht op haar hoofd. Ik besef dat wat ik nu doe niet eerlijk is. Maar ik kan het ook niet helpen. "Laten we er maar uit gaan" mompel ik na een tijdje. Ik wacht tot ze uit bad is en klim er dan ook uit. Ik sla een handdoek om mijn middel,help Amy uit haar natte kleren en sla dan een grote zachte handdoek stevig om haar heen. Ik glimlach vrvriendelijk en haal dan het stopje uit het bad om het leeg te laten lopen voor ik mezelf begin af te drogen.

    (Ben naar werk...)

    [ bericht aangepast op 21 juni 2013 - 6:19 ]


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Amy Lisa Parker
    "Laten we er maar uit gaan" mompeld hij na een tijd. Met wat tegenzin sta ik op en stap uit het bad. Hij stapt ook uit het bad en ik bekijk hem even voordat hij eerst een handdoek om zichzelf heen slaat en vervolgens mij uit mijn kleren helpt en een grote handdoek om mij heen slaat. Hij had nog steeds een heerlijk lichaam. Ik kijk toe hoe hij de stop uit het bad haakt en zichzelf vervolgens begint af te drogen. Ik begin mezelf ook af te drogen, me er van bewust dat we nu beide naakt zijn. Zijn blauwe plekken van het ongeluk worden steeds zichtbaarder. De tranen prikken achter mijn ogen. Hoe kon hij nou niet uitkijken? Ik loop naar hem en toen pak en pak zijn hoofd vast door beide handen op ieder een wang te leggen. "Je moet beter uitkijken voordat je gaat oversteken." Zeg ik dan. "Ik kan niet jou ook nog verliezen" ik slik even en een traan rolt over mijn wang.

    [ bericht aangepast op 21 juni 2013 - 11:15 ]

    Justin Benjamin Smith
    Ik grinnikte. "Ja, een paar keer, maar nadat ik een paar keer best wel boos op ze ben geworden doen ze het niet meer. Ik ben nog de baas in huis, hoe bang ik ben dat dat binnekort als ze een paar jaar zouder zijn het anders zal zijn." Ik werd meegetrokken naar de speeltoestellen en klom vrolijk achter mijn knulletjes aan. Natuurlijk werd ik raar aangekeken, maar ik was nog geen 20, dus wat maakte het uit. Ik was zelfs de jongste in mijn jaar van mijn studie. Ik was altijd de jongste geweest, maar wel altijd een van de betere. Toen kwamen we bij de glijbaan. Een voor een gleden de jochies er vrolijk kraaiend vanaf voor ik dan ook moest. Ik zette me zacht af en gleed vrolijk van de glijbaan af.


    Bowties were never Cooler

    Rosie Vanderwaal
    "Nou ja, dan heeft het gelukkig gewerkt," zeg ik lachend. Ik zocht een bankje op en ging daar op zitten. Ik nam een slok van mijn ijskoffie en opende mijn boek op de pagina waar ik als laatst was gebleven. Het boek ging over een gezin dat in Engeland woonde ten tijde van de Eerste Wereldoorlog en niet zoveel geld had, de vader des huizes moest alleen naar de frontlijn, dus had het gezin al helemaal geen inkomen meer. Het was een mooi, interessant, maar vooral hartverscheurend boek.


    "The most beautiful things in life go unnoticed..."

    Cedric Beckett

    Plotseling legt Amy haar handen op mijn wangen. "je moet beter uitkijken voor je gaat oversteken, ik wil jou niet ook nog verliezen" Ik kijk Amy verbaast aan, helemaal als er een traan over haar wang rolt. "Hey joh, er is toch niks aan de hand? Ik ben een beetje stijf, verder heb ik niks" Ik veeg de traan weg. "Hoe bedoel je ook nog?" vraag ik dan. Ik leg een handdoek over de natte vloer, wikkel Amy nog een keer in haar handdoek en loop dan met haar naar mijn slaapkamer. Daar droog ik me nogmaals goed af, doe een schone boxer aan, een joggingsbroek en een t-shirt.Ik geef Amy een oud overhemd van mij en een broekje, die voor mij als korte broek is maar voor haar natuurlijk een stuk langer. "Daarnaast verlies je me niet zo snel, wat er ook gebeurt, ik blijf toch je advocaat, al heb je me niet vaak nodig. Plus ik ben onsterfelijk"


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Christian Grey
    Haar glimlach wordt steeds groter naarmate ik er meer over vertel. "Tja, als ik mijn geld dan toch ergens aan moet opmaken, dan liever aan iets goeds" zeg ik dan. Ze wijst mijn aanbod voor een drankje af. Ik moest zo eigenlijk maar eens gaan. Ik had nog wel wat werk te doen vandaag. Ik kon niet de hele dag vrij nemen. Een meisje roept naar Hannah en ik draai me ook even om. Een blonde dame, best knap eigenlijk.

    Hannah
    'Tja, als ik mijn geld dan toch ergens aan moet opmaken, dan liever aan iets goeds,' zei hij dan. Hij leek me nu wel wat gestressder dan daarnet maar richtte mijn blik algauw op iets anders. Ik draaide me om en zag Julia. Julia was mijn beste vriendin, al eeuwen. Een grotere grijns verscheen nu op mijn gezicht en ik stond vrolijk op waarna ik haar een knuffel gaf. 'Juul!' Riep ik daarna en bekeek haar even. Ze zag er altijd goed uit.

    [ bericht aangepast op 21 juni 2013 - 18:40 ]


    Everything is illuminated by the light of our past.

    Amy Lisa Parker
    Hij kijkt me even verbaasd aan. "Hey joh, er is toch niks asn de hand? Ik ben een beetje stijf, verder heb ik niks." Hij veegt de traan weg. "Hoe bedoel je ook nog?" Vrasgt hij dan. Hij legt ern handdoek op de natte vloer en eikkled mij nog een keer in de handdoek. Hij neemt me mee nasr de slaspkamer waar hij zich nog goed afdroogd en vervolgens trekt hij wat kleren aan. Hij geeft mij eem van zijn overhemden en een broekje. ik trek het overhemd aan, maar last het broekje voor wat het is. In plaats daarvan duik ik xijn kast in en vis er nog een joggingbroek uit. "Daarnaast verlies je me niet zo snel, wat et ook gebeurt, ik blijf toch je advocaat, al heb je me niet vaak nodig. Plus ik ben onsterfelijk" zegt hij. "Je bent niet onsterfelijk.." zeg ik zacht. Ik ga op zijn bed zitten. "Mijn moeder is bijna 2 jasr geleden omgekomen bij een auto-ongeluk. Haar verliezen was al erg genoeg. Ik wil jou niet op eenzelfde manier kwijtraken. Daarnaast ben ik je al een keer kwijtgeraakt.." zeg ik zacht en ik kijk nasr mijn handen die aan het overhemd friemelen.

    Cedric Beckett

    Amy doet het overhemd aan, maar in plaats van het broekje aan te trekken, duikt ze in mijn kast en vist er nog een joggingsbroek uit en trekt die aan. "je bent niet onsterfelijk" ze gaat op mijn bed zitten. "Mijn moeder is bijna twee jaar geleden omgekomen bij een auto ongeluk. Haar verliezen was al erg genoeg, ik wil jou niet op eenzelfde manier kwijtraken. Daarnaast ben ik je al een keer kwijtgeraakt" Ik kijk Amy even aan. "Gecondoleerd" zeg ik dan zacht. "Daarnaast, onze relatie liep stuk, dat betekend niet dat je me kwijt was, Je had me altijd kunnen bellen als er iets was, helemaal met het overlijden van je moeder" Ik kijk Amy streng aan. "Als je advocaat had je dat sowieso moeten doen" Ik kijk haar nog steeds streng aan. "Dat heb ik je ook laten weten Amy." Ik stop het broekje terug in de kast en doe die dan dicht.


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Amy Lisa Parker
    Hij kijkt me even aan. "Gecondoleerd" zegt hij zacht. "Daarnaast, onze relatie liep stuk, dat betekend niet dat je me kwijt was. Je had me altijd kunnen bellen als er iets was, helemaal met het overlijden van je moeder" zegt hij en hij kijkt me streng aan. "Als je advocaat had je dat sowieso moeten doen" zegt hij, terwijl hij me nog altijd streng aankijkt. "Dat heb ik je ook laten weten Amy." zegt hij en hij stopt het broekje terug in de kast. "We zijn niet uit elkaar gegaan omdat we niet meer van elkaar hielden. Denk je dat het makkelijk is om iemand te bellen waar je nog steeds veel van houdt?" zeg ik dan. Ik schud even mijn hoofd en ik sta op. "Ik ga met het eten beginnen" zeg ik dan en loop de kamer uit en ga op weg naar de keuken. Ik pak de spullen uit de koelkast en was de groenten die ik vervolgens begin te snijden.

    Cedric Beckett

    "We zijn niet uit elkaar gegaan omdat we niet meer van elkaar hielden.Denk je dat het makkelijk is om iemand te bellen waar je nog steeds veel van houd?" Amy schud haar hoofd en staat op. "Ik ga met het eten beginnen" Ze is al snel de kamer uit. Ik zucht en wrijf met mijn handen even over mijn gezicht. Amy is niet de enige die het er moeilijk mee gehad heeft. Ze weet ook niet hoe rot ik me voel doordat Julia me afgewezen heeft. Ik zucht nogmaals en loop dan naar beneden, waar ik alle drie de dieren vlak bij elkaar op de bank zie liggen. "Ams je weet dat het pas net middag is he? " zeg ik als ik zie dat ze groenten aan het snijden is.


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Amy Lisa Parker
    "Ams je weet dat het pas net middag is he?" hoor ik Cedric achter me zeggen. Ik zucht even onhoorbaar. Het was inderdaad te vroeg om al te beginnen met het eten, maar ik moest iets te doen hebben. Ik zet de groenten weer weg en pak de kip. Ik snij het in reepjes, maak zelf een marinade en doe de marinade bij de kip. Ik meng het goed zodat alle kip goed onder de marinade zit, dek het af en zet het vervolgens in de koelkast. "Heb je er ooit spijt van gehad?" vraag ik dan rustig. Ik kijk eerst naar beneden en kijk hem dan even aan.